ಹೀಗೊಂದು ಸಂಜೆ... ರಾತ್ರಿಯಾಗುವರೆಗೆ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

ಹೀಗೊಂದು ಸಂಜೆ... ರಾತ್ರಿಯಾಗುವರೆಗೆ...

ಸಂಜೆ ಆರು ಘಂಟೆ ಆಯ್ತು ಯಾಕೊ ಇವತ್ತು ಫೋನೇ ಬಂದಿಲ್ಲ ಅಂತಿದ್ದೆ, ಯಾಕೋ ಅವ್ಳ ಮೊಬೈಲ್ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವ್ರ ಫೋನೂ ಕೆಟ್ಟಿರಬೇಕು, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಅವ್ಳು ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿನೂ ಮರೆಯೊಲ್ಲ, ನನ್ನ ಬಯ್ಯೊಕೆ ಇರೋ ಒಂದು ಅವಕಾಶ ಹೇಗೆ ತಾನೆ ಕಳಕೊಂಡಾಳು. ಹೀಗೆ ಏನೊ ಯೊಚಿಸ್ತಾ ಕೀಬೋರ್ಡ್ ಕುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೆ, ಅದೋ ರಿಂಗ್ ಆಯ್ತು, ಅದೇ ಮಾಮೂಲಿ ಏನು ಇವತ್ತೂ ಲೇಟಾ ಅಂದ್ಲು, ಅವ್ಳಿಗೂ ಗೊತ್ತು ನಾನ ಬರೋದೆ ಲೇಟ್ ಅಂತ, ಆದ್ರೆ ನನ್ನ ಬಾಯಿಂದಾನೆ ಕೆಳ್ಬೇಕು ಅಂತಾನೆ ಫೊನ್ ಮಾಡ್ತಾಳೆ. ಹೂಂ ಕಾನ್ಫರೆನ್ಸ ಕಾಲ್ ಇದೆ, ಬೇಗ ಬರ್ತೀನಿ ಅಂದೆ, ಕಾಲ್ ಇದ್ರೆ ಬೇಗ ಎಲ್ಲಿ ಬರೋಕಾಗುತ್ತೆ, ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳೊಕೇನು. ಈ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ ನಮ್ಮ ಸಂಜೆಗೆ ಯಾಕೆ ಹುಟ್ತಾನೊ ಅಂತಾ ಗೊಣುಗುತ್ತಾ ಫೋನಿಟ್ಲು. ಅವಳಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ಆ ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯನಿಂದಾನೆ ನನ್ಹಂತಾ ಎಷ್ಟೋ ಜನರ ಮನೆ ಬೆಳಗ್ತಿದೆ ಅಂತಾ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಫೊನ್ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಸಾಕಾಗಿ ಆಯ್ತು ನಾನು ಮಲಗಿರ್ತೀನಿ ಡೊರ್ ಲೋಕ್ ಇದೆತಾನೆ ಅಂದ್ಲು, ನಾನು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಆ ಲೊಕ್ ಕಂಡು ಹಿಡಿದೊನಿಗೆ ಮನಸಲ್ಲೇ ನಮಿಸಿದೆ. ಅರಳು ಹುರಿದಂತೆ ಮಾತಾಡೋ ಆ ಅನಸೈಟ್ ಹುಡುಗೀ, ಅದೇ ನಮ್ಮ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ರು ಅವಳ ಜತೆ ಕಾಲ್ ಮುಗೀತು, ಅವಳ ಕಿಲ ಕಿಲಾಂತ ನಕ್ಕು ಫೊನು ಕುಕ್ಕಿದ ಮೇಲೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೂರೋ ಕೊಲೀಗು ಜತೆ ಸೇರಿ ಆ ಡಿಸೈನ್ ಸರೀ ಇಲ್ಲಾ, ಅವನ ತಪ್ಪು, ಇವನು ಬೆಸ್ಟು ಅಂತಾ ಮನಸಲ್ಲಿರೊದನ್ನೆಲ್ಲ ಕಾರಿ ಕೂಗಿ ಬಯ್ದು, ಅಬ್ಬಾ ಈವತ್ತು ನೈಟ್ ಔಟ್ ಇಲ್ಲಾ ಅಂತಾ ಮುಖ ಇಷ್ಟಗಲ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು, ಎನೋ ಬಹಳ ಗುಡ್ಡ ಕಡಿದು ಕೆಳಗೆ ಇಟ್ಟೊರ ಹಾಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಕೊಂಡು ಹೊರ್ಟಿದ್ದಾಯ್ತು.

ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಹತ್ರ ಬಂದು ಅದೆ ಸಿಗರೇಟು ಹಚ್ಕೊಂಡು ನಿಂತಿರೊ ಹುಡುಗೀರ ನೋಡಿ ಇವಕ್ಕೇನು ಮಾನ ಮರ್ಯಾದೆ ಇಲ್ವ ಅಂತಾ ಹಳೆ ಕಾಲದ ಮನೇಲಿರೊ ಮುದುಕೀ ಥರ ಗೊಣಗಿಕೊಂಡು, ಬೈಕ್ ಹತ್ರ ಬಂದೆ. ಯಾಕೋ ಗಾರ್ಡ್ ಕಾಣ್ತಿಲ್ಲ ಅನ್ತಿದ್ದಂಗೆ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು "ಸಲಾಂ ಸಾಬ್" ಅಂತಂದು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಹೆದರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟ, ದಿನಾ ಅವನು ಹಾಗೇನೆ, ನಾನೇನು ಮೈಸೂರು ಮಹರಾಜಾನ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡೋಕೆ, ಅಂದ್ರೂ ಕೇಳಲ್ಲ, ರಾಣಿಯಂಥ ನನ್ನ ಹೆಂಡತೀನೆಲ್ಲೊ ನೋಡೀದಾನೊ ಏನ್ ಕಥೆ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು, ಅಂತೂ ನಮ್ಮ ಸಲಾಮಿ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ರಥ ಏರಿದೆ, ಅಯ್ಯೊ ಸಾರಿ, ಬೈಕು ಬಟನ್ನು ಒತ್ತಿದೆ(ಈಗ ಕಿಕ್ಕು ಕೊಡೋದು ಎಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ಕು, ನಾವ್ ಕತ್ತೆ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ ಒದೆಯೋಕೆ).

ಮೊದಲೇ ಫ಼ಾಸ್ಟ್ ಬೈಕ ಒಡಿಸಲ್ಲ, ಇನ್ನು ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಹುಡುಗೀರು ಯಾರೂ ಇಷ್ಟೊತ್ನಲ್ಲಿ ಇರಲ್ಲ ಸ್ಟೈಲ್ ಹೊಡಿಯೊಕೆ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ದಸರೆ ಮೆರವಣಿಗೆ ಹಾಗೆ ಹೊರಟೆ. ಈ ಬೈಕೂ ಮಹಾ ಕಿಲಾಡಿ ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ಒಂದು ಸ್ಕೂಟಿ ಕಾಣ್ಸಿದ್ರೆ ಸಾಕು, ಎನು ರೇಸ್ ಕೊಟ್ರೂ ಒಡಲ್ಲಾನೇ ಅನ್ನತ್ತೆ, "ಎಲ್ಲಾ ಸಹವಾಸ ದೊಷ್, ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗಿದ್ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇನು ಮತ್ತೆ" ಅನ್ತಿರ್ತಾಳೆ ನನ್ನವಳು, ಅದೂ ಸರೀನೆ. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದೆ, ಬೆಂಗ್ಳೂರು ಇಷ್ಟಗಲ ಇದೆ ಊರಿಂದ ಊರ್‍ಇಗೆ ಹೋದಷ್ಟು ದೂರಾನೆ ಅದ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಏರಿಯಾಗಳು ನಗರಾನೆ.

ಅದೋ ಆ ಹಾಲಿನಂಗಡಿ ಮುಂದೆ ಇಳಿದು ನಡೆದೆ ಹಾಲು ತರಲು, ಮುಂಜಾನೆದ್ದು ಇವಳು ಕಾಫಿಗೂ ಹಾಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹಲ್ಲಿಲ್ಲದಿದ್ರೂ ಬುಸುಗುಟ್ಟೊ ಹಾವಿನ ಥರ ಬುಸುಗುಟ್ತಾಳೆ ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ. ಹಾಲಿನಂಗಡಿ ಹಾಸಿನಿ ಹಾಲಿನೊಂದಿಗೆ ಒಂದು ಸ್ಮೈಲೂ ಕೊಟ್ಲು, ಬಯ್ ಆಂಡ್ ಗೆಟ್ ಫ್ರೀ ಹಾಗೆ. ಅವಳ ಹೆಸರೇನು ಹಾಸಿನಿಯೇನಲ್ಲ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅವಳ ಹೆಸರೇ ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಹಾಸನದವಳಂತೆ ಅದಿಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಅವ್ಳು ಹಾಸಿನಿ. ಹೀಗೆ ಆ ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡೀ ಕೀರ್ತಿ, ಅದೇ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಕಿರುಚತಿರ್ತಾಳಲ್ಲ ಅದಿಕ್ಕೆ ಕೀರುತಿ, ಇನ್ನೂ ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ, ಎಲ್ಲ ನಮ್ಮ ನಾಮಕರಣಗಳೇ.

ಮನೆ ಬರ್ತಿದ್ದಂಗೆ ಹಾರ್ನ ಮಾಡ್ದೆ, ನನ್ನೊಳು ಗೇಟ್ ತೆಗಿಯೊಕೆ ಬರ್ತಾಳಂತಲ್ಲ, ಅದೇ ಆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದು ಇನ್ನೂ ಎಚ್ಚರವಾಗೇ ಇರ್ತಾಳೆ, ಅವಳಿಗೆ ಕೇಳಲಿ ಅಂತ. ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲು ಸ್ವಲ್ಪ ತೆರೀತು, ನಮ್ಮನೆದಲ್ಲ ಪಕ್ಕದ್ದು! ಅವಳೇನೂ ಅವಳ ಗಂಡ ಬರ್ತಾನೆ ಅಂತ ಕಾಯ್ತಿರಲ್ಲ, ಆ ಆಸಾಮಿ ಬಂದು ಎಂಟಕ್ಕೆ ನಿದ್ದೆ ಹೊಡ್ದಿರತ್ತೆ, ಅದಕ್ಕೀಗ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಮುಗ್ದು ಮುಂಜಾವು ಮೂರಾಗಿರತ್ತೆ. ಅವಳೇನು ನಿಶಾಚರಿನೊ ಇಲ್ಲಾ, ನನಗೇ ಕಾಯ್ತಾಳೊ ನಂಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನನ್ನೊಳು ಎಚ್ಚರವಾಗಿರ್ತಾಳೊ ಬಿಡ್ತಾಳೊ ಅವ್ಳ ಮಾತ್ರ ದಿನಾಲು ಪಕ್ಕಾ ಇರ್ಲೇಬೇಕು. ನೊಡೋಕೂ ಸುಂದರಿ, ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯೊಳಲ್ವಾ ಅದಕ್ಕೆ ಹಾಗನಿಸತ್ತೋ ಎನೊ. ರೊಡನಲ್ಲೆಲ್ಲ ಸಿಗ್ನಲ್ಲು ಜಂಪು ಮಾಡಿ ಬಂದಿದ್ರೂ ಎನ್ ಮಹಾ ಟ್ರಾಫ಼ಿಕ್ ರೂಲ್ಸ ಮೀರದಿರೋರ ಹಾಗೆ, ಗೇಟ್ನಲ್ಲಿ ಎಡಕ್ಕೆ ತಿರುಗೋವಾಗ ಲೆಫ಼್ಟ್ ಇಂಡಿಕೇಟರ ಹಾಕ್ತ್ದೆ, ಪದ್ದುಗೆ ಸಿಗ್ನಲ್ಲದು, ನಾನ ಬಂದಾಯ್ತು ನೀನ್ ಹೋಗಿ ಮಲಗು ಅಂತ!!!

ಮನೆ ಲೊಕ್ ತೆಗ್ದು, ಕಳ್ಳರಂಗೆ ನುಗ್ಗಿದೆ, ಹಸಿವಿರಲಿಲ್ಲ ಸಂಜೆ ತಿಂದ ಮ್ಯಾಗಿ ಇನ್ನೂ ಹೊಟ್ಟೇಲಿ ಹುಳ ಬಿಟ್ಟೋರಂಗೆ ಹೊಯ್ದಾಡುತ್ತಿತ್ತು, ಹಾಲಿಟ್ಟು ಹೋಗಿ ಅವ್ಳ ಪಕ್ಕ ಬಿದ್ಕೊಂಡೆ. ಹಿಮಾಲಯ ಪರ್ವತ ಮೈಮೇಲೆ ಕಡ್ಕೊಂಡು ಬಿದ್ದ ಹಾಗಾಯ್ತು, ಎನು ಅಂತ ನೋಡಿದ್ರೆ ಇವಳೇ ಹೊರಳಿ ಮೈಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿದ್ಲು. ಏಯ್ ಕಳ್ಳ ಮನೆ ನುಗ್ಗಿದ್ದಲ್ದೆ, ಊಟ ಮಾಡ್ದೆ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಬಂದು ಮಲಗ್ತಿದೀಯ 100ಗೆ ಫೊನ್ ಮಾಡ್ಲಾ ಅಂದ್ಲು, ಇಲ್ಲಾ 101ಗೆ ಮಾಡು ನಿನ್ನ ಎತ್ತೊಕೆ ಫ಼ೈರ್ ಫ಼ೈಟರನವ್ರಿಗೇ ಬಾ ಅಂತಾ ಹೇಳು ಅಂದೆ, ಛಟಾರ್ ಅಂತ ಎಟು ಕೊಟ್ಲು, ಅಮ್ಮಾ ಅಂತ ಚೀರಿ ಮೇಲೆದ್ದೆ. ನಡೀರಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಅಂದ್ಲು, ಹಸಿವಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಾನ್ ಕಂಪನಿ (ಜೊತೆ) ಕೊಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಎಳೆದೊಯ್ದ್ಲು, ಎಲ್ಲಿ ಕಂಪನಿ, ಅವ್ಳೂ ಊಟ ಮಾಡಿರಲ್ಲ ಕಾದು ಕಾದು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಹಾಗೇ ಮಲಗಿರ್ತಾಳೆ, ನಂಜೊತೆನೇ ಊಟ ಮಾಡೊದು ಸುಮ್ನೆ ಆಗ್ಲೇ ಊಟ ಅಗಿತ್ತು ಅಂತಾಳೆ. ಅದೇ ಪಲ್ಯಾ ಬಿಸಿ ಮಾಡ್ತಾ, ಹಾಸಿನಿಗೆ ಲೈನ್ ಹೊಡಿದ್ರಾ ನೀವ್ ಪುಕ್ಲು ಬಿಡಿ, ಮತ್ತೆ ಪದ್ದು ಸಿಕ್ಕಿದ್ಲಾ ಅಂತೆಲ್ಲ ಗೊಳು ಹೊಯ್ಕೊತಾಳೆ, ಯಾರು ಅದು ಹೆಚ್ ಆರ್ ನಲ್ಲಿ (ಆಫ಼ೀಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ಹಂತ ತಲೆಗಳನ್ನ ಗೂಡಿ ಹಾಕೋ ಡಿಪಾರ್ಟಮೆಂಟ್) ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದಿರೊ ಹುಡ್ಗಿ, ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ ನಾನ್ ಅವ್ಳ ಹೆಸ್ರು ಉಸುರಿ ಬಿಟ್ಟಿರ್ತೀನಿ, ಅದಹೇಗೆ ಅವ್ಳಿಗೊತ್ತಾಯ್ತು ಅಂದ್ರೆ, ಸುಮ್ನೆ ಗೆಸ್ ಮಾಡಿ ನನ್ಹತ್ರ ಇಡೀ ಜಾತಕಾನೆ ಹೇಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿರ್ತಾಳೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವ್ಳಂದ್ರೆ ನಂಗೆ ಅಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ, ಎನೂ ಮುಚ್ಚಿಡದ ನನ್ನ ಮನಸನ್ನ ಅವ್ಳು ಮೆಚ್ಚಿದ್ರೆ, ಏನ್ ಹೇಳಿದ್ರೂ, ಏನ್ ಮಾಡಿದ್ರೂ ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚೊ ಅವಳ ವಿಶಾಲ ಹೃದಯದ ಒಡೆಯ ನಾನೆಂದು ಹಿಗ್ಗಿ ಹೀರೆಕಾಯಿಯಂತಾಗುತ್ತೇನೆ. ಇನ್ಯಾರೋ ಆಗಿದ್ರೆ ನಾವ್ಯಾಗ್ಲೋ ಬೇರೇಯಾಗಿರ್ಬೇಕಿತ್ತು. ಹರಟೆ ಹೊಡೀತ ಊಟ ಎರಡು ತುತ್ತು ಜಾಸ್ತೀನೆ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಗುಡಾಣದಂಥ ಹೊಟ್ಟೇ ನೋಡಿ, ಎನ್ರೀ ಎಷ್ಟು ತಿಂಗ್ಳು ಈವಾಗ ಅಂತನ್ನೊ ಅವಳ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಒಡುತ್ತೇನೆ, ತಲೆದಿಂಬುಗಳು ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿ ಆಗುವಂತೆ ಫ಼ೈಟಿಂಗು ಶುರು ಆಗಿರುತ್ತೆ... ಹೂಂ ಆಯ್ತು ಇನ್ನೂ ಎನ್ ಓದ್ತಿದೀರ, ಇನ್ನೇನು ಮುಂದೆ ನಡೆಯೋದು ಬರೆಯೋಕಾಗಲ್ಲ!!!... ಮತ್ತೊಂದಿನಾ ಮುಂಜಾನೆ ಸಿಕ್ತೀನಿ... ನಮ್ಮ ಸುಪ್ರಭಾತ ಕೇಳುವಿರಂತೆ.



ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...

The PDF Document can be found here http://www.telprabhu.com/heegomdu-samje.pdf