ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನಿಂದ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಕೆಲವು ಮಾತ್ರ ನಿಜ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

"ರೀ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡ್ರಿ ಕಂಪನಿಗಳೂ ಕೆಲಸಗಾರರಿಗೆ ಲವ್ ಲೆಟರ ಕೊಡ್ತಿವೆ, ಪಿಂಕ್ ಸ್ಲಿಪ್ ಅಂತೆ" ಅಂತ ಚೀರಿದ್ಲು, ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀರು ಗಂಟಲಿನಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಕೆಮ್ಮುತ್ತ ಹೊರಗೋಡಿ ಬಂದೆ... "ಲೇ ಎನೇ ಹೇಳ್ತಿದೀಯಾ" ಅಂದ್ರೆ "ಅದೇ ಪಿಂಕ್ ಚಡ್ಡಿ ಅಂತ ಇಷ್ಟು ದಿನಾ ಅದೇನೊ ಲವರ್ಸ್ ಡೇ ವಿರುಧ್ಧ ಮಾಡಿದರಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಪಿಂಕ್ ಸ್ಲಿಪ್ ಅಂತ ಎನೋ ಮಾಡ್ತಿದಾರ್ರೀ" ಅಂದ್ಲು. "ಹೂಂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದಾರೆ" ಅಂದೆ "ಒಹ್ ರಜೇನಾ, ನಿಮಗೂ ಸಿಗುತ್ತಾ" ಅಂದ್ಲು "ಹೂಂ ಅದೊಂಥರಾ ಪರಮನಂಟ್ ರಜೆ" ಅಂದೆ. ಕೈಲಿದ್ದ ಪತ್ರಿಕೆ ಅಲ್ಲೇ ಬೀಸಾಡಿ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕೂತು "ಎನ್ರೀ ಇದು, ನನಗೊಂದೂ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು. "ಎನ್ ಮಾಡೋದು ಕೆಲ್ಸ ಇಲ್ಲ ಮನೆಗೆ ಹೊಗಿ ಅಂತ ಹೊರದಬ್ಬತಾ ಇದಾರೆ, ಅದೇ ಪಿಂಕ ಸ್ಲಿಪ್ಪು ಅಂದೆ" "ಹಾಳಾದೋರಿಗೆ, ಕಲರು ಪಿಂಕೇ ಬೇಕಿತ್ತಾ, ರೆಡ್ಡು ಸ್ಲಿಪ್ಪು ಅನ್ನೊಕೇನಾಗಿತ್ತು" ಅಂತ ಬೈಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಹೋದವಳು ಮತ್ತೆ ಬಂದ್ಲು, "ಅಂದ ಹಾಗೆ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿ ಯಾಕೆ ಬಂತು' ಅಂತ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಅದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಥೆ ಬಿಡು" ಅಂದ್ರೆ "ಒಹ್ ಕಥೇನಾ, ರೀ ಹೇಳ್ರಿ ಅದನ್ನ ಪ್ಲೀಜ" ಅಂಥ ಗೋಗರೆದಳು. "ಮುಂದೆ ಎನ್ ಕಥೆ ಅಂತ ನಾ ಕೂತಿದ್ದರೆ ಇವಳದೊಂದು ಕಥೆಯಾಯ್ತು" ಅಂತ ಬೈದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡು ಕೂತ್ಲು. ಇನ್ನು ಹೇಳದಿದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ ಇವಳು ಪಟ್ಟು ಸಡಲಿಸಲೊಳ್ಳಲು ಅಂತ "ಆಯ್ತು ಹೇಳ್ತೀನಿ ಕೇಳು" ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ ಮಗ್ಗಲು ಬಂದು ಮಗುವಿನಂತೆ ಕೂತು ಕೂತಹಲಭರಿತ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ನೆಟ್ಟಳು. "ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ..." ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ "ರೀ ಕೆಲಸದ ಕಥೆ ಹೇಳು ಅಂದ್ರೆ ಇದೇನ್ರಿ ಅಡಗೂಲಜ್ಜಿ ಕಥೆ ಹೇಳ್ತಿದೀರಾ" ಅಂತ ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಲು. "ನಾ ಹೇಳಲ್ಲ ಹೋಗೇ, ನಡುನಡುವೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕ್ತಿಯಾ ನೀನು, ಕಥೆ ಅಂದ್ರೆ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಶುರುವಾಗೊದು" ಅಂತ ಸಿಡುಕಿದೆ. "ಪ್ಲೀಜ್ ಪ್ಲೀಜ ಹೇಳಿ" ಅಂತ ಕೊರಳಿಗೆ ಜೋತು ಬಿದ್ಲು. ಹೀಗೊಮ್ಮೆ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ನೋಡಿದೆ... "ಒಕೇ, ಒಕೇ, ನಡುವೆ ಮಾತಾಡಲ್ಲ, ಆಮೇಲೆ ಮಾತಾಡ್ತೀನಿ," ಅಂತ ಬಾಯಿ ಮೇಲೆ ಬಟ್ಟಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೂತ್ಲು.

ಅದೊಂದು ಹಳ್ಳಿಯೂರು, ಹಸು ಕರುಗಳು ಹಾಯಾಗಿ ಒಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದವು, ಹಸಿರು ಮೇಯಲು ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ ಇತ್ತು, ಮಳೆ ಬಂದರೆ ಜೊಳ ರಾಗಿ ಬೆಳೆದರೆ ಹೆಚ್ಚು, ಊಟ ಒಪ್ಪತ್ತು ಆದರೂ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಅದೊಂದು ದಿನ ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನಿಂದ ಕೆಲವರು ಬಂದರು, ಇಲ್ಲಿನ ಹಸು ಕರುಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿನಿಸಿದರೆ ಹಾಲು ಹೆಚ್ಚು ಕೊಡುತ್ತವೆ, ಅಂದರು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹಸಿರಿದೆ ಹಸುಗಳಿಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮ ಹಸುಗಳಿಗೆ ನಾವು ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲು ಕೊಡುತ್ತೇವೆ ನಮಗೆ ನಿಮಗೆ ಹಾಲು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಂದರು. ಹಸುಗಳಿಗೂ ಹುಲ್ಲಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿತು, ಒಣ ದಂಟು ಸೊಪ್ಪು ತಿಂದ ದನಗಳು ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನಲು ತುದಿಗಾಲಿನ ಮೇಲೆ ನಿಂತವು.

ಒಂದು ದೊಡ್ಡಿ(ದನದಮನೆ, ದನ ಕರು ಕಟ್ಟುವ ಜಾಗ) ಶುರುವಾಯಿತು, ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನಿಂದ ಹುಲ್ಲು ಬಂತು, ಹುಲ್ಲಿನೊಂದಿಗೆ ಎರಡು ಹಸುಗಳೂ ಬಂದವು.ಅವು ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದವು ಹಂಡೆಗಟ್ಟಲೆ ಹಾಲು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದವು.ಅವನ್ನು ನೋಡಿ ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನ ಹಸುಗಳು ಅವ್ವಾಕ್ಕಾದವು. ಹೆದರಿದ ಕೆಲವು ಹಸುಗಳು ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರಲಿಲ್ಲ, ಕೆಲವು ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲಿನಾಸೆಗೆ ಸೇರಿದವು. ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹುಲ್ಲು ಹಾಕಿದರು ಮೊದಮೊದಲು ಕಡಿಮೆ ಹಾಲು ಕರೆದರೂ, ಬರಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪೈಪೊಟಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಕರೆಯತೊಡಗಿದವು. ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನವರು ಖುಶಿಯಾದರು ಕಡಿಮೆ ಹುಲ್ಲಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೈ ಸವರಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹುಲ್ಲು ಸುರಿದರು. ಅವರೆಷ್ಟು ಸುರಿದರೂ ಅದು ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನ ಹಸುಗಳಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆಯೇ. ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನ ಹಸುಗಳು ಮತ್ತಷ್ಟು ಖುಶಿಯಾಗಿ ಹಾಲು ಕರೆದವು, ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನ ಹಸುಗಳು ಎರಡೇ ಎರಡು ಹೊತ್ತು ಸರಿಯಾಗಿ ಹಾಲು ಕರೆದರೆ, ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನ ಹಸುಗಳು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಯೆನ್ನದೆ ಹಾಲು ಕರೆದವು. ಅವರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಖುಶಿಯಾಗೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹುಲ್ಲಿನೊಂದಿಗೆ ಧಾನ್ಯವನ್ನೂ ಹಾಕಿದರು ಅದರ ರುಚಿ ಹಚ್ಚಿಸಿದರು, ಧಾನ್ಯ ಬೇರೆ ಸಿಗುತ್ತದೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹಸುಗಳು ಮತ್ತಷ್ಟು ಕರೆದವು.

ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲು, ಧಾನ್ಯ ತಿಂದು ತಿಂದು ದೊಡ್ಡಿಯ ಹಸುಗಳು ದಷ್ಟಪುಷ್ಟವಾದವು, ಅವುಗಳ ನೋಡಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಸುಗಳು ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರಲು ಬಂದವು, ಹೀಗೇ ಒಂದಿದ್ದ ದೊಡ್ಡಿ ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ದೊಡ್ಡಿಗಳಾದವು. ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರುವ ಹಸುಗಳೂ ಹೆಚ್ಚಾದವು, ಹಸುಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರಲು ಮಾನದಂಡಗಳು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದವು ಇಂತಿಷ್ಟು ಹಾಲು ಕರೆದರೆ ಮಾತ್ರ ಸೇರಿ ಅಂತ ಹೇಳಲಾಯ್ತು, ಹಸುಗಳು ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ತರಬೇತಿ ಪಡೆಯತೊಡಗಿದವು, ಅದನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಹಲವು ತರಬೇತಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ತಲೆಯೆತ್ತಿದವು. ಮಾಲೀಕರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಹಸುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿದರು, ಕಡಿಮೆ ಹುಲ್ಲು ತಿಂದು ಹೆಚ್ಚು ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹಸುಗಳು ತಯ್ಯಾರಾದವು.

ಹಸುಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಹುಲ್ಲು ಕೊಡುವ ದೊಡ್ಡಿಗೆ ಸೇರತೊಡಗಿದವು, ದೊಡ್ಡಿಗಳು ಪೈಪೊಟಿಗಿಳಿದು ನಾ ಹೆಚ್ಚು ನೀ ಹೆಚ್ಚು ಅಂತ ಹುಲ್ಲು ಕೊಡತೊಡಗಿದರು. ಹಸುಗಳೂ ದೊಡ್ಡಿಯಿಂದ ದೊಡ್ಡಿಗೆ ಜಿಗಿದಾಡಿದವು. ಹಸು ಹಿಡಿದು ಕೊಡುವ ಕಮೀಷನ್ನು ಏಜೆಂಟ್ರು ತಯ್ಯಾರಾದರು, ಹೆಚ್ಚು ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹಸುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ತಂದು ದೊಡ್ಡಿಗೆ ದೂಡಿದರು. ಹಸುಗಳನ್ನು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲಿಗೆ, ಹುಲ್ಲುಗಾವಲಿನಿಂದ ದೊಡ್ಡಿಗೆ ಸಾಗಿಸಲು ಗಾಡಿಗಳು ಬಂದವು, ಹಸು ಸಾಗಿಸುವ ಗಾಡಿಗಳ ಮಾಡಿ ಕೆಲವರು ಜೀವನ ಮಾಡಿದರು. ಹಸುಗಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಲು ಅಂಗಡಿಗಳು ಬಂದವು, ಅವುಗಳು ಕೋಡುಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದದ್ದೇನು, ಬಾಲದ ಕೂದಲು ಕತ್ತರಿಸಿದ್ದೇನು, ಬಲು ಅಂದದಿ ಅವು ಬಳಕುತ್ತ ನಡೆದದ್ದೇನು. ಹಸುಗಳ ಹಾಲಿನ ಡೇರಿಗಳನ್ನು ಕೆಲವರು ತೆರೆದು ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ಕೆಲವರು ಹಾಲು ಕರೆದು ಬೇಸತ್ತ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾಗಿ ತಿರುಗಾಡಲು ಪಾರ್ಕು ಕಟ್ಟಿದರು. ದೊಡ್ಡಿಯವರೂ ಹಸುಗಳನ್ನು ತಿಂಗಳು ಎರಡು ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಇಂಥ ಪಾರ್ಕುಗಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಹಿರಿ ಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಿದ ಹಸುಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹಾಲು ಕರೆದವು.

ಹಸುವಿಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿಯಿಲ್ಲದಿರೆ ನೋಡುವ ಡಾಕ್ಟರುಗಳು, ಗೆಜ್ಜೆ ಗಂಟೆ ಮಾರುವ ಅಂಗಡಿಗಳು, ಕಾಲಿಗೆ ನಾಲು ಬಡೆಯುವ ಜನರು, ಅವುಗಳಿಗೆ ಕುಡಿಯಲು ನೀರು ಸರಬರಾಜು ಮಾಡಲು ಟ್ಯಾಂಕರುಗಳು, ಕುಣಿಕೆ, ಕಟ್ಟುವ ಹಗ್ಗಗಳ ತಯ್ಯಾರಿಸುವವರು, ಕೊನೆಕೊನೆಗೆ ಅವು ಹಾಕಿದ ಸಗಣಿಯ ಬೆರಣಿ ತಟ್ಟಿ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಹೀಗೆ ಬೇರೆಯೂರಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಸುಗಳು ಬಂದವು, ಆ ಹಸುಗಳು ತಂಗಲು ಇನ್ನಷ್ಟು ದೊಡ್ಡಿಗಳಿಗೆ ಜಾಗ ಮಾರಾಟವಾದವು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹಸುಗಳ ಹಾಲಿನ ಕ್ರಾಂತಿಯಾಯಿತು, ಸರಕಾರ ಹಾಲಿನ ಮೇಲೆ ಸುಂಕ ಹೇರಿ ತೃಪ್ತಿಪಟ್ಟಿತು, ಕೆಲ ಪೇಪರು, ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಹಸುಗಳನ್ನು ಕೊಂಡಾಡಿದವು. ನಮ್ಮ ಹಸು ಇಷ್ಟು ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ, ನಮ್ಮದು ಇಷ್ಟು ಹೊರೆ ತಿನ್ನುತ್ತದೆ, ನಮ್ಮದು ಹತ್ತು ಲೀಟರು ಹಾಲು ಕರೆಯುತ್ತದೆ, ಒಹ್ ನಿಮ್ಮದು ಆರೇ ಲೀಟರಾ...
ಅನ್ನೊ ಮಾತುಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದವು ಹಸುಗಳು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಿದವು, ಗೂಳಿಯಂತೆ ಹೂಂಕರಿಸಿದವು, ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರದ ಹಸುಗಳ ಮುಂದೆ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚುಪಡುವಂತೆ ಒಡಾಡಿದವು. ಕೆಲವು ಹಸುಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿ ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿಗೆ ಕಳಿಸಲಾಯಿತು, ಹಸಿರು ಕಾನನದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ ಕೆಲವು ಮರಳಿ ಬಂದರೆ ಕೆಲವು ಅಲ್ಲೇ ಯಾವುದೊ ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರ್‍ಇ ಸೆಟಲ್ಲು ಆದವು. ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಬಂದ ಹಸುಗಳು ಇಲ್ಲಿನ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಅದರ ವರ್ಣನೆ ಮಾಡಿದ್ದೇ ಮಾಡಿದ್ದು, ಅಷ್ಟೊಂದು ಝರಿಗಳಿಗೆ, ಜಲಪಾತಗಳಿವೆ ಅಲ್ಲಿ, ಜುಳು ಜುಳು ಹರಿವ ಸ್ಪಟಿಕದಂತೆ ಶುಧ್ದ ನೀರಿನ ಹರಿವುಗಳಿವೆ, ಹಸಿರು ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದೆ, ಹಸಿರು ಬಿಡಿ ಹೂವು ಪುಷ್ಪಗಳ ಬನಗಳಿವೆ, ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕಾಮನ ಬಿಲ್ಲು ಕಾಣುತ್ತೆ ಅಂತನ್ನುವ ಹಲವು ಬಣ್ಣದ ಕಥೆಗಳ ಹೇಳಿದವು. ಹಸುಗಳ ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನ ಕನಸುಗಳೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡವು. ಹಸುಗಳಿಗೆ ಕಾನನದೂರಿಗೆ ಹೋಗಲು ಕಾನೂನುಗಳದವು, ದೊಡ್ಡಿ ಮಾಲೀಕರು ತಮ್ಮತಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚು ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹಸುಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದರು. ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನಿಂದ, ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಪೈಪುಗಳನ್ನು ಹಾಕಿದರು, ಇಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಕರೆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಬೀಳುವಂತೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆ ಇಲ್ಲಿನ ಹಸುಗಳ ಹಾಲು ಕರೆಯುವಂತೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಾದವು. ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಮಶೀನುಗಳು ಬಂದವು, ಹುಲ್ಲು ಕತ್ತರಿಸಲು, ಹಂಚಲು, ಎಲ್ಲ ಮಶೀನುಗಳು ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನಿಂದ ಬಂದವು. ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಲು ಕರೆದರೇ ಹೊರತು ಯಾರೂ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲು ಬೆಳೆಸಲಿಲ್ಲ, ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಮಶೀನು ತಂದರೇ ಹೊರತು ತಯಾರಿಸಲಿಲ್ಲ... ಹೇಗೊ ಇದ್ದ ಹಳ್ಳಿಯೂರು ಹೇಗೊ ಬದಲಾಗಿ ಹೋಯಿತು.

ಹುಲ್ಲು ಬಂದು ಬೀಳುವುದು, ಹಸುಗಳು ಕರೆದ ಹಾಲು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಹಾಲಿನ ಹಲವು ಉತ್ಪನ್ನಗಳಾಗಿ, ಮೊಸರು, ಮಜ್ಜಿಗೆ, ಬೆಣ್ಣೆ ತುಪ್ಪ ಬಂದವು, ಇಲ್ಲೂ ತಯ್ಯಾರಾದವು, ಖೋವ, ಪೇಡೆ, ಕುಂದಾ, ಹಲ್ವಾ, ಹಾಲಿನ ಪುಡಿ, ಕೆನೆ, ಕುಲ್ಫಿಗಳು ಒಂದೊ ಎರಡೊ ಸಾಕಷ್ಟು ಬಂದವು, ಎಲ್ಲರೂ ತಿಂದರು ತೃಪ್ತಿಪಟ್ಟರು. ಬೇಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು ಹಸುಗಳು ಹಾಲು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಕರೆಯಬೇಕಾಯಿತು, ಹಾಲು ಹಿಂಡಿ ಹೀರಿ ಹಿಪ್ಪೆಯಂತಾದವು, ಬೇರೆ ಗತ್ಯಂತರವಿಲ್ಲದೆ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಹಿಂಡಿ, ಹಾಲಿನೊಟ್ಟಿಗೆ ರಕ್ತ ಹಿಂಡಿದವು. ಹಳೆಯ ಹಸುಗಳನ್ನು ಕಸಾಯಿಖಾನೆಗೆ ದೂಡಲಾಯಿತು. ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಹಸುಗಳು ಅಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡವು. ಹೊಸ ಹಸುಗಳೂ ಹುರುಪಿನಿಂದ ಹಾಲು ಕರೆದವು ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿದವು, ಜಂಬದಿಂದ ಜಿಗಿದಾಡಿದವು, ಹಸುಗಳ ಹಾರಾಟ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೆಂದು ಹಲವರು ತಗಾದೆ ತೆಗೆದರು, ಹೀಯಾಳಿಸಿದರು, ಹೀಗಳೆದರು, ಕೆಲ ಪತ್ರಿಕೆಗಳೂ ಬರೆದವು ಜರಿದವು. ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನಲ್ಲೂ ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನ ಹಸುಗಳು ಜಾಸ್ತಿಯಾದವೆಂದೂ, ನಮ್ಮ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಹುಲ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕೂಗು ಕೇಳಿಬಂದವು.

ಹೀಗೇ ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ, ಅದೊಂದು ಸಾರಿ ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿಗೆ ಬರಗಾಲ ಅಪ್ಪಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಹಸಿರಿಲ್ಲ, ಹುಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಹಾಲೇನು ಮಾಡೋಣ ಅಂದವು ದೊಡ್ಡಿಗಳು. ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನುತ್ತ ಹಾಯಾಗಿದ್ದ ಹಸುಗಳಿಗೆ ನಡುಕ ಹುಟ್ಟಿತು. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಹಳ್ಳಿಯೂರಿನಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ಕಾನನದ್ದೇ ಮಾತುಗಳು, ಕೊಲಾಹಲ ಶುರುವಾಯಿತು, ದೊಡ್ಡಿಗಳು ಹಳೆಯ ಹಸುಗಳನ್ನು ಹೊರದೂಡಿದವು, ಹೆಚ್ಚು ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಜಾಗ ಕಲ್ಪಿಸಲಾಯಿತು. ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇದೇ ಗುಲ್ಲು, ಹುಲ್ಲು ಗದ್ದಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದೊಡ್ಡಿಗಳು ಹುಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಹಸುಗಳ ಹೊರದೂಡತೊಡಗಿದವು. ಹಲವು ದೊಡ್ಡಿಗಳು ಮುಚ್ಚಿದವು, ಕೆಲವು ಹುಲ್ಲು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದವು...

ಹಸುಗಳು ಹೊರಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹುಚ್ಚರಂತಾದವು, ಎಲ್ಲೊ ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕ ದೊಡ್ಡಿ ಸೇರಿದವು, "ಗೂಳಿ ಬಿದ್ದರೆ ಆಳಿಗೊಂದು ಕಲ್ಲಂತೆ". ಗೂಳಿ ಹೂಂಕರಿಸಿ ಮೆರೆದಾಡಿರುತ್ತಲ್ಲ, ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದೆ ಅಂತಂದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನೂ ಕಲ್ಲು ಒಗೆಯುತ್ತಾನೆ, ಈಗಲೇ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಬಾ, ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದೆ ನೆಗೆದು ಬರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆಂದು. ಕೆಲ ಪತ್ರಿಕೆ ಪೇಪರುಗಳು ಹಸುಗಳನ್ನೇ ಜರಿದವು, ಆ ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಹಸುಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯಲಾಗಿದೆ, ಈ ದೊಡ್ಡಿಯಿಂದ ನೂರು ಹಸುಗಳ ತೆಗೆಯಲಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ದ ಸುದ್ದಿ ಮಾಡಿದರು, ಕೆಲ ಅಂಕಿಆಂಶಗಳ ಚಾರ್ಟು, ಟೇಬಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು... ಹುಲ್ಲು ತಿಂದದ್ದೆ ತಪ್ಪೆಂದರು, ಹಸುಗಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು. ಇಷ್ಟು ದಿನ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ, ಬಂದಾಗ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಎಲ್ಲರದೂ ಒಂದೇ ವರಾತ, ಎಲ್ಲರೂ ಬೀದಿಗೆ ಬಂದರು, ಹಸುಗಳೂ ಕೂಡ... ಯಾರ ತಪ್ಪು, ಯಾರನ್ನು ಬೈಯಬೇಕು, ಎಲ್ಲ ತಪ್ಪು ಹಸುಗಳದಾ, ಇಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಯಾವುದೇ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲು ಬೆಳೆಯಲಿಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿಯೂರಲ್ಲೂ ಹಸಿರು ಕಾನನ ಬೆಳೆಸಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ, ಇಲ್ಲೇ ಹಾಲು ಕರೆಯಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ, ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಮಶೀನುಗಳ ನಾವೇ ರೆಡಿಮಾಡಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಅದಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿಸಿದೆವು, ಅಲ್ಲಿ ಬರಬಾರದ ಬರಗಾಲ ಬಂತು ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಅಲ್ಲೊಲಕಲ್ಲೋಲವಾಯಿತು. ಈಗ ಹಸುಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ, ಹೆಚ್ಚು ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ ಅಂದರೆ... ಅದಕ್ಕೆ ಬೀದಿಗೆ ಬಂದಿವೆ ಅಂದರೆ... ಮನಸು ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವವವರೆಗೆ ಕಲ್ಲು ಒಗೆಯಿರಿ, ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಚಾವಟಿಯಿಂದ ಬಾರಿಸಿ, ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಗುಂಡು ಹಾಕಿ. ತಪ್ಪು ಹಸುಗಳದೆ ಅಂದಾದರೆ ಅದೇ ಸರಿ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕಥೆ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ, ಮುಗಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲವೆಂದಾರೆ ಮುಗಿದಿದೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಿ...

"ಹೂಂ ನಿನಗೂ ಕಲ್ಲು ಒಗೆಯಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಾ, ಒಗಿ, ಕೈಗೆ ಎನು ಸಿಗುತ್ತದೊ ಅದನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಗಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಗುಂಡು ಹಾಕು" ಇನ್ನು ಎನೇನೊ ಅರಚುತ್ತಿದ್ದೆ, ಹುಚ್ಚುಹಿಡಿದಂತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು... ಅವಳು ಬಾಯಿ ಮೇಲೆ ಬಟ್ಟಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೂತು ಕಥೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದವಳು... ನನ್ನ ಬಾಯಿಮೇಲೆ ಬಟ್ಟಿಟ್ಟಾಗಲೇ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.. ಆದರೂ ಇನ್ನೂ ಜೋರಾಗಿ ಅರಚಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು... ಮನೆಯತುಂಬ ಸೂತಕ ಕಳೆ ಆವರಿಸಿತ್ತು, ಎಷ್ಟೊ ಹೊತ್ತು ಹಾಗೇ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು, ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಏನು ಕಾದಿದೆಯೊ.. ಸಮಯವೂ ಮುಂದೆ ಹೋಗದೇ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತದೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಸಮಯ ನಿಲ್ಲಲ್ಲ... ನಿಲ್ಲ ಕೂಡದು... ಸಂಜೆಯಾಯಿತು... ರಾತ್ರಿಯೂ ಆಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತೆ ಬೆಳಗಿದೆ ಅಷ್ಟೇ...ಚಹ ಮಾಡಿ ತಂದಳು, ಹಾಲು ಜಾಸ್ತಿ ಹಾಕಿದ್ದಳು!. ಕುಡಿಯುತ್ತ ಕುಡಿಯುತ್ತ... "ಕಥೆ ಕಥೆಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲ..." ಅಂದ್ಲು. "ಕಥೆಗಳೆಲ್ಲ ಹಾಗೇ, ವಾಸ್ತವದ ತಳಹದಿಯ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಿದ ಮಂಜಿಲಗಳು" ಅಂದೆ. "ನಾಳೆ ಎನಾಗುತ್ತೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಇಂದು ಖುಶಿಯಾಗಿರೊಣ, ಇಷ್ಟು ದಿನ ಯಾಕೆ ನನಗೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು. "ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಗೊತ್ತಾದರೂ ಏನು ಅಗಬಹುದಿತ್ತು" ಅಂದೆ. "ಮತ್ತೆ ಬರಗಾಲ ಕಳೆದು, ಮಳೆ ಬರಬಹುದು ಆಗ ಇಲ್ಲೂ ಹುಲ್ಲು ಬೆಳೆಯಬಹುದು" ಅಂತಿದ್ದಳು ಏನೊ ಸಮಾಧಾನದ ಮಾತಿರಬೇಕು. "ಅದು ಬಿಡು ಎನಾದರಾಗಲಿ ನಾ ನಿನ್ನ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ, ಏನೊ ಮಾಡೊಣ" ಅಂದೆ. "ಏನೂ ವಿಚಾರ ಮಾಡಬೇಡಿ, ಎರಡು ಒಳ್ಳೆ ತಳಿ ಹಸು ಸಾಕಿ ಬಿಡೊಣ, ಜೀವನ ಹೇಗೊ ಸಾಗುತ್ತದೆ" ಅಂದ್ಲು ತರಲೆ. "ನಿನಗೇನು ಹಸು ಹಾಲು ಕರೆಯಲು ಬರ್ತದಾ" ಅಂದೆ "ನೀವಿದೀರಲ್ಲ, ನಾ ಚಹ ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ತೇನೆ ಬೇಕಾದ್ರೆ" ಅಂದ್ಲು ನಗುತ್ತಿದ್ದೆ, "ಇನ್ನೊಂದು ಕಪ್ಪು ಹಾಲಿನಲ್ಲೇ ಮಾಡಿದ ಚಹ ಬೇಕಾ" ಅಂದ್ಲು, ತಲೆ ಸಿಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು, "ಹಾಲು ಹಾಲಾಹಲವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ, ಸ್ಟ್ರಾಂಗ ಚಹ ಮಾಡಿ ಕಡಿಮೆ ಹಾಲು ಹಾಕಿ ತಾ" ಅಂದೆ... ತರಲು ಓಳಗೆ ಹೋದ್ಲು... ಅಷ್ಟು ಸುಲಭ ಅಲ್ಲ ಹೇಳೊಕೇನು ಏನೊ ಹೇಳಬಹುದು... ಹೀಗೇ ಮತ್ತೆ ಎನೊ ಹೇಳುತ್ತ ಸಿಗೊಣ...

ಇತ್ತೀಚಿನ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ಕೆಲ ನೋಡಿ ಪತ್ರಿಕೆ, ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸುದ್ದಿಗಳ ಓದಿ ಅದೇ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ ಮನಸಿಗೆ ತೊಚಿದ್ದು ಗೀಚಿದೆ... ಗೆಳೆಯ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಮನೆಗೆ ಹಾಲು ಹಾಕುವವ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದನಂತೆ "ಏನ್ ಸಾಮಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರು ಬಿದ್ದೊಗದಂತೆ" ಅಂತ ಅದಕ್ಕೆ ಇವ "ಹಾಂ ಬಿದ್ದಿತ್ತು ಈಗ ಎತ್ತಿ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟೀದೀನಿ" ಅಂದನಂತೆ. ಮೂವತ್ತು ನಲವತ್ತು ಸಾವಿರ ಸಂಬಳ ಅಂತ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವವರನ್ನು, ಬ್ಯಾಕಪ್ಯಾಕ ಐಡಿ ಕಾರ್ಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಮಾರು ದೂರ ಹೋಗಲು ನೂರು ಕೇಳುವ ಆಟೊಗಳನ್ನು, ಗಾಯದ ಮೇಲೆ ಉಪ್ಪುಸವರುವಂತೆ ಕೆಲ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಬರೆದಿರುವುದನ್ನು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಬೇಕೆನಿಸಿತು. ತಪ್ಪು ಇದರಲ್ಲಿ ಯಾರದು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಇದನ್ನು ಹೇಗೆ ಸರಿ ಮಾಡುವುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸಬೇಕೆನಿಸಿತು. ನನ್ನ ಕೈಲಿಂದ ಏನಾಗುತ್ತೊ ನಾ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ನಾ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆರಿಸಿಕೊಂಡ ವೃತ್ತಿ ಇದು, ನನಗೇನು ನಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುವಂಥದ್ದು ಮಾಡಿರುವೆನೆಂದೂ ಅನಿಸೋದಿಲ್ಲ, ಏನೊ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಖಾಲಿ ಕೂತಿಲ್ಲ, ಮೋಸ ಮಾಡಿ ಗಳಿಸಿಲ್ಲ, ಹೆಚ್ಚು ಗಳಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂಬ ಜಂಭವಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ, ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅಷ್ಟು ಗಳಿಸುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ. ಏನೆನೊ ಕನಸುಗಳು, ಏನೊ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದು, ಎಲ್ಲ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದೇ ಅಂತಾರಲ್ಲ "ಎತ್ತು ಏರಿಗೆಳೆದರೆ, ಕೋಣ ಕೆರೆಗೆ ಎಳೆಯಿತಂತೆ" ಹಾಗೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದವು ತಳಕು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಜೀವನದ ಬಂಡಿ ಎತ್ತೊ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನೊ ಹಾಗಿದೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನು ಸೆಟಲ್ಲು ಆಗಬೇಕು ಅನ್ನೊ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಮತ್ತೆ ಸ್ಟ್ರಗಲ್ಲು ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಜೀವನವೇ ಹಾಗೆ ಕಾಲಚಕ್ರ ತಿರುಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ, ಮೇಲೇರಿದ್ದು ಕೆಳಗಿಳಿಯಲೇಬೇಕು, ಕೆಳಗಿಳಿದದ್ದು ಮತ್ತೆ ಮೇಲೇರಲೇಬೇಕು ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಸಹನೆ ಬೇಕು. ಎನೊ ನನಗನಿಸಿದ್ದು ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ ನಿಮಗೂ ಸರಿಯೆನಿಸಬೇಕಿಲ್ಲ, ಸರಿಯೆನಿಸದೆ ಕಲ್ಲೆಸೆಯಬೇಕೆನಿಸಿದರೆ ಎಸೆಯಿರೆ ಅದರಿಂದಲೇ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ!...

ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಎಂದೊ ಬರೆದ ಎರಡು ಸಾಲುಗಳು ನೆನಪಾದವು...

ಬದುಕೊಂದು ದಾರಿಯಂತೆ
ದೂರ ದೂರಕೆ ಹರಡಿದೆ.
ದಾರಿ ಪಕ್ಕದ ಮರದ ನೆರಳಲಿ ನಿಂತೆ
ಹಣ್ಣು ಕಿತ್ತು ತಿಂದು ಸಿಹಿಯೆಂದೆ.
ಸಿಹಿಯೆಂದು ಅಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲಲಾದೀತೆ
ಸಾಗಲಿನ್ನೂ ಸಾವಿರ ಮೈಲಿ ಕಾದಿದೆ.

ನಾಳೆ ದೀಪಾವಳಿಯೆಂದು ಇಂದು
ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕೆ.
ಮೊನ್ನೆಯ ಅಮವಾಸ್ಯೆಯ ನೆನೆದು ಇಂದಿನ
ಬೆಳದಿಂಗಳಿಗೆ ಖುಷಿಯಾಗಬೇಕೆ.
ನಾಳೆ ಹೊಳೆಯುವ ನಕ್ಷತ್ರದ
ಕನಸು ಇಂದೇ ಯಾಕೆ.
ಇಂದು ಒಂದು ಮಿಣುಕು
ದೀಪವಾದರೂ ಇರದೇ ಇರಬೇಕೆ.

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...

The PDF document can be found at http://www.telprabhu.com/hasiru-kaananadoorininda.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannadaಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಕೆಲಸದ ನಡುವೆ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಕೆಲವು ಮಾತ್ರ ನಿಜ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

ಶನಿವಾರ ಎದ್ದು ಹಲ್ಲು ಉಜ್ಜದೇ ಹಾಗೆ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೇ ಲ್ಯಾಪಟಾಪ್ ತೆಗೆದು ಏನೊ ಕುಟ್ಟುತ್ತಿದೆ ರಾತ್ರಿ ಎರಡೊ ಮೂರೊ ಮಲಗಿದ್ದು ಮತ್ತೆ ಆರಕ್ಕೇ ಎದ್ದಿದ್ದು, ಅದೇ ಬಗ್ಗುಗಳು(ಸಾಫ್ಟವೇರಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ದೋಷಗಳು), ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿದರೆ ಪೇಜು ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ, ಪೇಜು ಬಂದರೆ ಎಡಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಾದ ಗೆರೆಯೊಂದು ಬಲಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೆಯೆಂದೊ, ಅದರಲ್ಲಿನ ಯಾವುದೊ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮೂರನೇ ದಶಾಂಶದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಸರಿ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದೊ, ಸರಿಬಂದರೆ ಅದರ ಫಾಂಟು(ಅಕ್ಷರ) ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನೇ ಮಾರುದ್ದದ ಮೇಲ್ ಬರೆದು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ರಾದ್ದಾಂಥಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ... ಅದನ್ನು ಸರಿ ಮಾಡಲು ಶನಿವಾರ, ರವಿವಾರ ರಜೆಯೆನ್ನದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು ಅದಕ್ಕೇ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಕುಟ್ಟುತ್ತಿರಬೇಕು, ಸದ್ದು ಬಹಳ ಆಗಿ, ಅವಳೆದ್ದಳೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಮಲಗಿದಲ್ಲೇ ಹೊರಳಿ ನೋಡಿದಳು, ನಾನೇನು ತಿರುಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಮುಸುಕೆಳೆದುಕೊಂಡು ಮಲಗಲು ನೋಡಿದ್ಲು, ನಾನಿನ್ನೂ ಭರದಿಂದ ಕುಟ್ಟತೊಡಗಿದೆ, ಮಲಗಲಾಗದೇ ಮತ್ತೆ ಮುಸುಕು ತೆಗೆದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ಲು, ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದೆ, ಮತ್ತೆ ಮುಸುಕಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದಳು, ಅತ್ತ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿ ಈ ಸಾರಿ ನಾ ಅವಳ ಮುಸುಕೆಳೆದು, ಮತ್ತೆ ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತೆ ಕುಟ್ಟತೊಡಗಿದೆ, ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಬುಸುಗುಡುತ್ತ ನೋಡತೊಡಗಿದ್ಲು, ನಿದ್ರೆಯಂತೂ ಹಾರಿ ಹೋಗಿತ್ತು, ನಾನಿನ್ನು ಮಲಗಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. "ಏನೂ!!!" ಅಂದ್ಲು, ನಾನೂ ಏನು ಅನ್ನುವಂತೆ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ನೋಡಿ, ಮತ್ತೆ ಮೌಸ್ ಬೆನ್ನ ಚಪ್ಪರಿಸುವಂತೆ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತ ಕುಟ್ಟತೊಡಗಿದೆ. ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೌಸು ಬಿಡಿಸಿ ಕುಟ್ಟದಂತೆ ಕೈ ತಡೆದಳು, ಕೈ ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ ಏನೊ ಕಿರಿಕ್ಕು ತಪ್ಪು ಸರಿಹೊಗದೇ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿತ್ತು, ತಲೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು, ಅವಳೂ ರೇಜಿಗೆದ್ದಳು, "ರೀ ಮತ್ಯಾಕೆ ನನ್ನ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ದು, ಏನೀಗ ಟೀ ಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ ತಾನೆ, ಈ ಆಫೀಸು ಮನೆಗೆ ಯಾಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೀರೊ" ಅಂತ ಬೈಯುತ್ತ ಎದ್ದು ಹೊದಿಕೆ ಕೂಡ ಮಡಿಚಿಡದೇ ಹೋದಳು... ಇತ್ತ ಏನೊ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಅನ್ನೊ ತಲೆನೋವು, ಇವಳು ಬೇರೆ ಬೈದದ್ದು ಸೇರಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಟೆನ್ಷನ್‌ನಲ್ಲಿ ಬಂದೆ, ಏನೀಗ ನಾನೇನು ಟೀ ಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ತಾನೇ ಎಲ್ಲ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಬೈಯುತಿದ್ದಾಳಲ್ಲ ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು ಇವಳ ಟೀ ಅಂತ ಮನಸಲ್ಲೇ ಬೈದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಕೀಪ್ಯಾಡು ಕಿತ್ತು ಬರುವಂತೆ ಕುಟ್ಟತೊಡಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ ಹೋದವಳು ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಹಾಜರಾದಳು, ಕೈಲಿ ಕಪ್ಪು ಟೀ ಇತ್ತು, ಸಾಸರು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ, ತಂದು ಟೀಪಾಯಿ ಮೇಲಿಟ್ಟವಳೇ, ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲೂ ಹೇಳದೆ ಮತ್ತೆ ಹೊದಿಕೆ ಹೊಕ್ಕಳು. ಎಂದೂ ಕಪ್ಪು ಟೀ ಪೂರ್ತಿ ನನಗೇ ಕುಡಿಯಲು ಬಿಟ್ಟವಳಲ್ಲ, ಅವಳ ಸಾಸಿರಿಗೊಂದಿಷ್ಟು ಸುರಿಯಲೇಬೇಕು, ಅದನ್ನು ಹೀರಿ ನಗುವೊಂದು ಬೀರುವವಳು, ಇಂದೇನಿಲ್ಲ ಟೀಪಾಯಿ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಮಾತಿಲ್ಲದೇ ಮಲಗಿದಳಲ್ಲ, ಅಂತ ಬೇಜಾರಾಯಿತು. ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು ಆ ಟೀ, ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಮಾಡಿ ತಂದಿಟ್ಟದ್ದು ಅಂತ ನಾ ಮೂಸಿ ಕೂಡ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಟೀ ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿತು, ನಾನಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ಹಾಗೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದೆ.

ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಎದ್ದವಳು, ಟೀಪಾಯಿ ಮೇಲಿದ್ದ ಟೀಯನ್ನು ನೋಡಿ ಹಾಗೆ ಎದ್ದು ಹೋದಳು, ಮಾತಿಲ್ಲ ಕಥೆಯಿಲ್ಲ... ಟೀ ಕಡೆ ನೋಡಿದರೆ ಅದು "ಕುಡಿಯೊ ಟೀ ಇಲ್ಲದಿರೆ ತಲೆನೊವು ಶುರುವಾಗುತ್ತೆ ನಿನ್ಗೆ" ಅಂತ ಬೈದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು, "ನೀ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಕುಡಿಯಲಾಗುತ್ತಾ, ಹೇಳುವವರು ಹೇಳಬೇಕು" ಅಂತ ಅದನ್ನೇ ತಿರುಗಿ ಬೈದು, ಅದನಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಮೇಲೆದ್ದೆ. ಹಲ್ಲು ಉಜ್ಜಿ, ಮುಖ ತೊಳೆದು ಮುಖ ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಬಂದರೆ ಮತ್ತೆ ಲ್ಯಾಪಟಾಪನಲ್ಲಿ "ಟುಂಗ್ ಟುಂಗ್ ಟುಂಗ್..." ಅಂತ ಸದ್ದು ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಅದೇ ಮತ್ತೆ ಯಾರೋ ಗೂಗಲ್ಲು ಟಾಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಪಿಂಗ(ಮೆಸೇಜು) ಮಾಡುತ್ತಿರಬೇಕು, ಏನಾಯಿತು ಕೆಲಸ ಮುಗೀತಾ ಅಂದು. ಮತ್ತೆ ಕುಳಿತೆ...

ಮತ್ತೆ ಬಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಸಾರಿ ಹಾಗೇ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನೋಡಿದ್ಲು, ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಸೇರಿಸಿ ನೋಡಲಾಗದೆ ಮತ್ತೆ ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದೆ, ಏನೊ ಟಿಫಿನ್ನು ಮಾಡಿಟ್ಟಿರಬೇಕು, ಅವಳು ಯಾವುದೋ ಮನೆ ಫಂಕ್ಷನ್‌ಗೆ ಹೋಗುವವಳಿದ್ಲು ನಿನ್ನೇನೆ ಹೇಳಿದ್ಳಲ್ಲ, ಹೊರಟು ಹೋದ್ಲು. ಟಿಫಿನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ, ಇನ್ನೂ ಟೀ ಕೂಡ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಈ ಕೆಲಸವೇ ಹೀಗೆ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಏನೂ ಬೇಡ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದರೆ ಸಾಕಪ್ಪ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅಫೀಸಿನಲ್ಲೂ ಹಾಗೆ ಟೀ ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಊಟವಿಲ್ಲದೇ ಹಲವು ಬಾರಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಿದೆ. ಏನು ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡ್ರೂ ಇಂದು ಇದು ಮುಗಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮೂರಾಗಿರಬೇಕು ತಲೆ ಸಿಡಿದು ಬರುವ ಹಾಗಾಗತೊಡಗಿತು, ಅಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಉರುಳಿದೆ, ರಾತ್ರಿ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಒಂದು ಜೊಂಪು ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಿತು. ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲು ಚೀರತೊಡಗಿದಾಗಲೇ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು, ಅರೆನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕೊಲೀಗು ಜತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಇವಳು ಬಂದ್ಲು... ಕೊನೆಗೆ ಅವನ ಕೆಲಸವೂ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ ನಾಳೆ ಅಫೀಸಿಗೇ ಹೊಗುತ್ತೇನೆ ಅಂದ, ಸರಿ ನಂದೂ ಅದೇ ಹಾಡು ನಾನೂ ಬರ್ತೇನೆ ಅಂದೆ ಇವಳೂ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ್ಲು. ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿ ಬಂದಿರಬೇಕು ಟಿಫಿನ್ನು ಹಾಗೇ ಇದೆ, ಇಲ್ಲಿ ಟೀ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿದೆ, ಅವಳಿಗೆ ನಾನೇನು ತಿಂದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಇನ್ನೂ ತಲೆ ನೋವು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು... ಬಂದವಳೇ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ "ಏನು ಮಾಡ್ತಿದೀರಾ, ನಿನ್ನೆಯಿಂದ ನೋಡ್ತಾ ಇದೀನಿ, ಆಫೀಸು ಕೆಲ್ಸ ಕೆಲ್ಸಾ ಅಂತಾ ಕೂತಿದೀರ, ಏನೂ ತಿಂದಿಲ್ಲ ಬೇರೆ, ಎನು ಮಾಡ್ತಿದೀರಾ ವಾರವೆಲ್ಲ ಕೆಲ್ಸ ಕೆಲ್ಸಾ ವಾರಾಂತ್ಯಕ್ಕದರೂ ಹೆಂಡತಿ ಮನೆ ಬೇಡವಾ, ಅಫೀಸನ್ನೆ ಮದ್ವೆ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು" ಅಂತಾ ಬೈದ್ಲು "ಮತ್ತೆ ನಾಳೆ ಬೇರೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗ್ತಾರಂತೆ" ಇನ್ನೂ ಏನೇನೊ ಅಂತಿದ್ಲು, ನನಗೋ ತಲೆ ಕಿತ್ತು ತೆಗೆದಿಡುವಂತಾಯಿತು, ಅರೆನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದಿದ್ದೆ ಬೇರೆ, ಹೊಟ್ಟೇಲೇನಿಲ್ಲ, ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ, ನಾಳೆ ಬೇರೆ ರಜೆಯಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಹರಿಹಾಯ್ದುಬಿಡಬೇಕೆನಿಸಿತು, ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಅಲ್ಲೇ ಉರುಳಿ, ನನ್ನ ತಲೆ ನಾನೇ ಒತ್ತಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ. ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಅವಳೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿರಬೇಕು, ಮತ್ತೆ ಮಾತಿಲ್ಲ ಕಥೆಯಿಲ್ಲ... ನಿಶಬ್ದ ಹಿತವೆನೆಸಿತು.

ಮತ್ತೆ ಬಂದು ನೋಡಿ, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತಲೆ ಒತ್ತಬೇಕೆಂದ್ಲು, ಅವಳ ಕೈ ನೂಕಿದೆ, "ಯಾಕೆ ಮಾತೆ ಆಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಸಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಬೈದು ಬಿಡಿ, ಯಾಕೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದು ಸತಾಯಿಸ್ತೀರಾ" ಅಂಥ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಉಲಿದಳು, ಇನ್ನೂ ನಾನು ಮಾತಾಡದಿದ್ರೆ, ಅಷ್ಟೇ... ಅವಳ ನೋಡಿದೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಏನೆನೋ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ಲು. ಉತ್ತರ ಮಾತ್ರ ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಅದರೂ ಮಾತನಾಡೋಣ ಅಂದು, "ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ, ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲ್ಸ ಬಹಳ ಇದೆ" ಅಂದೆ, ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಿತ್ತು ಅವಳಿಗೆ, ಏರಿ ಬಂದು ಕುಳಿತವಳೇ ಅವಳ ನೂಕದಂತೆ ಕೈ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ ತಲೆ ಒತ್ತತೊಡಗಿಡಳು. ತಲೆ ಮೇಲೆ ಯಾರೋ ಕೀಬೊರ್ಡು ಕುಟ್ಟಿದಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಅದರೂ ಏನೊ ಸುಖವೆನಿಸಿತು. ಅವಳ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿನ್ನೂ ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ, "ನಿಮಗೆ ಬಹಳ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದೆ ಅಲ್ವಾ, ಹೊರಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು, "ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ರೆ "ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ಬೇಡಿ" ಅಂತಂದ್ಲು. "ಹೌದು ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದೆ ಈಗ, ಹಾಗಂತ ಯಾರನ್ನ ಬೈಯಲಿ, ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಯಾರನ್ನು ಬೈದು ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ, ನಿನಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಬಿಡು" ಅಂದೆ "ತಾಳಿ, ಮೊದಲು ಊಟ ಆಮೇಲೆ ಮಾತು, ಅನ್ನ ಸಾರು ಮಾಡ್ತೇನೇ" ಅಂದ್ಲು, ಬೇಡ ಮುಂಜಾನೆ ಮಾಡಿಟ್ಟ ಟಿಫಿನ್ನು ಬಿಸಿ ಮಾಡಿದರೆ ಸಾಕು ಅಂದೆ, ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಮೇಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಯೆನಿಸಿತು.

ಮತ್ತೆ, ಲ್ಯಾಪಟಾಪ್ ಶುರು ಮಾಡಲು ಕೇಬಲ್ಗೆ ತಡಕಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಅವಳು ಬಂದ್ಲು "ಅದನ್ನ ತುಗೊಂಡು ಹೋಗಿ ಹೊರಗೆ ಎಸೆದು ಬರ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಗದರಿದ್ಲು, ನಾ ನಕ್ಕೆ, "ಅಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರ ಈಗ ನಕ್ಕ" ಅಂತ ಛೇಡಿಸಿದ್ಲು ಮತ್ತೆ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕೆ, "ಈಗ ಹೇಳಿ", ಅಂದ್ಲು ಏನು ಅನ್ನುವಂತೆ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದ ನಾನಿಷ್ಟು ಬೈದೆ, ಯಾಕೆ ನೀವೇನೂ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು "ಓಹ್ ಅದಾ ಮೌನವೃತ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ" ಅಂದೆ "ರೀ ಈಗ ಹೇಳ್ತೀರೊ ಇಲ್ವೊ" ಅಂತ ದುಂಬಾಲು ಬಿದ್ಲು. "ಮೊದಲು ನೀನು ಯಾಕೆ ಬೈದೆ ಅದನ್ನ ಹೇಳು" ಅಂದೆ "ನಾ ಬಯ್ಯಬಾರ್ದಿತ್ತು ಪ್ಚ್" ಅಂತ ಲೊಚಗುಟ್ಟಿದ್ಲು, "ಯಾಕೆ???" ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮತ್ತೆ ಬಿತ್ತು, "ಅಲ್ಲ ನಿನ್ನೆಯಿಂದ ನೋಡ್ತಿದೀನಿ ಒಂದೆ ಸಮನೆ ಕೆಲ್ಸ ಕೆಲ್ಸಾ, ಆರೋಗ್ಯ ಎನಾಗಬೇಡ, ವಾರವೆಲ್ಲ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬಳೇ ಈ ಗೋಡೆ ಕಿಡಕಿಗಳ ಜತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಬೇಕು, ವಾರಂತ್ಯವಾದ್ರೂ ನನ್ನ ಜತೆ ಇರದೇ ಹೀಗೆ ಕೂತರೆ ನಾನಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಲಿ, ನಿಮ್ಗೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಜಾಸ್ತಿ" ಅಂತ ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಹೇಳಿದ್ಲು ಅವಳು ಹಾಗೆ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲ್ಲ, ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು "ಏನು ನನಗೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಜಾಸ್ತಿನಾ?" ಅಂದೆ, ಸೀರೆ ಸೆರಗಿನ ತುದಿಯ ಚುಂಗ ತಿರುಗಿಸಿ ತೀಡುತ್ತ ನಾಚಿ "ಹಾಗೇನಿಲ್ಲಾ.." ಅನ್ನುತ್ತ ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿದ್ಲು.

ನಾ ಹೇಳತೊಡಗಿದೆ "ನನಗೂ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದೆ ಹಾಗಂತ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಾರಾಡಿದೆ, ಕೂಗಾಡಿದೆ, ಅಂತ ಇಟ್ಕೊ, ಆಗ ನಾನೇನು ಸಾಧಿಸಿದೆ, ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸಂಭಂದ ಹಳಸುತ್ತೆ ಅಷ್ಟೇ, ಹೌದು ವಾರವೆಲ್ಲ ತಲೆ ತುರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ವಾರಂತ್ಯಕ್ಕೂ ಅದನ್ನೇ ಮಾಡಲು ನನಗೇನು ಹುಚ್ಚಾ, ಇಲ್ವಲ್ಲ. ಆದರೆ ಯಾಕೆ... ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಹಾಗಿದೆ, ಪ್ರತೀ ಕ್ಷಣವೂ ಒತ್ತಡ, ತಲೆಬಿಸಿ, ಅದು ಇದ್ದದ್ದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅಭದ್ರತೆ ಕೂಡ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಇದು ನಾ ಆರಿಸಿಕೊಂಡ ವೃತ್ತಿ, ಅದರಲ್ಲೆ ಸಂತೋಷ ಕಾಣಬೇಕು, ನಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕಾಗಿಯೇ, ಗಳಿಸಿ ಸಿರಿವಂತನಾಗಲೇನಲ್ಲ ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈಗ ಈ ವಾರಂತ್ಯದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಎನು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ದುಡ್ಡು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸ ನಿರ್ಧಾರಿತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಗಿಸಲೇಬೇಕು, ಇಲ್ಲವೆಂದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದಾದೀತೊ ಅನ್ನೊ ಭಯ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹೀಗೆ ಕೆಲಸ ಬರುವುದು ಸಹಜ ಆಗ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮುಖ್ಯ" ಅಂದೆ. ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತೊ ಇಲ್ವೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೂ ನನ್ನ ಮನ ಹಗುರಾಯಿತು. "ಆದರೂ ಆರೋಗ್ಯದ ಕಡೆ ಗಮನ ಬೇಡವೇ" ಅಂದ್ಲು "ಅದು ಸರಿ ಅದಕ್ಕೆ ಬೈದು ಸರಿ ಮಾಡಲು ನೀನಿದ್ದೀಯಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಸಿಟ್ಟಿನ ಹಿಂದಿದ್ದದ್ದು ಕಾಳಜಿ ಅದಕ್ಕೇ ನಾ ಏನೂ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ" ಅಂದೆ. "ನಾಳೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕಾ" ಅಂದ್ಲು, "ಈವತ್ತೂ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು, ನಿನಗಾಗಿ ಕೆಲ್ಸ ಮನೆಗೆ ತಂದೆ, ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ರಾಧ್ಧಾಂತವಾಯಿತು" ಅಂದೆ. "ಸರಿ ಈಗ ಲ್ಯಾಪಟಾಪ ಬೇಕಾ, ಕೆಲ್ಸಾ ಮಾಡೋರಿದ್ರೆ ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ತೀನಿ, ನಾ ಕಾಡಿಸಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು. "ಆ ಲ್ಯಾಪಟಾಪ ಎನೂ ಬೇಡ ಈ ಲ್ಯಾಪಟಾಪ ಬೇಕು" ಅಂತನ್ನುತ್ತ ಕೈ ಹಿಡಿದೆಳೆದೆ ತಟ್ಟನೆ ಜಿಗಿದು ಏರಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಲ್ಯಾಪ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಲು. ಅವಳ ಹಣೆಗೆರಡು ಸಾರಿ ಕೀಬೊರ್ಡು ಕುಟ್ಟಿದಂತೆ ಮುಷ್ಟಿಯಿಂದ ಮೆಲ್ಲನೆ ಗುದ್ದು ಕೊಟ್ಟೆ. "ರೀ ತಲೆನೊವು ಕಡಿಮೆ ಆಯ್ತಾ" ಅಂದ್ಲು "ಇಲ್ಲ ಸ್ವಲ್ಪ ಇದೆ ಆದ್ರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ" ಅಂದದ್ದಕ್ಕೆ ಟೀ ಮಾಡಿ ತರಲಾ ಅಂದ್ಲು, ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ರೆ ಟೀಪಾಯಿ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಮುಂಜಾನೆ ಅವಳು ಮಾಡಿ ತಂದಿಟ್ಟ ಕಪ್ಪು ಹಾಗೇ ಇತ್ತು, ಅದು "ಲೋ, ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದ ಕಾಯ್ತಾ ಇದೀನಿ ಕುಡಿಯೋ ಬೇಗ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾಕೊ ನಿಂಗೆ ಸಿಟ್ಟು, ಇನ್ನೇನು ನನ್ನ ಬಿಸಿಯಿಲ್ಲ ಅಂತ ಬಚ್ಚಲಿಗೆ ಚೆಲ್ತೀರಾ ಬಿಡು" ಗೊಳಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅನಿಸಿತು, ಪಾಪ ಅದೇ ಅಲ್ವಾ ನನ್ನ ಕೆಲ್ಸಕ್ಕೆ ಸ್ಪೂರ್ಥಿ, ತಾಜಾತನ ತುಂಬೊದು ಅದನ್ನ ಯಾಕೆ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಸಲಿ ಅಂದು. ಅವಳಿಗೆ ಅದನ್ನೇ ಎತ್ತಿ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಸಿ ಮಾಡಿ ತಾ ಅಂದೆ, ಅವಳು ಮುಂಜಾನೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಬೇಡ ಅಂದ್ಲು, ಅದೇ ಬೇಕು ಅಂತ ಹಟ ಹಿಡಿದೆ. "ಅದೇ ಬೇಕೆಂದರೆ ಆಗಲೇ ಕುಡಿಯಬೇಕಿತ್ತು, ಯಾಕೆ ಕುಡಿಯಲಿಲ್ಲ" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ಲು "ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಟ್ಟು ತುಂಬಿತ್ತು, ಪ್ರೀತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ, ಈಗ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬಿಸಿ ಮಾಡಿ ತಾ ಕುಡಿಯುತ್ತೇನೆ" ಅಂದೆ. "ಇಂಥ ಮಾತುಗಳಿಗೇನು ಕಮ್ಮಿಯಿಲ್ಲ" ಅಂತನ್ನುತ್ತ ಬಿಸಿ ಮಾಡಲು ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ಹೋದ್ಲು, ಇತ್ತ ಕೊಲೀಗು ಫೋನು ಮಾಡಿ ಯಾವುದೋ ಪ್ರಾಬ್ಲ್ಂ ಒಂದು ಹೇಳಿದೆ, ಮತ್ತೆ ಲ್ಯಾಪಟಾಪ ತೆಗೆದು ಕುಳಿತೆ. ಈ ಸಾರಿ ಸಾಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಟೀ ಬಂತು, ಸಾಸರಿಗೆ ಹಾಕಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕಸಿದುಕೊಂಡು ತಾನೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟು ತಾನೂ ಗುಟುಕರಿಸಿದಳು. ಟೀ ಬಹಳ ರುಚಿಯಾಗಿತ್ತು, ಪ್ರೀತಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಮತ್ತೆ ಹುಮಸ್ಸಿನಿಂದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ, ಇವಳೂ ನಡು ನಡುವೆ ಮೂಗು ತೂರಿಸುತ್ತಿದ್ಲು, "ಇಂಟ" ಅಂದ್ರೇನು, "ಕ್ಲಾಸ್" ಅಂದ್ರೇನು(ಕಂಪ್ಯೂಟರ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮುಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪದಗಳು). ಎರಡನೇ ಕ್ಲಾಸು ಮೂರನೇ ಕ್ಲಾಸು ಅಂತ ಮಕ್ಕಳು ಹೋಗ್ತಾರಲ್ಲ ಶಾಲೆಗೆ... ಅದಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಶುಧ್ಧ ತರಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ಲು, ಅವಳಿಗೆ ತರಲೇ ಉತ್ತರಗಳ ಕೊಡುತ್ತ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ, ನಾಳೆ ಒಂದೆರಡು ಗಂಟೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದರಾಯಿತು, ಬಹಳ ಇಲ್ಲ ಇನ್ನು ಅಂದದ್ದಕ್ಕೆ ಖುಷಿಯಾದ್ಲು. "ಕಂಪ್ಯೂಟರಿನ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮುಗಳ ಮಾಡಿದ್ದು ಸಾಕು ಇನ್ನು ನಾಳೆ ನಮ್ಮದೇನು ಪ್ರೋಗ್ರಾಮು" ಅಂದೆ... "ಬರೀ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮು ಅಂತ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ಸಾಕಾಗಿಲ್ವಾ, ನಾಳೇನು ಪ್ರೋಗ್ರಾಮು ಇಲ್ಲ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ರೆಸ್ಟು" ಅಂದ್ಲು, ಕೆಲಸವಂತೂ ಮುಗಿದಿತ್ತು, ಬಹಳ ಖುಶಿಯಾಗಿತ್ತು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ತರಲೆಗಿಳಿದೆ, "ರೀ ನಿನ್ನೇನೂ ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲ ಮಲಗಿ" ಅಂತ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ಲು, ಅವಳ ಮಾತಿನ ತಾಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮತ್ತೆ ಲ್ಯಾಪಟಾಪನಲ್ಲಿ ಗೂಗಲ್ಲು ಟಾಕನ ಮೆಸ್ಸೆಜುಗಳ ಸದ್ದು "ಟುಂಗ್ ಟುಂಗ್ ಟುಂಗ್..." ಎಂದು ಬರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು (ಮತ್ತೆ ಯಾವುದೊ ಪ್ರಾಬ್ಲ್ಂ ಕೊಲೀಗು ಕಳಿಸುತ್ತಿರಬೇಕು) ನಾನು ಅವಾವುದರ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಅವಳ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ನಿದಿರೆಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದೆ... ಮತ್ತೆ ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದರೆ ಅದೇ... ಕೆಲಸ ಇದೆಯಲ್ಲ ಹಾಗೂ ಕೆಲಸದ ನಡುವೆ ಇವಳ ಕೀಟಲೆಯೂ ಇದೆಯಲ್ಲಾ...

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಓದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...

pdf can be found here http://www.telprabhu.com/kelasada-naduve.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannadaಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿಗೆ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಕೆಲವು ಮಾತ್ರ ನಿಜ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

ಅದೇ ಆಗ ಎದ್ದು ಆಕಳಿಸುತ್ತ ಮೈಮುರಿದು ಕಣ್ಣು ತೀಡುತ್ತ ಹೊರಗೆ ಬಂದೆ, ಇವಳು ಉಗುರು ಕತ್ತರಿಸಿ ರಂಗು, ಅದೇ ನೇಲ್ ಪಾಲೀಶು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ಲು, ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ಬಾಟಲಿ ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಬೆರಳೊಂದಕ್ಕೆ ರಂಗು ಬಳಿದು, ಆರಲೆಂದು ಗಾಳಿ ಊದಿದೆ, ಕಚಗುಳಿಯಿಟ್ಟಂತಾಯಿತು ಅನಿಸತ್ತೆ "ಛೀ, ಸಾಕು ಏಳ್ರೀ ಮೇಲೆ ನಾನು ಹಚ್ಕೊತೀನೆ" ಅಂತ ನೂಕಿದ್ಲು, ಸರಿದು ಗೋಡೆಗೆ ಒರಗಿ ಕೂತು ಅವಳನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೊಡುತ್ತಿದ್ದೆ, "ಟೀ ಮಾಡಿಟ್ಟೀದೀನಿ" ಅಂತ, ಎದ್ದು ಹೋಗು ನೋಡಿದ್ದು ಸಾಕಿನ್ನು ಅನ್ನೊ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ಲು. ಎದ್ದು ಟೀ ಸುರಿದುಕೊಂಡು ಬಂದೆ, ಸಾಸರಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಅವಳಿಗೊಂದು ಗುಟುಕು ಕುಡಿಸಿ, ಉಳಿದದ್ದು ನಾ ಹೀರತೊಡಗಿದೆ. ಟೀ ಮುಗೀತು ಕಪ್ಪು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ, ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದ್ಲು, ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಕಾಡುವ ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಹುಡುಗಿ ನೋಡುವಂತೆ. ನನಗೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತೆ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ, ನನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ನಾ ನೋಡಲೇನು, ಇನ್ನೇನು ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದುನ ಹಾಗೆ ನೋಡೊಕಾಗುತ್ತ! ಕೊನೆಗೆ ಕಣ್ಸನ್ನೆ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ "ರೀ ಏನೂ ಕೆಲ್ಸಾ ಇಲ್ವಾ, ಎನು ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರೀ" ಅಂದ್ಲು. ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದೆ ಅಷ್ಟೇ.. ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೋಪ ಬಂತು, "ಕೂತ್ಕೊಂಡ್ರೆ ಮುಗೀತು ಅಕ್ಕಿ ಮೂಟೆ ಜಲಿಸಿ ಜರುಗಿಸಿಟ್ಟಂತೆ ಕುಸಿದು ಕುಳೀತು ಬಿಡ್ತೀರ, ಹೊಟ್ಟೆ ನೊಡ್ಕೊಳ್ಳಿ ಅದನ್ನ" ಅಂತ ಬೈದ್ಲು. ನೊಡ್ಕೊಂಡೆ, ಹೌದಲ್ಲ ಗುಡಾಣವಾಗುತ್ತಿದೆ.. ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಇಲ್ಲದ್ದು ಈವತ್ತು ಇದು ಇವಳಿಗಿಷ್ಟು ಕಿರಿಕಿರಿ ಮಾಡಿದೆ. ಎದ್ದು ನಡೆದೆ, ಕೂತಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಬಯ್ಯುತ್ತಾಳೇನೊ ಅಂದುಕೊಂಡು.

ಇದೇನು ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯದಲ್ಲ, ವರ್ಷಾನು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಸಾಕಿ ಸಲಹಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದದ್ದು, ಸುಖಜೀವಿಯ ಸಂಕೇತ. ಇನ್ನೇನು ಮತ್ತೆ, ಸಾಫ್ಟವೇರ್ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ, ಕೂತಲ್ಲೆ ಎಲ್ಲ ಕೋನಗಳಲ್ಲೂ ತಿರುಗುವ ಕುಶನ್ನು ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ತಂಬೂರಿ ನುಡಿಸಿದಂತೆ ಬೆರೆಳು ಅಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತ ಕೀಬೊರ್ಡು ಕುಟ್ಟೊದು, ನಡುನಡುವೆ ತಬಲದಲ್ಲಿ ತಕಧೀಂ ಅಂದಂತೆ ಮೌಸು ಅಮುಕೋದು. ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಮನೆಯಿಂದ ಅಫೀಸಿನವರೆಗೆ ಪ್ರಯಾಣ, ಲಿಫ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಮಂಜಿಲಕ್ಕೆ ಏರೊದು, ಕಂಪನಿಯ ಪುಕ್ಕಟೆ ಹಾಲು ಬೂಸ್ಟು, ಹೆಂಡತಿಯ ಕೈ ಬಗೆಬಗೆಯ ಪಕ್ವಾನ್ನ, ಸಂಜೆಗೆ ಕುರುಕಲು ತಿಂಡಿಗಳು, ಸಂಸಾರ ಜಂಜಡಗಳಿಲ್ಲದೆ ಸುಖನಿದ್ರೆ... ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಇರುವಾಗ ಹೊಟ್ಟೆ ಬಲೂನು ಉಬ್ಬಿದಂತೆ ಉಬ್ಬದೇ ಇನ್ನೇನು. ಹಾಗಂತ ಸಾಫ್ಟವೇರು ಕೆಲ್ಸ ಸಲೀಸು ಅಂತೇನಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿರುವ ಟೆನ್ಶನ್ನು, ತಲೆಬಿಸಿಗಳು ಅಲ್ಲಿನವರಿಗೇ ಗೊತ್ತು, ಭದ್ರತೆಯಿಲ್ಲದ ಭವಿಷ್ಯ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಬದುಕು. ಆದರೂ ತಲೆಗೆ ಕೆಲಸವಿದ್ದು, ಮೈ ಕೈಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ವ್ಯಾಯಾಮವನ್ನುವುದು ಇಲ್ಲವೆಂದರೆ ಸರಿ. ಹೀಗಾಗಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿಗೆ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ಬಂದಿದ್ದೇನು ಅತಿಶಯವಲ್ಲ.

ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ನಾನೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಹೊಟ್ಟೆ ಬಳಸಿ ಎರಡೂ ಕೈ ಸೇರಿ ಬಿಗಿದು ಕಟ್ಟಲು ತಡಕಾಡಿ, ಹಾಗೊ ಹೀಗೋ ನಿಲುಕಿಸಿಕೊಂಡು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ನಿಂತ್ಲು, ಹೊಟ್ಟೆ ಅಷ್ಟು ಬಂದಿದೆಯಲ್ಲ, "ಏನು, ಹಾಗಂದೆ ಅಂತ ಬೇಜಾರಾಯ್ತಾ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಬಿಟ್ರಿ" ಅಂದ್ಲು "ಇಲ್ಲ, ನಿಜ ನಾ ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ" ಅಂದೆ. "ರೀ ಮೊನ್ನೆ ಪರಿಮಳ ಬಂದಿದ್ರು ಮುಂಜಾನೆ ವಾಕಿಂಗ, ಜಾಗಿಂಗ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಏನೆಲ್ಲ ಪ್ರಯೋಜನ ಇದೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದ್ರು" ಅಂದ್ಲು, ಇದೋ ವಿಷ್ಯ ಪರಿಮಳ ಕಿವಿಯೂದಿದ್ದಾರಾ, ಅದಕ್ಕೆ ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದೆ ಇಂದು ಇವಳು ಹೀಗಂದಿದ್ದು ಅಂದುಕೊಂಡೆ. "ಹೀಗೇ ನನ್ನ ನೋಡುತ್ತ ಕೂರೊ ಬದಲು ಮುಂಜಾನೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಯಾಕೆ ನೀವು ವಾಕಿಂಗ ಹೋಗಬಾರದು" ಅಂದ್ಲು "ಹೌದಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಹುಡುಗೀರೂ ವಾಕಿಂಗ ಬರ್ತಾರೆ ಅವರ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬರಬಹುದು" ಅಂದೆ "ನೀವ ಸುಧಾರಿಸಲ್ಲ, ನಾಳೆಯಿಂದ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ವಾಕಿಂಗ ಹೋಗ್ತಿದೀವಿ ಅಷ್ಟೆ" ಅಂದ್ಲು "ಯಾಕೆ ನಾನೊಬ್ಬನೆ ಹೋದ್ರೆ ಎಲ್ಲಿ ವಾಕಿಂಗಗಿಂತ ಹುಡುಗೀರ ನೋಡ್ತ ಸ್ಟಾಪಿಂಗ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಭಯಾನಾ" ಅಂತ ಕುಟುಕಿದೆ. "ನಂದೂ ತೂಕ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗ್ತಿದೆ, ಏಳು ಮಲ್ಲಿಗೆ ತೂಕದ ರಾಜಕುಮಾರಿಯಾಗಿರಬೇಡ್ವಾ ನಾನೂ" ಅಂತನ್ನುತ್ತ ಹೊಟ್ಟೆ ಮೇಲೆರಡು ಬಾರಿಸಿದ್ಲು, "ಲೇ ಬಾರಿಸೊಕೆ ಅದೇನು ಡೋಲು ತಮಟೆನಾ" ಅಂತ ಕಿವಿ ಹಿಂಡಿದೆ ಕೈ ಬಿಡಿಸಿ ಕೊಂಡು ಓಡಿದ್ಲು.

ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ ಮುಂಜಾನೆ ಬೇಗ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ಲು, ಎದ್ದು ಯಾವುದೋ ಪ್ಯಾಂಟು ಏರಿಸಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲೊ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಆಕ್ಷನ್ನು ಶೂಜು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತಯ್ಯಾರಾದೆ, ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ವುಲನ್ ಟೋಪಿ, ಸ್ಕಾರ್ಪು ಕೊಟ್ಲು ಛಳಿಯಿರುತ್ತೆಂದು, "ಮುಂಜಾನೆ ಗಾಳಿ ಸವಿಯಬೇಕು, ಅದೆಲ್ಲ ಎನೂ ಬೇಡ, ವಾಕಿಂಗ ಹೋಗೋದೇ ಹೊಸ ಗಾಳಿ ಸವಿಯಲು" ಅಂತಂದು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟೆ. ನಾನ್ಯಾರಾರನ್ನೊ ನೋಡುತ್ತಿದ್ರೆ ಇವಳು ನನ್ನ ಚಿವುಟುತ್ತ, ಅದಿದು ಹರಟತ್ತು, ಆಗಾಗ ಕೈ ಬೀಸುತ್ತ, ಏನೊ ಕ್ರಿಕೆಟ್ಟು ಬಾಲರ್ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವಂತೆ ಬಾಲ್ ಹಾಕುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತ, ನಡುನಡುವೆ ಕಸ ಆಯುವವರ ಹಾಗೆ ಬಾಗಿ ಮೇಲೆಳುತ್ತ, ಸಾಗಿತ್ತು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ವಿಹಾರ. ಮೊದಲದಿನದ ಉಮ್ಮೇದಿಗೆ ನಡೆದದ್ದೆ ನಡೆದದ್ದು ಇಂದೆ ನಾಲ್ಕು ಕೇಜೀ ತೂಕ ಇಳಿದು ಬಿಡುವುದೇನೊ ಅನ್ನುವಂತೆ ಅವಳೂ ನಡೆದಳು.

ಮನೆಗೆ ಬಂದು "ಇಂದು ಬಹಳ ಫ್ರೆಷ್ ಅನಿಸ್ತಿದೆ, ಪರಫೆಕ್ಟು ಫಿಟ್ ಆಗ್ತೀನಿ ನೋಡ್ತಿರು" ಅಂದೆ, "ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಏನೂ ಆಗಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕಿನ್ನೂ ಟೈಮ್ ಬೇಕು" ಅಂದ್ಲು. ಅದೇ ಜೊಶ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ರೆಡಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದೆ, "ರೀ ಅಲ್ಲಿ ಆ ಗ್ರೇ(ಬೂದು) ಕಲರ ಟ್ರಾಕ ಪ್ಯಾಂಟು ಶರ್ಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಜೋಡಿಯೊಂದು ಬಂದಿತಲ್ಲ ನೋಡಿದ್ರ, ಆ ಥರ ನಾವೂ ವಾಕಿಂಗ್‌ಗೆ ಡ್ರೆಸ್ ತುಗೋಬೇಕು" ಅಂದ್ಲು, ಬಂತಲ್ಲಪ್ಪ ಜೇಬಿಗೆ ಕತ್ತರಿ ಅಂದೆ, ತೂಕ ಇಳಿಯತ್ತೊ ಇಲ್ವೊ, ಜೇಬಿನ ತೂಕ ಇಳಿಯೋದಂತೂ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯಾಯ್ತು. ಸಂಜೆ ಬರುವಾಗ ತರುವೆನೆಂದೆ. ಒಂದೇ ಜತೆ ಸಾಕಾಗಲ್ಲ ದಿನಾಲೂ ಅದೇ ಹೇಗೆ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಎರಡೆರಡು ಜತೆ ತಂದದ್ದಾಯ್ತು.

ಹೊಸ ಡ್ರೆಸ್ಸು ಹಾಕಿದ ಖುಶಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ದೂರ ನಡೆದೆವು, ನಡುನಡುವೆ ನಾ ಓಡಿದೆ ಕೂಡ, ಮೊದಲೆ ನಡೆದು ರೂಡಿಯಿಲ್ಲ ಇನ್ನು ಓಡಿದ್ದು ಬೇರೆ ರಾತ್ರಿಗೆ ಕಾಲುಗಳು ಮಾತಾಡತೊಡಗಿದವು, ಆದರೇನಂತೆ ಇವಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಚುಕಿ, ಮಸಾಜು ಮಾಡಿ ಮೊದ ಮೊದಲು ಹೀಗಾಗುತ್ತೆ ಅಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಪುಸಲಾಯಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮಾರನೆ ದಿನವೂ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಬಹಳ ದೂರವಲ್ಲದಿದ್ರೂ ನಡೆದು ಬಂದು ಕೂತವನೇ ಜೋರಾಗಿ ಸೀನಿದೆ!!!.. ಶೀತ ಬರುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿತು, ಅವಳೂ "ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಟೊಪಿ ಸ್ಕಾರ್ಫು ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ವ ಹೀಗಾಗತ್ತೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು" ಅಂತು ಬೈದ್ಲು. ಶೀತ, ತಲೆ ಸಿಡಿತ ಅಂತ ಮೂಗು ಸುರಿದು, ಕೆಮ್ಮಿ ಎರಡು ದಿನ ವಾಕಿಂಗ ಅಷ್ಟೆ ಯಾಕೆ ಆಫೀಸಿಗೂ ಚಕ್ಕರ ಹೊಡೆದದ್ದಾಯ್ತು. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮತ್ತೆರಡು ದಿನ ಹೋದವರು, ಛಳಿಯಾಗಿಬರದೇ ಮತ್ತೆರಡು ದಿನ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ, ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಅದೇನೊ ವಾಕಿಂಗ ಆದ ಮೇಲೆ ಸೌತೆ ಕಾಯಿ ರಸ, ಗಜ್ಜರಿ ರಸ ಕುಡಿದರೆ ಒಳ್ಳೇದು ಎಂದು ಅದೂ ಕುಡಿದು ಹೊಟ್ಟೆ ಕೆಟ್ಟು ಟಾಯ್ಲೆಟ್ಟಿಗೆ ಓಡಾಡಿ ಅದೇ ವಾಕಿಂಗ್‌ಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗಿ ಹೋದೆ.

ಹಾಗೆ ಅಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಿಗೆ ಕುಳಿತಾಗ ವಾಕಿಂಗ ಪ್ರಹಸನ ಹೇಳಿದಾಗ ಕೊಲೀಗು ಏರೊಬಿಕ್ಸು ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ. ಏರೊಬಿಕ್ಸು ಸೇರಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಇಳಿಸೊಕಿಂತ ಅಲ್ಲಿನ ಕೊಚ್ ಹುಡುಗಿಯ ವರ್ಣನೆ ಕೇಳಿ ಅದನ್ನ ಯಾಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಾರದು ಅಂತ ದುಡ್ಡು ತೆತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿದೆ. ಒನ್ ಟೂ ಥ್ರೀ ಫೊರ್ ಅಂತ ಇಂಗ್ಲೀಷು ಹಾಡಿಗೆ ಕುಣಿದದ್ದೆ ಕುಣಿದದ್ದು, ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಇವಳ ಜತೆಗೂ ಡ್ಯಾನ್ಸು... ತನಗೂ ಕಲಿಸಿ ಅಂತ ತಾಕೀತು ಮಾಡಿದ್ದಳಲ್ಲ, ಕೊನೆಕೊನೆಗೆ ಕುಣಿತ ಕರಡಿ ಕುಣಿತವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತು, ಸ್ಟೆಪ್ಪುಗಳು ಎಲ್ಲಿ ನೆನಪಿರಬೇಕು ಗಮನವೆಲ್ಲ ಕೊಚನ್ನು ನೋಡುವುದರಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕಾದ್ರೆ. ಹೊಟ್ಟೆ ಇಳಿಸುವುದು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಕೊಚ್‌ಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ ಇವಳ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸತೊಡಗಿದೆ.

ಏನೊ ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದು, ಕುಣಿದದ್ದೂ ಸೇರಿ ಮೈ ಹುಶಾರಿಲ್ಲದೇ ಸೊರಗಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಒಂದು ಲೇವಲ್ಲಿಗೆ ಸಪೂರವಾಯ್ತು. ಇಂಗ್ಲೀಷು ಹಾಡಿ ಕುಣಿದು ಕುಣಿದು ಬೇಜಾರಾಗಿ, ಏನು ಎರೊಬಿಕ್ಸನಲ್ಲಿ ಏನು ಮಹ ಕಲಿಸುತ್ತಾರೆ ನಾನೇ ಮನೆಯಲ್ಲೆ ಹಾಡು ಹಾಕಿ ಜಿಗಿದಾಡಿದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಅದನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟೆ, ಇವಳೂ ನಿರಾಳವಾದ್ಲು ಹೊಟ್ಟೆ ಕರಗಿಸಿದೆನೆಂದಲ್ಲ, ಆ ಕೊಚು ಸಹವಾಸ ತಪ್ಪಿತಲ್ಲ ಅಂದು. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಕೊಲೀಗು ಎರೊಬಿಕ್ಸು ಎನು ಹೋಗ್ತೀಯ ಇಲ್ಲೇ ಯೋಗ ಪ್ರಾಣಾಯಾಮ ಕಲಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಪ್ಪಟ ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದ ಕಲೆ, ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ತ ಅಂದ. ಫೀಜು ಕೇಳಿ ಸಧ್ಯ ಏನೂ ಬೇಡ ಅಂತ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾಯ್ತು.

ಅದೊಂದು ದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಪಕ್ಕ ಬಂದು ತೆಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವಳು, ಹೊಟ್ಟೆ ಸವರಿದ್ಲು, ತಟ್ಟನೆ "ನನ್ನ ಕೈಲಿ ಇಷ್ಟೆ ಕರಗಿಸಲಾಗಿದ್ದು, ಇನ್ನೂ ಕರಗಿಸಲಾಗಲ್ಲ ಕಣೇ" ಅಂದೆ. ಎಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಯಾವುದೊ ಕೊರ್ಸೊ ಇಲ್ಲ ಕಸರತ್ತೊ ಮಾಡಲೊ ಹೇಳುತ್ತಾಳೇನೊ ಅಂತ ಭಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದೆ. "ನಾನೇನು ನನ್ನ ಫೇವರಿಟ್ಟು ಹೃತಿಕ್ (ರೊಶನ್) ಹಾಗೆ ಸಿಕ್ಸ್ ಪ್ಯಾಕ್ ಬಾಡಿ ಮಾಡಿ ಅಂತ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ನನಗೆ ಬೇಕೂ ಇಲ್ಲ, ಪತಿರಾಯ ಗಣಪತಿಯಂತೆ ಡುಮ್ಮ ಆಗಿರದಿರಲಿ ಅಂತ ಆಸೆಯಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ" ಅಂದ್ಲು. ಕೇಳಿ ಸಮಾಧಾನ ಆಯ್ತು. "ನನಗೂ ಏನೂ ಏಳು ಮಲ್ಲಿಗೆ ತೂಕದ ರಾಜಕುಮಾರಿ ಬೇಕಿಲ್ಲ, ನಾನೆತ್ತಿ ಮುದ್ದಾಡುವಷ್ಟಿದ್ದರೆ ಸಾಕು" ಅಂದೆ "ಮತ್ತೆ ನಿಮ ಎರೊಬಿಕ್ಸು ಕೊಚು ಎನಾದ್ಲು" ಅಂದ್ಲು "ಕೊಲೀಗಿಗೆ ಬಿಟ್ ಕೊಟ್ಬಿಟ್ಟೆ" ಅಂದೆ "ಅಹಾಹಾ ಏನು ಮಹಾ ನಿಮ್ಮ ಜತೆ ಎರಡು ಡ್ಯುಯೆಟ್ಟಿಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ನಿಮ್ಮವಳೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ಲು ನೋಡಿ, ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡೋಕೆ" ಅಂತ ತಿವಿದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಂತೂ ಹಾಕಿದ್ಳಲ್ಲ ಆದ್ರೂ, ಇವಳಿರಬೇಕಾದ್ರೆ ನನಗೆ ಬೇರೆಯವರು ಯಾಕೆ ಬೇಕು ಹೇಳಿ. "ಇನ್ನು ನೀನು ಎಷ್ಟು ತಿಂಗ್ಳು ಅಂತ ಕೇಳಿ ನನ್ನ ಕಾಡಿಸೋಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಬಿಡು ಅಂದೆ"... "ಹೂಂ, ಅಲ್ವಾ ಅದೂ ಸರಿ, ಆದ್ರೆ ನಂಗೆ ಕಾಡಿಸೊಕೆ ವಿಷಯಗಳ ಕೊರತೆಯೇನಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ... ಏನೂ ಹೆರಿಗೆ ಯಾವಾಗ ಆಯ್ತು ಮಗು ಹೆಣ್ಣಾ ಗಂಡಾ ಅಂತ ಕೇಳ್ತೀನಿ" ಅಂದ್ಲು. "ತುಂಟಿ ನಿನ್ನ ತರಲೆ ಮಾಡೊದ್ರಲ್ಲಿ ಮೀರಿಸೊಕಾಗಲ್ಲ.." ಅಂತ ತಲೆಗೊಂದು ಏಟು ಕೊಟ್ಟೆ ಕಿಲಕಿಲ ನಗುತ್ತ ಮಗುವಿನಂತೆ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡ್ಲು, ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ಅಂತರ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು, ಹೊಟ್ಟೆ ಕರಗಿದ್ದರಿಂದ ಅಷ್ಟೇ ಏನಲ್ಲ, ಇಂಥ ದಿನನಿತ್ಯದ ಅವಳ ತರಲೆಗಳಿಂದ ಕೂಡ..

ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ ಊಟಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿಯಿರಲೆಂದು ಯಾವಾಗಲೊ ಬರೆದದ್ದು ಹಾಗೇ ಕೇಳಿ..

ಜೋಗಿಂಗ್ ಹೊಗೋಣ
ಬೇಗ ಎದ್ದೇಳಿ ಅಂದ್ಲು..
ಮುಂದೆ ಹೋಗ್ತಿರು ಯಾರಾದ್ರೂ
ಚುಡಾಯಿಸಿದ್ರೆ ಹಿಂದಿರ್ತೀನಿ ಅಂದೆ..

ಆಹಾ! ನೀವ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ವ ಇರೊಬರೋ
ಹುಡುಗೀರ್ನೆಲ್ಲ ನೊಡ್ಕೊಂಡ್ ಬರ್ತೀರ ಅಂದ್ಲು..
ಅದ್ಕೆ ಬೇಡ ಬಿಡೆಂದು ಬರಸೆಳೆದು
ಮುಸುಗೆಳೆದುಕೊಂಡೆ..

ಮತ್ತೆ ಸಿಗೊಣ ಎಲ್ಲೋ ವಾಕಿಂಗು ಮಾಡುತ್ತ...

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಓದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...

http://www.telprabhu.com/hotte-paadige.pdf

ಆ ಎರೊಬಿಕ್ಸು ಸೆಂಟರು ಎಲ್ಲಿದೆ ಅಂತ ನನ್ನ ಕೇಳ್ಬೇಡಿ ನೀವೇ ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳಿ. ಹೊಟ್ಟೆಯಿದ್ದವರು ಏನು ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಬರೆದಿದ್ದಾನಲ್ಲ ಅಂತ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಹುಡುಗನ ಹುಡುಗಾಟವೆಂದು ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೆ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಿ, ಹಾಗೂ ಹೊಟ್ಟೆ ಕರಗಿಸಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೂ ಮಾಡಿ. ನಿಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿನ ಕಥೆಗಳಿದ್ದರೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ, ಹೊಟ್ಟೆ ಹುಣ್ಣಾಗುವಂತೆ ನಗೊಣ.

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannadaಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಕೆಲವು ಮಾತ್ರ ನಿಜ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

ಒಂದೊಂದು ದಿನ ರಜೆಯಿದ್ದಾಗ ಬಿಸಿಲು ಕಾಯಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುತ್ತೇನೆ... ದಿನವಿಡೀ ಏಸೀ ರೂಮಿನ ಆಫೀಸುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದರಿಂದ ಸೂರ್ಯನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದು ಕಮ್ಮಿ. ಮನೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟಿರುವ ಹೂ ಕುಂಡಗಳನ್ನು ವಾರಕ್ಕೊಂದು ದಿನ ಹೊರಗಿಟ್ಟು ಬಿಸಿಲು ಕಾಣಿಸಿದಂತೆ, ನಾನೂ ವಾರಾಂತ್ಯದ ಒಂದು ದಿನ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಪೇಪರು ಓದುತ್ತಲೊ, ಇಲ್ಲ ಟೀ ಹೀರುತ್ತಲೊ ಮುಂಜಾನೆಯ ಎಳೆ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಕೂತು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ಹಾಗೇ ಇಂದು ಕೂತಿದ್ದೆ, ಟೀ ಪೇಪರು ಎನಿಲ್ಲದಿದ್ದರಿಂದ ಆಕಾಶದತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಆರಾಮ್ ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಒರಗಿದ್ದೆ. ಏನೊ ನೆರಳು ಬಂದಂತಾಯಿತು, ಅರೇ ಸೂರ್ಯನೇನಾದ್ರೂ ಕಾಣೆಯಾದನೊ, ಇಲ್ಲ ಮೋಡದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದನೊ ಅಂತ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ, ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಪಾಪೆ ಹಿರಿದಾಗಿ ನೆರೆಳಾಗಿ ನಿಂತ ಆಕೃತಿ ಯಾರೆಂದು ಕಾಣದಿದ್ದರೂ, ದೇವಲೊಕದಿಂದಲೇ ಯಾರೋ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಆದರೇನೊ ಅನ್ನುವಂತೆ, ಇವಳೇ ಇರಬಹುದೆಂದು "ಯಾರಿದು ದೇವದೂತೆ" ಅಂದೆ. "ಅಲ್ಲ, ಇದು ಪ್ರೇಮದೂತೆ, ನಿನಗೇನು ವರ ಬೇಕು ಕೇಳುವಂತವನಾಗು" ಅಂತ ನಾಟಕದ ಡೈಲಾಗು ಒಂದು ಹೇಳಿದಳು. "ಸ್ವಲ್ಪ ಪಕ್ಕ ಸರಿದು ಸೂರ್ಯನ ನೋಡಲು ಬಿಟ್ಟ್ರೆ ಸಾಕು" ಅಂದೆ. "ಪ್ರೇಮದೂತೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಎನಾದ್ರೂ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲ್ವ" ಅಂದ್ಲು. ಇವಳಿನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಕೂರಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಒಳನಡೆದೆ, ಬಾಲಂಗೋಚಿಯಂತೆ ಹಿಂದಹಿಂದೆ ಬಂದ್ಲು.

ಬೆವರಿದ್ದರಿಂದ ಮುಖ ತೊಳೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಟೀ ಕಪ್ಪು ಹಿಡಿದು ಹಾಜರಾಗಿದ್ಲು, ಇದೇನು ಇಷ್ಟು ಉಪಚಾರ ನಡೆದಿದೆ ಇದರ ಹಿಂದೆ ಏನೊ ಇದೆ ಸಂಶಯ ಬಂತು "ಪ್ರೇಮದೂತೆ ವರ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೇ ವರ ಬೇಕಿರುವಂತಿದೆ" ಅಂದೆ. ಕಳ್ಳಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ಲು, "ಇಲ್ಲಪ್ಪ ಏನೂ ಇಲ್ಲ" ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ ಏನೊ ಇದೆಯೆನ್ನುವುದಂತೂ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಸುಮ್ಮನೆ ಟೀ ಹೀರುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದನ್ನ ತೂರಿಬಿಟ್ಲು."ರೀ ಈ ತಿಂಗಳು ಹದಿನಾಲ್ಕು ಏನಿದೆ" ಹೇಳಿ ಅಂದ್ಲು. ಅಯ್ಯೊ ಎಡವಟ್ಟಾಯಿತಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಮದುವೆಯಾದ ದಿನಾನೋ, ಇಲ್ಲ ಯಾರದೋ ಜನ್ಮದಿನಾನೊ ಏನೊ ಇರಬೇಕು, ಇಲ್ಲ ಇವಳದೇ ಜನ್ಮದಿನ ಇದೆಯೊ, ಏನೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಹೇಗೆ ನೆನಪಿರುತ್ತೆ ಹೇಳಿ, ಅದೆ ಇ-ಮೇಲ್ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ, ಇಲ್ಲ ಫೊನು ರಿಮೈಂಡರಗಳು ನಾಲ್ಕು ಸರಿ ನೆನಪು ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ಏನೊ ಒಂದು ಶುಭಾಶಯ ಅಂತ ಬರೆದು ಮೇಲ್ ಇಲ್ಲ ಎಸ್‌ಎಂಎಸ್ ಮಾಡೊ ನನಗೆ, ಈ ಥರ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಕೇಳಿದರೆ ಏನು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಮ್ಮನೆ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದೆ. ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ನೋಡಿದ್ಲು, "ಹಾಂ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಜಯಂತಿ" ಅಂದೆ ಅದೂ ಯಾವುದೊ ಹದಿನಾಲ್ಕು ದಿನಾಂಕಾನೇ ಅಲ್ವ ಅದೇ ಇರಬಹುದೆಂದು ಊಹಿಸಿದ್ದೆ. "ಅದು ಏಪ್ರೀಲ್ ಹದಿನಾಲ್ಕು" ಅಂತ ಬುಸುಗುಟ್ಟಿದ್ಲು. ಇನ್ನು ನಾನು ಏನು ಅಂತ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳದಿದ್ರೆ, ಅಂದು ನನ್ನ ತಿಥಿಯಾಗುವುದಂತೂ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯಾಯಿತು. ತಲೆ ಕೆರೆದುಕೊಂಡೆ, ಅಂತೂ ಟ್ಯೂಬಲೈಟ್ ಉರಿಯಿತು.." ಅಲೆಲೆ ಫೆಬ್ರವರಿ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ ಅಲ್ವ" ಅಂದೆ. ಖುಷಿಯಾಗಿ, ಅವಳ ಮುಖವೂ ಒಂದು ನೂರು ವ್ಯಾಟ್ ಮರ್ಕ್ಯುರಿ ಬಲ್ಬು ಉರಿದಂತೆ ಮಿನುಗಿತು, ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡನಲ್ಲ ಅಂತ ಇರಬೇಕು. ನಾನೂ ಹಿಗ್ಗಿ ಹೀರೆಕಾಯಿಯಾದೆ, ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಹುತಾತ್ಮ.. ಹೂತಾತ್ಮ ಆಗಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲ ಅದು ತಪ್ಪಿತೆಂದು.

ಮತ್ತೆ ಟೀ ಹೀರತೊಡಗಿದೆ. ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಹೇಳಿಯಾಯ್ತಲ್ಲ ಅಂತ, ಆದ್ರೆ ಬೇತಾಳ ಎಲ್ಲಿ ಬಿಡಬೇಕು. ಬರೀ ಉತ್ತರಕ್ಕಾಗಿ ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅದಲ್ಲ. ಇನ್ನೂ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ಲು. ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು ಆವತ್ತಿಗೆ ಏನೊ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡಬೇಕು, ಏನೊ ಪ್ಲಾನು ಹಾಕಬೇಕು, ಅದೇ ಇವಳು ಕೇಳುತ್ತಿರುವುದೆಂದು. "ಏನೇ ನಾವದನ್ನು ಆಚರಿಸಬೇಕ ಅದೆಲ್ಲ ಪ್ರ್‍ಏಮಿಗಳಿಗೆ" ಅಂದೆ, ಕಾದ ದೋಸೆ ಹಂಚಿನ ಮೇಲೆ ನೀರು ಹಾಕಿದಂತಿತ್ತು, "ಏನದರರ್ಥ, ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತೀನೆ ಇಲ್ವಾ" ಅಂದ್ಲು. ನಾ ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೇ ಹೆಚ್ಚು ವಾದ ಬೇಡವೆಂದು "ಸರಿ, ಎಲ್ಲ ಪ್ಲಾನು ನಿಂದು ಫುಲ್ ಡೇ ನಿನ್ನಿಷ್ಟ" ಅಂದೆ. ಮುಂಜಾನೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಅವಳ ಕೈಯಡುಗೆಯ ರುಚಿ ನೋಡಿ, ಸಂಜೆಗೆ ಫಿಲ್ಮು, ರಾತ್ರಿ ಹೊರಗೆ ಊಟ ಅಂತ ಒಂದು ಲಿಸ್ಟು ಕೊಟ್ಲು. "ಓಕೇಸ್... ಡನ್" ಅಂದೆ.

ಟೀವೀ ಹಚ್ಚಿದೆ, ಅದೇ ಯಾವ ಚಾನಲ್ಲು ಬದಲಿಸಿದ್ರೂ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನದ ವಿಶೇಷಗಳ ಪ್ರಚಾರ, ಇಲ್ಲ ಅದ ವಿರೋಧಿಸುವರ ಸುದ್ದಿ, ಬಿಟ್ರೆ ಕಂಪನಿಗಳ ಆ ದಿನದ ಡಿಸ್ಕೌಂಟಗಳ ಅಡವರಟೈಜಮೆಂಟುಗಳು ಅಷ್ಟೆ. ಅದ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ಪೇಪರು ತೆಗೆದೆ, ಇನ್ನು ಬೇರೇನು ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ... ಅದೂ ಬೀಸಾಕಿ. ಸುಮ್ಮನೆ ಸೊಫಾದಲ್ಲಿ ಮೈ ಚೆಲ್ಲಿದೆ, ಇವಳು ಬಂದು ಸೊಫಾದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವಳು, ತಲೆಗೆ ದಿಂಬಿನಂತೆ ಮಡಿಲ ಆಸರೆ ಕೊಟ್ಟು ಕೂದಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆರಳಿನಿಂದ ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಲಾನ ಮಶೀನು ಓಡುವಂತೆ ಸವರತೊಡಗಿದ್ಲು. ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಗು ಮಲಗಿದಂತೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದೆ, ಮಲಗಲು ಅವಳು ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ. "ಯಾಕೊ ನಿಮಗೆ ಪ್ಲಾನು ಹಿಡಿಸಿದಂತಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು. "ಇಲ್ಲ ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ" ನಾನಂದೆ, ಅವಳೇನು ನನ್ನ ಮನಸಿಂದ ಡೈರೆಕ್ಟು ಟೆಲಿಫೊನು ಲೈನು ಎಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೋ ಏನೊ ನಾ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರುತ್ತದೆ. "ಸುಳ್ಳು" ಒಂದೇ ಒಂದು ಶಬ್ದ ಉಸುರಿ ಸುಮ್ಮನಾದ್ಲು, ಅದರರ್ಥ ಇನ್ನು ನಿಜ ಹೇಳು ಇಲ್ಲಂದ್ರೆ ನಾನೇನು ಕೇಳಲ್ಲ ಅಂತ.

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದವನು, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಏನು ಅಡುಗೆ ಅಂದೆ, ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಬರುವುದೆಂದು ನನಗೂ ಅನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಪ್ರಯೋಜನವಿರಲಿಲ್ಲ,"ನೀ ನನ್ನ ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀಯ?" ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕ್ದೆ, ಉತ್ತರ ಬರಲೇಬೇಕಿತ್ತು. "ಒಂದು ಎರಡೂವರೆ ಕೇಜೀ" ಅಂದ್ಲು. ಅಲ್ಲೇ ಚಿವುಟಿದೆ, ಚೀರಿದ್ಲು, ನಗುತ್ತ ದೂರ ನೂಕಲು ನೋಡಿದ್ಲು, ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಗಲ್ಲ ಹಿಗ್ಗಿಸಿ ಹಿಡಿದೆಳೆದು "ಮತ್ತಿನ್ನೇನ್ರಿ, ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಮಾಡ್ತೀಯ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಅದೇನು ಟೊಮ್ಯಾಟೊನಾ ಇಷ್ಟು ಕೇಜೀ ಅಂತ ಹೇಳಲು" ಅಂತಂದ್ಲು, ನನಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದು ಅದೇ ಉತ್ತರ. "ಯಾಕೆ ಇಡೀ ಆಕಾಶದ ವಿಸ್ತಾರದಷ್ಟು, ಸಾಗರ ಎಲ್ಲೆಯಷ್ಟು, ಗಾಳಿ ಭೂಮಿಯ ಆವರಿಸಿರುವಷ್ಟು.. ಅಂತ ಹೇಳಬಹುದಲ್ಲಾ" ಅಂದೆ. "ರೀ ಅದು ತೀರಾ ನಾಟಕೀಯ ಆಗೋಗತ್ತೆ, ಅದೊಂಥರಾ ಮನಸಿನಲ್ಲಿರೋ ಭಾವನೆ ಅಳತೆ ಮಾಡಲಾಗದು, ಹೇಳಲಾಗದು, ಅದೆಲ್ಲ ಬರೀ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಸರಿ ಕಾಣುತ್ತೆ" ಅಂದ್ಲು. ಸರಿ ಹಾಗಾದ್ರೆ "ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ ಇರುವುದ್ಯಾಕೆ?" ಅಂತ ಮರುಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕಿದೆ. "ಪ್ರೀತಿಸುವವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಪೋಸು ಮಾಡಿ.." ಅಂತ ಏನೊ ಹೇಳೋಕೆ ಹೋದವಳು ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ಲು. ನಾನಂದುಕೊಂಡದ್ದು ನಾ ಹೇಳಿಯಾಗಿತ್ತು, ಅವಳಿನ್ನೂ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ಲು...

ಮನಸು ನಿರಾಳವಾಗಿ ನಾ ಮಲಗಿದೆ, ಅವಳು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ಲು, "ರೀ, ಈಗ ನನ್ನ ಕನ್‌ಫ್ಯೂಜ ಮಾಡಿ ನೀವು ಮಲಗ್ತೀರಾ, ಅಂತ ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿದ್ಲು. "ಈಗೇನು ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ ಆಚರಿಸೊರೆಲ್ಲ, ಪ್ರೀತಿಸಲ್ವಾ?" ಅಂದ್ಲು "ನಾನೆಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದೆ" ಅಂದೆ "ಸರಿ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳ್ತೀರ ಇಲ್ವಾ" ಅಂತ ಗುರಾಯಿಸಿದ್ಲು. ಇನ್ನು ಹೇಳದೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ ಶುರುವುಟ್ಟುಕೊಂಡೆ. "ಕೇಳು ನಾ ಹೇಳುವುದೆಲ್ಲ ಸರಿ ಎಂದಲ್ಲ, ಅದ ನೀ ನಂಬಲೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ, ನಾನ್ಯಾವುದರ ವಿರೋಧಿಯೂ ಅಲ್ಲ ಪರನೂ ಅಲ್ಲ..." ನಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ರೆ "ರೀ ಎನು ಕೊರ್ಟ್ ಕಟಕಟೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಟೇಟಮೆಂಟ್ ಕೊಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ತೀದೀರಲ್ಲ, ಸರಿ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬನ್ನಿ ಅಂದ್ಲು.

ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೇನು? ಅದೊಂದು ಭಾವನೆ, ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವುದು.. ಮನಸಿಂದ ಮನಸಿಗೆ ಅದಲು ಬದಲಾಗುವುದು, ಅದೊಂಥರ ಬಿಚ್ಚಿಡಲಾಗದ ಅನುಭೂತಿ, ಆಯ್ ಲವ್ ಯು ಅಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಮುಗಿಯಲ್ಲ, ಅದು ಪ್ರೀತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾತ್ರ, ಅದೇ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಾವ... ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ ಡೆ ಅಂದು, ಗುಲಾಬಿ ಗುಚ್ಚ ತಂದು ಕೊಟ್ಟು, ಯಾವುದೋ ಲೇಖಕ ಬರೆದ ನಾಲ್ಕು ಸಾಲುಗಳ ಗ್ರೀಟಿಂಗ ಕಾರ್ಡು ಇಟ್ಟು, ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಎಸ್‌ಎಂಎಸ್ ಕಳಿಸಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಆಯಿತಾ... ಮುಂದಿನ ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ ಡೇಗೆ ಮತ್ತೇನು ನೆನಪಿರೊಲ್ಲ, ಪ್ರೀತಿಯೆಂದ್ರೆ ಬಧ್ಧತೆ, ಒಂದು ದಿನಕ್ಕಲ್ಲ, ಅನುದಿನಕ್ಕೆ, ಪ್ರತಿದಿನ ಆ ಗುಲಾಬಿಯಂತೆ ಅರಳುತ್ತಿರಬೇಕು ಮನಗಳು, ನಾಲ್ಕೆ ನಾಲ್ಕು ಮಾತಾದರೂ ಸರಿ ಮನ ನಾಟುವ ಮಾತುಗಳಿರಬೇಕು, ಲೈಫಟೈಮ್ ಮೊಬೈಲು ಸಿಮ್ ಕಾರ್ಡಿನಂತೆ ಪ್ರತೀ ತಿಂಗಳು ರೀಚಾರ್ಜು ಕೇಳದೆ ಜೀವನವಿಡೀ ಜೊತೆಯಿರಬೇಕು. ನಾನು ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ ಅಂತ ಅದೇ ನೀ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಇಷ್ಟು ಕೇಜೀ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೀನಾ, ಆದರೆ ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೀನಿ ಅಂತ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತು, ಅದು ಹೇಳದಿದ್ರೂ ಹೇಗೆ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತು, ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತು, ಅಳತೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳು ನೊಡೋಣ, ಆದರೆ ಅಳತೆ ಮಾಡದಿದ್ರೂ ಅದು ಎಷ್ಟೆಂದು ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತು ತಾನೆ. ಪ್ರೀತಿಯೆನ್ನುವುದು ಪ್ರತಿದಿನ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿದೆ ಅದು ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಲ್ಲ, ಈಗ ಹೇಳು, ನಾನೆಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ ಅಂತ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ ನಾ ನಿನಗೆ ಹೇಳಬೇಕಾ, ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ದಿನ, ತಿಂಗಳುಗಳ ಬಂಧವೇಕೆ. ಅದೊಂಥರಾ ಆವೇಶದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಇನ್ನೂ ಹೇಳುತಿದ್ದೆ, ಅವಳೇ ತಡೆದ್ಲು. ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು...

ಅದಕ್ಕೆ ಆ ಒಂದು ದಿನ ಬರೆದದ್ದು
ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ
ಪ್ರೀತಿಸಲು ಅನುದಿನ.
ತುಂಬಿ ತನು ಮನ
ಮಾಡಿ ಹೃದಯಗಳ ಮಿಲನ.
ಮುರಿದು ಮೌನ
ತೆರೆದು ಮನ.
ಕೊಟ್ಟು ವಚನ
ನಿಭಾಯಿಸಿ ಕೊನೆತನ.

"ಸರೀ, ನೀವನ್ನೊದು ಸರಿ ಹಾಗಾದ್ರೆ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಲೇಬಾರದಾ" ಅಂದ್ಲು, "ಹೇಳು ನಾನೆಲ್ಲಿ ಬೇಡ ಅಂದೆ, ಅದು ಪ್ರೀತಿ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಲು ಮಾಡಿದ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾತ್ರ, ಅದಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ, ಅದ ಹೇಳಲು ಯಾವುದೊ ದಿನಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಕಾಯುತ್ತೀಯ ಈಗಲೇ ಹೇಳು, ಪ್ರತಿದಿನ ಹೇಳು, ಹೇಳಲೇಬೇಕೆಂದೂ ಇಲ್ಲ". ಈಗ ಅವಳು ನಿರಾಳವಾದ್ಲು. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಒಂದೊಂದು ದಿನ ಮಾಡಿ ಉಳಿದದಿನ ಅದ ಮರೆತು ಇರಬೇಕಾ, ಮದರ್ಸ್ ಡೆ ಅಂತ ಆವತ್ತು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ ನಿನ್ನ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊತಿದೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಬೇಕೆ, ಅದೆಲ್ಲ ನಾಟಕೀಯವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ ಈಗ, ದಿನವಿದ್ದದ್ದನ್ನು, ವಾರಗಳಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ ಈಗ, ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ ಡೇ ಹೋಗಿ ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ ವೀಕು ಅಂತಾಗಿದೆ, ಬರೀ ಟೇವೀಗಳಲ್ಲಿ ಥರಥರದ ಶೊಗಳ ಮಾಡಲು, ಗ್ರೀಟಿಂಗು ಕಾರ್ಡುಗಳ ಮಾರಲು, ಎಸ್‌ಎಂಎಸ್ ಕಳಿಸಿ ಗಿಫ್ಟು ಪಡೆಯಲು, ಡಿಸ್ಕೌಂಟು ವ್ಯಾಪಾರಗಳ ಮಾಡಲು, ಪಾರ್ಟಿ, ಊಟ ಅಂತ ಹೊಟೇಲುಗಳ ತುಂಬಲು, ಆಚರಣೆ ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದು ಹೋಗಿ ಭಾವನೆಗಳು ಸತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಿವೆ. ಅಂದೆ.

ಅವಳ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳ ನಡುವೆ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬೆಸೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು, ಅದೂ ಪ್ರೀತಿ ವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾತ್ರ. "ಆಯ್ತು, ಪ್ಲಾನು ಕ್ಯಾನ್ಸಲ್" ಅಂದ್ಲು, "ಯಾಕೆ ಈವತ್ತೇ ಫಿಲ್ಮಗೆ ಹೊಗೋಣ, ಹೊರಗೆ ಊಟ ಮಾಡಿಬರೋಣ, ಆ ದಿನಕ್ಕೆ ನಾವೇಕೆ ಕಾಯಬೇಕು" ಅಂತ ಮೇಲೆದ್ದೆ, "ಸರಿ, ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಿಮಗೆಂದು ಅಂದು ಕೊಡಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಶರ್ಟ ತಂದಿದ್ದೆ, ಈವತ್ತೇ ಹಾಕೊಳ್ಳಿ" ಅಂದ್ಲು ಬಹಳ ಖುಶಿಯಾಯ್ತು ಶರ್ಟ ಸಿಕ್ಕಿತಂದೆಲ್ಲ, ನನ್ನ ಭಾವನೆ ಅವಳಿಗರ್ಥವಾಯಿತೆಂದು. ಮತ್ತೆ ತುಂಟತನ ಶುರುವಾಯ್ತು, "ಅಬ್ಬ! ಹಾಗಾದ್ರೆ, ನೀವು ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದು ಹತ್ರ ಪ್ರಪೋಸ ಮಾಡಲ್ಲ ಬಿಡಿ" ಅಂದ್ಲು ಅವಳು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಶರ್ಟು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನಗತೊಡಗಿದೆ. "ಹೂಂ ವಿಚಾರ ಮಾಡೊಣ" ಅನ್ನೊದೇ ತಡ, ಬಂದು ರಪ ರಪ ಎದೆಗೆ ಬಡಿದು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ್ಲು, ಅವಳನ್ನೂ ಶರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಟನ್ನು ಹಾಕತೊಡಗಿದೆ, ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೊಸರಾಡುತ್ತಿದ್ಲು, ಇದೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ವ್ಯಕ್ತ ಮಾಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾತ್ರ.. ಇದೇ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ.

ಕೊನೆಗೆ ಹಾಗೆ ಎಂದೊ ಬರೆದದ್ದು ನೆನೆಪಾಯಿತು...
ಅಂದರು ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ
ಮನಸ ಕೊಡುವುದೆಂದು.
ಕೊಟ್ಟೆ, ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟ
ಮನಸ ನೋಯಿಸದಿರುವುದೆಂದು.
ಅಂದರು ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ
ಕನಸ ಕಾಣುವುದೆಂದು.
ಕಂಡೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ಕಂಡ
ಕನಸು ನನಸಾಗಿಸುವುದೆಂದು.
ಅಂದರು ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ
ಒಂದಾಗುವುದೆಂದು.
ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ದೂರವಿದ್ದರೂ
ಒಂದಾಗಿರುವುದೆಂದು.
ಅಂದವರ ಮಾತು
ಕೇಳಿದೆನಂದು.
ಅವಳಿಲ್ಲ
ನನ್ನೊಂದಿಗಿಂದು.

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಓದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...

http://www.telprabhu.com/preetiyimda.pdf

ಇಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರುವುದೆಲ್ಲ ಕೇವಲ ನನ್ನ ವಿಚಾರಗಳು ಮಾತ್ರ, ನೀವು ಒಪ್ಪಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ, ಬರೆದಿರುವುದೆಲ್ಲವೂ ಸರಿಯೆಂದೂ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ, ಇದು ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಅನಿಸಿದ್ದನ್ನು ಅನಿಸಿದ ಹಾಗೆ ಹೇಳಲು ಮಾಡಿದ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾತ್ರ.
ಇಂತೀ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ, ತಮ್ಮವ...

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannadaಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ನೀನಿಲ್ಲದಾಗ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರಗಳು ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಕೆಲವು ಮಾತ್ರ ನಿಜ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

ಮುಂಜಾನೆ ಆರು ಘಂಟೆಗೇ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ಲು, ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ಲು, ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮಗನ ಮದುವೆ ಅಂತೆ ಮದುವೆಗೆರಡು ದಿನ ಮೊದಲೇ ಬರುವಂತೆ ಹೇಳಿ ಹೋಗಿದ್ದರು, ಅಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ನಿನ್ನೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದ್ರು. ಹೋಗಲೇಬೇಕಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ಮುಸುಕು ತೆಗೆದು "ಹೋಗಲೇಬೇಕೇನೆ?" ಅಂದೆ, "ಅದೇ ರೀ, ನಾನೂ ಬರೊಕಾಗಲ್ಲ ಅಂತ ಎಷ್ಟೊ ಹೇಳಿದೆ, ಅವರು ಕೇಳ್ತಿಲ್ಲ, ಫೋನು ಮಾಡಿ ಹೇಳಿಬಿಡ್ಲ" ಅಂದ್ಲು. "ಲೇ ನಿಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮಗ, ಮದುವೆ ಎಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಸಾರಿ ಆಗೋದು, ಮತ್ತೆಲ್ಲಿ ಹೊಗೋಕಾಗುತ್ತೆ, ಹೋಗಿ ಬಾ" ಅಂದೆ. " ಅಯ್ಯೊ! ಅದೇನ್ರಿ ಹಾಗಂತೀರ ಒಂದೇ ಸಾರಿ ಮದುವೆ ಅಂತಾ... ಇನ್ನೇನು ಎಲ್ರೂ ನಾಲ್ಕೈದು ಸಾರಿ ಆಗ್ತಾರಾ ನಂಗೂ ಗೊತ್ತು" ಅಂತ ಸಿಡುಕಿದ್ಲು. "ಎನು ಗೊತ್ತು ಬದನೆಕಾಯಿ, ನೀನು ಪರ್ಮಿಷನ್ನು ಕೊಟ್ರೆ ಸಾಕು ಈಗಲೇ ಇನ್ನೆರಡು ಮದುವೆ ಆಗಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಎನಂತೀಯಾ" ಅಂತ ಕಿಚಾಯಿಸಿದೆ. ಪಾಕಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಎನೊ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೊಳು ಕೈತೊಳೆದು ಬಂದು ತಲೆದಿಂಬಿನಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಬಾರಿಸಿದ್ಲು. ತಲೆದಿಂಬು ಕಸಿದುಕೊಂಡು "ಆಯ್ತು ಸರೀ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಬೇಡ ಬಿಡು, ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ್ನ ಕೇಳು, ಮದುವೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ನಿನ್ನೇ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮದುವೆ ಆಗ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ. ಮುಖ ಕೆಂಪಗಾಗಿ ಸಾಕ್ಷಾತ ಚಂಡಿ ಚಾಮುಂಡಿ ದೇವಿ ದರ್ಶನ ಆಯ್ತು, ಕೈಮುಗಿದು.. ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ರೆ ಇನ್ನೇನು ಕೈಗೆ ಸಿಗುತ್ತೊ ಅದನ್ನೇ ತುಗೊಂಡು ಬಾರಿಸ್ತಾಳೆ ಅಂತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿದೆ.

ಯಾವಾಗಲೂ ಹೀಗೆ ಸಿಟ್ಟಾಗಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೂ ಹೋಗೊ ಮನಸಿಲ್ಲ, ಆದ್ರೂ ಹೋಗಬೇಕಿದೆ ಅದ್ಕೆ ಬೇಜಾರು ಅಷ್ಟೆ. ಇನ್ನೆರಡು ನಿಮಿಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮಾಮೂಲಿ ತರಲೆ ಶುರು.. ಬ್ರಶು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೊನಿಗೆ ಆಕಾಶವಾಣಿ ಆಯ್ತು!!! ಅಲ್ಲಲ್ಲ.. ಅವಳೇ ಇನ್ನೆರಡು ದಿನಗಳಿಗೆ ಏನೇನು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ಲು. "ರೀ, ಅಡುಗೆಮನೆ ಶೆಲ್ಫಿನ ಮೂರನೇ ಖಾನೇಲಿ ನಾಲ್ಕನೇ ಡಬ್ಬಿಲೀ ಚುರುಮುರಿ(ಮಂಡಕ್ಕಿ) ಇದೆ, ಅದು ಬೇಡ ಅಂದ್ರೆ ಎರಡನೇ ಡಬ್ಬೀಲಿ ಅವಲಕ್ಕಿ(ಪೋವೆ) ಇದೆ, ಸಂಜೆ ಟೀ ಜತೆ ತಿನ್ನೊಕೆ" ಇನ್ನೂ ಹೇಳೊಳಿದ್ಲು ನಾನೇ ತಡೆದು, "ಚೀಟಿ ಬರೆದು ಹಚ್ಚಿ ಬಿಡು ಅದೆಲ್ಲಿ ನೆನಪಿರತ್ತೆ" ಅಂದೆ, ಹೇಗೂ ಎಲ್ಲ ಡಬ್ಬಿ ಕಿತ್ತಾಡೊದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ..."ಅರವತ್ತಕ್ಕೆ ಅರೆವು ಮರೆವು ಅಂತಾರೆ, ನಿಮ್ಗೆನು ಅರವತ್ತು ವಯಸ್ಸಾಯ್ತಾ?" ಅಂದ್ಲು, "ಹೂಂ ಮತ್ತೆ, ನಿನ್ಗಿಂತ ಎರಡೇ ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡೊನು" ಅಂದೆ. "ಯಾಕ್ರೀ, ನಾನೇನು ಅಜ್ಜಿ ಆಗೊದ್ನಾ, ನಾನು ಚಿರಯೌವನೆ ಗೊತ್ತ" ಅಂದ್ಲು, "ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗೀರು ಹೀಗೆ ಬಿಡು, ವಯಸ್ಸು ಕೇಳಿದ್ರೆ ಇಪ್ಪತ್ತೇ ಅಂತಾರೆ, ಎಲ್ಲ ಚಿರಯೌವನೆಯರೇ" ಅಂದೆ. "ಅದ ಬಿಡಿ, ನೀವ್ ವಾದ ಮಾಡೋಕೆ ಜಾಣರು... ಸಾಕ್ಸು ಕಬೊರ್‍ಡನಲ್ಲಿದೆ, ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಅದೆ ಸಾಕ್ಸು ಹಾಕೊಂಡು ಹೊಗ್ಬೇಡಿ, ಎರಡು ಜತೆ ಶರ್ಟು ಪ್ಯಾಂಟು ತೆಗೆದು ಹೊರಗೇ ಇಟ್ಟೀದೀನಿ, ಬೀರು ಏನೂ ಕಿತ್ತಾಕೋದು ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅಡುಗೆ ಮಾಡೊ ಸಾಹಸ ಮಾಡ್ಬೇಡಿ, ಕೈ ಕುಯ್ದುಕೊಂಡ್ರೆ, ಆ ನಿಮ್ಮ ನರ್ಗೀಸ್!(ನರ್ಸ್) ಹತ್ರ ಬ್ಯಾಂಡೇಜು ಮಾಡ್ಸಕೊಂಡು ಬರೋಕೆ ನಾನಿರಲ್ಲ, ಅಡುಗೆಮನೆ ಬಚ್ಚಲುಮನೆ ಮಾಡಿ ಬಿಡ್ತೀರಿ ಸುಮ್ನೆ... ಇಂದು ರಾತ್ರಿವರೆಗೆ ಅಡುಗೆ ಇದೆ, ನಾಳೆ ಶಾಂತಿನೇ(ಶಾಂತಿ ಸಾಗರ ಹೊಟೆಲು) ಗತಿ" ಇನ್ನೂ ಉಪದೇಶ ಸಾಗಿರೊದು... ನಾನೇ ತಡೆದು "ಮೇಡಮ, ಎರಡೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಬರ್ತೀರ, ಹೊರಡಿ ಲೇಟಾಗುತ್ತೆ" ಅಂದೆ. ಮುಖ ತೊಳೆದು ಕಾಫೀ ಹೀರಿ, ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್‌ಗೆ(ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣ) ಬಿಟ್ಟು ಬಂದೆ.

ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲು ಕೂತು, ನೀವೂ ಮದುವೆಗೆ ಬಂದಿದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಅಂತಿದ್ಲು, ಒಂದು ಕುರೀನಾ ಬಲಿ ಕೊಡೋದು ಇನ್ನೊಂದು ಕುರೀಗೆ ನೋಡೊಕಾಗಲ್ಲ ಕಣೆ.. ಅಂತಂದು ಬೈಸಿಕೊಂಡು, ತಲುಪಿದ ಮೇಲೆ ಫೋನು ಮಾಡು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಓಡಿದ್ದೆ... ಇನ್ನೂ ನಿಂತಿದ್ರೆ ಬಾರಿಸಿರೊಳು. ಮನೆಗೆ ಬಂದು, ಕೀಲಿ ತೆಗೆದು ಒಳ ಹೊಕ್ಕೆ, ಭೂತ ಬಂಗಲೆ ಹೊಕ್ಕಂತಾಯಿತು, ಮನೆಗೆ ದೀಪ ಹಚ್ಚೊಕೆ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿರಬೇಕು ಅಂತ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳಿದ್ದು ಇದಕ್ಕೆ ಇರಬೇಕು ಅನಿಸಿತು, ಯಾವಾಗಲೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ರೆ, ಮೊದಲು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಆಗ್ತಾಳೆ, ಅದೇ ಮುಗುಳ್ನಗು, ತುಟಿಯಲ್ಲೊಂದು ತುಂಟ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಮನೆಗೆ ಓಡಿ ಬರಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಏನು ಮಾಡೋದು ಅಂತಿದ್ದವನಿಗೆ ಪೇಪರು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು, ಅಬ್ಬ ಸಧ್ಯ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಓದಲು ಕುಳಿತೆ.

ಓದಲು ಕುಳಿತು ಘಂಟೆ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಬೇಜಾರಾಯ್ತು. ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ತಲೆ ತೂರಿಸುವವಳು.. ನೀ ಓದಿ ಕೊಡೆ, ನಾನಾಮೇಲೆ ಓದ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೂ, ಕೇಳಲ್ಲ, ಎದೆಗಾತುಕೊಂಡು ಕೂತೊ, ಇಲ್ಲ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಗದ್ದ ಆಣಿಸಿಕೊಂಡು ಕೂತು ಜತೆಗೆ ಓದಿದಾಗಲೇ ಸಮಾಧಾನ. ಒಬ್ಬನೇ ಓದಲಾಗದೇ ಪೇಪರು ಬೀಸಾಕಿ ಮೇಲೆದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ಕೇಳೋಣ ಅಂತ ಫೋನು ಮಾಡಿದೆ, "ಎಲ್ಲಿದೀಯ, ಫೋನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ" ಅಂದೆ... "ರೀ, ಇನ್ನೂ ಹೋಗಿ ತಲುಪಲು ಎರಡು ಘಂಟೆ, ಆಮೇಲೆ ಫೋನು ಮಾಡ್ತೀನಲ್ಲ" ಎಂದು ಮುನಿಸು ತೋರಿಸಿದೊಳು ಮರುಕ್ಷಣ, "ಯಾಕೆ ಒಬ್ರಿಗೆ ಬೇಜಾರಾ, ಅದ್ಕೆ ನಾನು ಹೋಗಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದು" ಅಂತ ಪ್ಲೇಟು ಚೇಂಜ ಮಾಡಿದ್ಲು "ಇಲ್ಲ, ತಲುಪಿದ್ಯಾ ಇಲ್ವಾ ಅಂತ ಮಾಡ್ದೆ ಬಿಡು" ಅಂದೆ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತು, ಅದ್ಕೆ "ಯಾವುದಾದ್ರೂ ಫಿಲ್ಮಗೆ ಹೊಗ್ರಿ, ಟೈಮ್ ಪಾಸ ಆಗುತ್ತೆ" ಅಂತ ಸಲಹೆ ಬೇರೆ ಕೊಟ್ಲು, "ಆಯ್ತು" ಅಂತಿಟ್ಟೆ. ಎನು ಫಿಲ್ಮು ನೊಡ್ತೀರ ಹೇಳಿ, ಮನೇಲೆ ನೂರು ಟೀವೀ ಚಾನಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಫಿಲ್ಮ ಬರ್ತವೆ ಅದೆ ಡಬ್ಬಾ ಸಾರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ಫಿಲ್ಮಗಳು, ಹೊಸತನ ಅನ್ನೊದೆ ಇಲ್ಲ, ಆ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗಿಂತ ನಾವಿಬ್ಬರೇ ಎಷ್ಟೊ ವಾಸಿ, ದಿನಾ ಹೊಸ ಹೊಸ ಡೈಲಾಗು ಹೇಳುತ್ತ, ಮನೆಲೇ ಲೈವ್ ಫಿಲ್ಮ ನಮ್ದು. ಹಳೆ ಹಾಡು ನೆನಪು ಬಂತು "ವಿರಹಾ ನೂರು ನೂರು ತರಹ... ಕಹಿ ಬರಹ" ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ಬರಹ ಬರೆಯೊದು ನೆನಪಾಗಿ, ತೊಚಿದ್ದು ಗೀಚಿ ಬೀಸಾಕಿದ್ದು ಆಯ್ತು.

ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮಾಡಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದವರೆಗೆ ಕಾಲ ಕಳೆದದ್ದಾಯ್ತು, ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲದೆ ಮೊಸರನ್ನ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಬೇಸತ್ತು, ಸರಿಯಾಗಿ ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದ್ದೀನೆಂದು ಹೇಳಲು ಫೊನು ಮಾಡಿದವಳ ಕೇಳಿ, ಎಲ್ಲಿದೆಯಂತ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ, ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಜತೆ ಅವಳ ತರಲೆ ಮಾತುಗಳನ್ನೂ ನಂಜಿಕೊಂಡು, ಅನ್ನದ ಜತೆ ಅವಳ ತಲೆನೂ ತಿಂದು ತೇಗಿದ್ದಾಯ್ತು, ಮಾಡಲೇನೂ ಬೇರೆ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಸಂಜೆ ಐದರವರೆಗೆ ಭರಪೂರ ನಿದ್ದೆ ಆಯ್ತು. ಎದ್ದು ಮುಖ ತೊಳೆದು, ಟೀ ಮಾಡಲಿಟ್ಟು, ತಿಂಡಿ ಹುಡುಕತೊಡಗಿದೆ, ಅದೊ ಅಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದು ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ "ಅವಲಕಿ" ಅಂತ ಕಾಣಿಸಿತು, ಅಯ್ಯೊ, "ಕ" ಒತ್ತು ಕೊಡೊದು ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟೀದಾಳೆ, ಇಲ್ಲ ಹಾಗೇ ಬರೆದಿರೊದೋ, ಏನೊ "ಅವ-ಲಕಿ" ಅಂದ್ರೆ... ಯಾರು ಲಕಿ(ಅದೃಷ್ಟವಂತ)... ಅವನ್ಯಾರೂ ಅಲ್ಲ ನಾನೇ!...

ಮನೆಯ ನಿಶಬ್ದ ನೋಡಿ ಚೀರಿ ಬಿಡಲೇ ಅನ್ನಿಸಿತು... ಹೋಗ್ಲಿ ಗೆಳೆಯನೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡಿ ಬಹಳ ದಿನ ಆಯ್ತು ಸಂಜೆ ಮನೆಗಾದ್ರೂ ಬರ ಹೇಳೊನ ಅಂತ ಫೋನು ಮಾಡಿದೆ. ಒಬ್ನೆ ಬೇಜಾರಾಗ್ತಿದೆ, ಹೆಂಡ್ತಿ ಮನೇಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ, ಹೆಂಡ್ತಿ ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಎಂಜಾಯ ಮಾಡೊ ಗೂಬೆ ಅಂತ ಬೈದ, ಅವನಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ನನ್ನವಳ ಬಗ್ಗೆ, ಅವನಂತ ಹೆಂಡ್ತಿ ಇದ್ದಿದ್ರೆ ನಾನೂ ಹಾಗೆ ಅನಬಹುದಿತ್ತು, ಆದ್ರೆ ನನ್ನವಳಿಗಾರು ಸಾಟಿ.

ಯಾವುದೇ ಒಂದು ವಸ್ತು ಇರಲಿ, ಇಲ್ಲ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇರಲಿ ಅದು/ಅವರು ಇಲ್ಲದಾಗಲೇ ಅದರ ಬೆಲೆ ತಿಳಿಯೋದು, ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ವೆ ದೂರವಿದ್ದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಜಾಸ್ತಿ ಅನ್ನೊದು. ಮನೆಗೆ ಫೊನು ಮಾಡಿ ಅಪ್ಪಾಜಿ ಅಮ್ಮನ ಒಂದು ಘಂಟೆ ಕೊರೆದದ್ದಾಯ್ತು, ಅದಾದ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಕ್ಕೇ ಇವಳ ಫೋನು ಬಂತು, ಅಮ್ಮ ಇವಳಿಗೆ ಫೊನು ಮಾಡಿರಬೇಕು... "ರೀ ಅತ್ತೆ ಫೋನು ಮಾಡಿದ್ರು, 'ಅದನ್ನೊಂದೆ' ಬಿಟ್ಟು ಯಾಕೇ ಹೊಗೀದೀಯಾ... ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಒಂದುದಿನ ಇರಲ್ಲ ಅದು... ಅಂತ ನನ್ನ ಕಾಡಿಸಿದ್ರು, ಏನ್ ಬೇಜಾರಾ... ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದುಗೆ ಕಂಪನಿ ಕೊಡು ಅಂತ ಹೇಳ್ಲಾ" ಅಂತ ಕಿಲಕಿಲ ನಕ್ಳು... "ಏನ್ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಹಾಲು ತರಬೇಕು, ಹಾಲಿನಂಗಡಿ ಹಾಸಿನಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ, "ಅದ್ಯಾಕೆ, ಫ್ರಿಡ್ಜನಲ್ಲಿ, ಗುಡ್‌ಲೈಫ ಹಾಲು ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಎರಡು ಇದೆ" ಅಂತಂದು ಆ ಆಸೆಗೂ ತಣ್ಣೀರೆರೆಚಿ ಕಿಸಿ ಕಿಸಿ ನಗತೊಡಗಿದ್ಲು...

ಆ ಚಾನೆಲ್ಲು, ಈ ಚಾನೆಲ್ಲು ಅಂತ ರಿಮೊಟು ಬಟನ್ನು ಕಿತ್ತು ಬರೊ ಹಾಗೆ ಟೀವೀ ಚಾನೆಲ್ಲು ಬದಲಾಯಿಸಿ ನೋಡಿದ್ದಾಯ್ತು. ಯಾವುದೊ ಹಾಸ್ಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಜೋಕಿಗೆ ನಕ್ರೆ, ನನ್ನದೇ ದ್ವನಿ, ಪ್ರತಿದ್ವನಿಯಾಗಿ ಮಾರ್ದನಿಸಿದಂತಾಯಿತು. ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿರದಿದ್ರೂ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡೆ, ಅಬ್ಬಾ ನಾಳೆ ಆಫೀಸಿದೆ ಹೇಗೊ ದಿನ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತೆ, ಅಂತ ಖುಷಿಯಾಯ್ತು. ಅವಳು ಬಂದ ಮೇಲೆ ನೀನಿಲ್ಲದಾಗ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಆಯ್ತು ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ನಗಬಹುದು ಅನಿಸಿತು. ನನ್ನ ತಲೆದಿಂಬು ಆಕಡೆ ಬೀಸಾಡಿ, ಅವಳ ತಲೆದಿಂಬಿಗೆ ಒರಗಿದೆ, ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಜೊಗುಳ ಹಾಡಿದಂತಾಗಿ ನಿದಿರೆಗೆ ಜಾರಿದೆ...

ಮತ್ತೆ ಸಿಗೊಣ...

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಓದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...

pdf document can be found here http://www.telprabhu.com/neenilladaaga.pdf

ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು, ತಪ್ಪದೇ ವಾರಕ್ಕೊಂದು ಬಾರಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇದೋ ಈ ಲೇಖನ ಮುಗಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮುಂಜಾವು ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಯಾಗಿದೆ, ಬರೆಯುವ ಗೀಳು ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದೆ, ಬಿಡಲಾಗದು, ಹಾಗೆ ಓದುಗರೂ ಕೂಡ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬರೆಯಲಾಗದಿದ್ರೆ ಬೇಜಾರಾಗದೆ, 'ಹೊಸದಿಲ್ಲದಾಗ' ಹಳೆಯವನ್ನೆ ಮತ್ತೆ ಮೆಲಕು ಹಾಕಿ... ನೀವಿತ್ತ ಪ್ರೊತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಚಿರಋಣಿ...

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannadaಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು