ಮುಂಜಾನೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಪೇಪರ್ರು ಹಿಡಿದು ಕೂತಿದ್ದೆ, ಭಾನುವಾರಗಳೆಲ್ಲ ಹಾಗೆ, ಇರುವ ರಜೆ ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಸವಿಯೊಣವೆಂದು ಆವತ್ತು ಮಾತ್ರ ಬಲುಬೇಗ ಏಳೊದು, ಲೇಟಾಗಿ ಎದ್ದರೆ ದಿನ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದೆ ಅರಿವಿಗೆ ಬರೊಲ್ಲ. ಶನಿವಾರ ಸೂರ್ಯ ನೆತ್ತಿಗೆ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎದ್ದರೂ ಇನ್ನೂ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿರುವುದರಿಂದ ಇಂದು ನಿದ್ದೆ ಬೇಕೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಭಾನುವಾರ ಅವಳಿಗೂ ರಜೆ... ಮುಂಜಾನೆ ಬೇಗ ಏಳಬೇಕಿಲ್ಲ... ಇನ್ನೂ ಮಲಗಿದ್ದಳು, ನಾನೇ ಟೀ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕದ ವಿಶೇಷ ಅಂಕಣಗಳಲ್ಲಿ ತಲೆ ಹುದುಗಿಸಿ ಕೂತು ಓದುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸಮಯ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ. ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
ಯಾವುದೊ ವಿಶೇಷ ಲೇಖನ ಓದುತ್ತ ಮೈ ಮರೆತಿದ್ದೆ, ಅವಳು ಎದ್ದು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿದ್ದೂ ಗೊತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಚೀರಿ ಹೆದರಿಸಿಬಿಟ್ಲು, ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು, ರೇಗಿದೆ, ನಸುನಗುತ್ತ ಎದ್ದು ಹೋದ್ಲು. ಕೀಟಲೆ ಮಾಡದಿದ್ರೆ ಅವಳಿಗೆಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನ. ಅಬ್ಬ ಹೋದ್ಲಲ್ಲ, ಇನ್ನು ನಿರಾತಂಕವಾಗಿ ಓದಬಹುದು ಅಂತಾ ಮತ್ತೆ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದೆ, ಯಾಕೊ ಮನಸು ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ, ಕೂರಲಾಗದೆ, ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾಳೆ, ನಾನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಡಿಸೋಣ ಎಂದು ಎದ್ದು ನಡೆದೆ.
ನಾ ಮಾಡಿಟ್ಟಿದ್ದ ಟೀ ಬಿಸಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ಲು, ನನ್ನ ನೋಡಿ "ಏನ್ ರಾಯರ ಸವಾರಿ ಈಕಡೆ ಬಂತು, ಪೇಪರ್ ಓದಿದ್ದಾಯ್ತೊ" ಅಂದ್ಲು. "ಇಲ್ಲ, ಅಮ್ಮಾವ್ರು ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿದೀರ ನೋಡಲು ಬಂದೆ" ಅಂದೆ. ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಈವತ್ತು ಅಂದ್ಲು, ನಾನದಕ್ಕೆ "ಎರಡು ಮುದ್ದು ಮುದ್ದು ಮಾತು, ಸ್ವಲ್ಪ ಕೀಟಲೆಯ ಮಸಾಲೆ ಹಾಕಿ, ಪ್ರೀತಿ ಸವರಿ, ಒಂದು ತುತ್ತು ತಿನ್ನಿಸಿ ಬಿಡು ಸಾಕೆಂದೆ, ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಬಿಡುತ್ತೆ" ಅಂದೆ. "ಹೊಗ್ರೀ, ನಿಮ್ಮನ್ನ ಕೇಳಿದ್ದೆ ತಪ್ಪಾಯ್ತು, ಕೆಲಸ ಬಹಳ ಇದೆ, ಅಂದ ಹಾಗೆ ಇಂದೇನು ನಿಮ್ಮ ಪ್ಲಾನು" ಅಂದ್ಲು. ಏನಿಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದೆ ತಪ್ಪಾಯ್ತು, ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಸೀರೆ ತರಲು ಬರಬೇಕೆಂದು ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ಲು. ನನ್ನ ಕ್ರೆಡಿಟ್ಟು ಕಾರ್ಡು ಲೂಟಿಯಾಗುವುದನ್ನ ನಾ ನೋಡೊಕಾಗಲ್ಲ ಅಂದ್ರೂ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ.
ಅಮ್ಮನ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಇವಳು ಕೊಡುವ ಗಿಫ್ಟು ಅದು, ಇವಳಿಗೇನೂ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ, ಹೀಗಾಗಿ ಬಹಳ ಹೊತ್ತಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಆ ಅಂಗಡಿಯ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತುತ್ತಿರಬೇಕಾದ್ರೆ, ಶೋಕೆಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಅಂದದ ಬೊಂಬೆಗಳೆಲ್ಲ ನನ್ನೇ ನೊಡುತ್ತಿವೆಯೆನಿಸಿ ಖುಶಿಯಾಯ್ತು. ಆ ಬೊಂಬೆಗಳೇ ಹಾಗೆ ಯಾರು ನೋಡಿದರೂ ಅವರನ್ನೆ ನೊಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಅನಿಸೋದು, ಆ ತರ್ಕ ನನಗೇಕೆ ಬೇಕು ಹೇಳಿ. "ರೀ ಅದು ಬೊಂಬೆ" ಅಂತ ಇವಳು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ಲು,ಬೊಂಬೆಯಾದ್ರೇನಂತೆ ಅದು ಯಾವುದೊ ಕಲಾಕಾರನ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕೂಸು, ಅವನ ಕನಸಿನ ಕನ್ಯೆಯ ಪ್ರತಿಕೃತಿಯೂ ಇರಬಹುದು, ಅದೆಲ್ಲಿ ಇವಳಿಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗಬೇಕು, ಹೇಳಿ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲವೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.
ಅಂಗಡಿಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮಾಲೀಕ ಮುಖ ಅರಳಿಸಿಕೊಂಡು, "ಎನ್ ಮ್ಯಾಡಮ ಬಹಳ ದಿನದ ಮೇಲೆ ಈಕಡೆ" ಅಂದ, ಮುಖ ಯಾಕೆ ಅರಳಲ್ಲ ಹೇಳಿ, ಬಂದಾಗೊಮ್ಮೆಯೂ ಬರಿಗೈಲಿ ಹೋಗದ ಇವಳು ಬಂದಿರಬೇಕಾದ್ರೆ, ಬಹಳ ದಿನಗಳ ಮೇಲೆ ಅಂತೆ, ಇನ್ನೆನೂ ದಿನಾಲೂ ಬರಬೇಕಾ, ಇವಳೇನು ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಸಿನಿಮಾ ನಟಿನಾ, ಇಲ್ಲ ನಾನೇನು ಅಮೀರ ಕುಬೇರನಾ. ನನ್ನ ಕ್ರೆಡಿಟ್ಟು ಕಾರ್ಡು ಬಿಲ್ಲು ನೆನಪಾಗಿ ನನ್ನ ಮುಖ ಕಮರಿತ್ತು. "ಮತ್ತೇನು ಸೇಠು, ಹೊಸ ಸ್ಟಾಕು ಬಂದಿದೇನಾ" ಅಂತ ಒಳ ನುಗ್ಗಿದಳಿವಳು. ದಾಳಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಸೋತ ಸೇನಾಪತಿಯಂತಾಗಿದ್ದೆ.
ಸೀರೆ ತೊರಿಸುವ ಹುಡುಗ, ಇವಳ್ಯಾಕಪ್ಪ ಬಂದ್ಲು ಅಂತನಕೊಂಡಿರಬೇಕು, ಇವತ್ತು ಎಕ್ಸ್ಟ್ರಾ ಡ್ಯೂಟಿ ಸಂಬಳ ಕೇಳಿದ್ರು ಕೇಳಬಹುದು. ರಾಶಿ ಸೀರೆ ತೆಗೆದುಹಾಕಿಸುತಾಳೆಂದು ಅವನ ತಗಾದೆ, ಹಾಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಒಂದು ಸಾರಿ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕೆ ಅವನೆಡೆಗೆ ನೋಡಿ, ನಮ್ಮಿಬರದೂ ಒಂದೆ ಪಾಡು, ನಾ ನಿನ್ನ ಜತೆಗಿದ್ದೇನೆ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ... "ಹೊರಗೆ ಶೊಕೇಸಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕೀದೀರಲ್ಲ, ಅದು.." ಇನ್ನೂ ಮಾತು ಮುಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ನಾ ನಡುವೆ "ಯಾವ ಬೊಂಬೆ ಅಂತ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬರಲಾ" ಅಂದೆ, ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದ್ಲು, ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದು ತೆಪ್ಪಗಾದೆ. "ಅದಾ ಮ್ಯಾಡಮ ಹೊಸಾ ಫ್ಯಾಷನ್ನು ಈಗ..." ಅಂತ ಅದೇ ಹಳಸಲು ಮಾಲನ್ನು ಹೊಗಳತೊಡಗಿದ ಆ ಹುಡುಗ. ಆ ಸೀರೆ ಮೈ ಮೇಲೆ ಹೊದ್ದು, ಹೇಗೆ ಕಾಣುತ್ತೆ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ಲು, ಅಲ್ಲಾ ನಾವೀಗ ಬಂದಿರೋದು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಸೀರೆ ತರಲು, ಇದು ಬೇರೆ ಹೊಸ ಫ್ಯಾಷನ್ನು, ಇವಳು ತನಗೆ ಹೇಗೆ ಕಾಣುತ್ತೆ ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ!!! ಏನೂ ತೊಚದೆ... "ಅಮ್ಮನಿಗೆ, ಹೊಸ ಫ್ಯಾಷನ್ನು ಇಷ್ಟ ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ" ಅಂತಂದೆ... ಅರ್ಥ ಆಯಿತೆಂದು ಕಾಣುತ್ತೆ, ಒಂದೇ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಹೇಳಿದ್ದೆ.
ಆ ಸೀರೆ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿಟ್ಟು, "ಕಾಂಚೀವರಂ, ಇಲ್ಲಾ ಕೋಚಂಪಲ್ಲಿ ಸೀರೆನಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವರೈಟಿ ತೋರಿಸು, ಬೇರೆ ರೇಶ್ಮೆ ಸೀರೆ ಇದ್ರೂ ತಗೊಂಬಾ" ಅಂತ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ಲು, ಆ ಸೀರೆ ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿತ್ತಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ಅವಳು ಉಟ್ಟರೆ ಹೇಗಿರಬಹುದೆಂದು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆ, ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗೇ ಇತ್ತು, ಅದೇ ನನ್ನಿಷ್ಟದ ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣ, ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಬಿಳಿ ಬಳ್ಳಿಯಂಥ ಬಾರ್ಡರು, ಸೆರಗಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಡಿಸೈನು.. ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಗರಿ ಗರಿ, ಉಟ್ಟರೆ ಇವಳು ಪರಿ(ದೇವಕನ್ಯೆ) ಸುಪರ್... ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದಂತಿತ್ತು.
"ರೀ ಇದು ಹೇಗಿದೆ, ಅಮ್ಮನ ಕಲರ್ಗೆ ಸರಿ ಹೊಂದುತ್ತಲ್ವಾ" ಅಂತ ಅವಳು ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ಕಲ್ಪನಾಲೋಕದಿಂದ ಈಚೆ ಬಂದೆ. ಹೂಂ ಹೂಂ ಅಂತೆನೊ ಬಡಬಡಿಸಿದೆ, ಇದು.. ಅಂತ ಇನ್ನೊಂದು ತೋರಿಸಿದ್ಲು, "ಒಹ್ ಇದೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, ಇಲ್ಯಾಕೊ ಡಿಸೈನು ಇಲ್ಲ, ನೆಯ್ಗೆ ಹಾಕೊವಾಗ ಮರೆತರೆಂದು ಕಾಣುತ್ತೆ" ಅಂದೆ. "ರೀ ಅದು ಬ್ಲೌಜ್ ಪೀಸು, ಅದರೊಂದಿಗೇ ಬರುತ್ತೆ" ಅಂತ ಬಯ್ದ್ಲು, ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಪಾರ ಮೌಢ್ಯವನ್ನು ನಾ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ್ದೆ. "ಒಹ್ ಹಾಗಾ, ಸರಿ ಬಿಡು ಅದೇ ಇರಲಿ" ಅಂದೆ, ತಾಳಿ ಇನ್ನೂ ನೋಡೊಣ ಅಂದ್ಲು, ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಆರಿಸಿ ಕೊಂಡ್ರೆ ಹೇಗೆ, ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಘಂಟೆ ಕೂಡಾ ಆಗಿಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ರಾಶಿ ಸೀರೆ ಬೀಳುವುದು ಖಾತ್ರಿಯಾತು, ನಾನೆದ್ದು, ಸೇಠು ಕಡೆ ಹೋದೆ, "ಠೊಣಪ"(ಡುಮ್ಮ) ಕೂತಲ್ಲೆ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ತಟಕ್ಕನೆ ಫೊನು ಮಾಡಿ "ಬಾಸ ಮೂರು ಟೀ ಕಳಿಸು" ಅಂದ "ಮೂರಲ್ಲ ನಾಲ್ಕು" ಅಂದೆ.. ಪಾಪ ಆ ಹುಡುಗ ಕೂಡ ಸೀರೆ ತೆಗೆದು ತೆಗೆದು ದಣಿದಿದ್ದ. ಸೇಠು ತಲೆ ಮೆಲೆದ್ದಿದ್ದ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರವೆನ್ನುವಂತೆ, ಆ ಹುಡುಗನ ನೋಡಿ ನಕ್ಕೆ, ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಅವನು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದಂತಿತ್ತು, ಸೇಠು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದ. "ಮತ್ತೆ ಹೇಗಿದೆ ಸೇಲ್ಸು" ಅಂತ ಮಾತಿಗೆಳೆದೆ, ಹೇಳಲೇ ಕಾದಿದ್ದವನಂತೆ, ಒಂದೆ ಸಮನೆ ಉಸುರುತ್ತಿದ್ದ, ನಾ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಳ್ಳೆ ಮಾತುಗಾರ ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ವೆ ಇಷ್ಟು ಬಿಜಿನೆಸ್ಸು ಬೆಳೆದಿರೊದು, ಅದೆಲ್ಲೊ ಮೂಲೇಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಇಂದು, ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಶೊರೂಮು ಬೆಳೆಸಿದ್ದಾನೆ. ನಾವೇ ಮೊದಲ ಗಿರಾಕಿ ಅವನಿಗೆ.. ಅದಕ್ಕೆ ನಮಗೆ ಡಿಸ್ಕೌಂಟೂ ಸಿಗುತ್ತೆ. ಹಾಗೆ ಕ್ವಾಲಿಟೀನಲ್ಲೂ ಮೊಸ ಮಾಡಲ್ಲ. ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು, ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಏನೊ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದೆ(ಅದೇನೆಂದು ನಿಮಗೆ ಆಮೇಲೆ ಹೇಳುತ್ತೀನಿ ತಾಳಿ, ಮುಂದೆ ಓದಿ), ಅವ ಇನ್ನೊಂದು ರಾಜನಗೆ ಬೀರಿದ, ಟೀ ಮುಗಿದಿತ್ತು, ನಾ ಹೋಗಿ ಅವಳ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತೆ.
ಇದು ಕಲರು ಹೇಗಿದೆ, ಅಂತ ಇನ್ನಾವುದೊ ಸಾರಿ ತೊರಿಸಿದ್ಲು, ಒಹ್ ಗುಲಾಬಿ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂದದ್ದಕ್ಕೆ, ಅಲ್ಲ ಅದು ರಾಣಿ ಕಲರ್ರು ಅಂದ್ಲು, "ಇದ್ಯಾವ ಹೊಸ ಕಲರು ಕೋಡ್, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಬಿಡು" ಅಂದೆ. ಇನ್ಯಾವುದೊ ತೆಗೆದು ಇದೊ ಪಿಸ್ತಾ ಕಲರು ಹೇಗಿದೆ ಅಂತಾನೂ ಕೇಳಿದ್ಲು, ಏನೂ ತಿಳಿಯದೆ... ಹೀ ಹೀ ಅಂದೆ. ಕೇಳಿ ಪ್ರಯೊಜನವಿಲ್ಲವೆಂದು ಅವಳೇ ಆರಿಸತೊಡಗಿದ್ಲು. ಮಿರಿ ಮಿರಿ ಮಿಂಚುತ್ತಿದ್ದ ಸಾರೀಯೊಂದನ್ನು ಎತ್ತಿ, "ಏನಿದು ಜರಿ ತುಂಬಾ ಭಾರಿ ಇದೆ, ಜರಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಗಾರ ಇರುತ್ತೇನೆ?" ಕೇಳ್ದೆ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು ಅಂತಾ ಕಾಣುತ್ತೆ "ಹೂಂ ಒಂದು ಕೇಜೀ ಹಾಕಿರ್ತಾರೆ" ಅಂದ್ಲು. ಅಳೆದೂ ತೂಗಿ... ಅಂಚಿನಗುಂಟ ಕೈ ಕುಸುರಿಯಂತೆ ಚಿಕ್ಕ ಜರಿ, ಸೆರಗಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಹರಡಿದ ಎಳೆಗಳ ಸಾಲು, ಅದಕ್ಕೆ ಎಳೆ ಬಿಚ್ಚದ ಹಾಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ಗೊಂಡೆ ಕಟ್ಟುಗಳು, ತುಸು ಭಾರವೆನಿಸಿದರು, ಭಾರೀ ಆಡಂಬರವೆನಿಸದ ಒಂದು ಸೀರೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಯ್ತು. ಹಾಗೆ ಅಪ್ಪಾಜಿಗೆ, ಒಂದು ಜತೆ ಡ್ರೆಸ್ಸು, ತಂಗಿಗೆ ಒಂದು ಡ್ರೆಸ್ ಮಟೀರಿಯಲ್ಲು(ಹೊಲಿಗೆ ಹಾಕಲು) ಎತ್ತಿಕೊಂಡ್ಲು. "ಮತ್ತಿನ್ನೇನು, ಪದ್ದು, ಹಾಸಿನಿಗೆ ಸೀರೆ ಕೊಡಿಸಲ್ವಾ" ಅಂತಾ ಕೀಟಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದನ್ನು ಬಿಸಾಕಿದ್ಲು. ರಿಸೆಷನ್(ಆರ್ಥಿಕ ಹಿಂಜರಿತ) ಕಾಸ್ಟ ಕಟ್ಟಿಂಗ ನಡೆದಿದೆ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೊಡೋಣ ಎಂದು, ಕಿರಿಕ್ಕು ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲು ತರಿಸಿದ್ದ ಹೊಸ ಫ್ಯಾಷನ್ನು ಸೀರೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹಾಗೆ ಸವರಿ ವಾಪಸ್ಸು ಕೊಟ್ಟು, ಉಳಿದದ್ದು ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿ ಅಂದ್ಲು. ಆ ಸೀರೆ ಅವಳಿಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟ ಆಗಿತ್ತೆಂದು ಕಾಣುತ್ತೆ, ಖರೀದಿ ಖರ್ಚು ಬಹಳ ಆಯಿತೆಂದು ಬೇಡವೆಂದು ಬಿಟ್ಲು ಅನಿಸತ್ತೆ.
ಸೇಠು, ದಿಸ್ಕೌಂಟ್ ಅನ್ನುತ್ತ ಎದ್ದು ಬಿಲ್ ಕೌಂಟರ ಕಡೆ ನಡೆದ್ಲು, "ನೀವು ಕೇಳೊದೆ ಬೇಡ, ನಾನೆಲ್ಲ ಸರಿ ಹಾಕೀದೀನಿ" ಅಂದ, ಅದು ಹಾಗೆನೆ, ಅವನಿಗೂ ಗೊತ್ತು ನಾವು ಜಾಸ್ತಿ ಎನೂ ಕೇಳೊಲ್ಲವೆಂದು, ಅದಕ್ಕೇ ಏನೊ ಒಳ್ಳೇ ಬೆಲೆನೇ ಕೊಟ್ಟಿರ್ತಾನೆ. ಆಯ್ತು ನಾನು ಬಿಲ್ ಪೇ ಮಾಡಿ, ಪ್ಯಾಕ್ ತರ್ತೀನಿ, ನೀ ನಡಿ ಅಂದೆ. ಕಾರ್ಡು ಎಳೆದು ಪ್ಯಾಕು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಮೆಟ್ಟಲಿಳಿಯತೊಡಗಿದೆ. ಸಪ್ಪೆ ಮುಖ ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ಲು, ಶೊಕೇಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಬೊಂಬೆ ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಮನೆಗೆ ಬಂದಿಳಿದಾಗ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮೂರಾಗಿತ್ತು, ಭಾನುವಾರ ಸಣ್ಣ ಜೊಂಪು(ಅರೆನಿದ್ದೆ) ಹೊಡೆಯುವ ವೇಳೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅದೆ ಶಾಂತಿಯ ದೊಸೆ ಇನ್ನೂ ಕರಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಶಾಂತಿ ಅಂದ್ರೆ, ಶಾಂತಿ ಸಾಗರ ಹೊಟೆಲ್ಲು. ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ಲು, "ತಂದ ಸೀರೆಗಳ ನೊಡೋಲ್ವೆ" ಅಂದೆ, ಯಾಕೊ ಆಸಕ್ತಿಯಿದ್ದಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ, ನಾನೇ ಹೋಗಿ ಪ್ಯಾಕು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಂದೆ, "ರೀ ಈಗ ಬೇಡಾ" ಅಂತ ದಯನೀಯವಾಗಿ ಕೇಳಿದ್ಲು. ಆದರೆ ನಾ ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ, ಒಂದು ಪ್ಯಾಕು ತೆಗೆದವನೆ, "ಸೀರೆಗೊಂದು ಸವಾಲ್ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಗತಾ.. ಸುಸ್ವಾಗತ.. ಸೀರೆಯ ನಿಖರ ಬೆಲೆ ಹೇಳಿ ಈ ಸೀರೆ ನಿಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ..." ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ರೆ ನನ್ನತ್ತ ಅವಳು ನೊಡುತ್ತಲೆ ಇಲ್ಲ, ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಾಗೆ ಕೂತಿದ್ದಾಳೆ, ಬಹಳ ಬೇಜಾರಾಗಿತ್ತನಿಸುತ್ತೆ, ನಾ ಹಾಗೆ ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ "ಇದೊ ನೋಡಿ, ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣ, ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಬಿಳಿ ಬಳ್ಳಿಯಂಥ ಬಾರ್ಡರು, ಸೆರಗಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಡಿಸೈನು.. ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಗರಿ ಗರಿ, ಉಟ್ಟರೆ ನೋಡಲು ಪರಿ.. ಈ ಸೀರೆ ಬೆಲೆ ಊಹಿಸಿ, ನಿಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ" ಅಂತ ಕೂಗಿದೆ, ನಿಧಾನ ತಲೆ ಎತ್ತಿದಳು, ಯಾವುದೂ ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಸಾರಿ ಕೊಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಇದ್ಯಾವುದು ಅಂತ ಅನುಮಾನವೆದ್ದಿರಬೇಕು... ನಾ ಪ್ಯಾಕು ತೆರೆದು ಕೈಲಿ ಸಾರಿ ಹಿಡಿದೆ, ಅವಳು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, "ಸೀರೆಯ ನಿಖರ ಬೆಲೆ ಹೇಳಿ ಈ ಸೀರೆ ನಿಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ..." ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಾರಿದೆ... "ಮುನ್ನೂರ ಐವತ್ತು" ಅಂತಾ ಅದ್ಯಾವುದೊ ಮೂಲೆಯೆಂದಾ ಬಂದಂತೆ ಅವಳ ದನಿ ಬಂತು. ಓಡಿ ಬಂದವಳೇ, ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ್ಲು, "ಮ್ಯಾಡಮ್ ಮ್ಯಾಡಮ್ ನೀವು ಗೆದ್ದೀದೀರ, ನಿಮಗೇ ಕೊಡ್ತೀನಿ ತಾಳಿ" ಅಂತಿದ್ದರೂ ಸೀರೆ ಅವಳು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ, ಈಗದು ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ರಭಸದಿಂದ ಓಡಿ ಬಂದದ್ದರಿಂದ, ಕೆಳಗೆ ಕುಸಿದು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ, ಆ ಕಣ್ಣಂಚಿಂದ ನೀರು ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕಿತ್ತು, "ಲೇ ಯಾಕೇ" ಅಂದೆ ಉತ್ತರವೇನೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇ ಎಷ್ಟೊ ಹೊತ್ತು ಮಡಿಲಲ್ಲೆ ಮಲಗಿದ್ಲು ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು, ಮಾತೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ. ಬಹಳ ಹೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ಮಿಸುಕಾಡಿದ್ಲು, ಅಲುಗಿಸಿದೆ... "ಆಗಲೇ ಯಾಕೆ ಹೇಳ್ಲಿಲ್ಲ, ಯಾವಾಗ್ ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿಸಿದ್ರಿ, ಸತಾಯಿಸ್ತೀರಾ, ಮೊದಲೇ ಖರ್ಚು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು, ಈಗಿದು ಬೇಕಿತ್ತಾ" ಧರ್ಮರಾಯನಿಗೆ ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದಂತೆ ಆಕಾಶವಾಣಿ ಕೇಳಿಸ್ತು. ನೀ ಮೊದಲು ಏಳು ಹೇಳ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೂ ಏಳಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಸತಾಯಿಸ್ತೀರ ಅಂತ ಏಟು ಬಿತ್ತು. ಚೀರಿದೆ "ಇದೊಳ್ಳೆ ಆಯ್ತಲ್ಲ ನಿಂಗಿಷ್ಟಾ ಆಗಿತ್ತು ಅಂತಾ ತಂದ್ರೆ, ಏಟು ಕೊಡ್ತೀದೀಯಲ್ಲ" ಅಂದೆ. ಮ್ಯಾಡಮ್ಮು ಮುಖ ದರ್ಶನ ಆಯ್ತು, ತಿರುಗಿದ್ಲು, ಗಲ್ಲ ಉಬ್ಬಿಸಿಕೊಂಡು ಹಾಗೇ ನೊಡಿದ್ಲು. ನಗು ಬಂತು... "ಅದೆ ಟೀ ಕುಡಿಯೋಕೆ ಸೇಠು ಹತ್ರ ಹೋದ್ನಲ್ಲ ಆಗ ಅವನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ, ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಆ ಸಾರಿ ಪ್ಯಾಕು ಮಾಡುವಂತೆ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿ ಬಂದಿದ್ದೆ" ಅಂದೆ "ತಾಳಿ ಸೇಠುನ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೋದಾಗ ನೊಡ್ಕೊತೀನಿ" ಅಂತಂದ್ಲು, "ಲೇ, ಪಾಪ ಅವನೇನೆ ಮಾಡ್ದ, ನಾನು ಹೇಳಿದೆ ಅಂತ ಕೊಟ್ಟ, ಭಲೇ ಇಂಪ್ರೆಸ್ಸ್ ಆಗಿ ದಿಸ್ಕೌಂಟೂ ಕೊಟ್ಟದ್ದಲ್ದೆ, ಮೇಲಿನ ನೂರಿಪ್ಪತ್ತು ಕೂಡ ಬಿಟ್ಟ" ಅಂದೆ. "ಮೂರು ಸಾವಿರ ಇದ್ರೂ ತರ್ತಿದ್ರಾ" ಅಂದ್ಲು "ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮೌಲ್ಯ ಕಟ್ಟಬೇಡ, ನನ್ನ ಕೈಗೆಟುವ ಬೆಲೆ ಯಾವುದಾಗಿದ್ರೂ ಸರಿ ತರ್ತಿದ್ದೆ, ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಬರೀ ಮುನ್ನೂರೈವತ್ತು, ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಮೂರು ಕೋಟಿ ಕೊಟ್ರೂ ಇಷ್ಟು ಸಂತೊಷ ಸಿಕ್ತಿರಲಿಲ್ಲ" ಅಂದೆ. ನಿಜ ನಮಗೆ ಕೈಗೆಟುವ ಬೆಲೆಯಲ್ಲೆ ಎಷ್ಟೊ ಆನಂದವಿದೆ, ನಾವ್ಯಾಕೆ ಅದನ್ನ ಕೊಳ್ಳಲ್ಲ, ಬರೀ ಅಳೆದು ತೂಗಿ ಮೌಲ್ಯ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಹೊರತು, ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲಾಗದ ಇಂಥ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಸಂತೋಷಗಳನ್ನ ನಾವು ಯಾಕೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ತೀವಿ. ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ, ಉತ್ತರಿಸುವ ಪ್ರಮೇಯವೂ ಬರದಿರಲಿ.
ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ ನಡೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು, ಕೌನ್ ಬನೆಗಾ ಕರೊಡಪತಿಯಂತೆ, ನಮ್ಮ ಕರೊಡಪತ್ನಿ ಇನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ಲು. "ಪರಿ, ಗರಿ ಗರಿ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು ತೋರಿಸಲ್ವಾ" ಅಂದೆ, "ಉಹೂಂ" ಅಂದ್ಲು, ಬೇಡಬಿಡೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ ಸಂಜೆ ಫ್ಯಾಶನ್ನು ಷೋ ಮಾಡಿ ಹೇಗೂ ತೋರಿಸುತ್ತಾಳೆ. ನಾ ಸಾಕು ಅನ್ನೊವರೆಗೂ, ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಬರೋದಾದ್ರೂ ಅದನ್ನೇ ಉಟ್ಟು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾಳೆ, ಅಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ನಡೆದದ್ದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಮುಜುಗರಕ್ಕೀಡು ಮಾಡೋದಲ್ದೆ, ಹೋದಲ್ಲಿ ಬಂದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಇವ್ರು ಕೊಡಿಸಿದ್ದು, ಇವ್ರು ಕೊಡಿಸಿದ್ದು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೇ ಹೇಳಿದ್ದು. ಪದ್ದುಗೆ ಮೊದಲು ಹೇಳಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸಿ ಬರೊದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ.
ಅರೆನಿದ್ದೆ ಇನ್ನೇನು ಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ, ಎದ್ದೆ... ಲೇ ಎಲ್ಲಿ ಮುಖ ತೊರಿಸೆ ಅಂತ ಗಲ್ಲ ಹಿಡಿದೆ, ನಾಚುತ್ತ ಮುಖ ತೊಳೆಯಲೋಡಿದ್ಲು. ಸಂಜೆ ಟೀಯೊಂದಿಗೆ ಪಕೋಡ ಕೂಡ ಸಿಕ್ತು. ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು ಸಂಭ್ರಮ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದು, ಯಾಕೊ ಕೇಳಿದ್ಲು "ಎಲ್ರಿಗೂ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಯಾಯ್ತು, ಮತ್ತೆ ನಿಮಗೆ" ಅಂದ್ಲು, "ಒಹ್, ನೀ ಆ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು, ದಂತದ ಬೊಂಬೆ, ನಿನ್ನ ಪಕ್ಕ ನಾ ದೃಷ್ಟಿಯಾಗದಿರಲೆಂದು ದೃಷ್ಟಿಬೊಂಬೆ" ಅಂದೆ.. ಈಗಾಗಿರುವ ಖರ್ಚೆ ಹೆಚ್ಚು, ಇನ್ನು ನನಗೆಲ್ಲಿ... ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮೆಚ್ಚಿನ ಮಡದಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕಾದ್ರೆ, ನಾ ಯಾರನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿಸಬೇಕಿದೆ ಬಿಡಿ.
ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ಮಾತಿನೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ತೀನೀ... ನಿಮ್ಮನಿಸಿಕೆ ಬರೀರಿ...
The PDF document can be found at http://www.telprabhu.com/seere-khareedi.pdf
ಸೇಠು ಸೀರೆ ಅಂಗಡಿಯೆಲ್ಲಿದೆಯಂತ ಕೇಳ್ಬೇಡಿ, ನನ್ನವಳೇ ಕಲ್ಪನೆಯಂದ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಸೀರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಗೊತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ ಏನೊ ಮಸಾಲೆ ಸೇರಿಸಿ ಬರೆದಿದ್ದೀನಿ, ಎಲ್ಲೊ ತಪ್ಪುಗಳಾಗಿದ್ದರೆ ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳಿ. ಕಳೆದ ವಾರವೇ ಶುರು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಈ ಲೇಖನ ಈಗ ಮುಗಿಯಿತು, ಬರೆಯಲು ಸಮಯ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೂ ವಾರಕ್ಕೊಂದು ಬರೆಯಲೇಬೇಕೆಂದು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ, ನೋಡೊಣ ಏನಾಗುತ್ತೆ. ಭೇಟಿ ಕೊಡುತ್ತಿರಿ.
ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannadaಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು
17 comments:
ಹ ಹ ನೀವು ಆ ಶೋಕೆಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಬೊಂಬೆಗಳನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲವೇ...? ಹ ಹ ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ನಿಜ ಆ ಮೂರ್ತಿಗೆ ಆಕಾರ ಕೊಟ್ಟವನ ಕೂಸು ಅದು.
ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನ ಸೀರೆ ಮಯವಾಗಿತ್ತು ಹ ಹ ...
ಹೀಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಲಿರಿ ಎಂದು ಆಶಿಸುತ್ತೇನೆ..
ವಂದನೆಗಳು
simply superb!!!
ಮನಸು ಅವರಿಗೆ:
ಬೊಂಬೆಯೂ ಜೀವಿಯೊಂದರ ಪ್ರತಿಕೃತಿಯೆಂದ ಮೇಲೆ... ಇಷ್ಟ ಪಡುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿದೆ ಬಿಡಿ... ಅಲ್ಲದೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಜೀವಂತ ಮನುಜರಿಗಿರುವ, ಆಸೆ. ಮತ್ಸರ, ಸಿಟ್ಟು, ಸ್ವಾರ್ಥಗಳಿಲ್ಲ... ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮನುಜರಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿ, ಭಾವನೆ, ಬಯಕೆಗಳೂ ಕೂಡ ಇಲ್ಲ... ಆದರೂ ಅವೇ ನನಗಿಷ್ಟ... ಕಲ್ಪಿಸುವವರಿಗೆ ಕಲ್ಪನೆಗಳೇ ಇಷ್ಟ... ಏನೊ ಸೀರೆ ಬಗ್ಗೆ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವುದೊಂದು ಹೊಸ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿತ್ತು... ಅದು ಸೀರೆಮಯವಾಗಿದ್ದು ನಿಜ...
To:Anonymous
Thank you Anonymous reader, It would have been nice If you could have at least written your name, as it increases the credibility of comment
chennaagide nimma baravanige.. lekhana...
hi..
Chennagide ee article..... ondu 350/- seerenallu eshtu santhosha huttuthe alva.. neevu seere varnane chennagi madthira.. kodsona kodsona.. ha ha ha ha...
Hema.nth
To: ಸಿಮೆಂಟು ಮರಳಿನ ಮಧ್ಯೆ
tumbaa thanks sir, keep visiting...
To: maaya
tamma protsaahakke tumbaa dhanywaadagaLu, santosh annodakke bele kaTTOke aagalla biDi, elladaralloo santosha ide naavu huDukabEku ashTe.
ello net browse madta idde siktu lekhana.......odide....manassu natuva hage aytu...nanu nannaa kalpisikonde...nanu hage ero sanniveshana khushi padtini....seereginta alli aa bavanene important..tumba ishta aytu...... sanje agodanna kayta iddenne..nammavara bali lekhanada saramshana heloke...thanks alot......swathi
Hi, Prabhu! I am ur fan. I have read all ur articles (kannada)only. All the articles are excellent!! Hatsof to ur imaginations!!!
To:swathi
nanoo kooDa bareyuvaag sannivEsh manasalli kalpisikoMDe baredaddu, aagaLe naija baraha baralu saadhya. correctaagi hELidri, seeregiMta alliro bhavane important, oh! saraMsh enu lekhanaane odalu hELi...
nimmibbara jeevanadalli kooDa iMtha chikka chikka halavu samMtoshakara gatanegLu tumbiraleMba haraikegaLu... matte matte bheTi koDtaa iri...
To:SSK
I am just writing my imaginations, I felt very happy that you read all of them, Thanks a lot for spending so much of your time... your feedback fuel me to write further many more articles. keep visiting...
Dear Prabhu,
superb writing, excellent, keep on. earlier u had written that you are unmarried. is it true? i doubt.
To: Anonymous
oh!!! ha ha ha... I am also getting doubt on myself now...ha ha ha... Am I really unmarried??!*#@$^ [confused]
superb article... seere angadi sannivesha chennagide....i think u r in love with imaginary wife.... be carefull huchhu hidisibityalu...:)
keep writing...
To:Raghavendra
hummm! love with imaginary wife???? may be we can say its all about imagination of love. Imagination kooDaa oMdu huchchu alvE....
ಹ್ಹಾ ಹ್ಹಾ!
imaginary ಹೆಂಡ್ತಿ ಜೊತೆ imaginary ಸೀರೆಗಳ descriptionu super!!
To: Greeshma
imaginary ಹೆಂಡ್ತಿ ಬಹಳ ತುಂಟಿ ನಾನಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಲಿ ಹೇಳಿ. ಸೀರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ ಹೀಗಾಗಿ ಅಲ್ಲೂ imagination ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕಾಯಿತು.
Prabhu Thumbha chennagide
Nam tara middle class jana nim lekhana oodi,life nalli kaliyodu bejan ide sir.
ನಮ್ಮ ಈ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಜನ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಬೇಕು ಅನ್ನೊ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ, ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿರುವ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಸಂತೋಷಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ, ಅದ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಸುವುದು ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶ, ಹೀಗೇ ಬರುತ್ತಿರಿ, ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೊತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ವಂದನೆಗಳು...
Post a Comment