US & us - ಯುಎಸ್ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ...

ಮಲಗಿದ್ದೆ, ಇನ್ನೂ ಹತ್ತು ಘಂಟೆಯಾಗಿದ್ದರೂ... ಅವಳೂ ಎದ್ದೇಳಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ, ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲ ಜಾಗರಣೆ ಮಾಡಿ ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದೆ ಬಿಡು ಅಂತ, ಆದ್ರೆ ನಾನಾಗಲೇ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದಳು ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ, ಮತ್ತೆ... ಅದೇ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಇದ್ದವಳಲ್ಲ, ವಾರ ದೂರವಿದ್ದರೇ ಜಾಸ್ತಿ, ಅದಕ್ಕೇ ಏನೊ ಎಂದೂ ಕಾಣದ ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನೇ ಎವೆಯಿಕ್ಕದೇ ನೋಡುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದಳೇನೊ. "ಯಾಕೆ ನಿದ್ರೆ ಬರಲಿಲ್ವಾ? ಹಾಗೇ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ, ಬರತ್ತೆ" ಅಂತಂದ್ಲು, ಮತ್ತೆ ಹಾಗೇ ನೋಡುತ್ತ ಕೂತಳು. ನಾನೂ ಕಣ್ಣು ಮತ್ತೆ ಮುಚ್ಚಿದವ, ಒಂದೇ ಒಂದು ಅರೆಗಣ್ಣು ತೆರೆದು ನೋಡಿದೆ, ಅರೇ ಇನ್ನೂ ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಹೀಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿದ್ರೆ ಮಾಡುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಏನು ಅಂತನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಹುಬ್ಬು ಕುಣಿಸಿದೆ. ಹುಬ್ಬು ಗಂಟಿಕ್ಕಿ ಏನಿಲ್ಲ ಅಂತನ್ನುವ ಹಾಗೆ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದಳು. ಜೆಟ್ ಲ್ಯಾಗ್ ಅಂತ ನಿದ್ರೆಯೆಲ್ಲ ಎಡವಟ್ಟಾಗಿತ್ತು. ಎದ್ದು ಕೂತೆ. ಅಬ್ಬ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲಿಗೆ ಬಾರಿಗೆ ಇರಬೇಕು ನನ್ನಾಕೆ ಮಲಗಿ ಅಂತ ಬಯ್ದಿದ್ದು.. "ಮಲಗಿ ಇನ್ನೂ ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಗಿದೆ, ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಮಲಗಿಲ್ಲ, ಯುಎಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಈಗ ರಾತ್ರಿಯೇ". ಅವಳು ಹೇಳುವ ಸಬೂಬೂ ಕೇಳಿ ನಗು ಬಂತು. ಕೈಯಗಲಿಸಿ ಬಾ ಅಂತ ಕರೆದೆ, "ಹೊತ್ತು ಗೊತ್ತು ಏನೂ ಇಲ್ಲಾಪ್ಪಾ ನಿಮಗೆ" ಅಂತ ಎದ್ದು ಹೊರಟವಳ ತಡೆದು "ಯುಎಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ತೀನೀ ಕೇಳಲ್ವಾ..." ಅಂದೆ. ಯುಎಸ್ ಅಂದ್ರೆ ಅವಳಿಗೇನೊ ಕುತೂಹಲ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಪಕ್ಕ ಒರಗಿದವಳು ಎದೆಗೆರಡು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಗುದ್ದಿ, ಕೈ ಊರಿ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಕೈಯಾನಿಸಿ "ಹೇಳ್ರಿ ಯುಎಸ್ ಬಗ್ಗೆ, ಯುಎಸ್ ಆಂಡ್ ಅಸ್, ಹೌ ಡು ಯು ಫೀಲ್!" ಅಂತ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ರಾಣಿಯಂತೇ ಉಸುರಿದಳು.

ಏನಂತ ಹೇಳಲಿ, ನನ್ನೊಳಗೇ ನನಗೇ ಗೊಂದಲ. ಹೇಳ್ತೀನಿ ಅಂದದ್ದೇನೊ ಸರಿ, ಹೀಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡು ಅಂದ್ರೆ ಏನಂತ ಶುರು ಮಾಡುವುದು. ಮಾತಿನಲ್ಲೇ ಮರಳು ಮಾಡಲು, "ಲೇ, ಏನು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ್ರೆ ಇಂಗ್ಲೀಷಲ್ಲೇ ಪ್ರಶ್ನೇನಾ!" ಅಂತ ಮಾತು ತಿರುವಿದೆ. "ಏನೊಪ್ಪಾ, ಇಲ್ಲೇ ಕಾನ್ವೆಂಟ್ ಶಾಲೆಗೆ ಮಕ್ಳು ಸೇರಿಸಿದ್ರೆ ಸಾಕು ಮನೇಲಿ ಇಂಗ್ಲೀಷೇ ಮಾತಾಡ್ತಾರೆ, ನೀವೂನೂ ವಿದೇಶ ಸುತ್ತಿ ಬಂದೀದೀರಾ, ನಿಮ್ಮ ಹೆಂಡ್ತಿ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಮಾಡ್ದೆ ಅಷ್ಟೇ" ಅಂತ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದಳು. ಅವಳು ಹಾಗೇನೇ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಉತ್ತರ ಸಿದ್ಧವಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ ಮಾತಿಗಿಳಿಯುವುದು. "ಅಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಏನ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮಾತಾಡ್ತವೆ ಅಂತೆ" ಕೇಳಿದಳು. "ಇದೊಳ್ಳೆ ಪ್ರಶ್ನೇ ಕಣೇ, ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಳು ಕನ್ನಡ ಚೆನ್ನಾಗೇ ಮಾತಾಡಲ್ವಾ, ಅದು ಅವಕ್ಕೆ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಮಾತಾಡದೇ ಇನ್ನೇನು, ನಮಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ನಾವು ಬೆರಗಾಗಿ ನೋಡ್ತೀವಿ ಅಷ್ಟೇ" ಅಂದ್ರೆ. "ಹೌದಲ್ವಾ! ವಿದೇಶದಲ್ಲೇ ಇರೊ ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಮಗ, ನಮ್ಮ ಅಣ್ಣ ಏನ್ ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ವಿಷ್ಯ ಅಂತನ್ನೊ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ತಿದ್ದ" ಅಂತಂದು. "ಹೂಂ ಮತ್ತೆ ಯು ಎಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರಲ್ಲ ಹೇಳಿ" ಅಂತ ಮತ್ತದೇ ಟ್ರ್ಯಾಕಿಗೆ ಬಂದಳು. "ಯು.ಎಸ್. ಅಂದ್ರೆ ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ ಅಂತ ಅಷ್ಟೇ... ಸಿಂಪಲ್!" ಅಂದೆ ಈ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಉಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ. "ಇಲ್ಲ ಮತ್ತೆ, ನಾನೇನು ಯು.ಎಸ್. ಅಂದ್ರೆ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಸೇವಿಗೆ ಬಾಥ್.. ಅಂತದ್ನಾ" ಅಂತ ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಾಗಿಸಿದಳು. ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಅಂತಿದ್ದಂಗೇ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿತು. "ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ತೀಯಾ?" ಅಂತ ಆಸೆಗಣ್ಣಿಂದ ಕೇಳಿದೆ, ಅವಳಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಿರಬೇಕು "ಹಸಿವಾ? ಯಾಕೊ ಫ್ಲೈಟಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಗಗನಸಖಿ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯಲ್ಲೇ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿದಳೇನೋ!!!" ಅಂತ ಅನುಕಂಪದಿಂದ ನೋಡಿ, ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದಳು, ಬಸುರಿ ಬಯಕೆಗೆ ಬೇಡ ಅನಬೇಡ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಹಾಗೇ ಈ ಬೇರೆ ದೇಶದಿಂದ ಬರಗೆಟ್ಟು ಬಂದ ನನ್ನ ಬಯಕೆಗೂ ಬೇಡವೆನ್ನಬಾರದಂತಲೋ ಏನೊ.

ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿ, ಮುಖ ತೊಳೆದು ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ಬಂದ್ರೆ, "ಅಮೇರಿಕದಲ್ಲೇನು ತಿನ್ನೊಕೆ ಸಿಗಲಿಲ್ವಾ, ಏನು ಹೀಗೆ ಸೊರಗಿ ಸಣಕಲಾಗಿದೀರಿ" ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಲಿಕೆ ಶುರುವಾಯ್ತು. "ಅಯ್ಯೊ ಅಲ್ಲಿ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಗಳು ಹುಲ್ಲು ಹುಳು ತಿಂದೇ ಬದುಕಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ" ಅಂದ್ರೆ. "ಹುಲ್ಲು ಹುಳು?" ಹಣೆಮೇಲೊಂದು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆ ಮೂಡಿತು, "ಅದೇ ಕಣೇ, ಹಸಿರು ಸೊಪ್ಪು, ತರಕಾರಿನೇ ಹುಲ್ಲು, ಮ್ಯಾಗಿ ನೂಡಲ್ಸು ಅನ್ನೊ ಹುಳುಗಳು" ಅಂದ್ರೆ. "ನೀವೊ ನಿಮ್ಮ ಹೋಲಿಕೆಗಳೊ" ಅಂತ ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು. "ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಅಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತಿನ್ನೊಕಾಗಿದ್ದು ಅದೇ, ವೆಜಿಟೇರಿಯನ್ ಅಂದ್ರೆ.. ಎರಡು ಬ್ರೆಡ್ ನಡುವೆ ಹಸಿರು ಸೊಪ್ಪು ಕತ್ತರಿಸಿ ಇಡೋರು" ಅಂದ್ರೆ ನಗುತ್ತ ವಗ್ಗರಣೆ ಘಾಟು ಏರಿಸಿದಳು, ವಾಸನೆಗೆ ಮತ್ತೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಒತ್ತರಿಸಿ ಬಂತು. "ಹಾಂ ಅಲ್ಲಿ ಮೆಕ್ಸಿಕನ್ ಅಡಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನಮ್ಮ ಹಾಗೆ ಇರತ್ತೆ, ಬರಿಟೊ, ಟೊರ್ಟಿಲಾಸ್ ಅಂತ ನಮ್ಮ ಚಪಾತಿ ಹಾಗೆ ಏನೊ ತಿನ್ನೋಕೆ ಸಿಗತ್ತೆ" ಅಂದೆ. ಹಾಗೇ ನನ್ನ ಅಡುಗೆ ಆವಾಂತರಗಳನ್ನು ಮಾತಾಡುತ್ತ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಹೊಟ್ಟೆಗಿಳಿಸಿಯಾಯ್ತು. ಅನ್ನ ಮಾಡಲು ಕುಕ್ಕರ್ ತುಂಬ ನೀರಿಟ್ಟು ಸ್ಟವ್ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಉಕ್ಕಿಸಿದ್ದು, ಆಮ್ಲೇಟ್ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ಎಗ್ ಬುರ್ಜಿಯಾಗಿದ್ದು, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹೊತ್ತಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಾಗಿದ್ದು ಕೇಳುತ್ತ ಚಹ ಹೀರುತ್ತ ನಕ್ಕಿದ್ದಾಯ್ತು.

"ಊಟದ್ದೆಲ್ಲ ಕೇಳಿಯಾಯಾಯ್ತು, ಓಡಾಟದ ಕಥೆ ಏನು?" ಅಂತ ವಿಷಯ ಪಲ್ಲಟ ಮಾಡಿದಳು. "ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್‍ ಜಾಸ್ತಿ ಕಣೇ, ಬೈಕಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಕಾಣಲ್ಲ, ಇನ್ನೂ ಸೈಕಲ್ ಉಪಯೋಗಿಸ್ತಾರೆ" ಅಂದೆ. "ಕಾರ್ ಇಲ್ಲದವರ ಗತಿ?" ಅಂದ್ರೆ ನಿನ್ನ ಗತಿ ಏನು ಅಂತಲೇ ಪ್ರಶ್ನೆ. "ಪುಕ್ಕಟೆ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಬಸ್ ಇತ್ತು, ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಳು ಮೆಕ್ಸಿಕನ್ ಹುಡುಗಿ ದಿನಾ ನನ್ನ ಜತೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ಲು" ಅಂತ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದೆ. "ನಾನ್ ಬಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ್ದು, ಬಸ್ಸಲ್ಲಿನ ಹುಡುಗಿ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲ" ಅಂತ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡ್ಲು. "ಏನೊಪ್ಪಾ ಮೆಕ್ಸಿಕನ್ ಜನ ಥೇಟ್ ನೋಡಲು ನಮ್ಮಂಗೇ ಇರ್ತಾರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದೆ" ಅಂದ್ರೆ "ಹ್ಮ್, ನಮ್ಮಂಗೇ ಇರ್ತಾರೆ ಹಾಗೆ ಪ್ರೆಂಡಶಿಪ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಅವಳ್ನೇ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಅಲ್ಲೇ ಸೆಟಲ್ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು, ಮನೇಲಿ ಬರಿಟೊ, ಟೊರ್ಟಿಲಾಸ್ ಅನ್ನೊ ಚಪಾತಿ ಮಾಡಿ ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ಲು" ಅಂತ ಸಿಡುಕಿದಳು. ಹೀಗೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಚಪಾತಿಗೆ ಕುತ್ತು ಬರುತ್ತೆ ಅನಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಮಾತು ತಿರುವಿದೆ. "ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಬಸ್ಸು, ಮಾಜಿ ಕಾಲದ ಟ್ರೇನುಗಳು ಒಡಾಡ್ತವೆ ಸ್ಯಾನ್ ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೊನಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಾ". "ಹೌದಾ ಮತ್ತೆ, ಹ್ಮ್ ಪುಕ್ಕಟೆ ಬಸ್ ಯಾಕೆ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ಲು. "ಅಲ್ಲಿ ಅದೊಂದು ಹಾಗೆ ಜನರಿಗೆ ಸರ್ವೀಸ್ ಅಂತ ಮಾಡ್ತಾರೆ" ಅಂದ್ರೆ. "ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಬಿಎಂಟಿಸಿ ಹಾಗೇ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರತ್ತೆ ಅಲ್ವಾ" ಅನ್ನಬೇಕೆ. "ಆಗೊಯ್ತು, ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ಆದ್ರೆ ಅರ್ಧ ಬೆಂಗಳೂರು ಬಸನಲ್ಲೇ ಇರತ್ತೆ, ಕೆಲಸ ಇರ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿರಲಿ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ಸುತ್ತೋರೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಆ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಟ್ರಾನ್ಸಪೋರ್ಟ್ ಉಪಯೋಗಿಸೊ ಜನ ಕಮ್ಮಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿ ಅದು ಸರಿಹೋಗತ್ತೆ" ಅಂತ ತಿಳಿ ಹೇಳಬೇಕಾಯ್ತು. "ಅಲ್ಲಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ಎಲ್ಲಾ ಆಗಲ್ಲ ಅಂತೆ ಸೂಪರ್ ಅಲ್ವಾ" ಅಂದ್ಲು. "ಯಾರ್ ಹೇಳಿದ್ದು? ಅಲ್ಲೂ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ಆಗ್ತವೆ... ಆದ್ರೆ ಜನಕ್ಕೆ ಶಿಸ್ತು ಜಾಸ್ತಿ, ಸಾಲಾಗಿ ನಿಂತು ಸರಿಯಾಗಿ ಹೋಗ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲದೇ ಅಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಊರುಗಳು ಇರೊ ಜನ ಕಮ್ಮಿ ಅದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಾಗಿರತ್ತೆ" ಅಂದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಹಾಗೆ ಇಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟು ಊರುಗಳು ಲಕ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೇ ಜನ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲೂ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬೇರೆಯೇ ಇರ್ತಿತ್ತೊ ಏನೊ. "ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿ ಜನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ನಿಯತ್ತಾಗಿ ಇರ್ತಾರಂತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ರೂಲ್ಸ್ ಸರಿಯಾಗಿ ಪಾಲಿಸ್ತಾರೆ ಬಿಡಿ" ಅಂದ್ಲು. "ಎಲ್ರೂ ಅಂತೇನಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲೂ ಸಿಗ್ನಲ್ ಜಂಪ್ ಮಾಡಿ ಟಿಕೆಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೊರು ಇದಾರೆ, ಟಿಕೆಟ್ ಅಂದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ದಂಡ ಕಟ್ಟೊ ರಸೀತಿ, ರೋಡಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಯಾಮೆರ ಇಟ್ಟು ಕಾಯ್ತಾರೆ ಅಂಥವರನ್ನ. ಆದ್ರೂ ನೀನಂದ ಹಾಗೆ ನಿಯತ್ತಿರೋ, ಶಿಸ್ತು ಇರೊ ಜನರ ಪ್ರಮಾಣ ಜಾಸ್ತಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅನಿಸ್ತದೆ" ಅಂದೆ. "ಹ್ಮ್ ಅದೂ ನಿಜಾನೆ, ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವ್ರು ಒಳ್ಳೆವ್ರು ಸಿಕ್ತಾರಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿ" ಅಂತ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು. "ರೋಡ್ ಕ್ರಾಸ್ ಮಾಡೋಕೆ ನಾವೇನಾದ್ರೂ ನಿಂತಿದ್ರೆ ಸಾಕು, ಕಾರು ಅಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಧಾನ ಮಾಡಿ ಸ್ಟಾಪ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ, ಪಾದಚಾರಿಗೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ಅಲ್ಲಿ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ "ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬೇಕಾದ್ರೂ ನುಗ್ತಾರೆ, ನುಗ್ಗಿ ನಡೆ ಮುಂದೆ ಅಂತ ಹೋದವರಿಗೇ ಹೋಗಲಾಗ್ತದೆ ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ" ಅಂತಂದ್ಲು. "ಇಲ್ಲಿ ಪಾದಚಾರಿಗಳೇ ಜಾಸ್ತಿ ಕಣೇ, ಅಲ್ಲಿನ ಹಾಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸ್ತಾ ಹೋದ್ರೆ, ಇಂದು ಹೊರಟವ ಆಫೀಸಿಗೆ ನಾಳೆ ತಲುಪಿದರೆ ಅದೃಷ್ಟ, ಅಲ್ಲಿ ಮಾಡಿರೋ ರೊಡುಗಳು ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರ್ತವೆ, ಓಡಾಡೊ ಜನಾನೂ ಕಮ್ಮಿ, ಇಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಗಾಡಿಗಳಿಗೆ ರೋಡು ಮಾಡಿದ್ರೆ ಓಡಾಡೋದು ನೂರು, ಮಾಡಿರೋ ರೋಡು ಒಂದು ಮಳೆಗೆ ಕಿತ್ತು ಬರಬೇಕು. ಕಿತ್ತು ಬರದಿದ್ರೂ, ಚರಂಡಿ, ಕೇಬಲ್ ಹಾಕಲು ಅಂತ ಅಗೆದು ಗುಂಡಿ ಮಾಡಲು ಬೇರೆ ಡಿಪಾರ್ಟಮೆಂಟ್‌ಗಳಿವೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಆಗಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿನ ಹಾಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಆಗಲ್ಲ" ಅಂದದ್ದು ಕೇಳಿ ಅವಳಿಗೂ ಸರಿಯೆನ್ನಿಸಿತೇನೋ ಸುಮ್ಮನಾದಳು.

"ಮತ್ತಿನ್ನೇನಿದೆ ಯುಎಸ್‌ನಲ್ಲಿ" ಅಂತಂದವಳಿಗೆ, "ಮತ್ತಿನ್ನೇನು, ಯುಎಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಏನಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲಾ ಇದೆ, ನೀಟಾದ ರಸ್ತೆಗಳು ಕ್ಯೂಟ್ ಆದ ಮಕ್ಕಳು, ಚೂಟಿ ಚೆಲುವೆಯರುಗಳು. ಉದ್ದ ಫ್ಲೈ ಓವರಗಳು, ಎತ್ತರದ ಟಾವರುಗಳು, ಬಹುಮಹಡಿ ಬಿಲ್ಡಿಂಗಗಳು, ಭಾರಿ ಬ್ರಿಡ್ಜಗಳು, ರಭಸದ ರೈಲುಗಳು, ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಏಸಿ ಬಸ್ಸುಗಳು, ಕಾಸ್ಟ್ಲಿ ಕಾರುಗಳು. ಮಾಡೊದೆಲ್ಲ ಮಶೀನುಗಳು, ದುಡ್ಡಂದ್ರೆ ಡಾಲರ್ ಸೆಂಟ್‌ಗಳು, ಮಾರಾಟಕ್ಕೆ ಮಾಲ್‌ಗಳು, ಸೆಳೆಯಲು ಸೇಲ್‌ಗಳು, ತೆರೆದು ಬೀಳಲು ತೀರಗಳು, ಬಾಯಿಗೆ ಬರ್ಗರುಗಳು, ಕುಡಿಯಲು ಕೋಕ್ ಬಿಯರುಗಳು..." ಇನ್ನೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವನನ್ನು ನಡುವೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿ "ಪಂಚರಂಗಿ ಫಿಲ್ಮ್ ಏನಾದ್ರೂ ನೋಡಿದೀರಾ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ಲು, "ಇಲ್ಲ, ಯಾಕೇ?" ಅಂದ್ರೆ "ಈ 'ಗಳು'ಗಳು ಜಾಸ್ತಿ ಆಯ್ತು, ಅದಕ್ಕೆ" ಅಂದು ಫೋಟೊಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕೂತಳು, ಅದೇನು ಇದೇನು ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತ.

ಕೆಲವರಿಗೆ ಯುಎಸ್ ಇಷ್ಟ ಆಗಬಹುದು, ಕೆಲವರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಭಾರತವೇ ಸರಿಯೆನ್ನಿಸಬಹುದು. ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಲು ಕೂತರೆ ಭಿನ್ನತೆಗಳಿಗೆ ಬರವೇ ಇಲ್ಲ. ಆ ಆ ದೇಶಕ್ಕೆ ಅದರದೇ ಆದ ಸ್ವಂತಿಕೆಯಿದೆ, ನಮ್ಮ ದೇಶ ಹೆಚ್ಚು ಅದು ಕೀಳು ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳಲೇ ಆಗದು. ಹಾವಾಡಿಗರು, ಬಿಕ್ಷುಕರ ದೇಶ ಭಾರತ ಅದನ್ನುವುದ ಕೇಳಿದ್ದ ನನಗೆ... ಶಿಸ್ತು, ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಗೆ ಹೆಸರಾಗಿರುವ ಅಮೇರಿಕದ ಸ್ಯಾನ್‌ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೊನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡುವಾಗ ಕಂಡ "ವಾಯ್ ಲೈ, ಆಯ್ ನೀಡ್ ಬೀಯರ್ (ಯಾಕೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಲಿ, ನನಗೆ ಬೀಯರ್ ಬೇಕಿದೆ)" ಅಂತ ಬೋರ್ಡ್ ಬರೆದುಕೊಂಡು ಬೇಡುವ ಸೋಫೇಸ್ಟಿಕೇಟೆಡ್ ಭಿಕ್ಷುಕರು, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಏನೊ ವಾದ್ಯ ಊದಿ, ಬಾರಿಸಿ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ದೊಂಬರಾಟದ ಹಾಗೆ ಕಸರತ್ತು ಮಾಡುವ "ಸ್ಟ್ರೀಟ್ ಪರಫಾರಮರ್ಸ್" ಎಲ್ಲ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗಿಂತ ಬೇರೆಯೆಂದೇನೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಕ್ಕಳು ಏನೂ ಇಲ್ಲ, ಕಲ್ಚರ್ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದ ಕೇಳಿದವನಿಗೆ, ಅವರು ಪಾಲಿಸುವ ಶಿಸ್ತು, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕೊಡುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಕತ್ತೆಯಂತೆ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯದೇ ಪರಸನಲ್ ಟೈಮ್‌ಗೆ ಕೊಡುವ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ನೋಡಿದಾಗ ನಮಗೇ ಮನೆ ಮಕ್ಳು ಹೆಂಡ್ತಿ ಇಲ್ವೇನೊ, ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕಂಪನಿಗೇ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇವೇನೊ ಅನ್ನಿಸದಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೊಂದು ಒಂಥರಾ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಅಲ್ಲಿನ ಶಿಸ್ತು, ನಿಯತ್ತು, ಸಮಯ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದು, ಹಾಗೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ವಿಭಿನ್ನ ಯೋಚನಾ ಮನೋಭಾವ, ಕುಟುಂಬ ಕಲ್ಪನೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನ, ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಬಹಳ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು. ಈ ವಿದೇಶದಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕೇಳುವುದು ಹೇಗನ್ನಿಸಿತು ಆ ದೇಶ ಅಂತ... ಇವೆಲ್ಲ ಕೇವಲ ಕೆಲವು ಅನಿಸಿಕೆಗಳಷ್ಟೇ... ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇಳಲು ನಾನು ಯುಎಸ್ ಪೂರ್ತಿ ಸುತ್ತಿಲ್ಲ, ಅದು ಬಿಡಿ ಭಾರತವೇ ಬಹುಪಾಲು ಕಂಡಿಲ್ಲ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕಂತೆ ಪುರಾಣ ಹರಟುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಇಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನವಾಗಿತ್ತು ಯುಎಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ... ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಣ್ಣು ಎಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಸರಕಾರಿ ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕುರ್ಚಿಯಲ್ಲೇ ತೂಕಡಿಸಿದಂತೆ, ತೂಗಿ ಅವಳ ಮೇಲೆ ವಾಲಿದೆ. ಭುಜ ತಟ್ಟಿ ಏಳಿಸಿದವಳು, ನಿದ್ರೆನಾ ಅಂತ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಕೇಳಿದಳು, ನಾ ಹೇಳಲೂ ಕೂಡ ಆಗದಷ್ಟು ಜೊಂಪಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ, ಅವಳೇ ತಲೆದಿಂಬಾಗಿದ್ದು ಎದ್ದಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಎದ್ದೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೇ ಚಹ, ಬಿಸ್ಕಿಟ್ಟು ಕೂತಲ್ಲೇ ಸರ್ವ್ ಆಯ್ತು. ಚಹ ಹೀರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನೇ ತಿಂದು ಬಿಡುವಂತೆ ನೋಡುತ್ತ "ರೀ ಕ್ಯೂಟ್ ಆಗಿ ಕಾಣ್ತಾ ಇದೀರಾ" ಅಂತ ಕಾಂಪ್ಲಿಮೆಂಟು ಕೊಟ್ಟು ಮಾದಕ ನಗೆಯಿತ್ತಳು. ನೋಟದಲ್ಲೇ ಹುಡುಗಾಟಿಕೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು, "ಏನೊಪ್ಪಾ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಿಮಗೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದು ನೆನಪೇ ಆಗಲ್ಲ? ಪರದೇಶಿ ಪಕ್ಕದ ರೂಮ್ ಪರ್ಲ್ ಸಿಕ್ಳು ಅಂತ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಮರೆತುಬಿಡೋದಾ?" ಅಂತ ತಗಾದೆ ತೆಗೆದಳು, ತುಂಟಿ! ಪರದೇಶದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ನೆನಪು ಕಾಡಿಲ್ಲವಾ ಅಂತ ಕೇಳಲ್ಲ, ಏನಿದ್ದರೂ ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ನೆಪ ಬೇಕು... "ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನನ್ನಾಸೆಗಳ ಪರಮಾವಧಿಯಾದ ನನ್ನಾಕೆಯಿರಬೇಕಾದರೆ, ಪರರ ಧ್ಯಾನ ನನಗೇಕೆ" ಅನ್ನುತ್ತ ಹತ್ತಿರ ಹೋದರೆ, "ರೀ ಇದು ಯುಎಸ್ ಅಲ್ಲ ಪಬ್ಲಿಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಮಾಡೋಕೇ, ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ಇದೀರಾ ಬೆಡ್‌ರೂಮ ಅಲ್ಲ" ಅಂತ ತಳ್ಳಿದಳು, ಅಪ್ಪಟ ಭಾರತೀಯ ನಾರಿಯ ಭಾರ ಅತಿಯಾದರೂ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಒಳ ನಡೆದೆ... ಕಿರುಚಿ ಕೊಸರಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ...

Updated Title Oct/4/2010

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.

ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/USandUS.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

WEದೇಶ - ನಾನು ನನ್ನಾಕೆ & ವಿದೇಶ...

ಒಳ್ಳೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ, ಕನಸು ಬಿದ್ದರೂ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುವ ಕನಸೇ ಬೀಳುವಷ್ಟು... ಇಂಥ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇವಳು ಏಳಿಸಿದರೆ ಹೇಗಾಗಬೇಡ... "ರೀ ಎದ್ದೇಳ್ರಿ ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೊತ್ತು ಅಂತ ಮಲಗೋದು" ಅಂತ ಚೀರುತ್ತಿದ್ದಳು... ಮಲಗಿದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಕೇಳಿದೆ "ಟೈಮ್ ಎಷ್ಟು ಈಗ?", ಉತ್ತರ ಬಂತು, "ಹ್ಮ್... ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದೂವರೆ..." ಅಲ್ರೀ ನೀವೇ ಹೇಳಿ ಈ ಟೈಮ್ಗೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಎಳಿಸ್ತಾರಾ... ಮುಂಜಾನೆ ತಾನೇ ಎದ್ದೇಳಿಸಬೇಕು... ಅದಕ್ಕೆ ತರಾಟೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಡಿನಲ್ಲಿ "ರಾತ್ರಿ ಈ ಟೈಮ್ಗೆ ಮಲಗಿರದೆ ಇನ್ನೇನೇ ಮಾಡೋಕಾಗುತ್ತೆ?..." ಅಂದೆ... "ಯಜಮಾನ್ರೆ, ಟೈಮ್ ಇಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದೂವರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಈಗ ಮುಂಜಾನೆ ಹನ್ನೊಂದಾಗಿದೆ. ಕಿಟಕಿ ಪರದೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸರಿಸಿ ಸೂರ್ಯ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ" ಅಂದ್ಲು... ನಾನೇನು ಈ ಸೂರ್ಯನ ಟೈಮ್ ಕೀಪರಾ... ಅವನು ಟೈಮ್ ಟೈಮ್ಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಂದು ಹೋಗ್ತಾನಾ ಇಲ್ವಾ ಅಂತ ನೋಡೋಕೆ ಇನ್ನು ದೇವರ ದರ್ಶನ ಅಂತ ಮಾಡೋದಾದ್ರೆ ಚಂದ್ರದೇವ ದರ್ಶನ್ ಮಾಡಿದ್ರಾಯ್ತು ಅಲ್ವಾ... ಅಂತ ಮನದಲ್ಲೇ ಮಂಥನ ನಡೆಸಿದ್ರೆ... "ವಿದೇಶದಲ್ಲಿದೀರಿ... ನಿದ್ರೆ ಮಂಪರಿನಲ್ಲಿ ಅದೂ ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ?" ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ನಿದ್ರಾದೇವಿಯ ಮಡಿಲಿನಿಂದಿಳಿದು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಬಂದು... "ಹೀ ಹೀ..." ಅಂತ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದೆ... "ಎಲ್ಲಿದ್ರೂ ನೀವಂತೂ ಸುಧಾರಿಸಲ್ಲ" ಅಂತ ಬಯ್ದಳು "ಎಲ್ಲಿದ್ದರೇನಂತೆ, ನಾವು ನಾವೇ ಅಲ್ವೇ ಅದಕ್ಕೆ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ನಾವು ಅಂದ್ರೆ, WEದೇಶ" ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಇಂಥ ಮಾತಿಗೇನು ಕಮ್ಮಿಯಿಲ್ಲ" ಅಂದು ಫೋನಿಟ್ಟಳು...

ಎರಡು ಸಾರಿ ಹೊರಟು ಕ್ಯಾನ್ಸಲ್ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ ಈ ಸಾರಿ ಅವಳಿಗೆ ಕೊನೆವರೆಗೂ ಹೇಳಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಅದೊಂದು ದಿನ ಟಿಕೆಟ್ಟು ಕೈಗೆ ಬಂದಾಗ... ಕೋಳಿ ಜಗಳ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿ, ಕೊನೆಗೆ "ಲೇ ನಿಂಜತೆ ಇದ್ದು ಇದ್ದು ಇನ್ನು ಸಾಕಾಯ್ತು ಕಣೆ, ದೇಶಾಂತರ ಹೊರಟೋಗಿಬಿಡ್ತೀನಿ" ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ, "ಆಫ್ರಿಕಾ ಕಾಡಿಗೆ ಇಲ್ಲ, ಅರಬಸ್ಥಾನದ ಮರಳುಗಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ" ಅಂತ ಶಾಪ ಹಾಕಿದರೆ, "ಆಫ್ರಿಕಾ ಯಾಕೆ ಅಮೇರಿಕಾ ಹೊರಟೀದೀನಿ" ಅಂತ ಟಿಕೆಟ್ಟು ತೋರಿಸಿದಾಗ ಮುದ್ದು ಗುದ್ದುಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯೇ ಆಗಿತ್ತು. ಈಗಲೇ ಎಲ್ಲಿ ಹಾರಿ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ಅವುಚಿಕೊಂಡು ಕೂತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸೋನೆ ಮಳೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು...

"ಹ್ಮ್ ಮತ್ತೆ ಫ್ಲೈಟ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ತೀರಾ ಹಾಗಿದ್ರೆ?" ಹುಬ್ಬು ಹಾರಿಸಿದ್ಲು, "ಇಲ್ಲಾ ಸೈಕಲ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ್ರೆ ಹೇಗೆ ಅಂತ ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಿ" ಅಂತ ಕಿಚಾಯಿಸಿದೆ. ಕಣ್ಣು ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನೋಡಿದ್ಲು, ನಾ ನಕ್ಕೆ. "ಯಾವ್ ಫ್ಲೈಟ್ ಸಿಕ್ಕಿದೆ?" ಕೇಳಿದ್ಲು, "ಕಿಂಗ್ ಫಿಷರ್ ಸಿಕ್ಕಿದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವರ ಸರ್ವೀಸ್ ಇಲ್ವೆ" ಅಂದರೆ, "ಯಾಕೆ ಕಿಂಗ್ ಫಿಷರ್ ಟೈಮ್ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾ?" ಅಂತ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂತು, "ಆ ಫ್ಲೈಟ್ ಲೇಟಾಗಿ ಹೋದಷ್ಟು ಒಳ್ಳೇದೆ ಕಣೇ, ಗಗನ ಸಖಿಯರು ಹೇಗೆ ಇರ್ತಾರೆ ಗೊತ್ತಾ? ಅಂತಿದ್ದರೆ, ಮುನಿಸಿಕೊಂಡು ಸುತ್ತುಬಳಸಿದ್ದ ಕೈ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಎದ್ದು ಹೋದಳು, ನಂಗೊತ್ತು ಇನ್ನೊಂದಿಷ್ಟು ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮಾಮೂಲಿ ಮಾತಿಗಿಳಿಯುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು. ಹಾಗೇ ಆಯ್ತು ಒಳ್ಳೇ ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಟೀ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕೂತಳು, ನಿಂಗೆ ಕೊಡಲ್ಲ ಹೋಗು ಅನ್ನುವಂತೆ ನನಗೇನೂ ಕೊಡದೇ. "ಗಗನ ಸಖಿಯರು ಬಹಳ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಇರ್ತಾರೆ ಅಲ್ವಾ?" ಅಂದ್ಲು ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಿಪ್ಪು ಹೀರುತ್ತಾ. "ಇರ್ತಾರೆ ನಿನ್ನಷ್ಟು ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಇರಲ್ಲ ಬಿಡು" ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ್ ಬೆಣ್ಣೆ ಸವರಲು ನೋಡಿದೆ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಟೀ ಸಿಗಲ್ಲವಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ... "ಆಹಾಹಾ ಈ ಡೈಲಾಗ್ ಎಲ್ಲ ಬೇಡ" ಅಂತ ಮುಖ ತಿರುವಿ ಕೂತಳು, ಸುಂದರಿ ಮುಖ ತೋರಿಸಲು ನಾಚಿದಂತೆ. ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಖಾತರಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಸಿಪ್ಪು ಅವಳ ಕಪ್ಪಿನಿಂದಲೇ ಹೀರಿದೆ. ಕೊಸರಿಕೊಂಡು "ಪಾಕಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕಪ್ಪಿದೆ ನಿಮಗೆ" ಅಂತ ತಳ್ಳಿದಳು. ನಂಗೊತ್ತು, ಟೀ ಮಾಡಿದರೆ ನನಗೆ ಇಲ್ಲದೆ ಅವಳು ಹೇಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ತನಗಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಳು ಅಂತ. ಟೀ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ ಸಮಾಧಾನ ಆಯ್ತು.

ಟೀ, ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಬೇಕಲ್ಲವೇ, ಮುತ್ತುಗಳಿಗೆ ಸಮಯ ಇದಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಕೆಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೇ ಉದುರಿಸಿದಳು. "ಯಾವಾಗ ಹೊರಡ್ತೀರಿ?" ಅಂದ್ಲು. "ನಾಳೆ ನಾಡಿದ್ದು..." ಅಂದೆ. "ಮೊದಲೇ ಹೇಳೋಕೇನಾಗಿತ್ತು? ಹೀಗೆಲ್ಲ ದಿಢೀರನೆ ಹೊರಟು ನಿಂತರೆ ಹೇಗೆ?" ಅಂತ ತಿವಿದಳು, "ಅದನ್ನ ನಮ್ಮ ಮ್ಯಾನೆಜರಗೆ ಕೇಳು, ನನಗೂ ಇಂದೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು" ಅಂದೆ. "ಎಷ್ಟು ದಿನ?..." ಹೋಗೋದು ಹೋಗ್ತೀಯಾ ಬೇಗಾ ಆದರೂ ಬರ್ತೀಯ ಅಂತ ಕೇಳಿದಂತಿತ್ತು. "ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳು ಅಷ್ಟೇ" ಸಮಾಧಾನಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದೆ. "ತವರುಮನೆಗೆ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಹೋದ್ರೆ ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳಾದಂತೆ ಅನಿಸತ್ತೆ, ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳು ಅಂತ ಏನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಹೇಳ್ತೀರಾ ನೀವು" ಅಂತ ಭಾವುಕಳಾದಳು. "ಅದಕ್ಕೆ ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಿ ಅಲ್ಲೊಂದು ಟೆಂಪರರಿ ಮದುವೆ ಆದ್ರೆ ಹೇಗೆ ಅಂತಾ" ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಗಿಸಿದ್ರೆ, "ಹ್ಮ್ ಒಂದು ಕೆಂಪು ಟೊಮ್ಯಾಟೋ ಹಣ್ಣಿನಂತಾ ಹುಡುಗಿ ಸಿಕ್ರೆ ನೋಡಿ..." ಅಂತ ಮತ್ತೆ ತುಂಟಾಟಕ್ಕಿಳಿದಳು. "ರೀ... ಅಷ್ಟು ದಿನಾ ಹೋಗ್ತಾ ಇದೀರಾ, ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದುನಾ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊತೀರ ಪಾಪ..." ಅಂದ್ಲು. ತನ್ನ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊತೀನಾ ಇಲ್ವಾ ಅನ್ನೋದು ಕೇಳದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಪದ್ದು ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳದೆ ಇರಲಾರಳು ನನ್ನಾಕೆ. "ಪದ್ದುಗೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳೋದು ಅನ್ನೋದೇ ಚಿಂತೆ ಆಗಿದೆ ನಂಗೆ" ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ, ಇಂಥ ವಿಷಯ ಎಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಪದ್ದು ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸೋದರಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಮೇಲು ಅನ್ನುವಂತೆ "ನಾನಿದೀನಲ್ಲ, ಇಂಥಾ ಚಾನ್ಸ್ ಹೇಗೆ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಲಿ" ಅಂತ ಎದ್ದೊಡಿದಳು. ಇನ್ನು ಪದ್ದು ಜತೆ ಘಂಟೆ ಕಾಲ ಮಾತಾಡಿ, ಪದ್ದು ಹೊಟ್ಟೇಲಿ ಖಾರ ಕಲಿಸಿ ಇಟ್ಟು ಬರಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕೇಳಿ.

ಊರಲ್ಲಿ ಎಲ್ರಿಗೂ ಫೋನು ಮಾಡಿ ಹೇಳಿದ್ದಾಯ್ತು, ಅಜ್ಜಿಗೆ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ "ಸ್ಯಾನ್ ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋಗೆ ಹೊರಟೀದೀನಿ" ಅಂದ್ರೆ, ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮನೆಕೆಲಸದ ಪಾರಮ್ಮಜ್ಜಿ "ಸಣ್ಣ ಪರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋಕ ಹೊರಟೀ.. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರ, ದೊಡ್ಡಬಳ್ಳಾಪುರ ಹಂಗ್ ಅಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಪರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋ, ದೊಡ್ಡ ಪರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋ ಅದಾವೇನು" ಅಂತ ಕೇಳಬೇಕೆ. ನಮ್ಮಜ್ಜಿ "ಅಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡ್ತಾರೆನ್ ಪಾರಮ್ಮ, ಎಲ್ಲ ಇಂಗ್ಲೀಸ್ ಅಲ್ಲಿ, ಅದ ಇಂಗ್ಲೀಸ್ ಹೆಸರ ಇರಬೇಕ" ಅಂತ ತಿಳಿಹೇಳಿದಳು. "ಅದ ಸ್ಪಾನಿಶ್ ಹೆಸರ" ಅಂದೆ. ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಕಾದಿದ್ದನೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದ್ದ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಮಗ ತನ್ನ ವಿದೇಶ ಜ್ಞಾನ ತೆರೆದಿಟ್ಟ, ಅಲ್ಲಿ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲ ಹೇಳತೊಡಗಿದ. ಅವರಿಗೆ ಅವನನ್ನ ಜತೆ ಮಾಡಿ ಮಾತಾಡಲು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದರೆ ಪಾರಮ್ಮಜ್ಜಿ ಮುಗ್ಧ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ನಗೆ ಬುಗ್ಗೆ ಉಬ್ಬರಿಸಿತ್ತು...

ಅದೊಂದು ದಿನ ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು, ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಟರೇ ಸಾಕು ಆ ಹೈಟೆಕ್ ಬಸ್ ವರೆಗೆ ಬೀಳ್ಕೊಡಲು ಸಹ ಕುಟುಂಬ ಪರಿವಾರ ಸಮೇತರಾಗಿ ಬರುವಾಗ... ಇನ್ನು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಅಂದ್ರೆ ಕೇಳಬೇಕೆ... ಅಪ್ಪ ಅಂತೂ... "ಬೆಂಗಳೂರಿನವರೆಗೆ ಎಲ್ರಿಗೂ ಒಂದು ಬಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಬೇಕಾಗತ್ತೆ ನಿನ್ನ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಬೀಳ್ಕೊಡಲು" ಅಂತ ನಗಾಡಿದ್ದರು. ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೊರಟರೆ ಸಾಕು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ಹಾಕಿ ಶುಭಾಶಯ ಬೇರೆ ಕೋರುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲೇನೋ ಒಂದು ಹೆಮ್ಮೆ, ಪ್ರೀತಿ ಅದಕ್ಕೆ ಏನೂ ಹೇಳಲಾಗಲ್ಲ... ಅಂತೂ ಎಲ್ಲ ಟಿಕೆಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರ ಫೋಟೋಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನ ಫೋಟೋ ಕೂಡ ರಾರಾಜಿಸಿತ್ತು. ಎಲ್ಲ ಟಿಕೆಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರು ಅಂದ್ರೆ, ಸತ್ತು ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಟಿಕೆಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರು, ಇಲ್ಲ ಚುನಾವಣೆ ಪಾರ್ಟಿ ಟಿಕೆಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರು, ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ವಿಮಾನದ ಟಿಕೆಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯವರು ಒಂದೇ ಕಡೆ ಕ್ಲಾಸಿಫೈಡ್ ಹಾಕಿರುವುದರಿಂದ, ಹಾಗಂದರೇ ಸರಿಯೇನೋ. ಅಮ್ಮ ನನ್ನಾಕೆ ಸೇರಿ ಬ್ಯಾಗು ಒತ್ತರಿಸಿ ತುಂಬಿಯಾಗಿತ್ತು, ನಾ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನುವುದು ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಇದೆ ಅಂತ ಮ್ಯಾಗಿ ನೂಡಲ್ಸ್ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ಟು ಕೂಡ ಸ್ಥಾನ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು, ಅಲ್ಲಿ ತೂಕದ ಮಿತಿಯಿದೆ ಎಲ್ಲ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾಗಲ್ಲ ಅಂತ ತಿಳಿಹೇಳಿ ಕೆಲ ಸಾಮಗ್ರಿ ಎತ್ತಿಟ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಾರ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನಗೆ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ಅಮ್ಮನಿಗೋ ನನ್ನ ಊಟದ ಚಿಂತೆ, "ಹಣ್ಣು ಸಿಕ್ರೆ ತಿನ್ನು, ಬ್ರೆಡ್ಡು ಎಲ್ಲ ಸಿಗತ್ತಂತೆ ಅಲ್ಲಿ" ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು.


ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಬೀಳ್ಕೊಡಲು ನಿಂತಾಗ, ಅದೇ ವಾರ ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಂಭವಿಸಿದ್ದ ಮಂಗಳೂರಿನ ವಿಮಾನ ಅಪಘಾತ ಅಮ್ಮನ ಧೃತಿಗೆಡಿಸಿತ್ತು. "ವಿಮಾನ ಸೇಫ್ ಇರತ್ತಲ್ಲ" ಅಂತ ಸಂಕೊಚದಲ್ಲೇ ಕೇಳಿದ್ದಳು. ನನ್ನಾಕೆ "ಅತ್ತೆ, ಅಲ್ಲಿ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ದಾಣ ಎಲ್ಲ ಸರಿ ಇರ್ತವೆ ಏನಾಗಲ್ಲ ಬಿಡಿ" ಅಂತ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಆತಂಕದ ಗೆರೆಗಳು ಮೂಡಿದ್ದವು... ಅಪ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ ಬಿಡು.. ಹೋಗಿ ಬಾ ಏನಾಗಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿದಂತಿತ್ತು... ಅಮ್ಮ "ದೇವರ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಕೂತು ಬಿಡು ಏನಾಗಲ್ಲ" ಅಂತಿದ್ದಳು. "ಸುತ್ತಲೂ ಸುಂದರ ಅಪ್ಸರೆಯಂತಾ ಗಗನಸಖಿಯರು ಸುತ್ತುವರೆದಿದ್ದರೆ ದೇವರ ಧ್ಯಾನ್ ಎಲ್ಲಿ ಮಾಡೋಕಾಗತ್ತೆ" ಅಂತಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಗಿಸಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತಿಳಿಯಾಗಿಸಿದೆ. ನನ್ನಾಕೆ, "ರೀ ಯಾವ ಗಗನಸಖಿಯನ್ನೂ ನೋಡಲ್ಲ, ಅಂತ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡ್ರೀ" ಅಂತ ಗಂಟು ಬಿದ್ದಿದ್ದಳು.

ಹಾಂಗಕಾಂಗ್ ಮೂಲಕ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಹಾಂಗಕಾಂಗ್ ಹುಡುಗಿ ಕೂರಬೇಕೆ!... ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಕಾಡಿಸಲು ಒಳ್ಳೆ ವಿಷಯ ಸಿಕ್ತು ಅಂದುಕೊಂಡೆ, ಅವಳೋ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಿದ್ದಳೋ ಇಲ್ಲ ಮುಚ್ಚಿದ್ದಳೋ ಒಂದೂ ತಿಳಿಯದು, ಕಣ್ಣುಗಳೇ ಅಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕವು. ನನಗೂ ಎಲ್ಲ ಹೊಸದು... ಕಿಟಕಿ ತೆರೆ ತೆರೆದು ಮೋಡಗಳ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆ ಪುಟ್ಟ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೇ ತನಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗುತ್ತಿದೆಯಂತ ಹೇಳಿದ್ದಂತೂ ಅಚ್ಚರಿಯೇ ಸರಿ. ಸರಿ ಕಿಟಕಿ ಮುಚ್ಚಿ ಕೂತೆ, ನಮ್ಮ ಸಿಟಿ ಬಸ್ಸಿನಂತಾಗಿದ್ದರೆ ಗಾಳಿ ಬರಲೆಂದು ತೆರೆದಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತೇನೋ ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅದೂ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಅಪ್ಸರೆ ಬಂದು.. ಅಲ್ಲಲ್ಲ ಗಗನಸಖಿ ಬಂದು, ತಿನ್ನಲು ತಿಂಡಿ ತಂದಿಟ್ಟಳು. ಅವಳಿಗೆ ವೆಜಿಟೇರಿಯನ್, ಸಸ್ಯಹಾರಿ ಊಟ ಕೇಳಿದರೆ ಮೊದಲೇ ಟಿಕೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಮೂದಿಸಿರಬೇಕೆಂದಳು, ಟಿಕೆಟ್ಟು ಮಾಡಿದ ಏಜೆಂಟ ಶಪಿಸಿದೆ, ಒಂದು ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಇತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಕೊನೆಗೆ ಹೇಗೋ ಒಂದು ಸಸ್ಯಹಾರಿ ಊಟ ಸಿಕ್ತು, ನಿಜಕ್ಕೂ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿಯೇ... ಸಸ್ಯಗಳನ್ನು ಹಾಗೇ ಕತ್ತರಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು... ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೇ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು ತಿಂದದ್ದಾಯ್ತು.

ಸ್ಯಾನ್ ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೇ ಸಮುದ್ರ ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತ ಬಂದು ಕಾಣತೊಡಗಿತು, ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಅವಘಡವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ದೂರ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ (ಐಲ್ಯಾನ್ಡ) ಹೋಗಿ ಬಿದ್ರೆ ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದೆ, ಹಾಗೇನಾದರೂ ಆದ್ರೆ ಅಪ್ಪಾ ದೇವ್ರೇ ಇರೋ ನಾಲ್ಕು ಗಗನಸಖಿಯರಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ನನ್ನ ಜತೆ ಮಾಡು ಅಂತ ಬೇಡಿಕೊಂಡೆ! ಅದನ್ನ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಹೇಳಿ ಉಗಿಸಿಕೊಂಡೆ ಕೂಡ... ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಅಮೇರಿಕ ತಲುಪಿಯಾಗಿತ್ತು. ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಬಂದು ಇಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನಾಕೆ ಆಗಲೇ ನಾಲ್ಕು ಸಾರಿ ಫೋನು ಮಾಡಿಯಾಗಿತ್ತು, ಕೊನೆಗಂತೂ "ಇದೇನು ನಮ್ಮ ಸಿಟಿ ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ ಬಂದಂತೆ ಅನ್ಕೊಂಡಿದೀಯ" ಅಂದ್ರೆ, "ರೀ ಹೋಟೆಲ್ ರಿಸೆಪ್ಶನಿಸ್ಟ್ ನೋಡೋಕೆ ಹೇಗಿದಾಳೆ? ಕೇಳೋಕೆ ದ್ವನಿ ಸೂಪರಾಗಿದೆ..." ಅಂತ ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆ... "ಛೆ ನಾನು ಅವಳ್ನಾ ನೋಡಲೇ ಇಲ್ವೆ" ಅಂದೆ.. "ನಂಬಿದೆ.." ಅಂದ್ಲು, ಇಂಥ ಸುಳ್ಳುಗಳೆಲ್ಲ ಅವಳು ನಂಬಿದಂತೆಯೇ... ವಿದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮ ತುಂಟಾಟಗಳಿಗೇನೂ ಕೊನೆಯಿಲ್ಲ ಬಿಡು ಅನಿಸ್ತು...

ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣ ವಿಮಾನ ಯಾನ ಒಂಥರಾ ಹೊಸ ಅನುಭವ, ಹೊಸ ದೇಶ, ಹೊಸ ಜನ... ಹೊಸಾ ಭಾಷೆ... ಎಲ್ಲ ಹೊಸತು... ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಯ್ಯಾರಿ ಅತ್ಯಗತ್ಯ, ಯಾರಾದರೂ ಮೊದಲೇ ಹೋಗಿ ಬಂದವರನ್ನು ಕೇಳಿ ತಿಳಿಯುವುದೊಳಿತು. ಎಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಗ ಕೊಡಬೇಕು, ಎಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸೈಜ್ ಬ್ಯಾಗ ಇರಬೇಕು, ಎಷ್ಟು ತೂಕಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿಯಿದೆ, ಏನೇನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದು, ಎಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಅನಗತ್ಯ ಗೊಂದಲ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲ ಸಲಹೆ ಕೊಡುವುದಾದರೆ ಕ್ಯಾಬಿನ್ ಬ್ಯಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಜತೆ ಬಟ್ಟೆ ಇರಲಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಚೆಕ್ ಇನ್ ಮಾಡಿದ ಬ್ಯಾಗ ಬರುವುದು ತಡವಾಗಬಹುದು. ತೀರ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಖಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಸೇರಿಸಿ ವೈದ್ಯರ ಪ್ರಿಸ್ಕ್ರಿಪ್ಶನ್ ಸಮೇತ ಕೆಲ ಮಾತ್ರೆ ಗುಳಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಉಚಿತ. ವಿಮಾನ ಎತ್ತರದಿಂದ ಇಳಿಯುವಾಗ ವಾತಾವರಣದ ಒತ್ತಡದಿಂದಾಗಿ ಅಸಾಧ್ಯ ಕಿವಿ ನೋವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದುಂಟು, ಬಬಲ್ ಗಂ ಅಗಿಯುವುದು ಇಲ್ಲ, ಸುಮ್ಮನೆ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ಮುಚ್ಚಿ ಆಕಳಿಸಿದಂತೆ ಮಾಡಿದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಜೆಟ್ ಲ್ಯಾಗ್ ಅಂತ ಕೆಲ ದಿನ ಹಗಲೆಲ್ಲ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದು, ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆ ಬರದೆ ಇರುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಎರಡು ದಿನ ಹಗಲು ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಎಚ್ಚರಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗುತ್ತದೆ, ತಪ್ಪಿ ಹಗಲು ಸಮಯವಿದೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಮಲಗಿದರೆ ಅಷ್ಟೇ, ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಏನೇ ಹೇಳಿ ಮೊದಲ ಸಾರಿ ಒಂಥರಾ ಏನೋ ಖುಷಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ...

ಅಂತೂ ನನ್ನಾಕೆ ನನ್ನ ಏಳಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲಳಾಗಿದ್ದಳು , ಬಾತ್ ಟಬ್ಬಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ್ ಬಾತ್ ಚೀತ್... ಖಾಸ್ ಬಾತ್ ಮಾಡಿಯಾಯ್ತು... ಮತ್ತೇನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ನಮ್ಮಂಥವರಿಗೆ ಅಂಥ ತಯ್ಯಾರಾದ ಮ್ಯಾಗಿ ನೂಡಲ್ಸು ಕುದಿಸಿ ಮಾಡಿಟ್ಟಿದ್ದು ತಿಂದೆ. ನಾಲ್ಕು ಬ್ರೆಡ್ಡು ಹಸಿಬಿಸಿ ಬೇಯಿಸಿ ಬ್ಯಾಗಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು... ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಟು ನಿಂತರೆ ಅರೆ ತೆರೆದ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ತುಸು ಬಾಗಿ ನಿಂತು ಕೈಬೀಸುವ ನನ್ನಾಕೆ ನೆನಪಾದಳು... ತುಸು ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದು ಕೂಡ ನೆನಪಾದಳು.. ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಏನಂತೆ?... ಮುತ್ತಿನಂತಾ ಮೂವತ್ತೆರಡೂ ಹಲ್ಲುಗಳು ಕಾಣುವಂತೆ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಪಕ್ಕದ ರೂಮ್ ಪರ್ಲ್ ಕಾಣಿಸಬೇಕೆ... ಅವಳು ಯಾರಂತ ಕೇಳಬೇಡಿ... ಯಾರೋ ಏನೋ... ಕಾಣಿಸಿದಾಗೊಮ್ಮೆ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಹೇಳೋ ಪಕ್ಕದ ರೂಮ್ ಹುಡುಗಿ, ಮುತ್ತಿನಂತ ಹಲ್ಲು ನೋಡಿ ಪರ್ಲ ಅಂತ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದೀನಿ... ನಾವು ಎಲ್ಲಿದ್ರೆನಂತೆ ನಾವು ನಾವೇ.. Weದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಮತ್ತೆ ಪಕ್ಕದ ರೂಮ್ ಪರ್ಲ್ ಗೆ ಹಾಯ್ ಹೇಳ್ತಾ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ತೀನಿ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/wedesha.pdf

ಸಧ್ಯ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ,ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯ ಸಿಗದೇ ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಬರೆಯಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೂ ಉತ್ತರಿಸದೇ ತಿಂಗಳಾಗಿದೆ... ಸಾಧ್ಯವಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಬರೆಯುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ... ಓದುತ್ತಿರಿ.. PDF ಪ್ರತಿ ಕೂಡ ಸಧ್ಯ ಮಾಡಲಾಗಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲೇ ಲೇಖನ ಓದಿ...

ಹಸಿರು ಕಾನನದೂರಿನಿಂದ...
ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಭು..
Updated Aug/8/2010

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಮನೆ ಮ(ಮು)ದ್ದು...

ಮಲಗಿದ್ದೆ, ಮತ್ತೆ ಏದ್ದೇಳೊದೇ ಇಲ್ವೇನೊ ಅನ್ನೊ ಹಾಗೆ. ರಜೆ ಇದೆ ಬಿಡು ಅಂತ ಅವಳೂ ಏಳಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕೂ ದಿಕ್ಕಿಗೊಂದರಂತೆ ಕೈ ಕಾಲು ಹರಡಿ ಹಾಯಾಗಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಹತ್ತು ಘಂಟೆಯಾಗಿದ್ದರೂ. ತೀರ ಕ್ಷೀಣದನಿ ಕೇಳಿತು "ಗುಂಡುಮರಿ, ಗುಂಡುಮರಿ..." ಅಂತ, ಅದ್ಯಾರನ್ನು ಇವಳು ಕರೀತಾ ಇದಾಳೊ ಏನೊ ಅಂತ ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿದೆ. "ಎದ್ದೇಳೊ ಗುಂಡುಮರಿ" ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದಾಗ ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗಾದವು. ಅವಳು ಹೀಗೇನೆ, ಪ್ರೀತಿ ಉಕ್ಕಿಬಂದಾಗ ಕರೆಯಲು ಏನು ಹೆಸರಾದರೂ ಅದೀತು, ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಕತ್ತೆಮರಿ ಕುರಿಮರಿ ಇಲ್ಲ ನಾಯಿಮರಿ ಅಂತ ಕರೆದಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಖುಷಿಪಟ್ಟುಕೊಂಡು "ಊಂ" ಅಂತ ಊಳಿಟ್ಟೆ, ಅಯ್ಯೊ ಅಲ್ಲಲ್ಲ ಹೂಂಗುಟ್ಟಿದೆ. ಬೆಡ್‌ರೂಮಿಗೆ ಬಂದು, ಕೆದರಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೂದಲು ಸಾಪಾಡಿಸಿ ಸರಿ ಮಾಡಿ, ಗಲ್ಲಕೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಒಂದು ಏಟುಕೊಟ್ಟು, "ಹತ್ತುಗಂಟೆ" ಅಂದು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು, ಹೊರ ಹೋದಳು. ಟೈಮಂತೂ ಆಗಿದೆ ಎದ್ದೇಳೊದು ಬಿಡೋದು ನಿನಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಅಂತ ಹೇಳುವ ಪರಿ ಅದು. ಎದ್ದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಕಣ್ಣು ತೀಡಲು ಕೈ ಬೆರಳು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂದಾಗಲೇ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು, ಬೆರಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ "ಪೌಟಿಸ್" ಎಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲೊ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದೆ, ಪೌಟಿಸ್! ಏನದು ಅಂತಾನಾ... ಹ್ಮ್ ಅದೊಂದು ಮನೆ ಮದ್ದು.

ಸ್ವಲ್ಪ ಫ್ಲಾಶ್‌ಬಾಕ್ ಹೋಗೊಣ್ವಾ, ನಿನ್ನೆ ಕೂಡ ರಜೆ ಇತ್ತು, ವಾರಾಂತ್ಯ ಅಂತ ಎರಡು ದಿನ ರಜೆ ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಇರದೇ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಕೂಡ. ಸುಮ್ನೇ ಕೂತಿದ್ದೆ, ನಮಗೆ ರಜೆ ಇದ್ರ್‍ಏನಂತೆ, ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಏನೊ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾನೇ ಇರ್ತಾಳೆ. ಮೇಜು, ಟೀವಿ, ಕುರ್ಚಿ ಅಂತ ಎಲ್ಲ ಒಂದು ಬಟ್ಟೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒರೆಸಿ ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ಲು. ಹೇಗೂ ಖಾಲಿ ಕೂತಿದೀನಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡಿದ್ರಾಯ್ತು ಅಂತ, "ನಂಗೆ ಕೊಡು ನಾ ಮಾಡ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ. "ಏನು ಇಂಜನೀಯರ್ ಸಾಹೇಬ್ರು, ಈಮೇಲು, ಫೀಮೇಲು ಅಂತ ನೋಡ್ತಾ ಕೂರೋದು ಬಿಟ್ಟು ಮನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅಂತೀದೀರಾ" ಅಂತ ಹುಬ್ಬು ಹಾರಿಸಿದಳು. "ರಜಾ ದಿನಾ ಯಾವ ಈಮೇಲು, ಇನ್ನ ಫೀಮೇಲು ಅಂದ್ರೆ ನೀನೇ, ನಿನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದಾಯ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಲ್ಪ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಸುಮ್ನೇ ಕೇಳಿದ್ರೆ" ಅಂತ ಗುರಾಯಿಸಿದೆ. "ಹ್ಮ್ ರಜಾ ದಿನಾನೇ ಅಲ್ವಾ; ಪರ್ಸ್ssss...ನಲ್ ಮೇಲ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡೋದು. ಫೀಮೇಲು ನಾನೋಬ್ಳೆನಾ, ಇಲ್ಲಿ ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕ ಯಾಕೆ ಕೂತಿದೀರಾ, ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಕಾಣಿಸ್ತಾಳೇನೊ ಅಂತಾನಾ... ಅಲ್ಲಾ ಕಂಪನೀಲಿ ಕೋಡ್ ಕುಟ್ಟೊ ನಿಮಗೆ, ಮನೇಲಿ ಖಾರ ಕುಟ್ಟೊ ಯೋಚನೆ ಯಾಕೆ ಬಂತು..." ಅಂತ ತಿರುಗಿಬಿದ್ಲು. ಸುಮ್ನೇ ಕೂರದೇ ಕೆದಕಿ ಉಗಿಸಿಕೊಳ್ಳೊದು ಬೇಕಿತ್ತಾ ಅನಿಸ್ತು. ಕೈಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕೊಟ್ಟು ನಗುತ್ತ ಒಳಗೆ ಹೋದ್ಲು, ಈ ಕೆಲ್ಸ ಮೊದ್ಲೇ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ, ನನ್ನ ಕಾಡಿಸದಿದ್ರೆ ಅವಳಿಗೆಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನ.

ಟೀವೀ ಫ್ರಿಝ್ ಒರೆಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಅವಳು ಪಾಕಶಾಲೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದ್ಲು. "ಪರವಾಗಿಲ್ವೇ ಚೆನ್ನಾಗೇ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತೀರಾ" ಅಂತ ಹುಸಿನಗೆ ಬೀರಿದಳು, ಈ ಹುಡುಗೀರು ನೋಡಿ ನಕ್ಕರೆ, ಹುಡುಗರು ಎಡವಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಇರಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಅದೇ ಆಯ್ತು, ಅವಳ ಮುಂದೆ ಸ್ಟೈಲ್ ಮಾಡಿ, ಸೂಪರ್ ಫಾಸ್ಟ್ ಟ್ರೇನ್ ಹಾಗೆ ಕುರ್ಚಿ ಒರೆಸಲು ಹೋದೆ, ಅದೆಲ್ಲಿಂದ ಆ ಕಟ್ಟಿಗೆ ಸೀಳಿ ಚೂರು ಮೇಲೆದ್ದಿತ್ತೋ, ನೇರ ಬೆರಳಲ್ಲಿ ತೂರಿಕೊಂಡಿತು. ಚಿಟ್ಟನೆ ಚೀರಿದೆ...

"ಅದಕ್ಕೇ ನಿಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು, ಬೇಡ ಅಂತ, ನೀವೆಲ್ಲಿ ಕೇಳ್ತೀರಾ, ಯಾವಾಗ ಹೆಲ್ಪ ಮಾಡೋಕೆ ಹೋಗ್ತೀರೊ ಆವಾಗೆಲ್ಲ ಇದೇ ಕಥೇ, ಸುಮ್ನೇ ಕೂತಿದ್ರೆ ಯಾವ ರಾಜನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗ್ತಾ ಇತ್ತು..." ಸಹಸ್ರನಾಮಾರ್ಚನೆ ನಡೆದಿತ್ತು. ಸಿಟ್ಟು ಅಂತೇನು ಅಲ್ಲ, ಅದೊಂಥರಾ ಕಾಳಜಿ, ಅದಕ್ಕೇ ಕೋಪ, ಹೀಗಾಯ್ತಲ್ಲ ಅಂತ ಬೇಜಾರು ಅಷ್ಟೇ. ನನಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ನೋವು ಅವಳಿಗೇ ಆದಂತಿತ್ತು. ಒಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ಕಟ್ಟಿಗೆ ಚೂರು, ಮುರಿದು ಅರ್ಧ ಮಾತ್ರ ಹೊರಬಂದಿತ್ತು, ಇನ್ನರ್ಧ ಒಳಗೇ ಕೂತು ಕಚಗುಳಿ ಇಡುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಖ ಚಿಕ್ಕದು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬೆರಳು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದು ನೋಡಿ, "ನೋವಾಗ್ತಾ ಇದೇನಾ" ಅಂತ ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲೇ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಕೇಳಿದ್ಲು. ಹೂಂ ಅನ್ನುವಂತೆ ಕತ್ತು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದೆ.

ರಕ್ತ ಬರುವುದು ಕಮ್ಮಿಯಾಗಿತ್ತು, "ಸ... ಸ್.. ಸ್" ಅಂತ ವಸಗುಡುತ್ತ ಅರಿಷಿಣ ತಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಮೆತ್ತಿದ್ಲು. ಅವಳು ವಸಗುಡುವುದ ನೋಡಿ ನೋವು ನನಗೋ ಅವಳಿಗೊ ನನಗೆ ಕನ್‌ಫ್ಯೂಸ್ ಆಯ್ತು. ಒಳ್ಳೇ ಕುಂಕುಮ ಅರಿಷಿಣ ಹಚ್ಚಿದ ಪೂಚಾರಿ ಕೈಯಂತೆ ಕಂಡಿತು. "ನಡೀರಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಹೋಗೋಣ" ಅಂದ್ಲು, "ಅಯ್ಯೋ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ, ಕಮ್ಮಿಯಾಗತ್ತೆ ಬಿಡು" ಅಂದೆ. ಅಂದುಕೊಂಡಷ್ಟು ಸರಳ ಅದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಸಮಯ ಕಳೆದಂತೆ ಹೆಬ್ಬೆರಳಿಗೆ ಪೈಪೋಟಿ ನೀಡುವಂತೆ ಊದಿಕೊಂಡಿತು, ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಹಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು. "ರೀ ಅತ್ತೆಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ಲಾ" ಅಂದ್ಲು, "ಅಮ್ಮ ಸುಮ್ನೇ ಗಾಬರಿಯಾಗ್ತಾಳೆ ಬಿಡು" ಅಂದ್ರೆ. "ಒಳ್ಳೆ ಮನೆಮದ್ದು ಏನಾದ್ರೂ ಇದ್ರೆ ಹೇಳ್ತಾರೆ, ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ. ನಾಳೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಹೋದರಾಯ್ತು" ಅಂತ ಒಳ್ಳೇ ಐಡಿಯಾ ಕೊಟ್ಲು.

ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅವಳು ಫೋನು ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಈ ಪೌಟಿಸ್... ಫೋನು ಕೆಳಗಿಟ್ಟವಳೇ, "ಅಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆ ಮದ್ದು ಹೇಳಿದಾರೆ, ಏನ್ ಗೊತ್ತಾ, ಅದರ ಹೆಸ್ರು ಪೌಟಿಸ್ ಅಂತೆ, ಮಾಡೋದು ಸಿಂಪಲ್... ಒಂದು ಸಾರು ಹಾಕೊ ಸೌಟಿನಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕ ಪಾತ್ರೇಲಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಲು ಬಿಸಿ ಮಾಡಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಗೋಧಿ ಹಿಟ್ಟು ಹಾಕಿ ಕಲಿಸಿ, ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಉಂಡೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ, ಬೆರಳಿಗೆ ಮೆತ್ತಿ ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಬೇಕಂತೆ, ಒಳಗಿರೊ ಕಟ್ಟಿಗೆ ಚೂರು ತಾನೇ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ನೋವು ಕಮ್ಮಿ ಆಗ್ತದಂತೆ" ಅನ್ನುತ್ತ ಹೊಸರುಚಿ ಪಾಕವೇನೊ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಖುಷಿ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ಧಾವಿಸಿದಳು. ನಾನೂ ಅವಳ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆ. "ಬಿಸಿ ಬಿಸಿದೇ ಕಟ್ಟಬೇಕಾ" ಅಂತ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ್ರೆ. "ಸುಡು ಸುಡು ಹಾಗೆ ಕಟ್ಟಬೇಕಂತೆ, ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೀರೀ ಹೊರಗೆ ಹಾಕತ್ತೆ ಅಂತೆ" ಅಂತ ಇನ್ನೂ ಹೆದರಿಸಿದ್ಲು.

ಇದೊಳ್ಳೆ ಫಜೀತಿ ಆಯ್ತಲ್ಲ, ಸುಮ್ನೇ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಹೋಗಿದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಅನಿಸ್ತು, ಬೇಡ ಅಂದ್ರೂ ಇವಳಂತೂ ಬಿಡುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ, "ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ನಿನ್ನ ಪ್ರಯೋಗಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬಲಿಪಶು ಮಾಡಬೇಡಿ ಪ್ಲೀಜ್" ಅಂತ ಹಲ್ಲು ಗಿಂಜಿದೆ. "ಅತ್ತೆ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಮುಗೀತು, ಒಳ್ಳೆ ಮದ್ದೇ ಇರತ್ತೆ, ಏನಾಗಲ್ಲ ಸುಮ್ನಿರಿ" ಅಂತ ಭರವಸೆ ಕೊಟ್ಲು. "ನನ್ನ ಬೆರಳಿಗೇನಾದ್ರೂ ಆದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ, ಸಾಫ್ಟವೇರ್ ಕೆಲ್ಸ ನಂದು ಕೋಡ್ ಕುಟ್ಟೊದು ಹೇಗೆ? ನಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ಮೇಲೆ ಹೊಡೀಬೇಡ್ರಿ" ಅಂತ ಗೋಗರೆದೆ. ವಾರೆ ನೋಟದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ, "ಈಗ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಸುಮ್ನೇ ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿ ಅಡುಗೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಪೌಟಿಸ್ ಮಾಡಿ ಕಟ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಓಡಿಸಿದಳು. ಅಬ್ಬ ಅಲ್ಲೀವರೆಗೆನಾದ್ರೂ ಮುಂದೂಡಿದಳಲ್ಲ ಅಂತ ಹೊರಬಂದೆ.

ಅವರಿಬ್ಬರ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬೆರಳಿಗೇನಾದ್ರೂ ಆದೀತೆಂಬ ಭಯದಲ್ಲಿ "ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರಾನೇ ಹೋಗೋಣ ಕಣೇ" ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಮನವೊಲಿಸಲು ಹೋದೆ. "ಅತ್ತೆಗೆ ಫೋನು ಮಾಡ್ತೀನಿ ಈಗ, ಹೀಗೆ ಹಠ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀರಿ ಅಂತ" ಅಂತ ಧಮಕಿ ಹಾಕಿದ್ಲು. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದ್ರೆ ಹುಲಿಗೆ ಹುಣ್ಣಾದಂತೆ ಯಾಕೋ ಆಡ್ತೀದೀಯಾ ಅಂತ ಬಯ್ತಾಳೆ ಅಂತಂದು, ಸುಮ್ಮನಾದೆಯಾದ್ರೂ ಒಳಗೊಳಗೆ ತಾಕಲಾಟ ನಡೆದೇ ಇತ್ತು. "ನನ್ನ ಬೆರಳಿಗೆ ಇನ್ಸೂರನ್ಸ್ ಮಾಡಿಸಬೇಕು ಏನಾದ್ರೂ ಆದ್ರೆ ಏನ್ ಗತಿ" ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಮಾತಿಗಿಳಿದೆ. "ಆಹಾಹ್ ಏನ್ ರೂಪದರ್ಶಿ, ಫ್ಯಾಶನ್ನೋ ಇಲ್ಲಾ ಯಾವುದೋ ಸಾಬೂನಿನ ಅಡವರ್ಟೈಸ್‌ಮೆಂಟಲ್ಲಿ ಬರೋ ಕೋಮಲ ಕೈ ನಿಮ್ದು" ಅಂತ ಹೀಯಾಳಿಸಿದ್ರೆ. "ಹ್ಮ್, ಹುಡುಗೀರೆಲ್ಲ ಸಾಫ್ಟ್ ಸ್ಮೂಥ್ ಅಂತ ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ನಂಗೆ ಶೇಕಹ್ಯಾಂಡ್ ಕೊಟ್ಟು ಕೈ ಕುಲುಕ್ತಾರೆ ಗೊತ್ತಾ" ಅಂತ ರೈಲು ಬಿಟ್ಟೆ. "ಗಲ್ಲ, ಕೆನ್ನೆನೂ ಸ್ಮೂಥ್ ಇದೇನಾ ಇಲ್ವಾ ಅಂತ ಎರಡೇಟು ಕೊಟ್ಟೂ ನೋಡಿರಬೇಕಲ್ವಾ" ಅಂತ ರೈಲನ್ನು ಹಳಿಯಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿದ್ಲು. ಯಾವದೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಂತೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. "ಪ್ಲೀಜ್ ಕಣೆ, ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಹೋಗೊಣ, ನರ್ಸ ನರ್ಗೀಸ್ ಕಡೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ಕೂಡ ನೋಡಲ್ಲ, ಬೇಕಿದ್ರೆ ಪ್ರಮಾಣ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಅವಳ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಡಲು ಹೋದ್ರೆ, ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು "ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ, ಈವತ್ತು ಮನೆಮದ್ದೇ ಗತಿ, ನಾಳೆ ನೋಡೋಣ, ಕಡಿಮೆ ಆಗದಿದ್ರೆ ಡಾಕ್ಟರ್... ಡಾಕ್ಟರ್ ಏನ್ ಸುಮ್ನೇ ಬಿಡ್ತಾರಾ ಎಲ್ಲಾ ಕುಯ್ದು ಕತ್ತರಿಸಿ ಕಟ್ಟಿಗೆ ಚೂರು ಹೊರಗೆ ತೆಗೀತಾರೆ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ ನಿಂತಲ್ಲೆ ಒಮ್ಮೆ ನಡುಗಿ, ಇವಳ ಮದ್ದೇ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೊರಬಂದೆ.

ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಯ್ತು, ಕೊನೆಸಾರಿ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನ ಅಂತ, "ನೋವೆಲ್ಲ ಏನೂ ಇಲ್ಲ, ಎಲ್ಲಾ ಹೊರಟೊಯ್ತು, ನೋಡು" ಅಂತ ಹಲ್ಲಗಲಿಸಿ ಹುಸಿ ಹಸನ್ಮುಖಿಯಾದೆ. ಸುಳ್ಳು ಅಂತ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು, ನಗುತ್ತ "ಅಲ್ಲೇ ಕೂತಿರಿ, ಪೌಟಿಸ್ ಮಾಡಿ ತರ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಹೋದಳು, ಅದ್ಯಾವ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ತಾ ಇದಾಳೊ ಏನೊ, ಇನ್ನು ಅಲವತ್ತುಕೊಂಡು ಏನೂ ಪ್ರಯೋಜನ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಅದೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೊ ಅಂತ ಹಣುಕಿ ನೋಡಿ ಬಂದೆ, ಸೌಟಿನಲ್ಲಿ ಏನೊ ಕಲೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಕೈಮುಂದಿಟ್ಟು, ಹಲ್ಲು ಗಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದು ಕೂತೆ, ಕೆಂಡದಲ್ಲೇ ಕೈ ಹಾಕಿ ತೆಗೆಯಬೇಕೆನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ. "ಕಣ್ಣು ಬಿಡಿ, ಏನಾಗಲ್ಲ" ಅನ್ನುತ್ತ ಅವಳು ಬಂದಿದ್ದು ಕೇಳಿ ಇನ್ನೂ ಬಿಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದೆ. "ಏನೊ ಒಂದು ಬೆರಳಿಗೆ ಹಚ್ಚೋದು ತಾನೆ, ಕಣ್ಣು ಯಾಕೆ ತೆಗೆಯಬೇಕು, ನಂಗೆ ನೋಡೋಕಾಗಲ್ಲ, ಬೇಗ ಮೆತ್ತಿಬಿಡು" ಅಂದೆ. ಬೆರಳಿಗೆ ಟೋಪಿ ತೊಡಿಸಿದಂತೆ, ಉಂಡೆ ಅಮುಕಿ ಒತ್ತಿ ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿದ್ಲು. ಹಿತವಾಗಿತ್ತು, ಅಂದುಕೊಂಡಹಾಗೆ ಸುಡು ಸುಡು ಬೆರಳು ಸುಡುವ ಹಾಗೇನಿರಲಿಲ್ಲ, ನೋವಿಗೆ ಬಿಸಿ ಶಾಖ ಕೊಟ್ಟಂಗೆ ಚೂರು ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಅನುಭವ, ಆಗಲೇ ಹೀರಿ ಎಲ್ಲ ಹೊರ ತೆಗೆವರಂತೆ ಸೆಳೆತ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ತುಟಿಯಗಲಿಸಿದೆ. "ನೋಡಿ ಇಷ್ಟೇ, ಸುಮ್ನೇ ಸುಡು ಬಿಸಿ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೆದರಿಸಿದೆ, ಬೆರಳು ಸುಡುವ ಹಾಗೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಕಟ್ತಾರಾ, ತಾಳುವಷ್ಟು ಬಿಸಿ ಇದ್ರೆ ಆಯ್ತು ಅಂತ ಅತ್ತೆ ಹೇಳಿದ್ದು. ಅದಕ್ಕೇ ಥಾ ಥಕ ಥೈ ಅಂತ ಕುಣಿಯತೊಡಗಿದ್ರಿ" ಅಂತ ಗಹಗಹಿಸಿ ನಗುತ್ತ ಕೆನ್ನೆ ಗಿಲ್ಲಿದಳು. ಅವಳ ಈ ಕೀಟಲೆಗೆ ತಲೆಗೊಂದು ಮೊಟಕಿದೆ.

ಊಟಕ್ಕೆ ಅನ್ನ ಸಾರು ಬಡಿಸಿ, ಇಟ್ಟಳು. ಅವಳತ್ತ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಓಹ್ ನೋವಾಗಿದೆ ಅಲ್ವಾ" ಅಂತ ಕಲೆಸಿ ಚಮಚ ತಂದಿಟ್ಲು. ಇದೇ ಒಳ್ಳೆ ಸಮಯ ಅಂತ, ಸುಳ್ಳೆ ಸುಳ್ಳು ಚಮಚ ಹಿಡಿಯಲೂ ಬಾರದವರಂತೆ ನಾಟಕ ಮಾಡಿ, ಕೈತುತ್ತು ತಿಂದೆ. ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತು ಪರಿಸ್ಠಿತಿಯ ಪೂರ್ತಿ ಲಾಭ ತೆಗೆದುಕೊಳುತ್ತಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ. "ನಾಲ್ಕೈದು ದಿನ ಹೀಗೇ ಕಟ್ಟು, ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗುಣವಾಗ್ಲಿ" ಅಂದೆ, ನಾಳೆ ಕೂಡ ನಾಟಕ ಮುಂದುವರೆಸುವ ಇರಾದೆಯಲ್ಲಿ. "ನಾಳೆ ಕಮ್ಮಿ ಅದ್ರೆ ಸರಿ ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ, ಡಾಕ್ಟರ ಹತ್ರ ಹೋಗಿ, ಕುಯ್ಯಿಸಿ ತೆಗೆಸಿ, ನರ್ಸ ನರ್ಗೀಸ್ ಹತ್ರ ಎರಡು ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡಿಸಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ" ಅಂತ ನಾಟಕಕ್ಕೆ ತೆರೆ ಎಳೆದಳು. "ಏಯ್ ಮನೆ ಮದ್ದು ಒಳ್ಳೇ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡುತ್ತೆ, ನಾಳೆ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತೆ, ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಸುಮ್ನೇನಾ" ಅಂತ ಸಂಭಾಳಿಸಿದೆ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನಾಳೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಊಹಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾದೀತಂತ. ಬೆರಳಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಪೌಟಿಸ್ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಅವಳ ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬಂದಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಹಿತ್ತಲ ಗಿಡ ಮದ್ದಲ್ಲ ಅನ್ನೊ ಜಾಯಮಾನದವರೇ ನಾವು, ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಎಷ್ಟೊ ಒಳ್ಳೆ ಒಳ್ಳೆ ಔಷಧಿಗಳಿವೆ, ಆದ್ರೂ ತೀರ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ ಗುಳಿಗೆ ನುಂಗಿ ನೀರುಕುಡಿದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಹಾಗಂತೆ ಗುಳಿಗೆ, ಸಿರಪ್ಪು, ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಎಲ್ಲಾ ಬೇಡ ಅಂತಲ್ಲ, ಕೆಲ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಗಾಯಗಳಿಗೆ ಮನೆ ಮದ್ದು ಒಳ್ಳೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೆ. ಈ ಪೌಟಿಸ್ ನೋಡಿ... ಕಸ, ಗಾಜಿನ ಚೂರು, ಕಡ್ಡಿ ಏನೇ ಚುಚ್ಚಿದ್ರೂ, ಕೀವು ತುಂಬಿದ್ರೂ ಹೀರಿ ತೆಗೆಯುತ್ತೆ. ಮಾರ್ಬಲ್‌ನಂತಹ ಕಲ್ಲು ಹೀರಿಕೊಂಡಿರುವ ಕಲೆ ತೆಗೆಯಲೂ ಕೂಡ ಇದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸ್ತಾರಂತೆ. ತೀರ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿ ಆಟವಾಡಿ ಕಾಲು ನೋವು ಅಂತ ಕೂತರೆ, ಅಜ್ಜಿ ಊದುಗೊಳವೆ ಕೊಟ್ಟು ಕಾಲಲ್ಲಿ ಭಾರ ಹಾಕಿ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಉರುಳಿಸು ಅನ್ನೋರು, ಹತ್ತು ಸಾರಿ ಹಾಗೇ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೋವು ಮಾಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬಾಯಿ ಹುಣ್ಣು, ಗಂಟಲು ನೋವು ಅಂದ್ರೆ ಜೀರಿಗೆ ಅಗಿಯಲು ಹೇಳಿದ್ದೊ ಇಲ್ಲಾ, ಗಂಟಲ ಕೆರೆತ, ಗುರುಳೆಗಳಿಗೆ ಬಿಸಿ ಉಪ್ಪಿನ ನೀರು ಬಾಯಿ ಮುಕ್ಕಳಿಸಲು ಹೇಳಿದ್ದೊ, ಒಂದೊ ಎರಡೊ. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮನೆ ಮದ್ದೇ ಅಂತ ಕೂರಲು ಆಗಲ್ಲ, ತೀರ ಗಂಭೀರವಾಗುವರೆಗೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಕಾಣದಿರುವುದು ಕೂಡ ತಪ್ಪು.

ಹ್ಮ್ ಹಾಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಪೌಟಿಸನ್ನೇ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಹುಡುಕಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬೆರಳಲ್ಲಿನ ಚೂರು ಹೀರಿ ಹೊರಹಾಕಿತ್ತದು, ಹಾಗೇ ಊತ ಕೂಡ ಕಮ್ಮಿಯಾಗಿತ್ತು. ಚಹದೊಂದು ಕಪ್ಪಿನೊಂದಿಗೆ ನನ್ನಾಕೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಹಾಜರಾದಳು. "ಏನನ್ನತ್ತೆ ಬೆರಳು" ಅಂತ ಕುಷಲತೆ ಕೇಳಿದ್ಲು. "ಪೌಟಿಸ್‌ನ ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆ ಇನ್ನೂ ಬೇಕಂತೆ" ಅಂದೆ. "ಯಾಕೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹತ್ರ ಹೋಗ್ಬೇಕಾ ಹಾಗಿದ್ರೆ" ಅಂದ್ಲು. "ನರ್ಸ್ ನರ್ಗೀಸ್ ನೋಡೋಕಾದ್ರೆ ನಾನ್ ರೆಡಿ" ಅಂದೆ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪಿಟ್ಟು, ಸ್ವಲ್ಪ ನೋವಾಗುವಂತೆ ಬೆರಳು ಹಿಚುಕಿ ನನ್ನ ಚೀರಿಸಿ ಹೋಗುತಿದ್ದವಳ ತಡೆ ಹಿಡಿದು ಕೇಳಿದೆ, "ಮನೆ ಮದ್ದೇನೊ ಸಿಕ್ತು, ಮನೆ ಮುದ್ದು???"... ಬೆರಳು ಅವಳ ತುಟಿಯೆಡೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡಳು, ಅದೆಲ್ಲ ಬರೆಯೋಕೆ ಅಗಲ್ಲ, ಅದಂತೂ ನಮಗೂ ನಿಮಗೂ ಗೊತ್ತಿರೋ ವಿಚಾರವೇ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಷಯದೊಂದಿಗೆ ಸಿಕ್ತೀನಿ...

ಪೌಟಿಸ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ ಗೂಗಲ್‌ನಲ್ಲಿ poultice ಅಂತ ಸರ್ಚ್ ಮಾಡಿ ನೋಡಿ.

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/manemaddu.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿ...

ಸುಮ್ಮನೇ ಕೂತಿದ್ದೆ, ಮಾತಿಲ್ಲದೇ... ಅವಳಿರುವಾಗ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಬರ ಬರಲು ಕಾರಣ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಜರುಗಿದ ಕದನ. ಇದೇನು ದೊಡ್ಡ ಪಾಣಿಪತ್ ಕದನವೇನಲ್ಲ, ಚಿಕ್ಕ ಕೋಳಿ ಕಲಹ. ಸುಖವಾಗಿದ್ದ ಸುಂದರ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಇದೇನು ಸಮಸ್ಯೆ ಬಂತು ಅಂತಾನಾ, ಅದೇನು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯೇ ಅಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಆಗಾಗ ಹೀಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಜಟಾಪಟಿಗಳು ಇರಲೇಬೇಕೆಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರದೆ ಕಾಲು ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ಕಾಡಿಸಿ ಕೋಪ ಬರಿಸಿ ಕಿತ್ತಾಡಿಕೊಂಡುಬಿಡುವುದು. ಕದನದಲ್ಲೂ ಒಂಥರಾ ಖುಷಿಯಿದೆ ಅಂತ ಆಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗುವುದು. ಮೊನ್ನೆ ಆಗಿದ್ದು ಕೂಡಾ ಹೀಗೇ, "ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಶರ್ಟ್ ಇತ್ತಲ್ಲ, ಎಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ತಾ ಇಲ್ಲ" ಅಂತ ಕೂಗಿದ್ದಕ್ಕೆ, "ಹಳೆಯದಾಗಿತ್ತು ಅಂತ, ಪೇಂಟ್ ಮಾಡೊ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟೆ" ಅಂತ ಪಾಕಶಾಲೆಯಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಮೊದಲೇ ಅದು ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಶರ್ಟ ಅದನ್ನ ಹೀಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ ಅಂದರೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು, ಕೊಡುವ ಮೊದಲು ಒಂದು ಮಾತು ಕೂಡ ಕೇಳಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಬೇಸರ ಬೇರೆ. "ಯಾರೇ ಅದನ್ನ ಕೊಡು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದು" ಅಂತ ದನಿ ಏರಿಸಿದ್ದೆ, ಅಡಿಗೆಯ ಖಾರದ ಘಾಟು ಮೂಗು ಸೇರಿ ಅವಳಿಗೂ ಕೋಪ ನೆತ್ತಿಗೇರಿ, "ಎಲ್ಲಿ ಹೊರಟರೂ ಅದನ್ನೇ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ನಿಲ್ತಾ ಇದ್ರಲ್ಲ, ಫೇವರಿಟ್ಟು ಫೇವರಿಟ್ಟು ಅಂತ... ಅದಕ್ಕೇ ಕೊಟ್ಟೆ" ಅಂತ ಚೀರಿದ್ದಳು. ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿ "ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಶರ್ಟ್ ಮುಟ್ಟಿದ್ರೆ ನೋಡು" ಅಂತ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದರೆ, ಹೊರಬಂದು ನನ್ನ ಶರ್ಟ್ ಒಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತೀಡಿ ಮುದ್ದೇ ಮಾಡಿ ಸುಕ್ಕಾಗಿಸಿ ಹೋಗಿದ್ದು ನೋಡಿ ಕುದ್ದು ಹೋದೆ. ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಶೀತಲ ಸಮರಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದಾಗಲೇ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಅವಳ ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿ...

ಏನಿದು ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿ, ಮರಗಳನ್ನ ಕಡಿಯಬೇಡಿ ಅಂತ ಮರಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ನಿಂತು ಕಾಪಾಡಲು ಪರಿಸರವಾದಿಗಳು ಮಾಡಿದ ಚಳುವಳಿ ಅಂತೆ, ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಭಾಷ್ಯ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ನನ್ನಾಕೆ. ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬ ಮಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಇವಳು ಮುದ್ದುಗರೆದದ್ದು ನೋಡಿ ಮರಳಿ ಹೋಗಲೊಲ್ಲದೇ ಇವಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಕೂತು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು, ಬಾರೋ ಹೋಗೋಣವೆಂದರೆ ಬಿಡಲೊಲ್ಲದು, ಆಗಲೇ ಅದನ್ನು ನನ್ನಾಕೆ ಅಪ್ಪಿಕೊ ಚಳುವಳಿ ಅಂದಿದ್ದು. ಅಂತೂ ಹರಸಾಹಸ ಮಾಡಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ, ಆದರೂ ಅದೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ತಂತ್ರ ಅಂತ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಗು ಈಗ ಅವನೆಲ್ಲಿ ಹೊರಟು ನಿಂತರೂ ನಾನೂ ಜತೆ ಬರುತ್ತೀನಿ ಅಂತ ಕಾಲಿಗೆ ಅಮರಿಕೊಂಡು ಅಪ್ಪಿ ಕಾಲು ಕಿತ್ತಿಡದಂತೆ ಕೂತುಬಿಡುತ್ತಿತ್ತಂತೆ, ನನ್ನ ಮಗ ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿಗಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಗೆಳೆಯ ಫೋನು ಮಾಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ಮಗುವಿನ ಪ್ರಯೋಗ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದು ಕಂಡು ನನ್ನಾಕೆ ಅದೇ ತಂತ್ರ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಶರ್ಟ್ ಜಗಳ ಜೋರಾಗಿ, ಮೌನ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಶುರು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ, ಅವಳು ಕೂಗಿದಾಗ ಉತ್ತರಿಸದಾದಾಗ, ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಹೋಗಿತ್ತು. ಅಂದು ಮುಂಜಾನೆ ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಟ್ಟು ಕೈಲಿ ಚಮಚೆ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದಳು, ಕೇಳಲಿ ಕೊಡೋಣ ಅಂತ. ಮಾತನಾಡಲೇ ಬಾರದು ಅಂತ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದ್ದ ನಾನು ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯಿದ್ದರೂ ಕೈ ಸುಟ್ಟರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕೈಯಲ್ಲೇ ತಿಂದು ಎದ್ದು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆಗ ಶುರುವಾಗಿದ್ದ ಜಗಳ, ಇನ್ನೂ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಈ ಸಾರಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಸಮರವಿರಲಿ ಅಂತ ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಪಟ್ಟು ಸಡಲಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.

ಎರಡು ದಿನದಿಂದ, ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು, ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತು, ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಅಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಟು ರೆಡಿಯಾಗಿ ನಿಂತಿರುವಾಗ, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಗಪ್ಪನೆ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ನಿಂತು ಬಿಡುವವಳು, "ಬಿಡು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಬಿಡ್ತೇನೇ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಈವತ್ತು ಅಫೀಸಿಗೆ ಚಕ್ಕರ ಹೊಡಿಬೇಕಾಗತ್ತೆ" ಅಂತ ವಾರ್ನಿಂಗ್ ಬೇರೆ, ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಎರಡು ದಿನವಂತೂ ಅವಳ ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿ ಸಫಲವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನೆಯಂತೂ ನಾನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಲೂ ಇಲ್ಲ ಅಂತಾದಾಗ, ತಾನೇ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಿದ್ದಳು, ಆಗ ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡಿ, ಪಾಪ ಕಾಡಿದ್ದು ಸಾಕೆನಿಸಿ ಮಾತಾಡಿಸಲೇ ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ಇರಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಚೂರು... ಮಜವಾಗಿದೆ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ.

ನನ್ನ ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಯಾವಾಗಲೂ ಸಫಲವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು, ಸಮಯ ಸಾಧಿಸಿ ಸರಿಯಾಗಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದಂತೆ ಬಾಹು ಬಂಧಿಸಿದರೆ ಸಡಲಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಸಿಡಿಮಿಡಿಗೊಂಡು ಸೋತು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದಂತೂ ಸಫಲವಾಗದಾದಾಗ ಹೊಸ ವರಸೆ ತೆಗೆದಳು, ಅಂದು ಶನಿವಾರ ನಾನಂತೂ ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಗೋಡೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡುವರಂತೆ ನನ್ನಡೆಗೂ ನೋಡದೇ ವಾರ್ತೆ ಓದತೊಡಗಿದಳು, "ಇಂದಿನ ಸುದ್ದಿಗಳು, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶುರುವಾದ ಸಮರ, ಸಂಧಾನ ಯತ್ನ ವಿಫಲ, ಮೌನಸತ್ಯಾಗ್ರಹ... ಮನೆತುಂಬ ಕವಿದ ನೀರಸ ವಾತಾವರಣ. ಬಿಕೊ ಅನ್ನುತ್ತಿರುವ ಬೆಡರೂಮು, ಹಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಬಾಯಿಗಳಿಗೆ ಬೀಗ. ಯಜಮಾನರು ಮೂರುದಿನದಿಂದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರೂ ಪಟ್ಟು ಸಡಲಿಸದಿರುವುದರಿಂದ, ಮುಂದುವರೆದ ಮುಷ್ಕರ, ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ಮೂರು ದಿನ ರಜೆ, ಹೊರಗಿನ ತಿಂಡಿ ತಿನಿಸು ತರದಂತೆ ನಿಷೇಧ. ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರ ಹೋಗದಂತೆ ಪ್ರತಿಬಂಧಕಾಜ್ಞೆ ವಿಧಿಸಲಾಗಿದೆ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಸುದ್ದಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿರಿ ನಿಮ್ಮ ಮನೆವಾರ್ತೆ." ಅಂತ ಚಿಲಿಪಿಲಿಯೆನ್ನುವಂತೆ ಉಲಿದವಳು, ನಡುವಿಗೆ ಸೆರಗು ಸಿಕ್ಕಿಸಿ, ಸವಾಲು ಹಾಕಿ ಸಿದ್ಧವಾದಳು.

ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ರಜೆಯೆಂದರೆ ಬೇಳೆ ಏನೂ ಬೇಯುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿ ಕಾನೂನು ಮೀರಿ, ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ, ಇಲ್ಲ ಪ್ರತಿಬಂಧಕಾಜ್ಞೆ ಮುರಿದು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದರೆ ಮುಂದಿನ ತೀವ್ರ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಊಹಿಸಲಸಾಧ್ಯ. ಅಲ್ಲದೇ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ ನಾನೇನೊ ಹೊರಗೇನಾದರೂ ತಿಂದು ಬರಬಹುದೇನೊ ಆದರೆ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಹಾಗೇ ಕೂತಾಳು ಅಂತನ್ನೊ ಬೇಸರ. ಏನು ಮಾಡಲೂ ತಿಳಿಯದಾಯಿತು, ಹಾಗೆ ಮನೆತುಂಬ ಶತಪಥ ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕಂಡಿತು ಹಣ್ಣಿನ ಬುಟ್ಟಿ, ಅವಳು ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಮಾಡಲಿ, ಫಲಾಹಾರ ಸೇವನೆಯಾದರೂ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಅದನ್ನೇ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅವಳಿಗೆ ಕಾಣುವಂತೆ ಹೋಗಿ ಕೂತು, ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತ ಸೇಬು ಮೆಲ್ಲತೊಡಗಿದೆ ಇನ್ನೊಂದು ಸೇಬುವಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಕಸಿದುಕೊಂಡು ತಾನೂ ಒಂದು ತಿಂದಳು. ಸಧ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆಯೇನೊ ಬಗೆಹರಿಯಿತು, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟಕ್ಕೇನು ಮಾಡುವುದು ತಿಳಿಯದಾಯಿತು. ಬೇಗ ರಾಜಿಯಾಗುವ ಇರಾದೆಯೂ ನನಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳಿಗೆ ಕೇಳುವಂತೆ "ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ದೇವರು ಹುಲ್ಲು ಮೇಯಿಸ್ತಾನಾ, ಏನೊ ಒಂದು ಆಗುತ್ತೆ" ಅಂತ ಆಕಾಶದತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಕೈಮುಗಿದು ಹೊರಬಂದೆ.

ದೇವರೇ, ಅವಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಾಡಿಸು ಅಂತ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದನೋ ಎನೊ, ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಪಲಾವ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಆಗಬೇಕೆ, "ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀರಾ, ಸಂಡೇ ಸ್ಪೇಶಲ್ ಅಂತ ಅವರೇಕಾಳು ಪಲಾವ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ, ತಂದೆ" ಅಂತನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, "ಬನ್ನಿ, ಬನ್ನಿ" ನಾ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಇವಳು ಓಡಿ ಬಂದು "ಅಯ್ಯೊ ಈಗ ತಾನೆ ಊಟ ಆಯ್ತಲ್ಲ, ಸುಮ್ನೇ ಹಾಳಾಗುತ್ತೆ, ಮತ್ತೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಕೊಡುವಿರಂತೆ" ಅಂತ ಕಲ್ಲು ಹಾಕಲು ನೋಡಿದಳು, ತಕ್ಷಣ ನಾನು ಪರವಾಗಿಲ್ಲ "ನಾನು ಟೇಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಕೊಡಿ ನೀವು" ಅಂತ ಇಸಿದುಕೊಂಡು ಬಂದೆ, ಪದ್ದು ಫುಲ್ ಇಂಪ್ರೆಸ್ ಕೂಡ ಆದಳು. ಅವರೇಕಾಳು ಪಲಾವ್ ಅಲ್ಲ ದೇವರೇ ಕಾಡು ಅಂತ ಕಳುಹಿದ ಪಲಾವ್ ಅನ್ನುತ್ತ ತಂದು ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟೆ.

ಪದ್ದು ಜತೆ ಮಾತಾಡಿ, ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟು ಬಂದಳು, ನಾನಂತೂ ತಿನ್ನಲು ಅಣಿಯಾಗಿ ಕೂತಿದ್ದೆ, ನನಗೊಂದು ಪ್ಲೇಟನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಉಳಿದದ್ದು ಅವಳಿಗನ್ನುವಂತೆ ಇಟ್ಟು ಬಂದೆ, ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕೂತು ಅವಳೂ ತಿಂದು ಕೈತೊಳೆದುಕೊಂಡಳು. ನನ್ನಾಕೆ ಮಾಡುವ ಪಲಾವನಷ್ಟು ಟೇಸ್ಟ್ ಏನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ ಆದರೂ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದಾಗ ಸಿಕ್ಕದ್ದೇ ಪಂಚಾಮೃತವಾಗಿತ್ತು. ಇದೇನೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣದಾದಾಗ ಕೊನೇದಾಗಿ ಅಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ದೂರು ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ ಇನ್ನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು, ಅಲ್ಲದೇ ಮಾತನಾಡಿಸದೇ ಮೂರು ದಿನಗಳು ಬೇರೆ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ ನನಗೂ ಒಂಥರಾ ಚಡಪಡಿಕೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಸೋಲೊಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೇ ಹೊರತು, ಸಿಟ್ಟು ಯಾವಾಗಲೋ ಹೊರಟು ಹೋಗಿತ್ತು.

ಸಾವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯ ಸಾಸಿವೆ ಕಾಳು ತಂದರೆ ಬದುಕಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ ನಿನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಅಂತ ಬುಧ್ಧ ಹೇಳಿ ಸಾವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯೇ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದನೊ, ಜಗಳವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯ ಜೀರಿಗೆ ತಂದು ಕೊಡಿ, ಜಗಳವಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ಸೃಷ್ಟಿ ನಾನು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ! :) ಸಾವಿಲ್ಲದ ಮನೆ ಸಾಸಿವೆಕಾಳು ಹೇಗೆ ಸಿಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೊ, ಜಗಳವಿಲ್ಲದ ಮನೆ ಜೀರಿಗೆ ಕೂಡ ಸಿಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ. ಜಗಳವಿಲ್ಲದ ಮನೆ ಕೂಡ ಇಲ್ಲ, ಎಲ್ಲೊ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ರಂಪಾಟಗಳಾದರೆ ಇನ್ನೆಲ್ಲೊ, ಜೋರಿಲ್ಲದ ಜಟಾಪಟಿಗಳು ಆದಾವು. ಏನಿಲ್ಲವೆಂದರೂ ಹುಸಿಮುನಿಸು, ತುಸುಕೋಪ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಾದರೂ ಆಗಿರಲೇಬೇಕು. ಈ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಫೈಟಿಂಗಳಾದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿದೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗದ್ದು. ಯಾರು ಸೋತರು ಯಾರು ಗೆದ್ದರು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಇಬ್ಬರೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಸೋಲಲು ತಯ್ಯಾರಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ವಿಷಯಗಳೇ ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಬಹುದಾದರೂ ಹಾಗಾಗದಂತೆ ಬಿಡದಿದ್ದರೆ, ಸಾರಿಗೆ ಸಾಸಿವೆ ಜೀರಿಗೆಯ ವಗ್ಗರಣೆ ಹಾಕಿದಾಗ ಬರುವ ಚಟಪಟ ಸದ್ದಿನಂತೆ ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಜಟಾಪಟಿಯಾಗಿ ಹೋದರೆ ಅಮೇಲೆ ಘಂಮ್ಮೆಂದು ಹರಡುವ ಸುವಾಸನೆಯಂತೇ ಸುಮಧುರವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಜೀವನ.

ಸಂಜೆಗೆ ಕರ್ಫ್ಯೂ ತೆರವಾಗಿತ್ತು, ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಪಕೋಡ, ಬಜ್ಜಿ ಪಾರ್ಸೆಲ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದೆ. ಎರಡು ಕಪ್ಪು ಜಿಂಜರ್ ಟೀ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕೂತು ಪ್ಯಾಕೆಟ್ಟು ತೆರೆದು ಕೂತರೆ, "ಮಾಡುವುದೆಲ್ಲ ಮಾಡುವುದು, ಮತ್ತೆ ಮೇಲೆ ಮಾತಾಡದ ಮುನಿಸ್ಯಾಕೊ" ಅಂತನ್ನುತ್ತ, ಪಕೋಡವೊಂದು ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಟೀ ಕಪ್ಪು ಹಿಡಿದು ಒಳ ಹೋದವಳು, ಹೊರಬಂದಾಗ ನೋಡಿದರೆ, ಥೇಟ್ ಬೆದರುಬೊಂಬೆಯಂತೇ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು, ಉಟ್ಟಿರುವ ಸೀರೇ ಮೇಲೆ ಜಾಕೆಟ್ಟಿನಂತೆ ಅದೇ ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ತಿಳಿನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸ ಶರ್ಟ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿದ್ದಳು ನಗು ತಡೆಯಲಾಗದೇ ಪಕ್ಕನೇ ನಕ್ಕುಬಿಟ್ಟೆ. ಯಾವಗ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದಳೊ... ಅಂಥದ್ದೇ ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಶರ್ಟನಂತದ್ದೇ ಹುಡುಕಿ ತಂದಿದ್ದಳು. ಕೈಗಳಗಲಿಸಿ ಅವಳು ಕರೆದರೆ ಅಪ್ಪಿಕೋ ಚಳುವಳಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೇ ಇರಲಾಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೋಗಿ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡರೆ, ನನ್ನನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಶರ್ಟಿನ ಬಟನ್ನು ಹಾಕಲು ತಡಕಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/appiko.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ನನ್ನಾಕೆಯಲ್ಲಿನ ನನ್ನಮ್ಮ

ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮುಂದೆ ಕೂತು ಏನೊ ಓದುತ್ತಿದ್ದವ ಸುಮ್ನೇ ನಗುತ್ತಿದ್ದೆ, "ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೇ ಹಾಗೆ ಒಬ್ರೇ ನಕ್ಕರೆ ಏನಂತಾರೆ ಗೊತ್ತಾ?" ಅಂದ್ಲು. "ಹಸನ್ಮುಖಿ ಅಂತಾರಾ" ಅಂದ್ರೆ "ಇಲ್ಲಾಪ್ಪ, ಹುಚ್ಚ ಫಿಲಂ ಕಿಚ್ಚ ಅಂತಾರೆ" ಅಂತ ನಿಮ್ಹಾನ್ಸ ಪೇಶಂಟ್ ಅಂತ ಸುತ್ತುಬಳಸಿ ಹೇಳಿದ್ಲು. ಇನ್ನೊಂದು ಬಾರಿ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದೆ "ಕೋತಿ..." ಅಂತ ಬಯ್ದು ಎದ್ದು ಹೋದ್ಲು. ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳದೇ ಒಬ್ನೇ ಯಾಕೆ ನಗ್ತಾ ಇದೀನಿ ಅಂತ ಸಿಟ್ಟು. ಹೇಳೊಕೇನೂ ದೊಡ್ಡ ಜೋಕ್ ಇರಲಿಲ್ಲ "ಏನಿಲ್ಲ ಕಣೆ, ಮೊನ್ನೆ ಮಹಿಳಾ ದಿನಾಚರಣೆ ಅಂತ ಆಫೀಸಲ್ಲಿ ಏನೊ ಸೆಲೆಬ್ರೇಷನ್ ಮಾಡಿದ್ರು, ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿನ ಅತೀ ಪ್ರಭಾವಿ ಮಹಿಳೆ ಬಗ್ಗೆ ಲೇಖನ ಬರೆಯಲು ಕೇಳಿದ್ರು. ಬಹುಮಾನಿತ ಲೇಖನಗಳೆಲ್ಲ 'ಅಮ್ಮ' ಬಗ್ಗೆಯೇ ಇವೆ. ಮೊದಲೇ ಊಹಿಸಿದ್ದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮುಗುಳ್ನಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ" ಅಂತ ವಿವರಿಸಿದೆ. "ಹೌದಾ... ನೀವ್ ಬರೀಬೇಕಿತ್ತು, ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಬಗ್ಗೆ" ಅಂತ ಕಿಚಾಯಿಸಿದಳು. "ಬರೀತಿದ್ದೆ ಆದ್ರೆ ಮುಂದಿನಮನೆ ಮೀನಾಕ್ಷಿ ಎಲ್ಲಿ ಬೇಜಾರು ಮಾಡ್ಕೊತಾಳೊ ಅಂತ ಬಿಟ್ಟೆ" ಅಂದೆ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಟೀ ಕಪ್ಪು ಕೊಟ್ಟು ಹೊರ ನೂಕಿದಳು, ನಿಮ್ಮ ಜತೆ ಮಾತಾಡೊಕೆ ನನಗೆ ಸಮಯ ಇಲ್ಲಾಂತಾ... ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಕೂತು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದೆ. ನಾ ಬರೆಯುವುದೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಯಾರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೀತಿದ್ದೆ ಅಂತ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಯೊಚಿಸಿದರೂ ಅಮ್ಮ ಅಂತಲೇ ಅನಿಸಿತು. ಹಾಗೂ ಒಂದು ವೇಳೆ ಬೇರೆ ಬರೆಯುವುದೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಅದು ನನ್ನಾಕೆಯಲ್ಲಿನ ನನ್ನಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಇರಬಹುದಿತ್ತೇನೊ...

"ಹೌದು ಯಾಕೆ ಬರೀಲಿಲ್ಲ" ಅಂತ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿದವಳು ಬಂದು ಮುಂದೆ ಒಂದು ಕುರ್ಚಿ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಕೂತಳು, ಅವಳ ಕೈಲಿದ್ದ ಟೀ ಕಪ್ಪಿನೆಡೆಗೆ ಅಸೆಯಿಂದ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಬೇಕಾ" ಅಂತ ಒಂದು ಸಿಪ್ಪು ಕೊಟ್ಟಳು. "ಕೆಲಸದ ಪ್ರಭಾವ ಜಾಸ್ತಿ ಇತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರಭಾವಿ ಮಹಿಳೆ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಬರೆಯುವುದೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಅಮ್ಮ ಬಗ್ಗೇನೆ ಬರೀತಿದ್ದೆ ಏನೊ" ಅಂತಂದೆ. "ಹೌದು ಅಮ್ಮ ಅನ್ನೊ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ ಹಾಗೇ ಅಲ್ವೇ ಅಷ್ಟು ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತದೆ" ಅಂತ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು. "ನನ್ನಾಕೆಯಲ್ಲಿನ ನನ್ನಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿದ್ರೆ" ಅಂತ ಹುಬ್ಬು ಹಾರಿಸಿದ್ರೆ, "ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮಮ್ಮ!!!" ಅಂತ ಹೌಹಾರಿದಳು. "ಹೌದು, ಈ ಅಮ್ಮನ ಕೆಲ ಗುಣಗಳನ್ನು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕ್ತೀನಿ" ಅಂದಿದ್ದೇ "ಏನದು, ಏನದು" ಅಂತ ಕುತೂಹಲಿಯಾದಳು. "ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಹೀಗೆ ಒಂದೇ ಎರಡು ಅಂತಿಲ್ಲ, ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ನನ್ನಮ್ಮನನ್ನ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ." ಅಂದರೆ "ಅಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ, ನಾನು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ತೀನಿ" ಅಂತಂದಳು.

"ಅಮ್ಮ, ಯಾರದೇ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲಿಗೆ ಪರಿಚಯವಾದ ಮಹಿಳೆ, ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದಂಗೇ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲಿಗೆ ಅಮ್ಮನನ್ನೇ ನೋಡಿದ್ದು" ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರೆ "ರೀ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಬೇಡಿ, ನೀವ್ ಫರ್ಸ್ಟ್ ನರ್ಸ್ ನೋಡಿರಬೇಕು" ಅಂತ ತುಂಟಿ ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. "ಇರಬಹುದು, ನೆನಪಿಲ್ಲ ನೋಡು." ಅಂತ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆ. "ಊಟ ಮಾಡೋಕೆ ಕೈತುತ್ತು ತಿನಿಸಿದವಳು ಅವಳು, ಎಷ್ಟು ಸಾರಿ ಕೈ ಕಚ್ಚಿದೀನೊ ಏನೊ" ಅಂದ್ರೆ, "ನನ್ನ ಕೈ ಮೂರು ಸಾರಿ ಕಚ್ಚಿದೀರ, ನಾನು ಲೆಕ್ಕ ಇಟ್ಟೀದೀನಿ" ಅಂದ್ಲು, ಇನ್ನು ಕೈತುತ್ತು ತಿನಿಸಿದ್ದು ಯಾಕೆ ಅಂತ ಕೇಳಬೇಡಿ. "ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಕೈಯಿಂದ ಏಟು ತಿಂದೀದೀನಿ, ಏನೊ ತುಂಟಾಟ ಮಾಡಿ, ಒಮ್ಮೆ ಅಂತೂ ಅಮ್ಮ ಒಂದು ವಾರ ಮಾತಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೂ ಮತ್ತೆ ಅಮ್ಮ ಅಮ್ಮಾನೆ ಮತ್ತದೇ ಪ್ರೀತಿ... ನಿನ್ನ ಜತೆಗೂ ಈಗ್ ತುಂಟಾಟ ಮಾಡಿ ಏಟು ತಿಂತಾ ಇರ್ತೀನಿ ಅಲ್ವಾ" ಅಂತಿದ್ದಂಗೇ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಎನೊ ನೆನಪು ಬಂತು "ರೀ ಅದೊಂದು ಸಾರಿ, ಫುಲ್ ಫೈಟಿಂಗ್ ಆಗಿತ್ತು ನೆನಪಿದೆಯಾ" ಅಂದ್ಲು. "ಒಹ್ ಯಾಕೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ, ವರ್ಡ್ ವಾರ್ ಒನ್ ಅದು. ವಾರ ಏನು, ಹದಿನೈದು ದಿನ ಮಾತಾಡಿರಲಿಲ್ಲ ನೀನು" ಅಂದ್ರೆ. "ಹ್ಮ್, ಒಂದು ವಾರ ಆದಮೇಲೆ ಗೂಗಲ್ ಟಾಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಚಾಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಟ್ವಿಟ್ಟರ್ ಅಲ್ಲಿ ಟ್ವೀಟ್ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ವಾ. ನೀವೇ ಮೌನ ವೃತ ಮಾಡಿದ್ದು, ಒಂದು ರಿಪ್ಲೈ ಕೂಡ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ." ಅಂತ ಮುಖ ಗಂಟಿಕ್ಕಿದಳು. ಮುಖ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡರೂ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. "ಮಾತಾಡೊದಿದ್ರೆ ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಮಾತಾಡಬೇಕಿತ್ತಪ್ಪ" ಅಂತ ನಾನಂದೆ. "ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದೆ ಅಲ್ವಾ" ಅಂದ್ಲು. "ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೇನೆ, ಇನ್ನೆಂದೂ ಮಾತಾಡಲ್ವೇನೊ ಅನ್ನೊ ಹಾಗೆ ಕೋಪಗೊಂಡ್ರೂ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಪ್ರೀತಿ" ತೋರಗೊಡಬಾರದೆಂದರೂ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ಮಂದಹಾಸ ಮೂಡಿತು.

ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕೂತಳು, ಅಲ್ಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಉರುಳಿದೆ, ಅವಳ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ತಲೆ ಇಟ್ಟು. ಅವಳ ಕೈಗಳಿಗೊಂದು ಕೆಲ್ಸ ಸಿಕ್ಕಿತು, ನನ್ನ ಕೂದಲಿನೊಂದಿಗೆ ಆಟಕ್ಕಿಳಿದಳು. "ಹೀಗೆ ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ತಲೆ ಇಟ್ಟು ಮಲಗಿ ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರೊ ಯಾವ ಟೆನ್ಷನ್ ತಲೇಲಿದ್ರೂ ಓಡಿ ಹೋಗಬೇಕು." ಅಂದ್ರೆ, "ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಟೆನ್ಷನ್ ಇತ್ತಪ್ಪಾ ನಿಮ್ಗೆ" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ಲು. "ಪಕ್ಕದ ಬೆಂಚಲ್ಲಿ ಕೂರೊ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನಡೆಗೆ ಯಾಕೆ ನೋಡ್ತ ಇದಾಳೆ ಅನ್ನೊದೂ ಟೆನ್ಷನ್ ಆವಾಗ" ಅಂದ್ರೆ "ಯಾರ್ರೀ ಆಕೆ ನಂಗೆ ಹೇಳೇ ಇಲ್ಲಾ ಆಕೆ ಬಗ್ಗೆ" ಅಂದ್ಲು. "ಲೇ ಸುಮ್ನೇ ಉದಾಹರಣೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದೆ" ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾಗಿಸಿದೆ. "ಹ್ಮ್ ಈಗ ನನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಮಲಗಿದ್ರೆ ಟೆನ್ಷನ್ ಮಾಯ ಆಗತ್ತಾ?" ಅಂತ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಎದ್ದಿತು ಅವಳಿಗೆ "ಆವಾಗ ಅನಿಸೋದು, ಏನು ದೊಡ್ಡ ತೊಂದ್ರೆ ಇದ್ರೂ ಏನು... ಅಮ್ಮ ಇದಾಳಲ್ಲ, ನಂಗೇನು ಟೆನ್ಷನ್ ಅಂತ. ಈಗ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅನಿಸತ್ತೆ, ಏನಾದರಾಗಲಿ, ನನ್ನ ಜತೆ ನೀನ್ ಇದೀಯಲ್ಲ, ಅಮ್ಮನ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿಕೊಂಡು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿದಿತ್ತೇನೊ, ಆದರೀಗ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಎದುರಿಸ್ತೀನಿ ಏನೇ ಪ್ರಸಂಗ ಬಂದ್ರೂ, ಹಿಂದೆ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ನೀನಿದೀಯಲ್ಲ ಅಂತ. ಏನ್ ಗೊತ್ತಾ, ಟೆನ್ಷನ್ ಆಗಿ ತಲೆ ಸಿಡೀತಾ ಇರುವಾಗ ಹೀಗೆ ನೀ ಹಣೆಮೇಲೆ ಬೆರಳು ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ರೆ ತಲೆನೋವು ಮಾಯ ಆಗಿ ನಿದ್ರೆ ಬಂದು ಬಿಡತ್ತೆ" ಅಂದೆ, ಖುಷಿಯಾದ್ಲು. "ಎದ್ದೇಳ್ರೀ, ಅಡುಗೆ ಮಾಡಬೇಕು, ನೀವ್ ಹೀಗೆ ಮಲಗಿದ್ರೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟ ಏನ್ ಮಾಡೊದು, ಅಂದಹಾಗೆ ಏನು ಬೇಕು? ಸಂಡೇ ಸ್ಪೇಶಲ್ ಈವತ್ತು." ಅಂತ ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದಳು. "ಅಮ್ಮಂಗೆ ನಂಗೇನು ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೊ ಏನೊ, ಏನು ಮಾಡಿ ಹಾಕಿದ್ರು ಅದೇ ಸ್ಪೇಷಲ್ ಅನಿಸತ್ತೆ, ನಂಗೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಕು ಅಂತ ಕೂಡ ಗೊತ್ತು, ಅನ್ನ ಹಾಕಿದ್ದು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಜಾಸ್ತಿ ಅನಿಸಿದ್ರೂ ಆವತ್ತೇ ಹೊಟ್ಟೇ ತುಂಬ ತಿಂದೆ ಅನಿಸತ್ತೆ" ಅಂತನ್ನುತ್ತ ನಾನೂ ನಡೆದೆ.

"ಈವತ್ತು, ಪಲಾವ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ, ತರಕಾರಿ ಹೆಚ್ಚಿ ಹಾಕಿ" ಅಂದ್ಲು, "ಜತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಟಾಣಿ ಹಾಕು ಟೇಸ್ಟ್ ಇರತ್ತೆ, ಅದೇ ತಿನ್ನೋಣ ಅನಿಸಿತ್ತು" ಅಂದೆ. "ಆಹಾಹಾ.. ಡೈಲಾಗ್ ಎಲ್ಲಾ ಬೇಡ, ಬೇರೆ ಏನಾದ್ರೂ ಬೇಕಿದ್ರೆ ಹೇಳಿ, ಅತ್ತೆ ಹಾಗೇ ನಿಮ್ಮ ಇಷ್ಟ ನಂಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ" ಅಂತ ಬೆಣ್ಣೆ ಮಾತು ಸಾಕಂದ್ಲು. "ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ, ಸರಿ ಆದ್ರೆ... ಅಮ್ಮ ಬಂದಾಗ ಏನೇನು ಮಾಡ್ತಾಳೆ, ನೋಡಿಟ್ಟುಕೊಳ್ತೀಯಾ. ಅವಲಕ್ಕಿ ಮಾಡೋವಾಗ ಅರಿಷಿನ ವಗ್ಗರಣೆಗೆ ಹಾಕಿದ್ರೆ ಒಂದು ಟೇಸ್ಟ, ಅವಲಕ್ಕಿ ವಗ್ಗರಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಸೋವಾಗ ಮೇಲೆ ಉದುರಿಸಿದ್ರೆ ಒಂದು ಟೇಸ್ಟ್ ಅನ್ನೊವಂಥ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಟಿಪ್ಸ್ ಕೇಳಿ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಆಮೇಲೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸ್ತೀ ಅಲ್ವಾ" ಅಂತ ಬರೀ ಬೊಗಳೆ ಏನೂ ಬಿಡ್ತಿಲ್ಲ ಅಂದೆ. "ಆವತ್ತು ಹುಷಾರಿಲ್ದೆ ಇರೊವಾಗ ಅನ್ನ ತುಪ್ಪ ಕಲಿಸಿ ನಿಂಬೆಹಣ್ಣು ಹಿಂಡಿ ಕೊಟ್ಟು ಸರಪ್ರೈಜ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ ನೆನಪಿದೆಯಾ" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ಲು "ಅದನ್ನೇ ನಾನೂ ಹೇಳ್ತಿರೊದು, ಅದೇ ನಿನ್ನಲ್ಲಿನ ನನ್ನಮ್ಮ." ಅಂದೆ.

ಊಟ ಆಯ್ತು, ಏನು ಸೊರಗಿ ಸಣಕಲಾಗ್ತಾ ಇದೀರಾ ಅಂತ ಬಯ್ಯುತ್ತ ಜಾಸ್ತಿನೇ ಅನ್ನ ಬಡಿಸಿದ್ಲು, ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೇನೆ. ಮತ್ತೊಂದಿನಾ ಹೊಟ್ಟೆ ಬರ್ತಿದೆರೀ ವ್ಯಾಯಾಮ, ಡಯೆಟ್ ಮಾಡಿ ಅಂತ ಬಯ್ಯುತ್ತಾಳೆ ಕೂಡ. ಅಮ್ಮ ಅಂತೂ ಊಟದ ಮೆನು ಹಿಂದೇನೇ ಇರ್ತಾಳೆ, ಫೋನು ಮಾಡಿದ್ರೆ ಮೊದಲು ಕೇಳೋದೇ, ಊಟ ಆಯ್ತಾ ಅಂತ. ಇನ್ನು ನನ್ನಾಕೆ ಊರಿಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಕೂಡ ಅದನ್ನೇ ಮಾಡೊದು, ಯಾವ ಹೊಟೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಏನು ತಿಂದೆ ಅಂತ ವರದಿ ಒಪ್ಪಿಸಬೇಕು. ತವರಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಇದ್ದು, ಅಯ್ಯೊ ಹೊಟೇಲ್ ಊಟ ಅವರಿಗೆ ತೊಂದ್ರೆ ಅಂತ ನೆಪ ಹೇಳಿ ಓಡಿ ಬಂದು ಬಿಡ್ತಾಳೆ. ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೆ ಸೀರೆ ಉಡ್ತಾಳೆ, ಅಮ್ಮ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಸೆರಗು ಹೊದ್ದು ದೇವರಿಗೆ ನಮಿಸುತ್ತಿದ್ರೆ, ತಾನೂ ಸೆರಗು ಹೊದ್ದು, ಹೇಗೇ ಕಾಣ್ತಾ ಇದೀನಿ ಅಂತ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಕೇಳ್ತಾಳೆ. ಅಮ್ಮ ಕೈಹಿಡಿದು ಅಂಬೆಗಾಲಿಡಿಸಿದಳು, ನನ್ನಾಕೆ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಪಾದದಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ನಿಂತು ನಡೆದಾಡು ಅಂತಾಳೆ. ಪೆನ್ಸಿಲ್, ಪೆನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೊಕೂ ಅಪ್ಪನ ಹತ್ರ ಅಮ್ಮಾನೆ ಕೇಳಿ ಕೊಡಿಸ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದು, ನಾ ಕೇಳಿದ್ರೂ ಸಿಗೋದು, ಆದ್ರೆ ಅಮ್ಮ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಲ್ಲ ಅಂತ ಅವಳನ್ನೆ ಮುಂದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು. ಈಗ ಏನ್ ಪರಮೀಷನ್ ಬೇಕಿದ್ರೂ ಸೊಸೆಗೆ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಲ್ಲ ಅಂತ ಇವಳನ್ನೇ ಕಳಿಸ್ತೀನಿ. ಹೀಗೇ ನನ್ನಾಕೆಯಲ್ಲಿನ ನನ್ನಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಲಿಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಇದೆ.

ಅಮ್ಮ, ತಾಯಿ, ಅವ್ವ, ಏನೆಲ್ಲ ಹೆಸರು ಅದೇ ಪ್ರೀತಿ, ಅದೇ ವಾತ್ಸಲ್ಯ. ನಾವು ಹುಡುಗರೇ(ಎಲ್ಲರೂ ಅಂತಲ್ಲ) ಹೀಗೇ ಏನೊ, ನಮ್ಮಾಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಕೆಲ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೇವೇನೊ. ಏನಿಲ್ಲವೆಂದರೂ ಅಮ್ಮನ ಕೈರುಚಿಯಂತೆ ಅಡುಗೆಯಾದ್ರೂ ಮಾಡಲಿ ಅಂತ ಆಸೆ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಅಪ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ನೇರ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರಗಳಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ನಮಗೆ ದೂರವೇ, ಅಮ್ಮ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೂ ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತ ಮೃದುಧೋರಣೆ ತಳೆಯುತ್ತ, ತುಸು ಜಾಸ್ತಿ ಸಲಿಗೆಯೇ ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ. ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹೆಗ್ಗಣವೂ ಮುದ್ದು ಅನ್ನೊವಂತೆ, ನಾವು ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿ ನಮ್ಮ ಮೇಲೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೇ ಮಗಳಾದ್ರೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ರೆ ಹೊರ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ಮನೆ ಮಗನಾಗಿ ಜತೆ ನಿಲ್ಲುವನಿವನೇ ಅನ್ನೊ ಭಾವ ಬೇರೆ. ಮಗಳಿಗೆ ತುಸು ಮನೆಕೆಲಸ ಕಲಿಸುವ ಭರದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿಟ್ಟು ಗಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ, ಮಗನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಹಾಗೇನಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೇ ಏನೊ ನಿಮಗೆ ಮಗನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂತ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಅಮ್ಮನ ಜತೆ ಮುನಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದು. ಹೀಗಿರುವ ಅಮ್ಮ ನಿಜವಾಗಲೂ ನಮಗೆ ಮಾದರಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ ಅದಕ್ಕೆ ಅದೇ ಗುಣಗಳನ್ನೇ ಮಡದಿಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುವುದೇನೊ. ಹುಡುಗನ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಹುಡುಗಿ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೋ ಅಷ್ಟು ಒಳ್ಳೇ ಹೆಂಡತಿಯಾಗುತ್ತ ಸಾಗಬಲ್ಲಳೇನೊ.

ಸಕತ್ತಾಗಿ ಊಟ ಆಯ್ತು, ಸ್ವಲ್ಪ ನಿದ್ದೆ ಹೊಡೆದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಕಾಲು ಚಾಚಿದ್ರೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಕೂತು ಇವಳು ಪೇಪರು ಓದುತ್ತಿದ್ಲು. "ನಿಂಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮಪ್ಪನ್ನ ಏನಾದ್ರೂ ಹುಡುಕಬೇಕು ಅನಿಸತ್ತಾ" ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. "ಹ್ಮ್ ಹೌದು ಕಣ್ರಿ, ನಮ್ಮಪ್ಪನ ಹಾಗೆ ಹುರಿ ಮೀಸೆ ಬಿಡ್ತೀರಾ!!!" ಅಂದ್ಲು. "ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣಲ್ಲ ಕಣೆ, ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡ್ಲಾ" ಅಂದೆ. "ರೀ ಜೋಕ್ ಮಾಡಿದೆ, ಹೀಗೇ ಚಾಕಲೇಟ್ ಹೀರೊ ಹಾಗಿದೀರಾ ಸಾಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟೇ ಬಾಡಿ, ಇಷ್ಟುದ್ದ ಮೀಸೆ ಬಿಟ್ಟು ವೀರಪ್ಪನ್ ಥರ ಕಾಣ್ತೀರ ಮತ್ತೆ" ಅಂದ್ಲು. ಅದೇನು ಹೊಗಳಿದ್ಲೊ ತೆಗಳಿದ್ಲೊ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು. ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದೆ, "ರೀ ಪೇಪರನಲ್ಲಿ ಈ ಗಗನಸಖಿ ಫೋಟೊ ನೋಡಿದ್ರಾ, ಸೂಪರಾಗಿದೆ" ಅಂದ್ಲು. "ಎಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ" ಅಂತೆದ್ದು ಕೂತೆ. ಪೇಪರ್ ಕೊಡಲ್ಲ ಅಂತ ಕಾಡಿಸಿದ್ಲು, ಕೊನೆಗೂ ಕಿತ್ತಾಡಿ ಎಳೆದು ಹರಿದು, ಆ ಫೊಟೊ ಎರಡು ತುಂಡು ಹಾಳೆ ಸೇರಿಸಿ ನೋಡಿದ್ದಾಯ್ತು. ಅವಳು ಪೇಪರ ಬೀಸಾಕಿ ಪಕ್ಕ ಪವಡಿಸಿದರೆ, ಅನಿಸಿತು, ಅಮ್ಮ ಕೂಡ ಹೀಗೆ ಅಲ್ವಾ ಅಂತ. ಅಂಕಲ್, ಅಂಟಿ, ಅಕ್ಕ ಏನೊ ಆಟಿಕೆ ಕೊಟ್ಟರು ಅಂತ ಆಸೆಗೆ ಮಗು ಅವರ ಹತ್ರ ಹೋದರೂ ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನಲ್ಲೇ ಬರುತ್ತದೆ ಬಿಡು ಅಂತ ನಂಬಿಕೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ, ಎರಡು ಘಂಟೆ ಆಟಿಕೆಯೊಂದಿಗಾಡಿದರೂ ಅಮೇಲೆ ಏನು ಕೊಟ್ಟರೂ ಅಮ್ಮ ಅಂತಲೇ ಮಗು ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಪಕ್ಕದಮನೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಪಕ್ಕದ ಆಫೀಸಿನ ಕನ್ಯಾಮಣಿಗಳ ಕನವರಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಅವಳ ಕಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ನನ್ನವನೇ ಅನ್ನೊ ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನಾಕೆಗೆ... ನಿರಾಳವಾಗಿ ನಿಚ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ನಿದ್ರೆ ಹೋಗಿದ್ದಳು, ಗಗನಸಖಿಯ ಫೋಟೊ ಬೀಸಾಕಿ, ನನ್ನಸಖಿಯ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಿದ್ರೆ ಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/nannakeyalli-nannamma.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ನನ್ನತ್ತೆ...

"ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಗಂಡನಿಗೆ ಪಕ್ಕದೂರಿಗೆ ಟ್ರಾನ್ಸಫರ್ ಆಗ್ಲಿ, ಹಾಲಿನಂಗಡಿ ಹಾಸಿನಿ ಹಾಲು ಮಾರೊ ಹುಡುಗನೊಂದಿಗೆ ಓಡಿ ಹೋಗ್ಲಿ, ಹೂವಾಡಗಿತ್ತಿ ಗುಲಾಬಿಗೆ ಮಾರೊಕೆ ಹೂವೇ ಸಿಗದಿರಲಿ, ನರ್ಗೀಸ್ ನರ್ಸಗೆ ನೈಟ್ ಶಿಫ್ಟ್ ಆಗ್ಲಿ..." ಅಂತ ಇನ್ನೇನೇನೊ ನನ್ನಾಕೆ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ಲು. ನಾನೂ ಅಲ್ಲೇ ಕೂತು "ಪದ್ದು ಹೋದ್ರೆ ನೆರೆಮನೆಗೆ ನೂತನವಾಗಿ ನೂತನ್ ಬರಲಿ, ಹಾಸನದ ಹಾಸಿನಿ ಹೋದ್ರೆ, ಹೊನ್ನಾವರದಿಂದ ಹೊನ್ನಿನ ಜಿಂಕೆ ಹರಿಣಿ ಬರಲಿ, ಹೂವಿಲ್ಲದೇ ಗುಲಾಬಿ ಹೋದ್ರೆ, ಹಣ್ಣು ಮಾರಲು ಚಕ್ಕೊತ್ತಾ ಬೇಕಿತ್ತಾ ಅಂತ ಚಕೋರಿ ಬರಲಿ, ನರ್ಗೀಸಗೆ ನೈಟ್ ಶಿಫ್ಟ್ ಆದ್ರೆ, ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಶಿಫ್ಟಗೆ ಮಧುಬಾಲಾ ಬರಲಿ..." ಅಂತ ಶಾಪವೂ ವರವೇ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ. ಏನಂದರೂ ಜಗ್ಗದ ಜಟ್ಟಿ ಇದು ಅಂತ ಬುಸುಗುಡುತ್ತ ನೋಡಿ ಬಿರಬಿರನೆ ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಅದ್ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಿತ್ತಾಗಿದ್ದಾಳೆ ನನ್ನಾಕೆ ಅಂತಾನಾ ಅನುಮಾನ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣ ನನ್ನತ್ತೆ...

ಮಾತಾಡಿದರೆಲ್ಲಿ ಮುತ್ತು ಉದುರೀತು ಅಂತ ಮೂಲೆ ಹಿಡಿದು ಮೂಕವಾಗಿ ಕೂತುಬಿಡುವ ನನ್ನತ್ತೆ ಅಂಥದ್ದೇನು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಈ ಹೆಂಡತಿಯರ ಕೆಲ ಅಮ್ಮಂದಿರು ಹೇಗೆಂದರೆ ಮಗಳನ್ನು ಅವಳ ಅತ್ತೆ (ಗಂಡನ ತಾಯಿ) ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿ ಕಟ್ಟುವುದರಲ್ಲಿ ಹೆಸರುವಾಸಿ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಅಪವಾದ ಇದು. ಏನಿಲ್ಲ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಮೊದಲ ಸಾರಿ ಬಂದಿರುವುದು, ಅದಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರು ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋಣ ಅಂತ ಇವಳ ಪ್ಲಾನ್, ನನಗೂ ಜತೆ ಬಾ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನಾನು "ದಿನಾ ಸುತ್ತಿದ್ದೇ ಸಾಕಾಗಿದೆ ನಾನೊಲ್ಲೆ" ಅಂತ ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದೇ ತಪ್ಪಾಗಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದುಗೆ ಲೈನ ಹೊಡಿತೀರಾ ಅಂತ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಸಂಜೆಗೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಸರಿಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ, ಅಲ್ಲದೆ ಮಾವ, ಅವಳ ತಮ್ಮ ಬೇರೆ ಜತೆ ಇದ್ದಾಗ ನಾ ಹೋಗಲೇಬೇಕೆಂದೆನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅತ್ತೆ ಅಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೇ ಕೂತಿದ್ದರೆ, "ಅತ್ತೆಗೆ ಕಾಫಿ ಟೀ ಏನಾದ್ರೂ ಕೊಡೇ" ಅಂತ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದೆ. "ಹಾಗಲಕಾಯಿ ರಸ ಮಾತ್ರ ಕುಡಿಯೋದಲ್ವೇನಮ್ಮ ನೀನು, ಸ್ವಲ್ಪ ಡಯಾಬಿಟಿಸ್ ಆದಾಗಿಂದ" ಅಂತ ತಾನೇ ಹೇಳಿ, ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಹಾಗಲಕಾಯಿ ರಸ, ನಂಗೆ ಟೀ ಕೊಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಹೋದ್ಲು. ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದ ಮನಸಿಂದ ಅತ್ತೆ ಅದನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೇಕೊ ನನ್ನ ಟೀ ಕೂಡ ರುಚಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಎದ್ದು ಬಂದ ಅತ್ತೆ, "ನೀವೂ ಬಂದ್ರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು" ಅಂತ ಕ್ಷೀಣ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ್ದು ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ "ದಿನಾ ಸುತ್ತಿ ಬೇಜಾರಾಗಿದೆ ಅಂತ ಬಿಡಮ್ಮ" ಅಂತ ನನ್ನಾಕೆಯಂದಳು. ಅಬ್ಬ ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಬರಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಜಗಳಕ್ಕಿಳಿದವಳು, ನನ್ನ ಪರವಾಗಿ ಮಾತಾಡೋದಾ. ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಗೊತ್ತು, ಬರುವುದಾಗಿದ್ದರೆ ನಾ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ, ಅಲ್ಲದೇ ಸಿಕ್ಕ ಒಂದು ದಿನ ರಜೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರಾಯ್ತು ಅನ್ನುವ ನನ್ನ ಪ್ಲಾನಗೆ ಯಾಕೆ ಕಲ್ಲು ಹಾಕಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟು ನನ್ನ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ. ಆದ್ರೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಸಿಕೋಪ ತೋರಿಸಿದಾಗಲೇ ಸಮಾಧಾನ.

ತಟ್ಟನೇ ಎದ್ದು, ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ರೆಡಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ, ಎಂದೂ ಕೇಳದ ಅತ್ತೆ ಕೇಳಿದಮೇಲೆ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲಾದೀತೇ ಅಂತ. ನನ್ನಾಕೆಯ ಕೋಪಕ್ಕೆ ತುಪ್ಪ ಏನು ಪೆಟ್ರೋಲೇ ಸುರಿದ ಹಾಗಾಯ್ತು. "ನಾ ಕರೆದ್ರೆ ಇಲ್ಲ, ಅಮ್ಮ ಕರೆದ್ರೆ... ಇರಲಿ ಇರಲಿ" ಅಂತ ಮೂಗುಮುರಿದು ತಾನೂ ರೆಡಿಯಾದಳು. ಎಲ್ಲಿಗೆ ಮೊದಲು ಅಂದರೆ ಸೀರೆ ಖರೀದಿ ಅಂದ್ಲು, "ಸುತ್ತಾಡಲು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಇದೇನೇ ಶಾಪಿಂಗ್" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ. "ಅಮ್ಮ ಸೀರೆ ಕೊಂಡಕೊಳ್ಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದಳು, ಸುತ್ತಾಡಲೂ ಇನ್ನೂ ದಿನಗಳಿವೆ ಬಿಡಿ" ಅಂತಂದಳು. ಅವಳ ತಮ್ಮನಿಗೆ "ಇನ್ನು ಎರಡು ಮೂರು ಘಂಟೆ ನೊಣ ಹೊಡೆಯುವುದೇ ನಮ್ಮ ಕೆಲ್ಸ" ಅಂದ್ರೆ ಅವನು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ. ಅವನ ಜತೆ ಬಂದಿದ್ದ ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಮಗು, "ಅಲ್ಲಿ ನೊಣ ಜಾಸ್ತಿನಾ ಅಂಕಲ್" ಅಂತು. "ಪುಟ್ಟಾ ಜಾಸ್ತಿ ಇಲ್ಲ, ಆದ್ರೂ ನಾವೇ ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಹೊಡೀಬೇಕು, ಬೇರೆ ಮಾಡೊಕೆ ಕೆಲ್ಸ ಇರಲ್ಲ ನೋಡು" ಅಂದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಅದು ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ.

ಸೇಠು ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದಂಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸ್ವಾಗತಾ ಮಾಡಿದ, ಕಳೆದ ಸಾರಿ ಹಾಗೆ ಮತ್ತೆ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದ ಹಾಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಸರಪ್ರೈಜ್ ಮಾಡೊ ಸೀರೆ ಖರೀದಿಯೂ ಇದೆಯಾ ಅಂತ ಕೇಳಿಯೂ ಬಿಟ್ಟ. ಇಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಿರಾಸೆಯಾಗಿರಬೇಕು, ಟೀ ಕೂಡ ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅತ್ತೆ ಒಂದು ಕೆಂಪು ಸೀರೆ ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದು ನೋಡಿದೆ, ಮಾವ ಅಲ್ಲೇ ಕೂತು ಅದಕ್ಕೆಷ್ಟು ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಮುನ್ನೂರುಷ್ಟೇ" ಅಂತ ಸೇಲ್ಸಮನ್ ಹೇಳಿದ. "ಆಂ ಬರೀ ಮುನ್ನೂರಾ, ಒಳ್ಳೆ ಕಾಸ್ಟ್ಲಿ ಸೀರೆ ತೋರಿಸೊ" ಅಂತ ಅಬ್ಬರಿಸಿದರು. ಜತೆಗೆ ನನ್ನಾಕೆ ಕೂಡ "ಅಮ್ಮ ಕೆಂಪು ಕಲರ್ ಸರಿಹೋಗಲ್ಲ, ಆ ಥರ ಸೀರೆ ಏನು ಇದು ತೆಗೆದುಕೊ" ಅಂತ ಇನ್ನೊಂದು ತೆಗೆದಿಟ್ಟಳು. ನನ್ನಾಕೆ ಅವಳಪ್ಪ ಸೇರಿ ಕಾಸ್ಟ್ಲಿ, ಅಂತ ತಮಗಿಷ್ಟವಾದದ್ದೊಂದು ಆರಿಸಿದರೆ ಅತ್ತೆ ಅದನ್ನೇ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟರು. ಮಾವನಿಗೇನೊ ಒಳ್ಳೆ ಬೆಲೆ ಸೀರೆ ಕೊಡಿಸಿದೆ ಅಂತ, ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಮಾರ್ಕೆಟನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಶೈಲಿ ಸೀರೆ ಕೊಡಿಸಿದೆ ಅಂತ ಹೆಮ್ಮೆ ಆಯ್ತೇನೊ, ಆದ್ರೆ ಅತ್ತೆಗೆ?

ಹೊಟ್ಟೆ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತಿತ್ತು, ಹೊಟೇಲಿಗೆ ನುಗ್ಗಿದೆವು. ಊಟ ಬೇಡವಾಗಿತ್ತು, ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ದೋಸೆ ಅಂದೆ, ಇವಳು ಇಡ್ಲಿವಡೆ, ಮಾವ ಮೊಸರುವಡೆ ಅಂದ್ರು. ಅತ್ತೆಗೆ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ "ದೋಸೆ" ಅಂತಿರಬೇಕಾದ್ರೆ, ಇವಳ ತಮ್ಮ "ಅಯ್ಯೊ ಎಣ್ಣೆ ಇರತ್ತೆ ಅಮ್ಮ, ಬೇಡ. ನಮಗೆ ಇಬ್ರಿಗೂ ಮೊಸರನ್ನ, ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಒಳ್ಳೇದು" ಅಂತ ಹೇಳಿಯೂಬಿಟ್ಟ. ನಾನೂ ದೋಸೆ ಕ್ಯಾನ್ಸಲ್ ಮಾಡಿ ಮೊಸರನ್ನ ಹೇಳಿದೆ. ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಶಾಪಿಂಗ ಮಾಲ್ ನುಗ್ಗಿ ಮತ್ತಿನ್ನೇನೊ ಖರೀದಿ ಆಯ್ತು, ಎಲ್ಲ ಮನೆಬಳಕೆ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳೇ. ಹೊರಗೆ ಬಂದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ಪಾಪ್‌ಕಾರ್ನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದು ನೋಡಿ ಜತೆ ಬಂದಿದ್ದ ಮಗು ಅದು ಬೇಕೆಂದು ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿಯಿತು. ಅದಕ್ಕೊಂದು ನಮಗೊಂದು ಅಂತ ಎರಡು ತಂದು ತಗೊಳ್ಳಿ ಅಂದ್ರೆ, ಅತ್ತೆ ಕೈಮುಂದೆ ಮಾಡಿದ್ದರೆ, ಮಾವ "ಈಗ ತಾನೇ ಊಟ ಆಯ್ತು, ಅದೇನು ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳ ಹಾಗೆ, ನಮಗೆ ಬೇಡ" ಅಂದಿದ್ದು ಕೇಳಿ, ಚಾಚಿದ ಕೈ ಹಿಂದೆ ಸರಿದಿದ್ದು ಗಮನಿಸಿದೆ. ಏನೊ ಹೇಳಬೇಕೆನ್ನಿಸಿದರೂ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ ಇದಲ್ಲ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೇ, "ಕೊನೆದಾಗಿ ಇಸ್ಕಾನ್ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಪಯಣ" ಅಂತ ಸಾರಿದಳು, ಒಳ್ಳೇ ಐಟಿ ಕಂಪನಿ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಇದೆ ಅನ್ನುತ್ತ ಮಾವ ಓಡಾಡಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಅವರಿಗಿದು ನಾಲ್ಕನೇ ಸಾರಿ ಆದ್ರೂ ಅತ್ತೆಗೆ ಹೊಸದು ಅಂತ ಅದು ಇದು ತೋರಿಸುತ್ತಲೇ ನಡೆದಿದ್ದರು. ಅತ್ತೆ ನನ್ನಾಕೆಗೆ "ಶನಿವಾರ ಇಂದು, ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಮಾರುತಿ ದೇವಸ್ಥಾನ ಇಲ್ವ, ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಬಹುದಿತ್ತು." ಕೇಳುತ್ತಿದ್ರು. ಇವಳು "ಅಯ್ಯೊ ಇಸ್ಕಾನ್ ಪ್ರಸಿದ್ದ ಇಲ್ಲಿ, ಅದು ನೋಡಮ್ಮ" ಅಂತ ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದಳು. ಹೊರ ಬರುವಾಗ ಹೊತ್ತಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ನೇರ ಮನೆಗೆ ನಡೆದೆವು.

ಊಟದ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮುಗಿಸಿ, ಬೇಗನೇ ಮೈಚೆಲ್ಲಿದ್ದರೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಇವಳು ಅವಳ ಸುತ್ತು ಬಳಸಿದ ಕೈ ಎತ್ತಿ ಬೀಸಾಕಿದಳು, ಮತ್ತೆ ಅತ್ತೆ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬಂದೆ, ಅವಳು ಕೇಳಿದ್ರೆ ಇಲ್ಲ ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟು ಇನ್ನೂ ಕಮ್ಮಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. "ಅತ್ತೆನಾ ಹೊರಗೆ ಸುತ್ತಲು ಕರೆದೊಯ್ಯದಿದ್ದರೇ ಸರಿಯಿತ್ತು" ಅಂದೆ, "ರೀ, ನಿಮಗೆ ಬೇಡ ಆಗಿದ್ರೆ ಬರಬಾರದಿತ್ತು, ಅಮ್ಮ ಕೇಳಿದ್ಲು ಅಂತ ಅದ್ಯಾಕೆ ಬರುವ ತೊಂದ್ರೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರಿ" ಅಂತ ಸಿಡುಕಿದಳು. ಸಿಡುಕದೇ ಮತ್ತಿನ್ನೇನು. ನಾ ಹೇಳಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. "ನಾಳೇನೇ ಊರಿಗೆ ಕಳಿಸ್ತೀನಿ ಬಿಡಿ ನಿಮಗ್ಯಾಕೆ ತೊಂದ್ರೆ" ಅಂತ ಕೂಡ ಸೇರಿಸಿದಳು. ಈಗ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಜಾರು ಸಿಟ್ಟು ಎರಡೂ ಆಗಿತ್ತು ಅನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿರಲಿಲ್ಲ. "ಅರ್ಜೆಂಟ್ ಇದ್ರೆ ನಿಮ್ಮಪ್ಪ, ತಮ್ಮನಿಗೆ ಹೋಗು ಅಂತ ಹೇಳು, ಅತ್ತೆ ಇಲ್ಲೇ ಇರ್ತಾರೆ ನಾ ಅವರನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ. "ಏನು ಬೇಡ, ನಾನು ಸಿಟ್ಟಾಗಿದೀನಿ ಅಂತ ನನ್ನ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ನೀವೇನೂ ಮಾಡೊದು ಬೇಡ" ಅಂತಂದು ಆಕಡೆ ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿದಳು. "ನಿನ್ನ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೇನೂ ಅಲ್ಲ, ನನ್ನ ಮನದ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ, ಅತ್ತೆಗಾಗಿ... ಅಷ್ಟೇ" ಅಂತ ನಾನೂ ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದವಳು, "ಅತ್ತೆಗಾಗಿ ಅಂದ್ರೆ, ಅಮ್ಮನಿಗೇನಾಯ್ತು, ನಿಮಗೇನು ಬೇಜಾರು?" ಅಂತ ಕೆದಕಿದಳು. "ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದ ನೋಡ್ತಾ ಇದೀನಿ, ಒಂದು ದಿನಾ ಟೀ ಕುಡಿದ್ರೆ ಏನಾಗತ್ತೆ, ಹಾಗಲಕಾಯಿ ರಸ ತಂದಿಟ್ಟೆ ಅತ್ತೆಗೆ, ಸೀರೆ ಕೆಂಪು ಯಾಕೆ ಅಂದೆ, ಮಾವಾನೊ ಕಾಸ್ಟ್ಲೀ ಸೀರೆ ಅಂತ... ನಿಮಗಿಷ್ಟವಾದದ್ದು ಆರಿಸಿದ್ರಿ, ಕೆಂಪೊ, ಹಸಿರೊ ಅವರಿಷ್ಟ ಅಂತ ಏನೂ ಇಲ್ವಾ, ನಿನಗೆ ಕೆಂಪು ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಬಿಡು, ಅವರ ಇಷ್ಟ ನಿರ್ಧರಿಸೊಕೆ ನೀನಾರು? ಸಾವಿರಾರು ತೆತ್ತು ತಂದ್ರೂ ಇಷ್ಟಾನೆ ಇಲ್ಲದಮೇಲೆ ಅದೇನು. ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೆ, ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮನ ಹೊಟ್ಟೆ ಸರಿ ಇಲ್ಲ, ತನಗೆ ಬೇಕಾದ್ರೆ ಮೊಸರನ್ನ ತಿನ್ನಲಿ. ಎಣ್ಣೆ ಹಾಕ್ದೆ ದೋಸೆನೇ ಆಗಲ್ವಾ? ಸುಮ್ನೇ ತಿಂದು ಎದ್ದು ಬಂದ್ರು ಅತ್ತೆ. ಪಾಪ್‌ಕಾರ್ನಗೆ ಕೈಚಾಚಿದ್ದ ಅತ್ತೆ, ಮಾವನ ಮಾತಿಗೆ ಹಿಂದೆಗೆದರು ನೋಡಿದ್ಯಾ? ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಇಸ್ಕಾನ್ ಸುತ್ತಿಸಿದೆ, ಅತ್ತೆಗೆ ಮಾರುತಿ ಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು, ಇಸ್ಕಾನ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಬಹುದಿತ್ತು, ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ತಪ್ಪದೇ ಹೋಗಬೇಕು ಅಂತ ಅವರಂದುಕೊಂಡಿದ್ದು ತಪ್ಪಿಸಿದಿರಲ್ಲ, ಯಾರ ಖುಷಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆವೊ ಅವರೇ ಖುಷಿಯಗಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲ ವ್ಯರ್ಥ" ಒಂದೇಟಿನಲ್ಲಿ ಮನದಲ್ಲಿದ್ದುದನೆಲ್ಲ ಹೊರಹಾಕಿದೆ. ಮರುಮಾತಾಡಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಸುತ್ತಲೂ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿ, ಹೀಗೆ ನೋಡಿಯೇ ಇರುತ್ತೀರಿ. ಬೇರೆಯವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕು ತೊಳಲಾಡುವ ಜೀವಗಳನ್ನು. ತಮ್ಮದೇ ಇಷ್ಟನಿಷ್ಟಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಎಷ್ಟೊ ವರ್ಷಗಳಾಗಿರುತ್ತದೆ ಇಂಥವರು. ಹುಟ್ಟಿದಾಗ ಅಪ್ಪ, ಮದುವೆಯಾದಮೇಲೆ ಗಂಡ, ನಂತರ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲರ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ತಮ್ಮಾಸೆಗಳನ್ನು ಹುಗಿದು ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಿ ಎಷ್ಟೊ ದಿನವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಅವರು. ತಮ್ಮತನ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಎಂದೊ ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಎಲ್ಲೊ ಕಳೆದುಹೋಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಬೇರೆಯವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ದನಿ ಅಡಗಿಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು, ನಮ್ಮಲ್ಲಿರಲಿ ಬೇರೆಯವರ ಮೇಲೆ ಯಾಕೆ ಹೇರುವುದು. ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೂ ಮನಸಿದೆ, ಅದರದೇ ಆದ ಆಸೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳಿವೆ ಅಂತ ನಮಗ್ಯಾಕೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ, ನಮಗನಿಸಿದ್ದು ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಇರಬಹುದು, ಅವರ ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕೇ ಇರಬಹುದು, ಆದರೂ ಆಯ್ಕೆ ಅವರದಾಗಿರಲಿ. ಕೆಂಪು ಸೀರೆ ಸರಿ ಕಾಣಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿ, ಆದರೆ ನಿರ್ಧಾರ ಅವರಿಗೇ ಬಿಡಿ, ದೋಸೆಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಜಾಸ್ತಿ ಅನ್ನಿ, ಎಣ್ಣೆ ರಹಿತ ದೋಸೆ ಕೂಡ ಇದೆ, ಕೇಳಲುಬಿಡಿ, ಪಾಪ್‌ಕಾರ್ನ್ ನಿಮಗೆ ಬೇಡ ಆಗಿರಬಹುದು, ಪಾಪ ಬೇರೆಯವರ ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟದಿರಿ. ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ, ಆ ಸೂಕ್ಷ್ಮಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಆ ಮಾತುಗಳು ಹೊರಬರಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡಬಾರದೇಕೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಪರ ವಕಾಲತ್ತು ವಹಿಸುವ ಅಗತ್ಯವೇನಿಲ್ಲ, ಅವರಿಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅವರಿರಲು ಬಿಡಿ ಸಾಕು.

ಮತ್ತೆ ಶನಿವಾರ ಬಂತು, "ಅತ್ತೆ ಟೀ" ಅಂದೆ, "ಹಾಗಲಕಾಯಿ ರಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾಳೆ" ಅಂದ್ರು. "ಶುಗರ್‌ಫ್ರೀ ಅಂತ ಗುಳಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕುಡೀಬಹುದು ನೋಡಿ" ಅಂದೆ, "ಬಹಳ ದಿನಾ ಆಯ್ತು, ಬಾಯೆಲ್ಲ ಕಹಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ, ಅವಳು ಕೊಡಲ್ಲ" ಅಂತ ನನ್ನಾಕೆ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ರು. ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು "ಎರಡು ಶುಗರಲೆಸ್ ಟೀ" ಅಂದೆ ನನ್ನಾಕೆಗೆ. "ಒಂದು ನಿಮಗೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದುಗೇನಾ" ಅಂದ್ಲು. "ಹಾಗಾದ್ರೆ ಮೂರು" ಅಂದೆ. ಸುಮ್ಮನೇ ಎರಡು ಕಪ್ಪು ಟೀ, ಒಂದು ಹಾಗಲಕಾಯಿ ರಸ ತಂದಿಟ್ಲು, ಟೀ ತನಗೇ ಅಂದುಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ಒಂದು ಟೀ ಕಪ್ಪಿಗೆ ಶುಗರ್‌ಫ್ರೀ ಗುಳಿಗೆ ಹಾಕಿ ಅತ್ತೆಗೆ ಕೊಟ್ಟು, ನಾನೊಂದು ಎತ್ತಿಕೊಂಡೆ. "ಒಮ್ಮೆ ಹಾಗಲಕಾಯಿ ರಸ್ ಟ್ರೈ ಮಾಡು" ಅಂತ ನನ್ನಾಕೆಗಂದೆ ಒಂದು ಸಿಪ್ಪು ಹೀರಿದವಳ ಮುಖ ಇಂಗುತಿಂದ ಮಂಗನಂತಾಗಿತ್ತು. ಅತ್ತೆ ಅಮೃತವೇ ಸಿಕ್ಕಿದೆಯೇನೊ ಅಂತ ಒಂದೊಂದೆ ಗುಟುಕು ಹೀರುತ್ತಿದ್ದುದು ನೋಡುವಂತಿತ್ತು, ಸಿಕ್ಕ ಒಂದೇ ಚಾಕಲೇಟನ್ನು ಮಗು ಕಚ್ಚದೇ ಖಾಲಿಯಾದೀತೆಂದು ಅಷ್ಟಷ್ಟೇ ಸೀಪುವಂತೆ.

ಸ್ನಾನವಾದಮೇಲೆ "ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೆ ವಿಜಯನಗರ ಮಾರುತಿ ಮಂದಿರವಿದೆ, ಹೋಗಬೇಕಾ" ಅಂತ ಅತ್ತೆಗಂದರೆ, ತಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತಯ್ಯಾರಾಗಿದ್ದರು. ಅತ್ತೆ ಸುತ್ತು ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕೂತು ಹರಟೆ ಹೊಡೆದೆವು. ಬರಬೇಕಾದರೆ ಏನೊ ಸಮಾಧಾನ ಅತ್ತೆ ಮುಖದಲ್ಲಿ. ಕಳೆದವಾರ ತಪ್ಪಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೆರಡು ಸುತ್ತು ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕಿದಂತಿತ್ತು. ಟಿಫಿನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲೇನು ಬೇಡ ಇಲ್ಲೇ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಅವಳ ತಮ್ಮನನ್ನೂ ಅಲ್ಲೆ ಹೊಟೇಲಿಗೆ ಕರೆದೆವು, ಬೇಕೇಂತಲೇ ನಾ ಕರೆಸಿದೆ ಅಂದರೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಸರ್ವರ ಆರ್ಡರ ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಅವಳ ತಮ್ಮ "ನಂಗೆ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಇಡ್ಲಿ, ಎಣ್ಣೆ ಎನೂ ಇರಲ್ಲ" ಅಂದ, ನಾ ಅದಕ್ಕೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. "ಏನೊ ಅಮ್ಮನ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಕಾಂಟ್ರಾಕ್ಟ ನೀನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡೀದೀಯಾ, ನಿನಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇಡ್ಲಿನಾದ್ರೂ ತಿನ್ನು, ಮೊಸರನ್ನನಾದ್ರೂ ತಿನ್ನು, ಅವರಿಗೇನು ಬೇಕು ಅವರೇ ಹೇಳಲಿ" ಅಂತ ಕುಟುಕಿದೆ. "ಅಲ್ಲ, ಅಮ್ಮನ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೇದು ಅಂತ ನಾನೇ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ" ಅಂದ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮಾತು ತಾಕುವಲ್ಲಿ ತಾಕಿಯಾಗಿತ್ತು. "ನನಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಇಲ್ಲದ ದೋಸೆ" ಅಂದೆ. ಅತ್ತೆ "ಎಣ್ಣೆ ಇರಲ್ವಾ ದೋಸೇಲಿ" ಅಂದ್ರು. "ಹೇಳಿದ್ರೆ ಹಾಕಲ್ಲ, ಬೇಕಾದ್ರೆ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿ" ಅಂದೆ. ದೋಸೆ ಆರ್ಡರ ಮೂರಾಯ್ತು, ನನ್ನಾಕೆ ಕೂಡ ಅದನ್ನೇ ಹೇಳಿದ್ಲು.

ಮರಳಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಅತ್ತೆ ಇಂದೇ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದರು, ಮೊದಲಸಾರಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅಂತ ಉಡುಗೊರೆ ಇದು ಅಂತ ಒಂದು ಪ್ಯಾಕ್ ಕೊಟ್ಟು, ಅರಿಷಿನ ಕುಂಕುಮ ಕೊಟ್ಟಳು ನನ್ನಾಕೆ. ತೆಗೆದು ನೋಡಿ ಅಂತ ಅಲ್ಲೇ ಕಾದೆವು ನಾನು ನನ್ನಾಕೆ. ಈಗೆಲ್ಲೆ ಇದು ಯಾಕೆ ಅನ್ನುತ್ತಲೇ ತೆಗೆದು ನೋಡಿದ ಅತ್ತೆ, ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಾದವು, ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಅಲ್ಲ ಕಣ್ರೀ, ಸೀರೆ ಕೆಂಪು ಇತ್ತಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ. ಸೇಠುಗೆ ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಡಲು ಹೇಳಿದ್ದೆವಲ್ಲ, ಅದೇ ಅತ್ತೆ ಆಸೆ ಪಟ್ಟದ್ದು. ಅತ್ತೆ ಅದನ್ನು ನೀವಿ ಮಡಿಕೆ ಸರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಷ್ಟು ಇಷ್ಟವಾಗಿದೆ ಅಂತ. "ಉಟ್ಕೊಂಡು ಅಪ್ಪನ ಮುಂದೆ ಒಮ್ಮೆ ಹಾದು ಹೋಗು, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹನಿಮೂನ್‌ಗೆ ಹೋಗೋಣ ನಡೆ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕೇಳು" ಅಂತ ಚಟಾಕಿ ಹಾರಿಸಿದಳು ನನ್ನಾಕೆ, ಅತ್ತೆ ನಾಚಿ ನೀರಾದರೆ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಕೂಡ ಕೆಂಪಡರಿತ್ತು.

ಟ್ರೇನ್ ಹತ್ತಿಸಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಅತ್ತೆ ಕೈಲಿ ಪಾಪ್‌ಕಾರ್ನ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಕೊಟ್ಟು, ಮಾವನಿಗೂ ಕೇಳುವಂತೆ "ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಟೈಮ್‌ಪಾಸ್ ಆಗತ್ತೆ, ಬರೀ ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳೆ ತಿನ್ನಬೇಕಂತಿಲ್ಲ, ಇಷ್ಟವಾದವರು ತಿನ್ನಬಹುದು" ಅಂತ ಅತ್ತೆಗೆ ಹೇಳಿ, ಮಾವನಿಗೂ ಒಂದು ಶಾಕ್ ಕೊಟ್ಟೆ. ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಬಂದಾಗ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಖಂಡಿತ ಆಗಿರುತ್ತದೆ ಅಂತನಿಸಿತು. ಟ್ರೇನ್ ಹೊರಟರೆ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ಅತ್ತೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಹೇಳಿದಂತಿತ್ತು. ಟ್ರೇನ ಹೊರಟಾದ ಮೇಲೆ ಮನೆಗೆ ಮರಳುತ್ತಿದ್ದರೆ "ರೀ ನೀವು ಮನಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು" ಅಂತ ನನ್ನಾಕೆ ಅಂದ್ಲು, "ಸೈಕೊಲೊಜಿ ಓದಿ ಸೈಕೊ ಆಗು ಅಂತೀಯಾ" ಅಂತ ಕೀಟಲೆ ಮಾಡಿದೆ. "ಅಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಹೀಗೆಂದೂ ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸಿರಲೇ ಇಲ್ಲ, ಅದು ಹೇಗೆ ನಿಮಗೆ ಆ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂಗತಿಗಳು ಕಾಣುತ್ತವೆ ಅಂತೀನಿ" ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು, "ಮೈಕ್ರೋಸ್ಕೊಪ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನೋಡಿದ್ರೆ ಕಾಣ್ತದೆ" ಅಂತ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಲಲನೆಯೆಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಟ್ರೇನ ಸ್ಟೇಶನ್ ಪ್ಲಾಟ್‌ಫಾರ್ಮ್ ಮೇಲಿದಿವೀ ಅನ್ನೊದು ಮರೆತು, ಕೈತೋಳು ಬಳಸಿ ಗಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ನಡೆದಳು, ಏನೊ ಸಾಧಿಸಿದ ಸಮಾಧಾನದೊಂದಿಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡತೊಡಗಿದೆ... ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ ಹೀಗೆ ಮನದ ಮಾತುಗಳೊಂದಿಗೆ...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/nannatte.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಮಿಸ್(ಸ್) ವರ್ಡ...

ಮನೆ ತುಂಬಾ ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು, ಯಾವತ್ತೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಇಂದೇಕೊ ಇದೆ, ಒಳ್ಳೆಯದೇ... ಅಂತ ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಪುಸ್ತಕದ ಓದಿನಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನನಾಗಿದ್ದೆ. ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಪುಸ್ತಕವೆಂದರೆ ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಪಕ್ಕ ಇದ್ದರೂ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತೇನೆ. ಒಮ್ಮೆಲೆ ಇವಳ ದನಿ ಕೇಳಿತು "ಲೋ ಪಾಪಿ ಎಲ್ಲಿದೀಯಾ, ನನ್ನ ಫೇರ್ ಆಂಡ ಲವ್ಲೀ ಕ್ರೀಮ್ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿ ಹಾಕೀದೀಯಾ" ಅಂತ ಚೀರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇದ್ಯಾವ ಪಾಪಿಗಳ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಬಂದೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿರಾ. ಆ ಪಾಪಿ ಮತ್ತಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಅವಳ ತಮ್ಮ. ಪುಟ್ಟ ಪಾಪ ಇದ್ದಾಗಿನಿಂದ ಪಾಪು ಅಂತ ಕರೆದು ಕರೆದು ಈಗ ಪಾಪಿ ಅನ್ನುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆದುನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ಆ ಪಾಪಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲ, ಪಾಪು ಕ್ರೀಮು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ದೇಕೆ?. ಪಾಪುವಿಗೆ ಬಾಲ್ಯವಿವಾಹ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ!, ಪುಟ್ಟ ಪಾಪ ಅಂದರೆ ಬಾಲ್ಯವಿವಾಹವೇ ತಾನೆ. ಹಾಗಂತ ಹೇಳಿ ಹಲವು ಸಾರಿ ಇವಳಿಂದ ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ನಾನು ಹಾಗೇ ಕರೆಯುವುದು. ಪಾಪುವಿಗೆ ಹುಡುಗಿ ಗೊತ್ತಾಯಿತೋ ಆಗಲೇ ನಾನು "ಲೋ ರವೆ ಉಂಡೆ ಪಕ್ಕ ರಾಗಿ ಮುದ್ದೆ ಇಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಇದೆ ನಿಮ್ಮ ಜೋಡಿ" ಅಂತ ಕಾಡಿಸಿದ್ದೆ. ಹುಡುಗಿ ನೋಡಲು ಸುಂದರಿ, ಪಾಪು ನೋಡಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಪ್ಪು, ಆದರೆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಖಳೆ ಇದೆ ಅನ್ನುವುದಂತೂ ಒಪ್ಪಲೇ ಬೇಕು, ಆದರೂ ಕಾಡಿಸಲಿಕ್ಕೇನೀಗ ಅಂತ ಕಾಲೆಳೆದಿದ್ದೆ. ಎನು ಮಾಡೊದು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹುಡುಗ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಸರಿ ಮಿಸೆಸ್ ಮಾತ್ರ ಮಿಸ್ ವರ್ಡನಂತೆ ಸುಂದರಿಯೇ ಆಗಿರಬೇಕು.

ಅವನಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಬಂದು ಕೂತಳು ನನ್ನಾಕೆ, ಫೋನು ಮಾಡಿ ನೋಡು ಸಿಕ್ತಾನೆ ಅಂದೆ. ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದಳು. ಕ್ರೀಮ್ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ದು ಕೇಳಲು ಫೋನು ಮಾಡುವುದಾ ಅಂತ. "ಸರಿ ಬಿಡು, ಹುಡುಗರಿಗೆ ಎಂಗೇಜಮೆಂಟ್ ಆಗ್ತಿದ್ದಂಗೆ ಅವರ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನೂ ಎಂಗೇಜ್ ಆಗಿಬಿಡತ್ತೆ, ಅವನಂತೂ ಸಿಗಲ್ಲ" ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಸುನಕ್ಕು, "ರೀ ನೀವು ಹುಡುಗರಂತೂ ತೀರಾ ಅತಿಯಾಗಿ ಮಾಡ್ತೀರಾ. ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಏನು ಮಾಡಿದೆ ಅಂತ ಕೇಳಲು ಫೋನು ಮಾಡಿ ಮುಂಜಾನೆ ಬ್ರೇಕ್‌ಫಾಸ್ಟ ಟೈಮ್‌ವರೆಗೂ ಮಾತಾಡ್ತೀರಾ" ಅಂತ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ರೇಗಿದಳು. "ಹ್ಮ್ ಅದೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮಿಂದಾಗೇ, ನಾವೇನೊ ಊಟ ಆಯ್ತಾ ಅಂತ ಕೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತೀವಿ. ನೀವು ಹಾಗಲ್ಲ, ಏನು ಊಟ?, ಚಪಾತಿನಾ? ಯಾಕೆ ಅನ್ನ ಇಲ್ವಾ?, ಎಷ್ಟು ತಿಂದಿರಿ?, ಮೂರಾ?, ಬಕಾಸುರನ ವಂಶಾನಾ ನಿಮ್ದು? ನಂಗೆ ಚಪಾತಿ ಮಾಡೋಕೆ ಬರಲ್ಲ ಕಣ್ರೀ... ಅಂತ ಪಾಕ ಪುರಾಣ ತೆಗೆದುಬಿಡ್ತೀರಾ" ಅಂತ ತಿರುಗೇಟು ನೀಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸುಮ್ಮನಾದಳು. "ಸರಿ ಈಗ ಅವನಿಗೆ ಕ್ರೀಮ್ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಬೆಳ್ಳಗೆ ಆಗು ಅಂತ ಐಡಿಯಾ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನೀವೇ ತಾನೆ?" ಅಂತ ಮರುವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕೆ, ನಾನೇ ಅದು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು. "ನಂಗೊತ್ತಿತ್ತು, ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ಮುಂಚೆ ಮನೇಲಿರೊ ಸೌತೆಕಾಯಿ ಎಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಫೇಸ್‌ಪ್ಯಾಕ್ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಂತ ನಿಮ್ಮ ತಂಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಳಲ್ಲ. ಇಂಥ ಐಡಿಯಾ ನಿಮ್ಮದಲ್ಲದೇ ಮತ್ತಾರದು" ಅಂತ ನನ್ನ ಇತಿಹಾಸ ಕೆದಕಿದಳು. ಇಂಥ ಸಿಕ್ರೇಟುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊರಗೆಡವಿದ್ದಕ್ಕೆ ತಂಗಿಯನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತ "ನಾನು ನ್ಯಾಚುರಲ್ಲಿ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಇದ್ದೆ" ಅಂತ ಹೊಗಳಿಕೊಂಡೆ. "ರೀ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಅಂದ ಚಂದ ಯಾರು ನೋಡ್ತಾರೆ, ಕೈಕಾಲು ನೆಟ್ಟಗಿದ್ದು, ಕೆಲಸ, ಕೈತುಂಬ ಸಂಬಳ, ಕುಟುಂಬ, ಒಳ್ಳೆ ಮಾನ, ಮನೆತನ ಇದ್ರೆ ಮುಗೀತು" ಅಂತನ್ನುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದಳು, ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹುಳುಬಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಆಯ್ತು.

ಹುಡುಗರಿಗೆ ಅಂದ ಚಂದ ಏನೂ ಬೇಕಿಲ್ವಾ, ಯಾಕೆ? ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಈಗ ಹೇಳಿದವರನ್ನೇ ಕೇಳಿದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಅವಳಲ್ಲಿಗೆ ನಡೆದೆ. "ನೀನು ನನ್ನ ಯಾಕೆ ಮದುವೆ ಆದೆ ಹಾಗಿದ್ರೆ?" ಅಂತ ನೇರ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎಸೆದೆ. ತಲೆಯಿಂದ ಬುಡದವರೆಗೆ ಒಂದು ಸಾರಿ ನೋಡಿ "ಹ್ಮ್, ನಮ್ಮಪ್ಪ ಹುಡುಗ ಸಾಪ್ಟವೇರ್ ಇಂಜನೀಯರು, ಒಳ್ಳೆ ಮನೆತನ, ಇನ್ನೇನು ಜಾಸ್ತಿ ನೋಡೋದು ಮದುವೆ ಆಗು ಅಂದ್ರು, ಓಕೇ ಅಂದೆ" ಅಂತಂದಳು. "ಹೌದಾ?" ಅಂತ ಪೆಚ್ಚುಮೋರೆ ಹಾಕಿ ಹೊರ ನಡೆದೆ, ಕೈಹಿಡಿದು ಎಳೆದು "ಹುಡುಗ ಸ್ಮಾರ್ಟು, ಕ್ಯೂಟಾಗೂ ಇದ್ದ" ಅಂತ ಹುಬ್ಬುಹಾರಿಸಿದಳು. "ಸುಮ್ನೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಸವರಬೇಡ, ನೋಡೊಕೆ ಚಿಂಪಾಂಜಿ ಕೂಡ ಕ್ಯೂಟ್ ಆಗೇ ಇರ್ತದೆ." ಅಂತ ಬೇಜಾರಾದರೆ. ತಲೆ ಕೂದಲು ಹಾಗೆ ಬಾಚಿದಂತೆ ಸವರಿ ಸ್ಟೈಲ್ ಮಾಡಿ "ಆದರೆ ಈ ಚಿಂಪಾಂಜಿ ಸ್ಮಾರ್ಟ ಕೂಡ ಇದೆ." ಅಂತ ನಕ್ಕಳು, ನಾನೂ ನಕ್ಕೆ.

"ಸರಿ ಬಿಡು, ಹುಡುಗೀರು ಹುಡುಗ ಶ್ರೀಮಂತ ಆಗಿದ್ರೆ ಓಕೆ ಅಂತಾರೆ, ಅಂದ ಹಾಗಾಯ್ತು." ಅಂದ್ರೆ, "ರೀ ಅದು ಹಾಗಲ್ಲ, ಒಂದು ಹುಡುಗಿಗೆ ಹುಡುಗನ್ನ ಹುಡುಕೋವಾಗ ಆರ್ಥಿಕ ಸಬಲತೆ ಮುಖ್ಯ ಆಗ್ತದೆ, ನಾಳೆ ಹೆಂಡತಿನಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡ್ಕೊತಾನಾ ಇಲ್ವಾ, ಹುಡುಗನ ಸ್ವಭಾವ ಹೇಗೆ, ಮನೆತನ ಹೇಗೆ, ಅದಾದಮೇಲೆ ರೂಪಕ್ಕೆ ಮನ್ನಣೆ, ಆದರೆ ರೂಪಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಇರೋದೇ ಇಲ್ಲ, ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದ್ರೆ ಆಯ್ತು, ಅಂತಾರೆ ಶಹರದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗೀರು ಹುಡುಗ ನೋಡೊಕೂ ಚೆನ್ನಾಗೂ ಇರಬೇಕು ಅಂತಾರೆ ಅದು ಬೇರೆ ಮಾತು" ಅಂದ್ಲು. "ಅದಕ್ಕೇ ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿಯರು ಶ್ರೀಮಂತರನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿಬಿಡುವುದು, ತನ್ನಂತೇ ಸುಂದರ ಹುಡುಗನನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗಬೇಕು ಅಂತ ನಿಮಗೆ ಅನ್ನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ವಾ?" ಅಂತ ಅವಳನ್ನೇ ಕೇಳಿದೆ, "ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ಮಿಸ್ ವರ್ಡ ಬೇಕು ಅಂತ ಆಸೆ ಇರ್ತದೊ, ನಮಗೂ ಹಾಗೆ ಆಸೆಗಳು ಇರ್ತವೆ ಆದ್ರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಆಗ್ತದೆ, ವರದಕ್ಷಣೆ ಕೊಡಲಾಗದೊ, ಮತ್ತೆ ಒಳ್ಳೆ ವರ ಸಿಕ್ಕಾನೊ ಇಲ್ವೋ ಅನ್ನೊ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಂದೆ ತಾಯಿ ಕೂಡ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಬಿಡ್ತಾರೆ" ಅಂತ ಮನ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಳು. "ಬಡವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿ ಹುಟ್ಟುವುದೇ ತಪ್ಪು ಅನ್ನು." ಅಂದರೆ. "ಬಡವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುರೂಪಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟುವುದು ಇನ್ನೂ ತೊಂದ್ರೆ, ಸುಂದರವಾಗಿದ್ರೆ ಹೇಗೊ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತದೆ" ಅಂತ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋದಳು. "ಆದರೆ ರೂಪ ಅವಳ ಕೈಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಬಂದಿದ್ದು, ಅವಳದೇನು ತಪ್ಪು... ಹಾಗೇ ಒಬ್ಬ ಪೆದ್ದ, ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಬುದ್ಧಿ ಕಮ್ಮಿ, ನೋಡಲು ಸುಂದರ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ, ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲ್ಲ ಇವರೆಲ್ಲರ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಹೇಳೊದು" ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

"ನೋಡ್ರೀ ಹುಡುಗಿಗೆ ರೂಪ, ಹುಡುಗನಿಗೆ ಪ್ರತಿಭೆ ಮುಖ್ಯ, ಈಗೇನು ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಹೀಗೇ ಇತ್ತು, ಶೌರ್ಯ ಪರಾಕ್ರಮಿ ರಾಜರಿಗೇ ಸುಂದರ ರಾಣಿಯರನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ಶೌರ್ಯ ಧೈರ್ಯ ಎಲ್ಲ ಕೇಳದೇ ಸಂಬಳ, ಸಂಪತ್ತು ಕೇಳ್ತಾರೆ" ಅಂತ ವಿವರಿಸಿದರೂ ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ. "ರೂಪ ವಯಸ್ಸಿನೊಂದಿಗೆ ಕ್ಷಯಿಸಿ ಹೋಗ್ತದೆ, ಹಣ ವ್ಯಯಿಸಿ ಹೋಗ್ತದೆ ಇವುಗಳ ಮೇಲೆ ಸಂಬಂಧಗಳ ನಿರ್ಧಾರ ಎಷ್ಟು ಸರಿ" ಅಂದರೆ. "ಹಾಗಾದ್ರೆ ನೀವು ಯಾಕೆ ಕುರೂಪಿಯಾದರೂ ಗುಣವಂತ ಹುಡುಗಿ ಇದ್ರೆ ಸಾಕು ಅಂತ ಯಾಕೆ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆಯೇ ಗುಣ, ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಒಳ್ಳೆಯದು ಇದ್ರೆ ಸಾಕು ಹುಡುಗ ಬಡವನಾದರೂ ಸರಿ ಅಂತ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ" ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು. "ನಾನು ಹಾಗೆ ಅಂತಿದ್ದೆ ಏನೊ, ಆದ್ರೆ ಅದ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ನೀನು ಸಿಕ್ಕು ಒಪ್ಪಿಬಿಟ್ಟೆ" ಅಂತ ಡೈಲಾಗು ಹೊಡೆದೆ. "ನಾನಿದ್ದರೂ ಇನ್ನೂ ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಮೇಲೆ ಆಸೆ ಇದೆ, ನೀವು ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರಾ" ಅಂತ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದಳು. ನಸುನಗುತ್ತ "ಎಷ್ಟು ಜನ ಮಿಸ್ ವರ್ಡೇ ಬೇಕು ಅಂತ ಹುಡುಕುತ್ತ ಹೋಗಿ, ಕೊನೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದವಳೇ ಸುಂದರಿ ಅಂತ ಮದುವೆಯಾಗಿಲ್ಲ" ಅಂತ ವಾಸ್ತವಕ್ಕಿಳಿದೆ. "ಅದನ್ನೇ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದು, ಅದೆಲ್ಲ ಅವರವರ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸಂಬಂಧಗಳು ಕೂಡುತ್ತವೆ, ಕೆಲವರು ಕಲಿತು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಹುಡುಗಿ ನೋಡಲು, ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಅಂದರೆ, ರೂಪವತಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಓದಲು ಬಾರದಿದ್ದರೂ ಸರಿ ಅಂತ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು. ಹಾಗೇ ಹುಡುಗ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಸರಿ ಶ್ರೀಮಂತನಾಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು ಅಂತ ಕೆಲವರೆಂದರೆ, ಬಡವನಾದರೂ ಸರಿ ಗುಣವಂತ ಬೇಕೆಂದು ಮತ್ತೊಬ್ಬರು. ಆಸ್ತಿ ಅಂತಸ್ತುಗಳಿಗೆ ಕೆಲವರು ಒಪ್ಪಿದರೆ, ವರದಕ್ಷಿಣೆಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು." ಅಂತ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ವಿರಾಮ ಹಾಕಿದಳು.

ಹುಡುಗರು ಹಾಗೇನೇ, ಮದುವೆಯಾಗಲು ಹುಡುಗಿ ಸುಂದರಿಯಾಗಿರಬೇಕೆಂದೇ ಬಯಸುತ್ತೇವೆ, ನಾವು ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಸರಿ. ಹುಡುಕುತ್ತ ಹೊರಟು, ಹೊತ್ತುಗಳೆದಂತೆ ಹುಡುಗಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಅಂತ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದು, ರಾಜಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ರೂಪ ದಿನಗಳೆದಂತೆ ಕಳೆದುಹೋಗಬಹುದಾದರೂ, ಇರುವಷ್ಟು ದಿನವಂತೂ ಮನ್ನಣೆ ಪಡೆದೇ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ ನೆನಪು ರೂಪವತಿ ಯುವತಿಯರು, ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಪುರುಷರ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸಲ್ಲುವರು ಅಂತ. ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ನೀತಿ, ನಿಯತ್ತು ಎಲ್ಲದರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿದ ಹುಡುಗ ಕೊನೆಗೆ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಲಿಕನ ಮಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಬಹುದು. ತನಗೆ ಅನುರೂಪನಾದ ಹುಡುಗನನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ, ಅವನಿಗೆ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲ, ನಿಲ್ಲಲು ನೆಲೆಯಿಲ್ಲ ಅಂತ ನಿಲುವು ಬದಲಿಸಬಹುದು. ಮದುವೆ ಒಂದು ಬರೀ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧವಲ್ಲ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಬಂಧನ ಕೂಡ, ಅಲ್ಲಿ ಸಮಾಜದ ಎಲ್ಲ ನಿಯಮಗಳೂ ಅನುಗುಣವಾಗುತ್ತವೆ, ಜಾತಿ, ನೀತಿ, ಆಸ್ತಿ, ಅಂತಸ್ತು ಎಲ್ಲವೂ ಗಣನೆಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಹುಡುಗಿಯರೂ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಬಲರಾಗುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಹುಡುಗ ಸುಂದರನೂ ಆಗಿರಲಿ ಅಂತ ಹುಡುಗಿಯರೂ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಜೀವನ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿರುವ ಹುಡುಗರು, ಕಲಿತು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಹುಡುಗಿಯಾದರೆ ರೂಪವತಿಯೇ ಆಗಿರಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ ಅಂತ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಕೂಡ.

"ಹ್ಮ್, ಪಾಪು ಕಪ್ಪಗಿದ್ದು, ಆ ಹುಡುಗಿ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದರೇನಾಯ್ತು, ಕಪ್ಪನೇ ಟೀ ಕುದಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ಬೆಳ್ಳನೇ ಹಾಲು ಹಾಕಿದಾಗಲೇ ಸೂಪರ ಟೀ ಆಗೊದು ಅಲ್ವಾ" ಅಂದೆ. "ರೀ, ಟೀ ಬೇಕಿದ್ರೆ ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಿ ಸುತ್ತು ಬಳಸಿ ಎಲ್ಲ ಬೇಡ" ಅಂತ ನೀರು ಹಾಕಿ ಪಾತ್ರೆ ಗ್ಯಾಸ ಸ್ಟವ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಳು. "ಕಪ್ಪಗಿದ್ದವರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಖಳೆ ಇರ್ತದೆ, ನಮ್ಮಜ್ಜ ಏನಂತಿದ್ರು ಗೊತ್ತಾ ಪರಮನಂಟ್ ಕಲರು ಇದು, ಬಿಸಿಲಿರಲಿ, ಚಳಿಯಿರಲಿ ಒಂಚೂರೂ ಬದಲಾಗಲ್ಲ ಅಂತ." ಅಂತಿದ್ದರೆ "ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಹೀಗೆ ಅಂತೀರಾ, ಆ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಪಾಪು ಕಂಡ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಜೋಡಿ ಬ್ಲಾಕ ಆಂಡ್ ವೈಟ್ ಟೀವೀ ಆಯ್ತಲ್ಲೊ ಅಂತ ಗೋಳುಹೊಯ್ಕೊತೀರಾ. ಅದಕ್ಕೇ ಕ್ರೀಮ ಪೂರಾ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ, ಪೌಡರ ಬಡಿದುಕೊಂಡು ಹಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಇಲಿಯ ಹಾಗೇ ಓಡಾಡ್ತಾ ಇರ್ತಾನೆ ಅವನೀಗ." ಅಂತ ಬಯ್ದಳು, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವನು ಬರುವುದಕ್ಕೂ ಸರಿ ಹೋಯ್ತು. ಅಕ್ಕ, ತಮ್ಮ ಕ್ರೀಮು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಿತ್ತಾಡಿದರು, ಟೀ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಕೂತು ಖುಶಿಪಟ್ಟೆ! "ಭಾವ ಈಗ ನೀವೇ ಹೇಳಿ, ಸುಂದರವಾಗಲು ನಾನೇನು ಮಾಡ್ಲಿ ಅಂತ" ನನ್ನನ್ನೇ ಕೇಳಿದ. "ಆ ಹುಡುಗಿ ರೂಪ ನೋಡಿದರೂ ನಿನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿ ತಾನೆ ಮದುವೆಯಾಗ್ತಾ ಇರೋದು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೇಡ ಅಂತ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತೊ ಇಲ್ವೊ, ಹೇಳಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಇನ್ನೇನೊ ಇಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ಚಿಂತೆ ಬಿಡು. ಒಂದು ಗೊತ್ತಾ, ನಮ್ಮಜ್ಜ ನಮ್ಮಜ್ಜಿನಾ ಮದುವೆ ಆದಾಗ ಕಾಗೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಿರೊಟ್ಟಿ ಕೊಟ್ಟಹಾಗೆ ಆಯ್ತಲ್ಲ ಅಂತ ಜನ ಮಾತಾಡಿದ್ದರಂತೆ, ಆದರೆ ನಮ್ಮಜ್ಜ ಅವರನ್ನು ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಂಡರೆಂದರೆ, ನನಗೆ ಈಗ ಅಷ್ಟು ಒಳ್ಳೇ ಬೇರೆ ಗಂಡ ನಮ್ಮಜ್ಜಿಗೆ ಸಿಕ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅನ್ಸತ್ತೆ." ಅಂತ ಸಮಾಧಾನಿಸಿದೆ ಅವನ ಮುಖದೊಂದಿಗೆ ನನ್ನವಳ ಮುಖ ಕೂಡ ಅರಳಿತು. ಹುಡುಗಿ ಫೋನು ಕರೆ ಬಂತೆಂದು ಅವನು ಓಡಿದ. "ನಂಗೆ ಕೂಡ ಈ ಕೀಟಲೆ ಮಾಡೋ ಕೋತಿಗಿಂತ ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗ ಸಿಕ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ" ಅಂತ ಅಪ್ಪಿ ಪಪ್ಪಿ ಕೊಟ್ಟಳು. "ಛೇ ನೀನು ಸಿಗುವ ಮುಂಚೆ ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಏನಾದ್ರೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿದ್ದಿದ್ರೆ... " ಅಂತಿದ್ದಂಗೇ, ಲಟ್ಟಣಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿದಳು...

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/miss-world.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ಐಟಿ ಸಿಟಿಯಿಂದ - ಮೇಟಿ ಭೇಟಿ

ಮುಂಜಾನೆ ಆರ ಗಂಟೇಕ್ ಬಂದ್ ಇವಳ ನೋಡಿದ್ರ್ ನಾ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ!!! ಅಯ್ಯ ಹೊಸಾ ವರ್ಷದ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂತ, ಮುಂಜಾನೆ ಜಲ್ದಿ(ಬೇಗ) ಎದ್ದೇಳುದು ಅಂತ ಪಾಲಿಸಾಕತ್ತೇನಿ ಅನ್ಕೊಂಡಿರೇನ್. ಇಲ್ಲ ಬಿಡ್ರಿ ಅಂಥಾ ಒಳ್ಳೆ ಬುದ್ಧಿ ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ!. ಕೆಲಸಕ್ಕ ರಜಾ ಅಂತ ಊರಿಗೆ ಬಂದಿನ್ನಿ, ಮಲಗೋದಂತೂ ಐತಿ, ರಜಾ ಪೂರ್ತಿ ಮಜಾ ಮಾಡಿದಂಗೂ ಆತು, ಅಪ್ಪಾಜಿ, ಅವ್ವಾನ ಮುಂದ ಮಗಾ ಸುಧಾರಿಸಿದಾನ್ ಅಂತನ್ನೊ ಹಂಗ ಪೋಸು ಕೊಟ್ಟಂಗೂ ಆತು, ಅಂತ ಎದ್ದ ಕುಂತಿದ್ನಿ. ಇವಳ ಬಿಡಬೇಕ್ಲಾ ಅವ್ವಾನ ಮುಂದ ಹೋಗಿ "ಅತ್ಯಾ(ಅತ್ತೆ), ದಿನಾ ಏಳ್ರೀ ಏಳ್ರೀ ಅಂತ ಬಡಕೊಂಡ್ರೂ ಏಳೂದುಲ್ಲ, ಎನ್ ಭಾರಿ ದಿನಾ ಜಲ್ದಿ ಏಳ್ತಾರೇನೋ ಅನ್ನುವಂಗ ಇಂದ ಎದ್ದ ಕುಂತಾರ ನೋಡ್ರಿ" ಅಂತ ಬತ್ತಿ ಇಟ್ಳು. ಇನ್ನೇನ ನಮ್ಮ ನಾಟಕ ನಡ್ಯೂದುಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತ ಆಗಿ "ಚಾ ಮಾಡೀರೇನ" ಅಂತ ನಾ ಹೋಗಿ ನಿಂತರ ನನ್ನಾಕಿ ನನ್ನ್ ನೋಡಿ ನಗಾಕತ್ತಿದ್ಲು. ಅವ್ವಾ ಚಾ ಸೋಸಿ ಕೊಟ್ಟ "ಹೆಂಗೂ ಜಲ್ದಿ ಎದ್ದೀ ಜಳಕಾ ಮಾಡಿ ಅಜ್ಜಿ ಮನಿಗ ಅರ ಹೋಗಿಬಾ" ಅಂತಂದ್ಲು. "ರೀ ಹೊಲಕ್ಕ ಹೋಗಿ ಎಷ್ಟ ವರ್ಸ ಆತೇನೊ, ಹೋಗೂಣ ನಡೀರಿ" ಅಂತ ತಾನೂ ಹೊಂಟ ನಿಂತ್ಲು ಇವ್ಳು. "ಈ ಐಟಿ ಮನಷ್ಯಾಗ ಹೊಲದಾಗ ಏನ್ ಕೆಲ್ಸ" ಅಂತ ಸುಮ್ನ ಅಕಿಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಚಾಷ್ಟೀ(ಚೇಷ್ಟೆ) ಮಾಡಿದ್ರ್, "ಕೋಟಿ ವಿದ್ಯೆಗಿಂತ ಮೇಟಿ ವಿದ್ಯೆ ಮೇಲು ಅಂತ ಕೇಳಿಲ್ಲೇನ್ರಿ, ಈ ಐಟಿ ಹೈಟೆಕ್ ಸಿಟಿಗಿಂತ, ಮೇಟಿ ಮಾಡೊ ಹಳ್ಳಿ ಚಂದ" ಅಂತ ಐಟಿಗೆ ಮೇಟಿ(ಒಕ್ಕಲುತನ) ಭೇಟಿ ಮಾಡಿಸಲಿಕ್ಕ ತಯ್ಯಾರಾದಳ.

ಫೋನು ಮಾಡಿ "ಮಾಮಾ ಊರಿಗಿ ಬರಾಕತ್ತೇನಿ" ಅಂತಂದ್ರ "ಮುಂಜಾನೇ ಹತ್ತರ ಬಸ್ಸಿಗಿ ಬಾ ಹಗಂದ್ರ, ಬಾರಾ(ಹನ್ನೆರಡು ಘಂಟೆ) ಅನ್ನೂದ್ರಾಗ ಇಲ್ಲಿರ್ತೀ" ಅಂದ. "ಅಲ್ಲಾ, ಬರೀ ಐದು ಕಿಲೊಮೀಟರ್ ದೂರ ಐತಿ ಅಷ್ಟ್ಯಾಕ ಟೈಮ್, ಇದೇನ್ ಬೆಂಗ್ಳೂರ... ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಇರ್ತತಿ ಅನ್ನಾಕ. ಹನ್ನೆರಡ ಎನೂ ಆಗೂದಿಲ್ಲ ಅರ್ಧಾ ತಾಸಿನ್ಯಾಗ ಬರ್ತನಿ" ಅಂದನಿ, "ಬಾ ನಿಂಗ ಗೊತ್ತ ಆಕ್ಕತಿ" ಅಂತ ಫೋನಿಟ್ಟ. ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಂತ್ರ ಹತ್ತರ ಬಸ್ಸ ಹನ್ನೊಂದಾದ್ರೂ ಪತ್ತೇನ ಇಲ್ಲ. ಬಿಸಿಲ ಚುರುಗುಡಾಕ ಹತ್ತಿತ್ತು, ಇವ್ಳು ಸೆರಗ ತಲಿ ಮ್ಯಾಲ ಹೊದ್ಕೊಂಡ ನಿಂತ್ಲು. ಇದೇನ ಕೆಲ್ಸ ಆಗೂ ಹಂಗ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಟೊ ರಿಕ್ಷಾ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದರಾಗ ಹೋದರಾತು ಅಂತ "ಬರತೀ ಏನ್ಪಾ" ಅಂದ್ರ ಊರ ಹೆಸರ ಕೇಳಿ "ನೂರಾಐವತ್ತ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಡ್ರೀ ಸರ್, ವಾಪಸ್ಸಾ ಬರೂವಾಗ ಯಾರೂ ಸಿಗೂದುಲ್ಲ, ನಾವು ಇಲ್ಲೇ ಊರಾಗ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡ ಇರ್ತೇವಿ, ಹಿಂಗ ಹಳ್ಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಬರೂದುಲ್ಲ, ರಸ್ತಾ ಭಾಳ ಸುಮಾರ(ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ) ಇರ್ತಾವ್, ಧಡಕೀಗಿ(ಕುಲುಕುವಿಕೆ) ಗಾಡಿ ಪಾರ್ಟ್ ಒಂದೊಂದ್ ಉಚ್ಚಿ ಬೀಳ್ತಾವ್" ಅಂದ. ಅಲ್ಲಾ ಬೆಂಗಳೂರಾಗ ಅಷ್ಟ ಚಾರ್ಜ್ ಭಾಳ ಕೇಳ್ತಾರ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ರ್ ಇಲ್ಲೂ ಅದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಐತ್ಲಾ ಅಂತ ಬಯ್ಕೊಂಡ. ಇನ್ನ ಬಾಳೊತ್ತ ನಿಂತಿದ್ರ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತಾ ನನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಬಾಡಿ ಹೋಗ್ಯಾಳು ಅಂತ "ಆತ್ ನಡೀಪಾ" ಅಂತ ಹತ್ತಿದ್ವಿ. "ರೀ ರಿಕ್ಷಾ ಯಾಕ, ಇನ್ನೇನ ಬಸ್ಸ್ ಬರ್ತಿತ್ಲಾ" ಅಂತ ಸಿಟ್ಟ ಮಾಡಿದ್ಲು. "ಏಯ್ ಮಾಮಾ, ಬಾರಾ ಅಂದ್ರ ಬರ್ತೀರಿ ಅಂದ, ಆದ್ರ ಇಂದನೋ ಇಲ್ಲಾ ನಾಳೆ ಬಾರಾನೊ ಏನೂ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಈ ಬಸ್ಸಿಗಿ ಕಾಯೂದ ನೋಡಿದ್ರ ನಾಳೇ ತಲಪತೀವಿ ಅಂತ ಅನಿಸ್ತದ" ಅಂತ ನಗಾಕತ್ತಿದ್ರ "ಭಾಳ ಖರೇ(ನಿಜ) ಹೇಳಿದ್ರಿ ನೋಡ್ರಿ" ಅಂತ ಡ್ರೈವರೂ ನಕ್ಕ. ಇವಳೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಳು. ನಮ್ಮ ಸವಾರಿ ಹೊಂಟಿತು ಕುಲುಕುತ್ತ ಬಳುಕುತ್ತ.

"ಸರ್ ಇನ್ನ ಮುಂದ ಹೋಗಾಕ ಆಗೂದಿಲ್ರೀ, ಒನ್ ವೇ ಐತ್ರಿ ಇಲ್ಲಿ" ಅಂದ. "ಏಯ್ ಇದ್ಯಾವ ಸಿಟಿನೊ ಒನವೇ ಇರಾಕ" ಅಂತ ಮುಂದ ನೋಡಿದ್ರ ಅಂವ್ ಹೇಳಿದ್ದು ಖರೇನ ಅನಿಸ್ತು. "ಆಕಡೆ ಹೋದ್ರ ಗಾಡಿ ಹೊಳ್ಳಿಸಾಕ ಬರೂದಿಲ್ರಿ, ಅದಕ ಒನ್ ವೇ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ನಿ" ಅಂತ ತನ್ನ ಹಾಸ್ಯಪ್ರಜ್ಞೆ ತೋರಿಸಿದಾ. "ಭಾಳ್ ಮಜಾಕ ಮಾಡ್ತೀಪಾ ನೀ, ಇಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಡ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ನಿ, ಇನ್ನ ಮುಂದ ಹೋಗಿ ಗಾಡಿ ಪಂಚರ್ ಏನಾದ್ರೂ ಆತ ಅಂದ್ರ ಅದಕಷ್ಟ ರೊಕ್ಕಾ(ದುಡ್ಡು) ಕೊಡಬೇಕಾಕಕ್ಕತಿ ಅಂತ, ರಸ್ತಾ ಅಷ್ಟ ಹದಗೆಟ್ಟಿತ್ತು. "ನಿಮ್ಮ ಅಜ್ಜಾರ ಗೊತ್ರಿ ನನಗ" ಅಂದ. ಅದೆಂಗ್ ಅಂತನ್ನೂವಂಗ ನೋಡಿದ್ರ್ "ಗೌಡ್ರ್ ಮನೀಗ ಬರಾಕತ್ತೇರಿ, ಮಾಮಾ ಅಂತ ಅನ್ನಾಕತ್ತೇರಿ ಅಂದ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಬೀಗತನ ನಿಮ್ಮ ಮನೆತನದವ್ರ್ ಒಬ್ರ ಮಾಡೀದಾರು, ಅದಕ್ಕ ಗೊತ್ತ ಆತ್ರಿ" ಅಂತ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿದ. ನಮ್ಮೂರ ಕಡೆ ಹಿಂಗ ಸಂಬಂಧಿಕರನ್ ಗುರುತ ಹಿಡಿಯೂದ ಹೊಸಾದೇನ ಅಲ್ಲ. ಆದ್ರೂ ಇಂವ ಒಳ್ಳೆ ಊಹಾ ಮಾಡಿದಾನ ಅಂತ, ಹೌದ ನಾ ಅವರ ಮೊಮ್ಮಗ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಅದು ಇದು ಮಾತಾಡಿ, ತುಗೋಪಾ ಅಂತ ರೊಕ್ಕಾ ಕೊಡಾಕ ಹೋದ್ರ, "ನಿಮ್ಮಾಜ್ಜಾ ಭಾಳ್ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡ್ರ್ಯಾರ್ರಿ ನಮಗ ಬ್ಯಾಡ" ಅಂತನ್ನಾಕ ಹತ್ತಿದಾ. ನನಗೂ ನಮ್ಮಜ್ಜನ ಮ್ಯಾಲ ಸ್ವಲ್ಪ್ ಹೆಮ್ಮೆ ಆತು. "ಗಾಡಿಗಿ ಏನ್ ನೀರ ಹಾಕಿ ಓಡಸತೀ ಏನ್, ಪೆಟ್ರೊಲ್ ಹಂಗ ಬರ್ತತಿ" ಅಂತ ಜಬರ್ಸಸ್ತಿ ಮಾಡಿ ರೊಕ್ಕಾ ಕೊಡಬೇಕಾತು. ಜತೆಗೆ ಇವಳೂ "ಬೆಂಗಳೂರಾಗ ತುಟಿಪಿಟಕ್ಕನದ ಕೇಳಿದಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟ ಬರತೇವಿ, ಪಾಪ ಇಲ್ಲೀತನಕಾ ಬಂದೀ ತುಗೊ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ಲು, ಯಾಕೋ ಜಾಸ್ತಿ ಏನೂ ಕೊಟ್ಟಂಗ ನನಗೂ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ.

"ಇಲ್ಲಿಂದ ಪಾದಯಾತ್ರೆ ಅಂತ ಕಾಣ್ತದಿ" ಅಂತ ಬ್ಯಾಗ ಹೊತ್ಕೊಂಡ್ ನಡದ್ರ, ಆಳಮನಷ್ಯಾ ಓಡಿಕೊಂತ ಬಂದ. "ಏನ್ ನಿಂಗಪ್ಪ ಅರಾಮಾ" ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿದ್ದಂಗ, "ಬಸ್ಸಿಗ ಬರ್ತೇರಿ ಅಂತ್ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಕೊಂತ ನಿಂತಿದ್ನಿ, ಅದಕ ಬರೂದ ತಡಾ ಆತ್ರಿ, ತಂಗ್ಯವ್ವ ತತಾ, ನೀವೇನು ಬ್ಯಾಗ ಹೊತ್ಕೊಂಡ ಬರಾತೇರಿ" ಅಂತ ಅವಳ ಇರಲಿ ಬಿಡ ಅಂದ್ರೂ ಕೇಳದ, ಎಲ್ಲಾ ತನ್ನ ತಲಿ ಮ್ಯಾಲ ಹೊತ್ಕೊಂಡ ನಡದ, ಅವನೀಗ ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ್ ತಡಾ ಮಾಡಿ ಬಂದದ್ದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪೇನೊ ಅಂತ ಅನಿಸಿತ್ತ, ರಿಕ್ಷಾ ಬರೂದ ನೋಡಿ ಓಡಿಕೊಂತ ಬಂದಿದ್ದ. ಹಂಗ ನಡಕೊಂತ ಹೊಂಟಿರಬೇಕಾದ್ರ ಬೋರವೆಲ್ ನೀರ ತುಂಬಾಕತ್ತಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣಮಕ್ಳು "ಗೌಡರ ಮೊಮ್ಮಗಾ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ್ಯಾಗ ಇರ್ತಾನ್ ಅಂತ. ಅಕೇನಾ ಹೆಂಡ್ತಿ, ನೋಡಿದರ ನದರ(ದೃಷ್ಟಿ) ಆಗೂವಂಗ ಅದಾಳ, ಗೌಡತಿಗೀ ನದರ ತಗದ ಕಳ್ಸ ಅಂತ ಹೇಳಬೇಕ" ಅಂತ ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ಳಾಕತ್ತಿದ್ದು ಕೇಳಸತಿತ್ತ... ನನ್ನ ನನ್ನಾಕೆ ನಾಚಿ ಇನ್ನ ಚಂದ ಕಾಣಾಕತ್ತಿದ್ಲು.

"ಅರಾಮ್ರೀ ಮಾಮಾರಿ" ಅಂತ ಆಳಮಕ್ಕಳು ಓಡಿ ಬಂದವು, "ಯಾಕಲೇ ಸಾಲಿಗಿ ಹೋಗಿಲ್ಲಾ ಏನ್ ಮಾಡಾತೇರಿ ಇಲ್ಲಿ" ಅಂತ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕೇಳಿದ್ನಿ, ಇಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಯಾಕಲೇ ಅಂದ್ರ ಪ್ರೀತಿ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂತ ಭಾವನಾ. ಮತ್ತ ಸಿನಿಮಾದಾಗ ಎಲ್ಲಾ ತೋರಿಸ್ತಾರ ನೋಡ್ರಿ ಈ ಕಡಿ ಶೈಲೀ ಅಂತ ಬರೀ ಬಯ್ಯೂದನ್ನ, ಆ ಪರಿ ಎನೂ ಇಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡೂದುಲ್ಲ ಬಿಡ್ರಿ. ಈ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಬಂದ ಮಾತ ಕೇಳಿ ನೋಡ್ರಿ. ಅಕ್ಕಾರಾ, ಅಣ್ಣಾರ ಅಂತ ಏನ ಚಂದ ಮಾತಾಡತಾರ ಅಂತನಿ. ಆ ಮಕ್ಕಳು "ಮಾಸ್ತರ ಕಬ್ಬ ಕಡಿಸಾಕ ಹೋಗ್ಯಾರ ಸೂಟಿ(ರಜೆ) ಐತಿ ಈವತ್ತ..." ಅಂತ ಓಡಿ ಹೋದವು. ಅದೂ ಖರೇನ ಬಿಡ ಮತ್ತ ಮಾಸ್ತರ ಅವರ್ದು ಹೊಲಾ ಇದ್ರ ಇನ್ನೇನ ಮಾಡ್ತಾರ.

ಮನೀಗ ಹೋಗತಿದ್ದಂಗ ಎಲಿ ಅಡಕಿ ಹಾಕೊಂಡ ಕಟ್ಟೀ ಮ್ಯಾಲ ಮಾಮಾ ಕುಂತಿದ್ದ, "ಈಗ ಬಂದ್ರಿ, ಬರ್ರಿ... ನಾ ಹೇಳ್ಲಿಲ್ಲ ಬಾರಾಕ ಬರ್ತೀರಂತ್" ಅಂತಂದ "ಬಸ್ಸಿಗ ಬಂದಿದ್ರ ನಾಳೆ ಬಾರಾ ಆಕ್ಕಿತ್ತು, ರಿಕ್ಷಾಕ ಬನ್ನಿ" ಅಂತಿದ್ದಂಗ, "ಈಗ ಬಂದ್ರಿ, ಕಾಲಿಗಿ ನೀರ ತುಗೋರಿ" ಅಂತ ಆಳಮಗಳು ಬಂದ್ಲು. "ಮತ್ತೇನವಾ ಆರಾಮ, ಮಕ್ಳ ಜೋರ್ ಆಗ್ಯಾವ ಬಿಡ" ಅಂತಂದ್ನಿ, "ಅರಾಮ್ರಿ" ಅಂತಂದು ನಾಚಿ ಮನಿ ಒಳಗ ಓಡಿದ್ಲು. ಕೈ ಕಾಲು ತೊಳಕೊಂಡ ಮನಿ ಒಳ್ಗ ಕಾಲಿಟ್ನಿ, ಇಲ್ಲಿ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಯಾರ ಬಂದ್ರೂ ಬಾಗಿಲ್ನ್ಯಾಗ ಕಾಲ ತೊಳಕೊಂಡ ಒಳಗ ಬರೂದು, ಎನ ಹಳೀಕಾಲದ ಮಂದೀ ಪದ್ದತಿ ಅಂತನಿ, ನಾವ್ ಚಪ್ಪಲಿ ಹಾಕೊಂಡ ಮನಿ ಎಲ್ಲಾ ಅಡ್ಡಾಡಿಬಿಡ್ತೀವಿ ಅನಿಸ್ತು. ಒಂದ ಚರಗಿ(ಚೊಂಬು) ಮ್ಯಾಲ ವಾಟೆ(ಲೋಟ) ಇಟ್ಕೊಂಡ, ಮಣ್ಣಿನ ಹರವೀ ಒಳಗಿನ ತಂಪನ್ನ ತಣ್ಣೀರು ತುಗೊಂಡ ಮಾಮಿ(ಮಾಮನ ಹೆಂಡತಿ, ಅತ್ತೆ) ಬಂದ್ಲು "ಆರಾಮಾ, ಈಗ ಬಂದ್ರಿ" ಅಂತನಕೊಂತ, ಇಲ್ಲಿ ಯಾರ ಬಂದ್ರೂ ಮೊದಲ ಈಗ ಬಂದ್ರಿ ಅಂತ ಎಲ್ಲಾರೂ ಕೇಳೂದ.. ಕೇಳೂದ. "ಊರಿಗಿ ಬಂದ ಬಾಳ ದಿನಾ ಆತು, ಇಲ್ಲಿಗಿ ಇಂದ ಬರಾಕ್ ಆತ ನೋಡ್ರಿ" ಅಂತ ಅದು ಇದ ಉಭಯ ಕುಶಲೋಪರಿ ಆದೂವು, ನಡುವ ಒಂದು ವಾಟೆ ಅರೆದ್ ಹಸೀ ಖಾರ ಹಾಕಿದ ಮಸಾಲಿ ಮಜ್ಜಗಿ ಸಪ್ಲೈ ಆತು, ನನ್ನಾಕೆ ಅಡಗೀಮನಿಗಿ ಹೋಗಿ ಸೇರಿಕೊಂಡ್ಲು. ಅಜ್ಜೀ ಜತಿ ಕುಂತ ಮನೀ ವಿಷಯಾ ಮಾತಾಡಿ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಬಂದ ಮುಟ್ಟಿದ ಬಗ್ಗೇ ವರದಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದಾತು. ಯಾವ ಬಸ್ಸಿನ್ಯಾಗ ಬನ್ನಿ ಅನ್ನೂದರಿಂದ ಊಟಕ್ಕ ಎಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಅನ್ನೂದು ಎಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡತೇವಿ ಅದಕ್ಕ ಅದನ್ನ ವರದೀ ಅನ್ನೂದು.

ಮಧ್ಯಾನ ಊಟಕ್ಕ ಇನ್ನೂ ಟೈಮ ಐತಿ ಅಂತ ಹೊರ ಬಂದ್ರ, ಬಸು ಮಾಮಾ ಕಾಣಿಸಿದ, ವಾರಗಿ ಒಳಗ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸ ಆದ್ರೂ ಸಂಬಂಧದಾಗ ಮಾಮಾ, ಮಾತಾಡಾಕ ಒಳ್ಳೇ ಕಂಪನಿ ಸಿಕ್ಕಿತು ಅಂತ. "ಮತ್ತೇನ ಮಾಮಾ, ಆರಾಮ" ಅಂತ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ರ "ಅಲೆಲೆ ಯಾವಾಗ ಬಂದಿ" ಅಂತ ಬಂದ ಕಟ್ಟೀ ಮ್ಯಾಲ ಕುಂತ, ನಾನೂ ಕಟ್ಟಿ ಮ್ಯಾಲ ಕುಂಡರಬೇಕ ಅಂದ್ರ "ಅಣ್ಣಾರ ಕುರ್ಚಿ ಹಿಡೀರಿ" ಅಂತ ಹುಡುಗ ಒಬ್ಬ ಓಡಿ ಬಂದಾ, "ಯಪ್ಪಾ ಕಂಪನಿ ಒಳಗ ಕುಷನ ಚೇರ ಮ್ಯಾಲ ಕುಂತ ಕುಂತ ಸಾಕಾಗೇತಿ, ತಂಪಗೆ ಕಟ್ಟೀ ಮ್ಯಾಲ ಕುಂಡ್ರಾಕ ಬಿಡಪಾ" ಅಂತ ಅದನ್ನ ಅಲ್ಲೇ ಸರಿಸಿಟ್ಟ ನೆಲದ್ ಮ್ಯಾಲ ಕೂಡೂದ್ರೊಳಗ ತನ್ನ ಹೆಗಲ ಮ್ಯಾಲಿನ ವಸ್ತ್ರ ತಗದ ಒಮ್ಮಿ ನೆಲ ಜಾಡಿಸಿ ಸ್ವಚ್ಚ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ. "ಎನೋಪಾ ಐಟಿ ಮಂದಿ ನೆಲದ ಮ್ಯಾಲ ಕುಂತ ರೂಢಿ ಇರೂದುಲ್ಲ" ಅಂತ ಮಾಮಾ ಕೆಣಕಿದ, "ಹೇಳ್ರಿಪಾ ಮೇಟಿ ಮಂದಿ, ಹೇಳಾಕ ಅಷ್ಟ ಮೆತ್ತಗೆ ಚೇರನ್ಯಾಗ ಏಸೀ ರೂಮನ್ಯಾಗ ಕುಂತಿರತೇವಿ, ತಲಿ ಸುಟ್ಟ ಸ್ಫೋಟ ಆಗೂದೊಂದ ಬಾಕಿ ಇರತೇತಿ. ಬಿಸಿಲಿನ್ಯಾಗ ಹೊಲದಾಗ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡಿದ್ರೂ, ಬೆವರ ಇಳಿಸಿ, ಗಿಡದ ಕೆಳಗ ಹೋಗಿ ಕುಂತರ ಏಸೀಗಿಂತ ತಂಪ ಇರತೈತಿ" ಅಂತ ವಾಪಾಸ್ಸ ಉತ್ತರಾ ಕೊಟ್ನಿ. ಇನ್ನ ಮಾತ ಬಹಳ ಜೋರ ಆಗತೇತಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾತು...

"ಮತ್ತ ನಲವತ್ತ ಐವತ್ತ ಸಾವಿರಾ ಹಂಗ ಕೊಡತಾರೇನ, ಕೆಲಸ ಇರೂದನ... ತಿಂಗಳ ಕೊನೀಗ ಹಂಗ ಕಂತಿ ಕಂತಿ ಎಣಿಸ್ತೀರಿ, ರೈತರ ಬಾಳೇ ಏನಂತೀಪಾ ಮಳೀ ಆದ್ರ ಬೆಳಿ ಇಲ್ಲಾಂದ್ರ ಎನೂ ಇಲ್ಲ... ವರ್ಷಾನತನ ಕಾಯಬೇಕ" ಅಂತ ಬಸು ಮಾಮಾ ಬೇಜಾರಾದಾ. "ಮತ್ತ ಒಮ್ಮಿ ಬೆಳಿ ಬಂತಂದ್ರ ಲಕ್ಷಗಟ್ಲೆ ತಗೀತೀಪಾ ನೀನೂ, ಹಳ್ಯಾಗ ಖರ್ಚನೂ ಕಮ್ಮಿ, ನಮ್ಮದೇನ ಹೆಸರಿಗಷ್ಟ ಪಗಾರಾ, ಟ್ಯಾಕ್ಸ ಎಲ್ಲಾ ಕಟ ಆಗಿ ಕೈಗಿ ಬಂದ ಹತ್ತೂದ ಕಮ್ಮಿ. ಮತ್ತ ಮ್ಯಾಲ ಮನೀ ಬಾಡಗಿ, ಫೋನ ಬಿಲ್ಲಾ, ಲೈಟ ಬಿಲ್ಲಾ, ಪೆಟ್ರೋಲಾ ಅಂತ ಎಲ್ಲಾ ಖರ್ಚ ಆಗಿ ಕೈಯ್ಯಾಗ ಏನೂ ಉಳೀದುಲ್ಲ" ಅಂತ ನಮ್ಮ ಕಥಿ ನಾ ತಗದ್ನಿ. ಅಷ್ಟರಾಗ ನನ್ನಾಕೆನೂ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದ ಕೂತ್ಲ "ವೈನಿ(ಅತ್ತಿಗೆ), ಇಲ್ಲಿ ಕೂತಗೋರಿ" ಅಂತ ಆ ಹುಡುಗ ಈ ಸಾರಿ ಚಾಪೀ ಹಾಸಿದಾ. "ಈ ನಿಮ್ಮ ವೈನಿ ಕರಕೊಂಡ ಒಮ್ಮಿ ದೊಡ್ಡ ಪಿವಿಆರ್ ಅಂಥಾ ಥಿಯೇಟರನ್ಯಾಗ ಹೋಗಿ ಬಂದ್ರ ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚ ಅದಕ್ಕ ಆಕ್ಕೇತಿ" ಅಂತ ನನ್ನಾಕಿನೂ ಕೆಣಕಿದೆ. "ನಾ ಏನ್ ಹೋಗೂಣ ಅಂತೀನೇನ, ಏನೊ ದಿನಾ ಮನ್ಯಾಗ ಇದ್ದ ಬೇಜಾರ ಆಗೇತಿ ಅಂತ ವೀಕೆಂಡಿಗೆ ಹೋಗತೇವಿ, ಬರೀ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡಿ ರೊಕ್ಕಾ ಗಳಿಸಿದ್ರ ಎನ ಮಾಡೂದೈತಿ, ಜತಿ ಇರಾಕ ಸ್ವಲ್ಪನೂ ಟೈಮ್ ಇಲ್ಲಂದ್ರ, ಯಾವಾಗ ನೋಡಿದ್ರೂ ಕೆಲ್ಸ ಕೆಲ್ಸ" ಅಂತ ಸಿಡುಕಿದ್ಲು. "ನಿಮ್ಮ ಪಗಾರಿಗಿ ತಕ್ಕಂಗ ಖರ್ಚನ ಅದಾವ ಬಿಡ, ನಮಗರ ಎನ್ ಕಮ್ಮೀ ಅಂತೀ ಏನ್, ಲಕ್ಷಗಟ್ಲೇ ಬಂದ್ರೂ, ಮಾರಿದ ಕಮೀಶನ್, ಆಳಿನ ಪಗಾರಾ, ಬೀಜಾ, ರಸಗೊಬ್ಬರಾ, ಕೀಟನಾಶಕ ಎಣ್ಣಿ, ಎಲ್ಲಾ ಲಾಗವಾಡ ತಗದ ಅದಕ ಮಾಡಿದ ಸಾಲಾ, ಬಡ್ಡೀ ತುಂಬಿದ್ರ ಉಳೀದೂ ಅಷ್ಟ, ಮತ್ತಾ ಮ್ಯಾಲ ನಿಮ್ಮ ಮಾಮೀಗಿ ಬಂಗಾರ ಬಳಿನ ಬೇಕಾಕ್ಕೇತಿ, ಇಲ್ಲ ಮೂಗನತ್ತ ಬೇಕಂತಾರೂ... ಇಲ್ಯೂ ಅದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿನಪಾ" ಅಂತ ತನ್ನ ಹೆಂಡ್ತಿ ಅವನೂ ಸಿಟ್ಟಿಗೆಬ್ಬಿಸಿದಾ, "ಮದವೀಗದೂ ಹಾಕೊಂಡ ಹೋಗಾಕ ಒಂದ ಜತೀ ಚಂದನ ಬಳೀನೂ ಬ್ಯಾಡಾ, ಇದ್ದ ಬಂಗಾರ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಲಕ್ಕ ಅಡವ ಇಟ್ಟತೀ" ಅಂತ ಮಾಮಿ ಕೆಂಡಕಾರಿದಳು. ಸಂಸಾರ ತಾಪತ್ರಯ ಎಲ್ಲೂ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ ಅನಿಸ್ತು.

"ಮಾಮಾ, ಈ ಸಲಿ ಬೆಳಿ ಹೆಂಗ ಐತಿ" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ನಿ, "ಎಲ್ಲಿ ಬೆಳಿನೋ ಅತಿವೃಷ್ಟಿ ಅಂತ ಮಳಿ ಆಗಿ ಇದ್ದ ಬಣವಿಗೋಳೂ ಎಲ್ಲಾ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಹೋಗ್ಯಾವು, ನಿನಗ ಗೊತ್ತ ಐತ್ಲಾ. ನಲವತ್ತ ಚೀಲ ಆಗಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಸೊಯಾಬಿನ ನಾಲ್ಕ ಚೀಲ ಆಗೇತಿ, ಹಾಕಿದ ಬೀಜ ಹೊಳ್ಳಿ ಬಂದಂಗ" ಅಂತಂದ. "ನಮಗ ಬರಗಾಲ ಬಂದಿತ್ತ, ರಿಸೆಷನ ಅಂತ ಹೇಳಿ. ಇದ್ದ ಪಗಾರಗೋಳೂ ಕಟ್ ಅಗಿದಾವು ಕೆಲಸ ಇನ್ನೂ ಐತಿ ಅನ್ನೂದನ ಸಮಾಧಾನ" ಅಂತ ನನ್ನ ದುಖಃ ನಾ ತೋಡಿಕೊಂಡನಿ. "ನಾನೂ ಪೇಪರಿನ್ಯಾಗ್ ಓದಿದ್ನಿ, ಸರಕಾರ ಎನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲೇನ" ಅಂದ. "ನಮಗ್ಯಾವ ಸರ್ಕಾರ, ನಾವೇನೂ ವೋಟ ಹಾಕೂದಿಲ್ಲ, ಹಾಕಿದ್ರೂ ಎನೂ ಉಪ್ಯೋಗ ಇಲ್ಲ. ಪರದೇಶಕ್ಕ ಕೆಲಸಾ ಮಾಡತೇವಿ ಅಂತ ಯಾರ ದಾದ್ ಮಾಡೂದುಲ್ಲ. ನಿಮಗೇನಪಾ, ರೈತರ ಪರ ಸರ್ಕಾರಾ. ಮಳಿ ಬೆಳಿ ಪರಿಹಾರ, ಸಾಲ ಮನ್ನಾ, ವಿಧವಾ ವೇತನ, ವೃದ್ಧರ ಪಿಂಚಣಿ, ಪುಕಟ ಕರೆಂಟಾ, ಸಾಲಿಗಿ ಹೋಗಾಕ ಸೈಕಲ್, ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನಾ ಒಂದ ಎರಡ." ಅಂತ ಅವರಿಗಿ ಇರೂ ಎಲ್ಲ ವ್ಯವಸ್ಥಾ ಹೇಳಿದ್ನಿ. "ತಡಿಪಾ, ರೈತರ ಸರಕಾರ ಅಂತೀ ಏನ್ ಆಗೇತಿ ಅಂತ ಪೂರಾ ಹೇಳತೇನಿ ನಿನಗ... ಈ ಮಳಿ ಪರಿಹಾರ ಅಂದಿಲಾ, ಒಂದೊಂದ್ ಎಕರೆ ಹೊಲಕ್ಕ ಎರಡ, ಮೂರ ಸಾವಿರ ಪರಿಹಾರ ಕೊಟ್ಟಾರ್, ಕಳೆ(ಕಸ) ಕೀಳಿಸಿದ ಆಳಿನ ಪಗಾರ ಆಗೂದುಲ್ಲ ಅದ. ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಅಂತೀಲಾ, ಈ ಖಾಲಿ ಪುಕಟ ಸಾಲ ಮಾಡ ರೊಕ್ಕಾ ಹಾಳ ಮಾಡೀದಾರಲಾ ಅವರಿಗ ಅದ ಉಪಯೋಗ ಆಗೇತಿ, ನಿಜವಾದ ರೈತರ ಎಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಂಕ ಅಡ್ಡಾಡಿ ಸಾಲ ಮಾಡಿದಾರೂ. ಎಲ್ಲೊ ಇಲ್ಲೇ ಫೈನಾನ್ಸನ್ಯಾಗ್ ಸಾಲ ತೆಗದಿರ್ತಾರ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೂ ಹಿಂಗ ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಮಾಡಿದ್ರ ಏನೂ ಉಪಯೋಗ ಇಲ್ಲೊ. ಜನ ಸುಮ್ನ ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಆಕ್ಕೇತಿ ಅಂತ ಸಾಲಾ ಮಾಡಿ ಚೈನೀ(ಶೋಕಿ, ಅನಗತ್ಯ ಆಡಂಬರ) ಮಾಡತಾರು ಕೆಲಸಾನ್ ಮಾಡವಲ್ರು. ಮತ್ತ ಈ ವೇತನ ಪಿಂಚಣಿ ಎಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗ ಅಗೇತಿ, ಅದನ್ನ ಕೊಡಸಾಕ ಏಜೆಂಟಗೋಳ ಆಗ್ಯರ, ಅವರ ಕಮೀಶನ ಕಟ್ ಆಗಿ ರೊಕ್ಕ ಕೈಯಾಗ ಬಂದ್ರ ಅದನ್ನ ಮಕ್ಳ ಉಪಯೋಗ ಮಾಡಿ ಹಾಕ್ತಾರ ವೃದ್ಧರಿಗೆಲ್ಲಿ ಕೈಗಿ ರೊಕ್ಕ ಸಿಗೂದಿಲ್ಲ. ಪುಕಟ ಕರೆಂಟಾ ಯಾವಾಗ ಕರೆಂಟ್ ಇರತೇತಿ ಇಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ನಾಕೂ ತಾಸ ಲೈಟ್ ಇಲ್ಲ. ಸಾಲಿಗಿ ಸೈಕಲ್ಲ, ಮನಿ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡೂದ ಬಿಟ್ಟ ಮನ್ಯಾಗ ಹೆಣ್ಣಮಕ್ಳ ಎಲ್ಲಿ ಸಾಲಿಗಿ ಹೊಕ್ಕಾವು." ಅಂತ ಇನ್ನೂ ಹೇಳಾಕ ಹತ್ತಿದ್ರ ನಡುವ ತಡದ ಕೇಳಿದ್ನಿ, "ಏಯ್ ಮತ್ತ ರೈತರಿಗಿ ಯೋಜನಾ ಭಾಳ ಅದಾವ ಬಿಡ ಅಂತ ಮಾಡಿದ್ನಲಾ ನಾ." ಅಂತಿದ್ದಂಗ "ರೀ ಸಾಕ ಬರ್ರಿ ಇನ್ನ, ಊಟಾ ಮಾಡಿ ಒಂದ ತಾಸ ಮಕ್ಕೊಳ್ಳ ಹೋಗರಿ" ಅಂತ ಮಾಮಿ ಮಾಮಾಗ ಊಟಕ್ಕ ಕರದ್ಲು. ನಮ್ಮ ಮಾತು ಇನ್ನೂ ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ.

ರೊಟ್ಟಿ, ಉದರಬ್ಯಾಳಿ ಪಲ್ಲೇ, ಜುಣಕದ ಚಕಳಿ, ಶೇಂಗಾ ಚಟ್ನಿ, ಕೆನಿ ಮೊಸರಾ, ಕಡ್ಕೊಳ್ಳಾಕ ಗಜ್ಜರಿ, ಸೌತಿಕಾಯಿ, ಉಳ್ಳೆಗಡ್ಡಿ, ಕರಿದ ಹಸಿ ಮೆಣಿಸಿನ ಕಾಯಿ, ಅನ್ನ, ಖಾರಬ್ಯಾಳಿ, ಭರಟಿ ಒಳಗಿನ ಮಾವಿನ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ, ಮೊಸರನ್ನ, ಬಾನಾ, ನುಚ್ಚ ಎಲ್ಲಾ ಜಬರದಸ್ತ ಊಟಾ ಹೊಡದ ಮುಗಿಸಿದಿವಿ. ನಡು ನಡುವ ನನ್ನಾಕೆ ಇದನ ಹೆಂಗ್ ಮಾಡೇರಿ ಅಂತೆಲ್ಲ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಾತಿದ್ಲು, ಬೆಂಗಳೂರಾಗೂ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಾಳು ಅಂತ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿತು ಆದರೂ ಇಲ್ಲಿನ ಫ್ರೆಷ್ ಕಾಯಿಪಲ್ಲೆ ರುಚಿ ಅಲ್ಲಿ, ಫ್ರಿಜ್ ಒಳ್ಗ ಇಟ್ಟ ಬಾಡಿದ ಪಲ್ಲೆದಾಗ ಬರೂದುಲ್ಲ ಅನಿಸ್ತು.

"ಮತ್ತೆನ್ ಮಾಮಾ ಭಾರೀ ಚಲೊ ಐತಿ ಬಿಡಪಾ ನಿನದ, ಮಧ್ಯಾನೂ ನಿದ್ದಿ ಮಾಡತಿ" ಅಂತ ಮತ್ತೊಂದು ಸುತ್ತಿನ ಮಾತಿಗೆಳೆದೆ, "ಎಲ್ಲಿ ನಿದ್ದಿ, ರಾತ್ರಿ ನೀರ ಹಾಸಾಕ ಹೋಗಬೇಕ ಇಲ್ಲಂದ್ರ ಕಬ್ಬ ಒಣಗತೈತಿ, ರಾತ್ರೀ ಹನ್ನೆರಡ ಒಂದ ಗಂಟೇಕ ಯಾವಾಗ ಬೇಕಂದ್ರ ಆವಾಗ ಮೂರ ಫೇಜ್ ಕರೆಂಟ ಕೊಡ್ತಾರ. ಅವಾಗ ನೀರ ಹಾಸೂದು, ಕತ್ತಲ್ನ್ಯಾಗ ಕಾಣೂದುಲ್ಲ ಬ್ಯಾರೇ, ಟೈಮ ಸರಿಯಾಗಿ ಕರೆಂಟ್ ಕೊಡ್ರಿ ಅಂತ ಹೆಂಗ ಕೇಳೂದು... ಪುಕಟ ಕರೆಂಟ ಕೊಟ್ಟಾಗ ತುಗೋರಿ ಅಂತಾರ, ಇದಕಿಂತ ರೊಕ್ಕಾ ಕೊಟ್ಟ ತುಗೋಳೂದು ಚಲೊ ಇತ್ತ, ಪುಕಟ ಕೊಟ್ಟ ಎನೂ ಉಪ್ಯೋಗ ಇಲ್ಲ" ಅಂತಂದರ, ಮಾಮಿ "ಕತ್ತಲನ್ಯಾಗ ಅದೆಂಗ ಹೋಗ್ತಾರೊ ಎನೊ, ಎಲ್ಲಿ ಹಾವ ಚೇಳಾ ಹೊಲದಾಗ ಇರ್ತಾವೊ ಎನೊ ನಂಗರ ಹೆದರಿಕೀನ ಬರತತಿ." ಅಂತ ತನ್ನ ಆತಂಕ ಹೇಳಿಕೊಂಡ್ಲು. ಅದನ್ನ ನೋಡಿ ನನ್ನಾಕೆ "ಅಯ್ಯ ಕಾಕೂ(ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ), ನನಗೂ ಅದ ಚಿಂತಿ, ಇವರದೇನ ಕಮ್ಮಿ ಅಂತೀ ಎನ, ವಾರದಾಗ ಶನಿವಾರ ರವಿವಾರ ರಜಾ ಅಂತ ಹೇಳಾಕ, ಅಂದೂ ಕೆಲ್ಸಕ್ಕ ಹೋಗ್ತಾರ, ಇನ್ನ ದಿನಾ ರಾತ್ರಿ ಬರ್ರೂದೂ ಲೇಟ. ಭಾಳ ಸರಿ ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರಡ ಒಂದ ಗಂಟೆಕ್ ಬರ್ತಾರ್ ಕೆಲಸ ಭಾಳ ಇತ್ತಂದ್ರ. ಮತ್ತ ಅಮೇರಿಕಾದಾಗ ಅವಕ್ಕ ಆವಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗಿ ಆಗಿರತೇತ್ ನೋಡ ಅವರ ಜತೀ ಮೀಟೀಂಗ ಅಂತ ಆಗ ಆಗಬೇಕಲಾ... ಅಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಶಹರ(ಸಿಟಿ), ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲ ದರೋಡೆ ಜಾಸ್ತಿ, ರಸ್ತಾದಾಗೂ ಕುಡದ ಎಲ್ಲಾ ಗಾಡಿ ಓಡಿಸ್ತಿರ್ತಾರು, ಬೈಕ ಮ್ಯಾಲ ಬರಕತ್ತಾರ ಅಂದ್ರನ ನನಗ ಭಯಾ ಆಕ್ಕೇತಿ." ಅಂದ್ಲು. "ಕೆಲಸ ಅಂದ ಮ್ಯಾಲ ಅದೆಲ್ಲ ಹಂಗನ, ಏನ್ ಅಂತೀ ಮಾಮಾ" ಅಂತಂದ ಮಾಮಾಗ ಕೇಳಿದರ ಅವನೂ ಹೂಂಗುಟ್ಟಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿರನ್ನ ಶಾಂತ ಮಾಡಿದ್ದಾತು. ನೀನು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಲ್ದಿ ಬಾಪಾ ಅಂತ ಮಾಮಾ ನಂಗ ಹೇಳಿದ್ರ, ನಾ ರಾತ್ರಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನೋಡಿಕೊಂಡ ಹೋಗ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಾಳಜಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆವು.

"ಈ ಉದ್ಯೊಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನಾ ಅಂದಿಲಾ ಅದಂತನೂ ದೊಡ್ಡ ಉದ್ಯೋಗ ಖತರಾ ಯೋಜನಾ ಆಗೇತಿ" ಅಂತ ಮಾಮಾ ಅಂದ. "ಯಾಕ" ಅಂದ್ರ. "ಮತ್ತೇನೊಪಾ, ಈ ಸರ್ಕಾರ ಕೊಟಿಗಟ್ಲೆ ರೊಕ್ಕಾ ಯೋಜನಾಕ ಕೊಟ್ಟತಿ, ಈ ತಹಶೀಲದಾರೂ ಆಫೀಸರಿಗೂ ಇಷ್ಟ ಮಂದಿಗಿ ಉದ್ಯೋಗ ಕೊಡಬೇಕ ಅಂತ ಟಾರಗೆಟ್ ಹಾಕಿದಾರ. ಅವರೂ ಬಂದ ಇಲ್ಲಿ ಈ ಹೊಲಕ್ಕ ಕಳೇ ಕೀಳುದು, ಬಿತ್ತೂದು, ಹತ್ತಿಬಿಡಿಸೂದು, ಕಬ್ಬ ಕಡೀದು ಅಂತ ಕೆಲಸಕ್ಕ ಹೋಗೂ ಜನ ಹಿಡಿತಾರು. ಮತ್ತ ಎಲ್ಲರ ರೊಡ ಮ್ಯಾಗ ನಿಂತ ಕೈಯ್ಯಾಗ ಸಲಕಿ, ಪಿಕಾಷಿ, ಗುದ್ಲಿ, ಕೊಡಲಿ ಕೊಟ್ಟ ಫೋಟೊ ತಕ್ಕೊಂಡ ಅವರಿಗಿ ದಿನಕ್ಕ ನೂರು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಡತಾರು. ಹಿಂಗ ಆದ್ರ ಕಬ್ಬ ಕಡಿಯಾಕ ದಿನಕ್ಕ ನಲವತ್ತ ಕೊಡತೇನಿ ಅಂದ್ರ ಯಾರ ಬರತಾರೂ, ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲದ ನೂರು ರೂಪಾಯಿ ಸಿಗೂವಾಗ" ಅಂದ ಕೇಳಿ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದೆ ಹಿಂಗೂ ಆಗಾತೇತಿ ಅಂತ. "ಇನ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕ ಯಾರದ್ರೂ ಬಂದ್ರ, ದಿನಕ್ಕ ಎರಡಸಾರಿ ದನಕ್ಕ ಮೇವ ಅಂತ ಎಲ್ಲ ಹೊಲದಾಂದ ಕಿತ್ಕೊಂಡ ಹೋಗತಾರ, ಎರಡೆರಡ ಆಕಳಾ ಎಮ್ಮಿ ಮಾಡಿದಾರು ಡೈರೀಗಿ ಹಾಲ ಹಾಕಿ ಜೀವನ ಮಾಡತಾರು, ಕೆಲ್ಸ ಜಾಸ್ತಿ ಆತ ಅಂದ್ರ, ಮೇವ ಒಯ್ಯಬ್ಯಾಡ್ರಿ, ಅಂದ್ರ ಬರೂದನ ಇಲ್ಲ, ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನಾದಾಗ ನೂರ ರೂಪಾಯಿ ಬರತತಿ ಹೋಗ್ರೀ ಅಂತಾರು" ಅಂತ ಆಳಿನ ಸಮಸ್ಯೆ ಹೇಳಿದ. "ಮತ್ತ ನಿಮಗ ಎನೂ ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನಾ ಮಾಡಿಲ್ಲೇನ ಸರಕಾರ, ನಿಮನ ಎಲ್ಲ ಕಂಪನಿ ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದ ಹಾಕಾತಿದ್ರು ಅಂತ ಪೇಪರಿನಾಗ ಓದಿದ್ನಿ" ಅಂತ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ. "ಈ ಐಟಿ ಮಂದಿಗಿ ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನಾ ಇಲ್ಲ, ಉದ್ಯೋಗ ಕತ್ತರಿ ಯೋಜನಾ ಜಾರಿ ಮಾಡಿದಾರು" ಅಂತ ನಾ ಅಂದ್ರ ಬಿದ್ದ ಬಿದ್ದ ನಕ್ಕ. "ಹೂಂ ನಮ್ಮ ಕಥೀನು ನಿಮ್ಮಂಗ, ಐಟೀನಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕಡೀ ಎಲ್ಲೂ ಕೆಲ್ಸ ಸಿಗೂದಿಲ್ಲ ಈಗ ರಿಸೆಷನ್ ಅಂತ ಇರೂ ಜನರಿಗಿ ಜಾಸ್ತಿ ಕೆಲ್ಸ ಕೊಡಾತಾರು, ಜಾಸ್ತಿ ಮಾತಾಡಿದರ ಮನಿಗಿ ಹೋಗ ಅಂತಾರು" ಅಂತ ನಮ್ಮ ಕೆಲ್ಸದ ಬವಣೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಇಟ್ಟಿನಿ.

ಐಟಿ ಇರ್ಲಿ ಮೇಟಿ ಇರಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಡಿ ಕೆಲಸದಾಗ ಕಷ್ಟ ಅನ್ನೂದು ಐತಿ. ದೂರದಬೆಟ್ಟ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನುಣ್ಣಗೆ ಅಂತ ಸಿಟಿ ಒಳಗ ಕುಂತ ರೈತರಿಗೆ ಭಾಳ ಯೋಜನಾ ಅದಾವು ಅವರದೇನು ಕೆಲ್ಸ ಒಮ್ಮೆ ಬಿತ್ತಿ ಬಂದ್ರ ಬೆಳಿ ಬರತತಿ ಅಂತ ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿರೊ ನಾವ ಅಂದ್ರ, ನಲವತ್ತ ಐವತ್ತ ಸಾವಿರ ಪಗಾರಾ ಏಸಿ ರೂಮನ್ಯಾಗ ಕುಷನ ಚೇರ ಮ್ಯಾಲ ಕುಂತ ಕೆಲ್ಸ ಅಂತ ರೈತರು ಅಂತಾರು. ಆದರ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದ್ರ ಅವರಗಿ ಅವರಿಗಿ ಅವರದ ಆದ ಕಷ್ಟ ಅದಾವು. ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗಲೇ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿನ ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳು ಕಾಣೂದು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮಗ ಕಲಿತು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋದರ ಎನೋ ಗಳಿಸತಾನ ಅಂತ ಅವರ ಅನ್ಕೊಂಡ್ರ, ಬ್ಯಾಂಕ ಬಾಲನ್ಸ ಇಲ್ಲದ ಸಾಲ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡ ಕಾರಿನೊಳಗ ಸ್ಲಿಪ್ ಡಿಸ್ಕ, ಬ್ಯಾಕ ಪೇನ್ ಅಂತ ಇವರು ತೂರಿಕೊಳ್ತಾರ. ಹತ್ತಾರು ಲಕ್ಷ ಕೊಟ್ಟ ಕೊಂಡ ಮನಿ ಒಳಗ ಸಾಲದ ಚಿಂತಿಗೆ ಚಂದಗೆ ನಿದ್ದಿ ಕೂಡ ಮಾಡಾಕ ಆಗದ ಒದ್ದಾಡತಾರ, ಟೆನ್ಷನ್, ರಕ್ತದೊತ್ತಡ, ಅಂತ ವಯಸ್ಸಿಗಿ ಮುಂಚೇ ಮುದುಕರಾಗತಾರು. ಅಲ್ಲಿ ರೈತರು ಇರೂ ನಾಲ್ಕ ಎಕರೇ ಜಮೀನಿನೊಳಗ ಬಿತ್ತಿ, ಮಳಿ ಬಂದ್ರ ಬಂತ ಇಲ್ಲಂದ್ರ ಇಲ್ಲ, ಬಂದ್ರ ಎಲ್ಲ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಹೋತು. ಹಂಗೂ ಹಿಂಗೂ ಫಸಲು ಬಂದ್ರೂ ಒಳ್ಳೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ದ, ಬಂದಷ್ಟು ಎಲ್ಲ ರಸಗೊಬ್ಬರ, ಕೀಟನಾಶಕಕ್ಕೆ ಆತು ಅಂತ ನರಳತಾರು. ಆದರೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಳ್ಳೆ ಬೆಳಿ ಬಂದು ಎಲ್ಲಾ ಮಾರಿ, ಸಾಲಾ ತೀರಿಸಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಅವರೂ ಕುಶಿ ಪಡ್ತಾರು, ನಮಗೂ ಕೆಲ್ಸದಾಗ ಪ್ರಮೊಶನ ಬೋನಸ ಸಿಕ್ಕಿತಂದ್ರ ನಾವೂ ಸಂತೋಷ ಪಡ್ತೇವಿ. ಈ ಜೀವನ ಅಂದ್ರ ಹಿಂಗ ಕಷ್ಟ ಎಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ, ಅದರ ನಡುವೇನೂ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಖುಷಿನೂ ಐತಿ... ಬೇರೆಯಾರೋ ಭಾಳ ಆರಾಮ ಇದಾರ ಅಂತ ಕೊರಗದ ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದ್ದದ್ದ ಅಂತ ಮುಂದ ಸಾಗೋಣ.

"ಮಾಮಾ ಅಂದ್ರೂ ಈ ಸಾರಿ ಕೆಲ್ಸ ಚೆಂಜ ಮಾಡೀನಲಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ಪಗಾರ ಜಾಸ್ತೀ ಆಗೇತಿ. ಎಲ್ಲಾ ಅಡ್ಜಸ್ಟ ಆಗೇತಿ, ಎನ್ ಅದ ವೀಕೆಂಡ ಅಂತ ಕಾಯೂದ, ಎರಡ ದಿನಾ ಅಂತ ಬಂದ ಹೋಗೂದು ಅಂತ ಈ ಸರಿ ನನ್ನಾಕಿನ ಕರಕೊಂಡ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಾ ರಜಾ ತುಗೊಂಡ ಅದಕ ಊರಿಗಿ ಬಂದನಿ. ಕೆಲಸ ಇದ್ದ ಇರತತಿ ಅಂತ. ಭಾಳ ಖುಷಿ ಆಗೀದಾಳು, ಭಾಳ ದಿನಾ ಅಗಿತ್ತು ಇಬ್ರೂ ಹಿಂಗ ಜತೀಗೆ ಇದ್ದ, ಒಡಾಡಿ. ರೊಕ್ಕಾ ತುಗೊಂಡ ಎನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಇಂಥಾ ಖುಷಿನಾ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರ" ಅಂತ ನಾನಂದರ... "ನಿಮಗ ಹಿಂಗ ಜತೀ ಕಳ್ಯಾಕ ಟೈಮ್ ಸಿಕ್ಕದ್ದ ಬಂಗಾರ ಆಗಿದ್ರ, ನಾವ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಜತೀನ ಇರ್ತೀವಿ, ನಿಮ್ಮ ಮಾಮಿಗೆ ಬಂಗಾರ ಬೇಕಿತ್ಲಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಲದಾಗ ಕಾಯಿಪಲ್ಲೇ ಮಾಡಿದ್ನಲಾ ಅದಕ್ಕ ಬೆಲೆ ಜಾಸ್ತಿ ಬಂದ ಲಾಭ ಆಗಿತ್ತ. ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಹೇಳಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಹೊಸ ಡಿಸೈನ್ ಮೂಗನತ್ತು, ಕಿವಿಓಲೆ ತರಿಸಿದೀನಿ, ಅವಳಿಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ನಿ ಅಂದ್ರ ಏನ್ ಖುಷಿ ಆಗತಾಳ ಅಂತೇನಿ" ಅಂದ. "ಏಯ್ ಭಾರೀ ಜೋರ ಐತಿ ಬಿಡ ಹಂಗಿದ್ರ" ಅಂತಿದ್ದಂಗ, ಹೊರಡೊ ಸಮಯ ಆಗಿತ್ತು. "ರಾತ್ರಿ ನೀರ ಹಾಸಾಕ ಹೋಗಬೇಕಪಾ, ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಲಕೊಂಡ ಏಳತೇನಿ" ಅಂತ ಮಾಮ ಎದ್ದ ಹೊಂಟ, "ನಾನೂ ನಾಳೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕ, ಕೆಲಸ ಶುರು ರಜಾ ಮುಗೀತು" ಅಂತ ಊರಿನ ಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡಿದೆ.

"ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಉತ್ತರಕರ್ನಾಟಕದ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲು ಬಹಳ ಜನ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, ಅಲ್ಲದೆ ವಿಷಯ ಕೂಡ ಪೂರಕವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ, ಬಹಳ ಶಬ್ದಗಳು ಅರ್ಥವಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಆದರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ನೋಡಿ ಹಳ್ಳಿ ಸೊಗಡಿನ ಭಾಷೆ ಖುಷಿ ಕೊಡಬಹುದು"
ಇಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನೂ ಕೀಳಾಗಿ ಇಲ್ಲ ಮೇಲಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಾನು ಮಾಡಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಹೀಗೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇರಲಿಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲ. ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಹೀಗೇ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿದ ಕೆಲವು ಸಂಗತಿಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಬರೆದಿರುವೆ. ಯಾರಿಗಾದರೂ ಇದರಿಂದ ನೋವಾಗಿದ್ದರೆ ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗನ ಹತ್ತು ಹಲವು ಯೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇದೂ ಒಂದು ಅಂತ ಮರೆತುಬಿಡಿ.
ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/aiti-meti.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು

ರೆಸೊಲುಶನ್, ಸಂಕಲ್ಪ.. someಕಲ್ಪನೆ...

ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಮೊದಲನೇ ದಿನ, ಆರು ತಿಂಗಳು ಪೂರ್ತಿ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡುವ ಕುಂಭಕರ್ಣನಂತೇ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಎದ್ದೇಳಲೇಬಾರದು ಅಂತ. ಮತ್ತೆ ಹೊಸವರ್ಷ ಅಂತ ಅಪರಾತ್ರಿವರೆಗೆ ನಿದ್ರೆಗೆಟ್ಟು "ಹ್ಯಾಪಿ ನಿವ್ ಇಯರ್, ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಶುಭಾಶಯ..." ಅಂತ ಮಲಗಿದ್ದವರಿಗೆಲ್ಲ ಎದ್ದೇಳಿಸಿ ಹಾರೈಸಿ, ಹೊಸವರ್ಷ ಆಚರಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇನಾಗಬೇಡ. ಯಾವ ವರ್ಷ ಆದರೇನು ಯಾವ ದಿನ ಆದರೇನು ನಾ ಮುಂಜಾನೆ ಆರಕ್ಕೆಂದರೆ ಏದ್ದೇಳೊದೇ ಅಂತ ಏಳೊದಕ್ಕೆ ನಾನೇನು ಸೂರ್ಯನಾ. ರಾತ್ರಿ ಬೆಳಗಿ ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಕಾಣೆಯಾಗುವ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದ್ರನಂತೆ ನನ್ನಾಕೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕಾಣದಾಗಿದ್ದಳು. ಎದ್ದು ಏನೊ ಒಂದು ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ, ನನಗೊ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಒಂಭತ್ತು ಘಂಟೆ ರಾತ್ರಿ ಸರಿಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಮನಾಗಿತ್ತು, ಹೀಗಿರುವಾಗ ಇವಳು ಬಂದು "ಈಗ ಒಂಭತ್ತು ಘಂಟೆ, ಎದ್ದೇಳೊಕೇ ಹೋಗಬೇಡಿ ಹಾಗೇ ಮಲಗಿರಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಹೊದಿಕೆ ಬೇಕಾ" ಅಂತಂದಳು. ಅಬ್ಬ ಹೊಸ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಭಾರೀ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಬದಲಾವಣೆಯೇ ಆಗಿದೆ, ಎದ್ದೇಳಿ ಅನ್ನೋದು ಬಿಟ್ಟು ಮಲಗಿ ಅಂತಿದಾಳೆ ಅಂತ ಖುಷಿಯಾಗಿ ನಾನಂತೂ ಕಣ್ಣೂ ಕೂಡ ತೆರೆಯದೇ "ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್" ಅಂತಂದು ಅವಳ ತಲೆದಿಂಬನ್ನೂ ನನ್ನ ತಲೆಗಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಕುಂಭಕರ್ಣನೊಂದಿಗೆ ಕಾಂಪಿಟೇಷನ ಮಾಡಲು ತಯ್ಯಾರಾದೆ. ಕುಂಭಕರ್ಣ ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ, ಯಾರೋ ಕರ್ಣ(ಕಿವಿ) ಹಿಂಡಿದ ಹಾಗಾಯ್ತು, ಕರ್ಣಕಠೋರವಾಗಿ ಕಿರುಚಿದೆ, ಕೈಬಿಟ್ಟಳು. "ಇಂದಾದರೂ ಬೇಗ ಎದ್ದೇಳಬಾರದೇ, ಹೊಸವರ್ಷ ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಎದ್ದೇಳುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ರೆಸೊಲುಶನ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ" ಅಂತ ಬಯ್ದಳು. ಒಮ್ಮೆಲೇ ಕಿವುಚಿದ ಕರ್ಣ ಅಲ್ಲಲ್ಲ ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗಾಯಿತು!... ಹ್ಮ್ ರೆಸೊಲೂಶನ್, ಹೊಸವರ್ಷ ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳುವುದೇ, ಎನು ಹೊಸವರ್ಷದ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂತ. ಇನ್ನು ನಿದ್ರೆ ಬರುವಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಎಚ್ಚರಾದೆ.

"ಏನದು ರೆಸೊಲೂಶನ್?" ಕೇಳಿದೆ, "ಅದೇ ಹೊಸವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹೊಸ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡ್ತೀವಲ್ಲ, ಸಂಕಲ್ಪ ಅಂತ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹೇಳಬಹುದೇನೊ..." ಅಂತ ವಿವರಿಸಿದಳು. "ಒಹ್ ಹಾಗಾದ್ರೆ, ನನ್ನ ಬೇಗ ಏಳಿಸೊಲ್ಲ ಅಂತ ನೀ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮಾಡಿಕೋ" ಅಂತ ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದೆ. "ಯಾಕೆ ಎದ್ದೇಳಿಸೋದೆ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ" ಅಂದ್ಲು. "ಹಾಗಂದ್ರೆ ಹೇಗೆ ದಿನ ದಿನ ಹೊಸ ಹೊಸದಾಗಿ ಎದ್ದೇಳಿಸುವ ಕೀಟಲೆಗಳು ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ" ಅಂದೆ. "ರೀ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂದ್ರೆ, ಯಾವೊದೋ ಒಳ್ಳೆ ಕೆಲಸ, ಹವ್ಯಾಸ ಏನಾದರೂ ಇರಬೇಕು" ಅಂತ ತಿಳಿಹೇಳಿದಳು. "ನಿದ್ರೆ ಮಾಡೊದು ಒಳ್ಳೆದಲ್ವಾ!" ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದ್ದು ನೋಡಿ, "ಬಹಳ ಒಳ್ಳೇದು ಹೀಗೆ ಮಲಗಿರಿ" ಅಂತ ಹೊದಿಕೆ ಮತ್ತೆ ಹೊದೆಸಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ತಲೆ ಚಪ್ಪಡಿಸಿ (ಚಪ್ಪಡಿಸಿ ಅನ್ನೊದಕ್ಕಿಂತ ತಲೆ ಕುಟ್ಟಿ ಅಂದರೇ ಸರಿ!...) ಹೊರ ಹೋದಳು, ಆದರೆ ನಾ ಎದ್ದು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆ.

"ಸರಿ ನಿನ್ನ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಏನು ಈ ವರ್ಷ" ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. "ಇದೇ ಈಗ ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದು ಕೂಡ ಅದನ್ನೇ ಕೇಳಿದ್ಲು, ಇನ್ನೂ ಏನೂ ಯೋಚಿಸಿಲ್ಲ" ಅಂತಂದ್ಲು, "ಪಕ್ಕದಮನೆ ಪದ್ದುದು ಏನು ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂತೆ, ರಾತ್ರಿ ನಾ ಆಫೀಸಿಂದ ಬರುವವರೆಗೆ ಕಾಯೋದಲ್ದೇ, ಮುಂಜಾನೆ ಹೋಗುವಾಗ ಬೈ ಹೇಳಲು ಬೇಗ ಕೂಡ ಏಳ್ತಾಳಂತಾ?" ಅಂತ ಕೆರಳಿಸಿದೆ, "ಇಲ್ಲ ಇನ್ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಜತೇನೇ ಆಫೀಸಿಗೂ ಬರ್ತಾಳಂತೆ, ಪಕ್ಕದಮನೇಲಿ ಇರೋದಲ್ದೇ, ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಕೂರ್ತಾಳಂತೆ" ಅಂತ ಗುರಾಯಿಸಿದಳು. "ನಿಜವಾಗ್ಲೂ!" ಅಂತ ಹೌಹಾರಿದ್ರೆ, "ಅಹಾ. ಆಸೇ ನೋಡು... ಗಂಡನ ಜತೆ ಇನ್ಮೇಲೆ ಜಗಳಾಡಲ್ಲ ಅಂತೆ" ಅಂತ ಸತ್ಯ ಉಸುರಿದಳು, "ಎರಡೇ ಎರಡು ದಿನ ಅಷ್ಟೇ, ಮೂರನೇ ದಿನ ಜಗಳಾಡಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕೇಳು" ಅಂದದ್ದಕ್ಕೆ ನಿಜವೇ ಎನ್ನುವಂತೆ ನಕ್ಕಳು.

"ನಾವಿಬ್ರೂ ಜಗಳಾಡಿದ್ದೇ ಕಮ್ಮಿ, ಅದಕ್ಕೇ ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿ ಪ್ರತಿದಿನಾ ತಪ್ಪದೇ ಜಗಳಾಡ್ತೀವಿ ಅಂತ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ" ಅಂತ ಅವಳೆಡೆಗೆ ನೋಡಿದೆ, "ಬನ್ನಿ ಅದೇ ವಿಷಯವಾಗಿ ಈಗ ಜಗಳ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣ" ಅಂತ ಕೈಲಿದ್ದ ಬಳೆ ಏರಿಸಿಕೊಂಡು ಸಿದ್ಧವಾದಳು, ದೊಡ್ಡ ಯುದ್ಧವೇ ಆದೀತೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. "ಸರಿ ನೀನೇ ಹೇಳು ಏನು ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂತ" ಅಂತ ಚೆಂಡು ಅವಳ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ನೂಕಿಬಿಟ್ಟೆ, "ಅದನ್ನೇ ನಾನೂ ಕೇಳಿದ್ದು, ಏನೊ ಜನ ಸಿಗರೇಟು ಸೇವನೆ ಮಾಡಲ್ಲ, ಕುಡಿಯೋದಿಲ್ಲ ಅಂತ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ, ಹಾಗೇ ನಾವೂ ಏನೋ ಒಂದು ಮಾಡಿದರಾಯ್ತು, ಈಗ ನಿಮ್ಮದೇನು ಹೇಳ್ತೀರೊ ಇಲ್ವೊ" ಅಂತ ನನೆಡೆಗೇ ತಿರುಗಿ ಶಾಟ್ ಹೊಡೆದಳು. ಒಳ್ಳೇ ಐಡಿಯಾ ಕೊಟ್ಟಳು ಅಂತ "ನಾನೂ ಸಿಗರೇಟು, ಕುಡಿಯೋದು ಎಲ್ಲಾ ಏನೂ ಮಾಡಲ್ಲ ಅಂತ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ" ಅಂದೆ. "ಅಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡೋಕೆ ಸಿಗರೇಟು, ಡ್ರಿಂಕ್ಸ್ ಶುರು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾದರೂ ಯಾವಾಗ" ಅಂತ ಅನುಮಾನಿಸಿದಳು. "ಶುರು ಮಾಡಿಲ್ಲ, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾಡಲ್ಲ ಅಂತ ರೆಸೊಲೂಶನ್" ಅಂತ ಸಮಜಾಯಿಸಿ ನೀಡಿದರೆ. "ಟೀ ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ತೀನಿ ಕುಡಿದು ತೆಪ್ಪಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ, ಏನು ಬೇರೆ ಕುಡಿಯುವುದೂ ಬೇಡ, ನಿಮ್ಮ ರೆಸೊಲೂಶನ್ನೂ ಬೇಡ" ಅಂತ ಪಾಕಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದಳು.

ಟೀ ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ ನೆನಪಾಯಿತು, "ಟೀ ಕುಡಿಯುವುದನ್ನೇ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಕಣೆ" ಅಂದೆ, ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸ್ತಂಭಿಭೂತಳಾದಳು, ಟೀ ಇಲ್ಲದೇ ಇರೋಕೇ ಆಗಲ್ಲ ಅಂತಿರುವವನು ಟೀ ಕುಡಿಯೋದೆ ಇಲ್ಲ ಅಂದರೆ ಹೇಗಾಗಬೇಡ, "ಯಾಕ್ರೀ ಟೀ ಯಾಕೆ ಕುಡಿಯಲ್ಲ, ಏನಾಯ್ತು" ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು, "ಅಯ್ಯೋ ಯಾರ ದೃಷ್ಟಿ ತಾಗಿತೊ ಏನೊ, ಕಂಪನೀಲಿ ಮಗ್ ತುಂಬ ಪುಕ್ಕಟೆ ಟೀ ಕುಡೀತೀನಿ ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ನಾ, ಈಗ ಹೊಸ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಪುಕ್ಕಟೆ ಟೀ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡ್ತೀನಿ" ಅಂತಂದರೆ, "ಒಳ್ಳೇ ಕಂಜೂಸ್ ಕಣ್ರೀ ನೀವು, ಟೀ ಬೇಕೇ ಬೇಕು ಅದಿಲ್ಲದೆ ನಾವಿಬ್ರೂ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುವುದಾದ್ರೂ ಹೇಗೆ... ಅದೆಲ್ಲ ಏನೂ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಬೇಡ" ಅಂತ ಅದನ್ನೂ ನಿರಾಕರಿಸಿದಳು.

"ರೀ ಡೈರೀ ಬರೆಯೊ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ" ಅಂತ ಮತ್ತೊಂದು ಐಡಿಯಾ ಕೊಟ್ಟಳು, "ಅಲ್ಲ ವಾರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಲೇಖನ ಬರೆಯೋಕೆ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ ಇನ್ನ ದಿನಾಲೂ ಡೈರೀ ಬರೀತೀನಾ, ಏನು ಮಹಾ ಘನ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಬರೀಲಿ, ಮುಂಜಾನೆ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಪದ್ದು ನೋಡಿದೆ, ಹಾಲಿನಂಗಡಿ ಹಾಸಿನಿ ನನ್ನ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಳು, ಸಿಗ್ನಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಅಪ್ಸರೆ ಕಂಡು ಮಾಯವಾದಳು ಇದನ್ನೇ ಬರೆಯೋದಾ" ಅಂದೆ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕಳು. "ಇಲ್ಲ ಕಣೆ ನಂದು ಯಾಕೋ ಅತಿಯಾಯ್ತು, ಇನ್ಮೇಲೆ ಯಾವ ಹುಡುಗಿ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ಕೂಡ ನೋಡಲ್ಲ ಅದೇ ನನ್ನ ರೆಸೊಲೂಶನ್" ಅಂತ ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. "ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಓರೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೋಡ್ತೀರಾ, ಹ ಹ ಹ... ರೀ ಹೀಗಂದ್ರೆ ಹೇಗೆ, ಮತ್ತೆ ನಂಗೆ ಕೀಟಲೆ ಮಾಡೋಕೆ ವಿಷಯಗಳೇ ಇರಲ್ಲ, ಅದೆಲ್ಲ ಏನೂ ಬೇಡ" ಅಂತ ಅದಕ್ಕೂ ಕಲ್ಲು ಹಾಕಿದಳು.

ಮತ್ತೇನೂ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ವಿಷಯಗಳೇ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಅಂತ, ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಫೋನು ಮಾಡಿ ಏನೊ ನಿನ್ನ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂದ್ರೆ "1024X768" ಅಂತ ತನ್ನ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮಾನಿಟರ್ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಹೇಳಿದ, "ಅದು ಹಳೆ ಜೋಕು ಹೊಸದೇನೊ ಹೇಳೊ" ಅಂದ್ರೆ, "ದಿನಾಲೂ ಆಫೀಸು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ಬರ್ತೀನಿ ಕಣೊ ಕರೆಂಟ್ ಉಳಿತಾಯ ಆಗುತ್ತೆ" ಅಂದ, ನಾನಂತೂ ಅದು ಮೊದಲಿಂದಲೇ ಮಾಡ್ತೀನಿ... ಈ ಐಟಿ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಕೇಳಿದ್ರೆ ಇಂಥದೇ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಹೇಳ್ತಾರೆ ಅಂತ ಊರಲ್ಲಿನ ಗೆಳೆಯ ಕಲ್ಲೇಶಿಗೆ ಫೋನು ಮಾಡಿದ್ರೆ ಅವನಿಗೆ ಈ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂದ್ರೆ ಏನು ಅಂತ ತಿಳಿ ಹೇಳುವುದರಲ್ಲೇ ಸಾಕು ಸಾಕಾಯ್ತು. ಈ ರೆಸೊಲೂಶನ್‌ಗೆ ಒಂದು ಸೊಲೂಶನ್ ಸಿಗದಾಯ್ತು.

ಇವಳ ಅಮ್ಮ, ಅದೇ ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ಫೋನು ಮಾಡಿದರು ಶುಭಾಶಯ ಹೇಳಲು, ಅವರನ್ನೇ ಕೇಳಿದೆ "ಏನತ್ತೆ, ಏನು ನಿಮ್ಮ ರೆಸೊಲೂಶನ್" ಅಂತ, "ಏನಪ್ಪ ದಿನಾ ಯಾವುದಾದ್ರೂ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ತಪ್ಪದೇ ಹೋಗಬೇಕು ಅಂತಿದೀನಿ" ಅಂದ್ರು. "ಸರಿ ನಾನೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ದೇವರು ಸ್ವಲ್ಪ ಒಳ್ಳೇ ಬುದ್ಧಿನಾದ್ರೂ ಕೊಡ್ತಾನೆ" ಅಂತ ನಾನಂದೆ. ಇವಳು "ಅಲ್ಲಿ ದೇವರ ದರ್ಶನಕ್ಕೇ ನೀವು ಹೋಗಲ್ಲ ನಂಗೊತ್ತು, ಅಲ್ಲಿ ಬರುವ ದೇವಿಯರ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿರುತ್ತದೆ, ಮನೇಲಿ ಕೈಮುಗಿದರೆ ಸಾಕು ದೇವರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಇರ್ತಾನೆ" ಅಂದ್ಲು. ಅದೂ ಸರಿಯೇ ವಯಸ್ಸಾಯ್ತು ಅಂದಮೇಲೆ ದೇವರು, ವೇದಾಂತ ಎಲ್ಲ ಅವರಿಗೇ ಸರಿಯಾಗಿರತ್ತೇ ಆ ರೆಸೊಲೂಶನ್. "ಅತ್ತೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾರಂತೆ ಸರಿ, ಮಾವ ನೀವೇನು ಮಾಡ್ತೀರಾ" ಅಂತ ಇವಳ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಕೇಳಿದೇ "ಅಳಿಯಂದ್ರೆ ಈ ಸಾರಿಯ ಹೊಸವರ್ಷದ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂದ್ರೆ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ, 'ತೀರ್ಥ...' ಅಂದ್ರೆ ಗೊತ್ತಲ್ಲ ಹ ಹ ಹ" ಅಂತ ವಿಷಣ್ಣ ನಗೆ ನಕ್ಕರು, ತೀರ್ಥ ಅಂದ್ರೆ ಅದೇ ಡ್ರಿಂಕ್ಸು... ಈ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡ್ದೇ ಇದ್ರೆ ಹೇಗೆ, ಆರೋಗ್ಯ ಎಕ್ಕುಟ್ಟೊಗತ್ತೆ. ಈ ರೆಸೊಲೂಶನ್ನೂ ನಮಗೆ ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ ಅಂತ, ಇವಳ ತಮ್ಮನನ್ನು ಕೇಳಿದೆ. "ಭಾವ ಬಬಲ್ ಗಮ್ ತಿಂತಿದ್ನಾ, ಅದು ಅಕ್ಕನ ನೀಲವೇಣಿಗೆ ಮೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಕೂದಲು ಕತ್ತರಿಸಬೇಕಾಯ್ತಲ್ಲ, ಅದೇ ತಪ್ಪಿಗೆ ಈ ಸಾರಿ ಈ ಬಬಲ್ ಗಮ್ ಅಗಿಯೋದನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು ಅಂತಿದೀನಿ" ಅಂದ. "ಒಳ್ಳೇ ಕೆಲ್ಸ ಮೊದಲು ಮಾಡು" ಅಂದೆ, ನಡುವೆ ಪಚ್ ಪಚ್ ಸದ್ದು ಕೇಳಿತು... "ಈಗ ಅದನ್ನೇ ತಿಂತಿದೀಯಾ ತಾನೆ, ಉಗಿಯೋ ಅದನ್ನ" ಅಂತ ಉಗಿದೆ. "ಸಾರಿ ಭಾವ ಇದೇ ಕೊನೇದು" ಅಂತ ಫೋನಿಟ್ಟ. ನಂಗೊತ್ತು ಮುಂದಿನವಾರ ಮತ್ತೆ ಶುರು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರ್ತಾನೆ ಅಂತ.

ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನನ್ನ ಕೇಳೋಕೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ, ಅವರು ಈ ಹೊಸವರ್ಷವನ್ನೇ ಆಚರಿಸಲ್ಲ ಅಂತ, ಏನಿದ್ದರೂ ಯುಗಾದಿಯೇ ಹಬ್ಬ ಅವರಿಗೆ. ತಂಗಿಗೆ ಕೇಳಿದ್ರೆ, "ಹೋದವರ್ಷದ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಕಥೆ ಏನಾಯ್ತು ಅಂತ ನಿಂಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಈ ವರ್ಷ ಅದರ ತಂಟೆಗೇ ಹೋಗಿಲ್ಲ" ಅಂದ್ಲು. ತಿಂಗಳು ಕೂಡ ಪಾಲಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ ಅಂತ ಅವಳು ಅಂದಿದ್ದೂ ಸರಿಯೆನ್ನಿಸಿತು.

ಪ್ರತೀ ವರ್ಷ ಹೊಸ ವರ್ಷದ ದಿನ ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳ್ತಾರೆ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಏನೊ ಅಂತ, ಆದರೆ ಕಳೆದ ವರ್ಷದ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಏನಾಯ್ತು ಅಂತ ಯಾರೂ ಕೇಳಲ್ಲ. ತಿಂಗಳು ಎರಡು ತಿಂಗಳಿಗೆ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಮರೆತೇ ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ ಬಹಳ ಜನರಿಗೆ. ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಬೇಕಾ, ಬೇಕೆಂದರೆ ಪಾಲಿಸದೇ ಇದ್ದರೆ ಮತ್ಯಾಕೆ, ನಂಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸಿಗರ್‍ಏಟು ಸೇವನೆ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅನ್ನೊದು ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಹೀಗೇ ಒಮ್ಮೆಲೇ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಅಂತ ಬಿಟ್ಟವರು ಅಷ್ಟೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ತಿಂಗಳಿನ ಇಲ್ಲ ವಾರದ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇಂತಿಷ್ಟು ಅಂತ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡುತ್ತ ಬಂದರೆ ಹೇಗೆ, ಒಮ್ಮೆಲೇ ಬಿಡುವುದರಿಂದ ಆಗುವ ತೀವ್ರ ವಿರುದ್ಧ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನೂ ತಪ್ಪಿಸಬಹುದಲ್ಲ. ಯಾವಾಗ ನಾವು ಹೀಗೆ ದೂರದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೊ ಆಗ ಆ ಧೀರ್ಘ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಆ ಸಂಯಮ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವಲ್ಲವೇ. ಆದರೆ ಒಂದು ಬದ್ಧತೆ ಇದ್ದರೆ ರೆಸೊಲೂಶನ್, ಈ ಸಂಕಲ್ಪ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೇದು, ತಪ್ಪದೇ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟು ಮಾಡಿ ಮನಸಿನ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಿ ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ನಮ್ಮ ಯೋಚನೆಗಳ ಮೇಲೂ ನಾವು ನಿಯಂತ್ರಣ ಸಾಧಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಸಾಧಿಸಬಹುದಾದ ಚಿಕ್ಕದೇ ಆದರೂ ಸರಿ ಗುರಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ನಮ್ಮಿಂದಲೂ ಎನೋ ಸಾಧ್ಯ ಅನ್ನುವ ಹುರುಪು ಮನಸಿಗೆ ಬಂದೀತು.

ಏನೆಲ್ಲ ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡರೂ ನನಗೊಂದು ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ, ಅವಳಂತೂ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಏನೂ ಬೇಡ ಅಂತ ಬಿಟ್ಟು ಹಾಯಾಗಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು, ಏಳಿಸಿ "ಏನೇ ನಿನ್ನ ರೆಸೊಲೂಶನ್" ಅಂದೆ, "ರೀ ಬೇಗ ಮಲಗಿ ಬೇಗ ಏಳ್ತೀನಿ ಅದೇ ನನ್ನ ರೆಸೊಲೂಶನ್, ಈಗ ಮಲಗಲು ಬಿಡಿ" ಅಂದ್ಲು, "ಆದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಬೇಗನೇ ಮಲಗಲು ಬಿಟ್ಟರೆ ತಾನೆ, ಆಫೀಸಿನ ವಿಷಯಗಳ ತಲೆ ತಿಂದು ಬಿಡ್ತೀನಲ್ಲ" ಅಂತಿದ್ದಂಗೆ, ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದ್ದಳು ನಿಚ್ಚಳಾಗಿ ಎದ್ದು ಕೂತು "ಏನ್ರೀ ಏನೂ ಬಾಯಿ ಬಿಡ್ತಿಲ್ಲ, ಹೊಸ ಕಂಪನಿ, ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯರು... ಏನ್ ಕಥೆ ನಿಮ್ದು" ಅಂತ ಹರಟೆಗಿಳಿದಳು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವಳು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ರೆಸೊಲೂಶನ್‌ಗೆ ಎಳ್ಳು ನೀರು ಬಿಟ್ಟಾಯಿತು. ಹನ್ನೊಂದು ಹನ್ನೆರಡಾದರೂ ಮಾತಿಗೆ ಕೊನೆಯಿರಲಿಲ್ಲ, "ಏನೇ ಬೇಗ ಮಲಗ್ತೀನಿ ಅನ್ನೊ ನಿನ್ನ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ಇಂದೇ ಬ್ರೇಕ್ ಆಯ್ತಲ್ಲ" ಅಂದರೆ. "ಪ್ಲಾನ ಸ್ವಲ್ಪ ಚೇಂಜ್ ಆಯ್ತು, ಇನ್ಮೇಲೆ ಲೇಟಾಗಿ ಮಲಗಿ ಲೇಟಾಗಿ ಏಳ್ತೀನಿ" ಅಂದ್ಲು, "ಹಾಗಾದ್ರೆ ನನ್ಯಾರೇ ಆಫೀಸಿಗೇ ಹೋಗಲು ಏಳಿಸೋದು" ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರೆ "ನಿಮ್ಮ ಬಾಸ್" ಅಂತ ತರಲೇ ಉತ್ತರಕೊಟ್ಟು ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಳು, ಬೇಗ ಏಳುವ ರೆಸೊಲೂಶನ್ ನಾನೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಒಳ್ಳೇದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ತಲೆದಿಂಬಿಗೆ ಒರಗಿದೆ. ದಿಂಬು ಕಸಿದುಕೊಂಡು ತುಂಟಾಟಕ್ಕಿಳಿದಳು.

ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಶುಭಾಶಯಗಳೊಂದಿಗೆ...
ನಾನು, ನನ್ನಾk.

ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ, ಯಾವುದೇ ಹೋಲಿಕೆ ಕಂಡುಬಂದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಆಕಸ್ಮಿಕ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಓದಿದ್ದು ಇಷ್ಟಾ ಆದ್ರೆ ಮೆಚ್ಚಿ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ರೆ ಚುಚ್ಚಿ ಇಂಚೆ (ಇ-ಅಂಚೆ) ಹಾಕಿ... ನನ್ನ ವಿಳಾಸ pm@telprabhu.com . ಹೀಗೆ ನೀವು ಒದಿ ಖುಶಿಯಾಗಿದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಇದನ್ನ ಕಳಿಸಿ, ಸಂತೊಷ ಇದೋದೇ ಹಂಚೋಕೆ ತಾನೆ...
PDF format www.telprabhu.com/sankalpa.pdf

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ http://www.google.com/transliterate/indic/Kannada ಬರೆದು ಪೇಸ್ಟ ಮಾಡಬಹುದು